CatNovel
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

กระบี่จงมา Sword of Coming - บทที่ 882.2 สายตา

  1. Home
  2. กระบี่จงมา Sword of Coming
  3. บทที่ 882.2 สายตา
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

แต่​เฉิน​ผิง​อันเป็น​แค่​ผู้ฝึก​กระบี่​คน​หนึ่ง​ อย่าง​มาก​ก็​แค่​ยังมี​สถานะ​ของ​ผู้ฝึก​ยุทธ​เต็มตัว​ จะเชี่ยวชาญ​ยันต์​เวท​อสนี​ได้​อย่างไร​ ประเด็นสำคัญ​คือ​ยัง​เรียนรู้​วิชา​กัก​วิญญาณ​ชั้นสูง​มาด้วย​อีก​บท​หนึ่ง​?

ใช้ฉาก​สายฟ้า​สร้าง​เตา​หลอม​ขึ้น​มา ผู้ฝึก​ลมปราณ​ทั่วไป​ไม่รู้​ถึงความ​ร้ายกาจ​ที่​แท้จริง​ คน​ที่​ไม่รู้​ย่อม​ไร้​ความหวาดกลัว​ แต่​สำนัก​หยิน​หยาง​ที่​รู้เรื่อง​วงใน​อย่าง​ลึกซึ้ง​กลับ​หวาดเกรง​อย่าง​ถึงที่สุด​ เพราะ​ฉาก​สายฟ้า​มีอีก​ชื่อ​หนึ่ง​ว่า​ ‘กรง​สวรรค์​’!

และ​ที่​ยิ่ง​ทำให้​ลู่​เหว่​ย​รู้สึก​เดือดดาล​เจ็บแค้น​ ก่อน​จะเปลี่ยน​มาเป็นความ​เย็นเยียบ​ใน​หัวใจ​ ยังคง​เป็น​ตราประทับ​อาคม​อักษร​ฟ้าชิ้น​นั้น​ที่​ถึงกับ​ใช้การแกะสลัก​ตราประทับ​แบบ​ย้อนกลับ​ซึ่งหา​ได้​ยาก​ยิ่ง​ แกะสลัก​เป็น​คำ​ว่า​ ‘สั่ง คำ​ เฉิน​ ลู่​’ สี่อักษร​!

ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ​ด้าน​ยันต์​ย่อม​ไม่กล้า​ทำ​เรื่อง​อย่าง​การ​พลิกกลับ​แบบนี้​แน่นอน​ จึงไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​นี่​ต้อง​เป็น​ฝีมือ​ของ​ลู่​เฉิน​บรรพบุรุษ​บ้าน​ตน​แน่​!

ลู่​เหว่​ย​ยังคง​ไม่กล้า​เชื่อ​ เฉิน​ผิง​อัน​ที่​เพิ่งจะ​ฝึก​ตน​ได้​แค่​สามสิบ​ปี​กลับ​สามารถ​อาศัย​พรสวรรค์​ด้าน​สาย​ยันต์​ของ​ตัวเอง​มาแกะสลัก​อักขระ​ยันต์​แบบ​ย้อนกลับ​ได้​แล้ว​!

แล้ว​นับประสาอะไร​กับ​ที่​ระดับ​ของ​ตรา​ประ​คับ​อาคม​ชิ้น​นี้​สูงถึงเพียงนี้​ ทั้ง​ยัง​ดำรงอยู่​บน​โลก​มานาน​ถึงเพียงนี้​

หาก​ไม่เป็น​เพราะ​แน่ใจ​ใน​ตัวตน​ของ​บุรุษ​ชุด​เขียว​ตรงหน้า​ ลู่​เหว่​ย​คงจะ​เข้าใจผิด​คิด​ว่า​เป็น​ผู้สูงศักดิ์​หวง​จื่อ​บางคน​ของ​จวน​เทียน​ซือ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​แล้ว​

เฉิน​ผิง​อัน​ตะโกนเรียก​ “เสี่ยว​โม่”

หนัน​จาน​รีบ​หันหน้า​หนี​ยกมือ​ป้อง​แสงยันต์​ที่​แผ่​ไป​ทั่ว​ฟ้าซึ่งเกิด​จาก​ยันต์​ที่​แหลก​สลาย​พวก​นั้น​

โชคดี​ที่​เป็น​ยันต์​พิฆาต​ศพ​ซึ่งใช้แลก​ชีวิต​อีก​ชิ้น​หนึ่ง​

เพียงแต่ว่า​ร่าง​จริง​ของ​ลู่​เหว่​ยก​ลับ​ยังคง​ถูก​เสี่ยว​โม่ใช้มือ​ข้าง​หนึ่ง​กด​เอาไว้​แน่น​

สอง​นิ้ว​ของ​เสี่ยว​โม่ประกบ​กัน​ตบ​ลง​บน​ไหล่​ของ​ลู่​เหว่​ย​เบา​ๆ ตี​ให้​ ‘ลู่​เหว่​ย’​ แหลก​สลาย​เป็น​เศษชิ้นส่วน​อีกครั้ง​

ยันต์​พิฆาต​ศพ​สามแผ่น​ล้วน​ใช้มาหมด​แล้ว​

หนัน​จาน​มีสีหน้า​อึ้ง​ค้าง​

นี่​ถือว่า​เจรจา​ไม่สำเร็จ​แล้ว​หรือ​?

ตน​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เปิดปาก​พูด​อะไร​เลย​นะ​

ใน​เมื่อ​เฉิน​ผิง​อัน​คิด​จะฉีกหน้า​แตกหัก​กับ​คน​ทั้ง​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​แล้ว​ ลู่​เจี้ยง​คนเดียว​จะนับ​เป็น​อะไร​ได้​?

ดูเหมือน​ลู่​เหว่​ย​จะรู้​ว่า​ตัวเอง​ต้อง​ตาย​อย่าง​แน่นอน​ จึงพูด​ด้วย​น้ำเสียง​สงบนิ่ง​ว่า​ “เฉิน​ผิง​อัน​ เจ้าอย่า​ได้​รังแก​กัน​มากเกินไป​ จะฆ่าก็​ฆ่า ไย​ต้อง​หมิ่น​เกียรติ​กัน​ด้วย​”

เสี่ยว​โม่ผู้​นั้น​จงใจไม่มาแตะต้อง​ร่าง​จริง​ของ​ตน​ร่าง​นี้​

ส่วน​คนหนุ่ม​ที่​กลอุบาย​ลึกล้ำ​กลับ​เหมือน​จะแน่ใจ​แล้ว​ว่า​ตน​จะต้อง​ใช้ยันต์​ร่าง​จริง​อีก​สอง​แผ่น​ที่​เหลือ​ เขา​ก็​เลย​นั่ง​ชมงิ้ว​อยู่​เฉย​ๆ?

เสี่ยว​โม่เอ่ย​อย่าง​ปลงอนิจจัง​ “ความรู้​ใน​ใต้​หล้า​ช่างทำให้​คน​ลำบากใจ​ ใน​เมื่อ​บอ​กว่า​เป็น​คน​ควร​ไว้หน้า​กัน​บ้าง​ จุด​ใด​ที่​ยอม​ลง​ให้​กัน​ได้​ก็​ควร​ยอม​ลง​ให้​ แต่​ก็​ยัง​สอน​ให้​พวกเรา​ตัด​ราก​ถอน​โคน​ ไม่ทิ้ง​ภัย​ร้าย​ไว้​เบื้องหลัง​ หลีกเลี่ยง​ไม่ให้​อีก​ฝ่าย​แว้ง​กลับมา​ทำร้าย​”

ภาพ​ที่​เกิดขึ้น​ต่อมา​ยิ่ง​ทำให้​จิต​แห่ง​มรรคา​ของ​ลู่​เหว่​ย​ไม่มั่นคง​

บน​ฝ่ามือ​ของ​คน​ชุด​เขียว​มีบ่อ​สายฟ้า​เกิดขึ้น​!

เวท​อสนี​น่า​ครั่นคร้าม​ จิต​แห่ง​มรรคา​บริสุทธิ์​

ลู่​เหว่​ย​ยิ่ง​ตกใจ​จน​หน้าเผือดสี​ ทิ้งตัว​มาด้านหลัง​ตาม​จิต​ใต้​สำนัก​ ผล​คือ​ถูก​เสี่ยว​โม่ที่​ปรากฏตัว​ลับๆ ล่อๆ​ โผล่​มาที่​ด้านหลัง​อีกครั้ง​ ยื่นมือ​มากด​ไหล่​ของ​ลู่​เหว่​ย​ ยิ้ม​บาง​ๆ เอ่ย​ว่า​ “ใน​เมื่อ​ตัดสินใจ​แล้ว​ ยื่น​หัว​มาก็​ต้อง​โดน​ตัดหัว​ หดหัว​เข้า​ก็​ไป​ก็​ต้อง​โดน​ตัดหัว​อยู่ดี​ จะหลบเลี่ยง​ทำไม​ แบบนี้​ไม่องอาจ​เอา​เสีย​เลย​”

อยู่ดีๆ​ เฉิน​ผิง​อัน​ก็​เอ่ย​ประโยค​หนึ่ง​ที่​ทำให้​หนัน​จาน​มึนงง​ราวกับ​ตก​อยู่​ท่ามกลาง​เมฆหมอก​ “ตอนนั้น​อาจารย์​ฉีอยู่​ใน​ถ้ำสวรรค์​หลี​จูสามารถ​ทำให้​ลู่​เหว่​ย​ทรมาน​จน​อยาก​ตาย​ได้​ แน่นอน​ว่า​ข้า​ยัง​ห่าง​ชั้น​ไกล​นัก​ ได้​แต่​ทำให้​เจ้ารู้สึก​ว่า​อยาก​ตาย​เป็นเรื่อง​ง่าย​ แต่​อยาก​รอด​กลับ​ยาก​สัก​เล็กน้อย​”

“ลู่​เหว่​ย​ วันหน้า​เมื่อ​เจ้าจุด​ตะเกียง​ต่อชะตา​ใน​ศาล​บรรพชน​แล้วก็​จงจำเรื่อง​หนึ่ง​เอาไว้​ วันหน้า​ไม่ว่า​อยู่​ที่ไหน​หรือ​เมื่อไหร่​ ขอ​แค่​ได้​พบ​เจอ​ข้า​ก็​จงหลบ​ทาง​ไป​แต่​โดยดี​ ไม่อย่างนั้น​หาก​สบตา​กัน​ก็​จะถือว่า​เป็นการ​ถามกระบี่​”

ลู่​เหว่​ย​ไม่เหลือ​มาด​ของ​ยอด​ฝีมือ​นอก​โลก​ผู้​หลุดพ้น​ฝุ่นผง​ใน​โลกีย์​อีกต่อไป​ รีบร้อน​เอ่ย​ว่า​ “เฉิน​ผิง​อัน​ มีอะไร​ก็​ค่อยๆ​ พูด​ค่อยๆ​ จากัน​ เรื่อง​ของ​เครื่อง​ปั้น​แห่ง​ชะตาชีวิต​ บอก​ตามตรง​ว่า​ข้า​มิอาจ​ตัดสินใจ​ได้​เอง​โดยพลการ​ แต่​ข้า​สามารถ​ให้​กระบี่​บิน​แจ้งข่าว​ไป​ที่​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​ในทันที​ ขอร้อง​ให้​เจ้าประมุข​ตอบ​จดหมาย​กลับมา​ จะต้อง​ให้​คำตอบ​ที่​แน่ชัด​แก่​เจ้าให้ได้​!”

แน่นอน​ว่า​ลู่​เหว่​ย​ไม่ยินดี​จะกลาย​ไป​เป็น​หุ่นเชิด​ที่​ถูก​ชักใย​ซึ่งจิตวิญญาณ​ถูก​แยก​ออก​จากกัน​นับแต่​นี้​

เห็น​เพียง​ว่า​คนหนุ่ม​สอด​สอง​มือ​ไว้​ใน​ชาย​แขน​เสื้อ​ ยิ้ม​ตาหยี​ ครุ่นคิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ขยับ​เส้น​สายตา​ไป​ด้าน​ข้าง​เล็กน้อย​ “เสี่ยว​โม่อ่า​ กำลัง​คุย​กัน​ดี​ๆ ไม่ได้​บอก​ให้​เจ้าลงมือ​เสียหน่อย​ ไย​ต้อง​ขุ่น​เคืองใจ​กับ​ผู้อาวุโส​ลู่​ด้วย​”

เสี่ยว​โม่รีบ​พยักหน้า​ทันที​ “เป็น​เสี่ยว​โม่ที่​วู่วาม​แล้ว​”

จากนั้น​เสี่ยว​โม่ก็​ตบ​ไหล่ลู่​เหว่​ย​ คล้าย​กำลัง​ปัดฝุ่น​ให้​เขา​ “ผู้อาวุโส​ลู่​ อย่า​ได้​ถือสา​กัน​เลย​นะ​ หาก​ถือสา​จริงๆ​ เสี่ยว​โม่ก็​ไม่ขัดขวาง​ แต่​ต้อง​จำไว้​ว่า​จะต้อง​เก็บ​ซ่อน​ความ​คิดในใจ​ไว้​ให้​ดี​ ข้า​คน​นี้​ใจคอ​คับแคบ​ ไม่ได้​ใจกว้าง​เช่น​คุณชาย​ ดังนั้น​ขอ​แค่​ข้า​สังเกตเห็น​สายตา​ที่​ผิดปกติ​ หรือ​สีหน้าที่​แสดง​ความดุร้าย​ ข้า​ก็​จะฆ่าเจ้าให้​ตาย​”

ร่าง​ของ​ลู่​เหว่​ย​ขึง​เกร็ง​ ไม่กล้า​พูด​อะไร​ออกมา​สัก​คำ​

หนัน​จาน​กลับ​อยาก​จะข่วน​ใบหน้า​เปื้อน​ยิ้ม​ที่อยู่​ฝั่งตรงข้าม​ของ​โต๊ะ​ให้​ลายพร้อย​

เฉิน​ผิง​อัน​โน้มตัว​ไป​ด้านหน้า​ หยิบ​ตะเกียบ​ด้าม​นั้น​กลับมา​อีกครั้ง​ มือซ้าย​ถือ​กระบี่​ ชี้ไป​ยัง​ลู่​เหว่​ย​ที่​ถูก​เสี่ยว​โม่กักตัว​ให้​อยู่​ที่​เดิม​อยู่​ตลอดเวลา​ “แค่​ให้​ข้า​ทำ​เรื่องเล็ก​ๆ เรื่อง​เดียว​? กระเพาะ​ของ​เจ้ากับ​ของ​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​ใหญ่​กว่า​หนัน​จาน​มาก​นัก​”

ทุกครั้งที่​แกว่ง​เบา​ๆ ก็​จะต้อง​ทำให้​จิต​แห่ง​มรรคา​ของ​หนัน​จาน​สั่นสะท้าน​ไป​ด้วย​

ส่วน​ลู่​เหว่​ย​ที่​ถูก​ชี้ใส่จะรู้สึก​อย่างไร​ มิทราบ​ได้​ แต่​ต้อง​ไม่ได้​เป็น​ความรู้สึก​ที่​ดี​อย่าง​แน่นอน​

ลู่​เหว่​ย​เอ่ย​อย่าง​สงสัย​ “ไย​เจ้าขุนเขา​เฉิน​ถึงต้อง​พูด​เช่นนี้​ เข้าใจผิด​อะไร​หรือไม่​? แม้แต่​เรื่องเล็ก​นั่น​คือ​อะไร​ข้า​ก็​ยัง​ไม่ได้​พูด​เลย​นะ​”

เฉิน​ผิง​อัน​จ้อง​ลู่​เหว่​ย​ จากนั้น​ก็​ถอนใจ​ สีหน้า​เลื่อนลอย​ไป​เล็กน้อย​ พูด​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​ว่า​ “ยังคง​เห็น​ข้า​เป็นต้น​หญ้า​ไป้จื่อ​ (พืช​ชนิด​หนึ่ง​ ใบ​คล้าย​ใบ​ข้าว​ ผล​คล้าย​ข้าวโพด​ มักจะ​เกิด​แทรก​กับข้าว​ใน​นา​ขัดขวาง​การเจริญเติบโต​ของ​ต้น​ข้าว​) ต่ำต้อย​ที่​ขึ้นอยู่​ริม​คันนา​จริงๆ​ เสีย​ด้วย​”

ต้น​ไป้จื่อ​มักจะ​เกิดขึ้น​ตาม​ป่า​ ระยะเวลา​ของ​การ​เติบโต​คือ​หนึ่ง​ปี​ ชอบ​อยู่​ใกล้​น้ำ​ ด้าน​ข้าง​คันนา​มีร่องน้ำ​ จึงมักจะ​งอก​ใกล้​นา​ ดังนั้น​ชาวนา​จึงมักจะ​คอย​ตามหา​ต้น​ไป้จื่อ​แล้ว​แยก​ออกจาก​ต้นกล้า​ของ​ข้าว​ เจอ​เมื่อไหร่​จะต้อง​ถอน​ทิ้ง​เมื่อนั้น​

เฉิน​ผิง​อัน​มอง​ลู่​เหว่​ย​แล้ว​ส่ายหน้า​ “แต่​ทุกวันนี้​ข้า​ได้​อ่าน​ตำ​รามา​ไม่น้อย​แล้ว​ ไม่ใช่ลูกศิษย์​เตาเผา​ที่​แม้แต่​ตำรา​หมัด​ก็​ยัง​อ่านไม่ออก​คน​นั้น​อีกแล้ว​”

ใน​มือ​เฉิน​ผิง​อัน​ถือ​ตะเกียบ​ ลุกขึ้น​ยืน​ เดิน​อ้อม​โต๊ะ​ไป​ช้าๆ เหลือบตา​มอง​ไป​ที่​โต๊ะ​ เป็น​ทั้ง​กระดาน​หมาก​ของ​ตน​ แล้วก็​เป็น​ทั้ง​วิธีการ​ลึกลับ​อำพราง​ที่​สกุล​ลู่​พยายาม​จะใช้หลัก​ปราก​ฎการณ์​ฟ้าดิน​มาทำเป็น​กระดาน​หมาก​ที่​ใหญ่​ยิ่งกว่า​เดิม​

ไม่แน่​ว่า​ก่อนหน้านี้​ที่​เจิ้งจวี​จงไม่ยอมให้​ตน​เลือก​ที่ตั้ง​เป็น​ใบ​ถงทวีป​ นอกจาก​จะเพื่อให้​ตน​รู้สึก​ไร้​เรี่ยวแรง​เป็น​ทบ​ทวี​แล้ว​ ยัง​มีความหมาย​ลึกล้ำ​บางอย่าง​ซ่อน​อยู่​ด้วย​?

ถึงขั้น​ที่ว่า​เป็นการ​บอกเป็นนัย​อย่างหนึ่ง​ที่​ต้อง​ให้​ตน​สืบสาวราวเรื่อง​ให้​ถึงแก่น​? ปริศนา​นั้น​เกี่ยวข้อง​กับ​สกุล​ลู่​สำนัก​หยิน​หยาง​?

ยกตัวอย่างเช่น​หนัน​จาน​และ​ลู่​เหว่​ย​สอง​คน​ที่​วันนี้​มารับรอง​แขก​ หนึ่ง​ชาย​หนึ่ง​หญิง​ได้​เกี่ยวพัน​กับ​การ​คุมเชิง​ระหว่าง​สอง​กว้า​ของ​หยิน​หยาง​ ถ้าอย่างนั้น​หลักการ​เดียวกัน​ ภูเขา​ลั่วพั่ว​สำนัก​เบื้องบน​ของ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​กับ​สำนัก​เบื้องล่าง​ในอนาคต​ที่อยู่​ใน​ใบ​ถงทวีป​ก็​ย่อม​ต้อง​มีการ​โยงใย​ที่​คล้ายคลึง​กับ​ขั้ว​อำนาจ​บน​ภูเขา​อย่างหนึ่ง​ อันที่จริง​ใน​สายตา​ของ​เฉิน​ผิง​อัน​ คำ​ว่า​สถานการณ์​ใหญ่​สายน้ำ​ภูเขา​อิงแอบ​ ก็​ไม่ได้​พูดถึง​เก้า​ทวีป​กับ​สี่สมุทร​หรอก​หรือ​?

ไม่มีลางบอกเหตุ​ใดๆ​ เสี่ยว​โม่ใช้สอง​นิ้ว​ปาด​คอ​ของ​ลู่​เหว่​ย​ ขณะเดียวกัน​ก็​ใช้ปราณ​กระบี่​จำนวน​นับไม่ถ้วน​ที่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ร่างกาย​ของ​ฝ่าย​หลัง​มาสยบ​กำราบ​เขา​เอาไว้​ ไม่ให้​ไป​แตะต้อง​วัตถุ​แห่ง​ชะตาชีวิต​ชิ้น​ใด​ได้​

ขณะเดียวกัน​นั้น​ เฉิน​ผิง​อัน​ที่​เพิ่งจะ​เดิน​วนรอบ​โต๊ะ​อย่าง​สบายอารมณ์​ครบ​ไป​รอบ​หนึ่ง​ก็​พลิก​หมุน​ข้อมือ​ บังคับ​กลุ่ม​สายฟ้า​ให้​กัก​วิญญาณ​ของ​ลู่​เหว่​ย​ไว้​ภายใน​

หนัน​จาน​กลืนน้ำลาย​

เฉิน​ผิง​อัน​ประคอง​ลูก​สาย​ฝ่าไว้​บน​ฝ่ามือ​ สาวเท้า​เดินเล่น​ต่อ​อีกครั้ง​ ทว่า​สาย​ตากลับ​จับจ้อง​ไป​ที่​โต๊ะ​ตัว​นั้น​ตลอดเวลา​

ส่วน​เสี่ยว​โม่ก็​เอา​หัว​วาง​กลับ​ลง​ไป​บน​ลำคอ​เบา​ๆ งอ​เข่า​น้อย​ๆ เอียง​ซ้าย​เอียง​ขวา​มอง​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ก่อน​จะขยับ​เคลื่อน​ตำแหน่ง​ของ​ศีรษะ​เล็กน้อย​ ก่อนหน้านี้​วาง​เอียง​ไป​หน่อย​

ตอนนี้​ยัง​ตาย​ไม่ได้​ จะดี​จะชั่ว​ก็​เป็น​เซียน​เห​ริน​คน​หนึ่ง​

หนัน​จาน​สีหน้าซีด​ขาว​ประหนึ่ง​บิดา​ตาย​

คนบ้า​ มีแต่​คนบ้า​เสียสติ​

หนัน​จาน​รู้​ว่า​คนบ้า​ที่​แท้จริง​ไม่ใช่คน​ที่​สายตา​ฉาย​ประกาย​ดุร้าย​ สีหน้า​เหี้ยมเกรียม​ แต่​เป็น​คน​อย่าง​สอง​คน​ตรงหน้า​นี้​ สีหน้า​ปกติ​ ทว่า​บ่อ​โบราณ​ใน​ใจกลับ​ไร้​คลื่น​ใดๆ​

ไม่พูดมาก​ แต่กลับ​ลงมือทำ​ไป​ไม่น้อย​

เฉิน​ผิง​อัน​ถอน​สายตา​กลับมา​ ก้มหน้า​ลง​พิศ​มอง​จิตวิญญาณ​ของ​เซียน​เห​ริน​ที่อยู่​ใน​ลูก​สายฟ้า​กลางฝ่ามือ​อย่าง​ละเอียด​ ยิ้ม​บาง​ๆ เอ่ย​ว่า​ “ขอโทษ​ด้วย​ผู้อาวุโส​ ฆ่าเซียน​เห​ริน​เช่นนี้​เป็น​การชนะ​อย่าง​ไม่สมเกียรติ​ของ​ผู้เยาว์​จริงๆ​ รอ​สักครู่​ ข้า​ยัง​ต้อง​เรียบเรียง​แนวความคิด​เสีย​ใหม่​ถึงจะสามารถ​ดึง​ด้าย​เส้น​นั้น​ขึ้น​มาได้​”

ต้อง​ยก​คุณ​ความชอบ​ให้​กับ​สถาน​ที่เก็บ​ตำรา​สามแห่ง​อย่าง​สวน​กง​เต๋อ​ศาล​บุ๋น​ หอ​เห​ริ​นอวิ๋น​อี้​อวิ๋น​และ​กอง​โหราศาสตร์​ของ​ต้า​หลี​ แล้ว​ก็เพราะว่า​เฉิน​ผิง​อัน​ ‘เลื่อมใส​’ สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​มานาน​ เกี่ยวพัน​ไป​ถึงศึก​สิบ​สามของ​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ใน​ปี​นั้น​ รวมไปถึง​ลู่​ไถกับ​ ‘หลิว​ไฉ’ ที่​โจว​จื่อ​เอา​มาใช้เล่นงาน​ตน​ ดังนั้น​หลาย​ปี​มานี้​เฉิน​ผิง​อัน​จึงแอบ​สืบ​เรื่อง​ของ​สำนัก​หยิน​หยาง​และ​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​อย่าง​ลับ​ๆ สามารถ​พูด​ได้​ว่า​สืบหา​อย่าง​ไม่รู้จัก​เหน็ดเหนื่อย​

สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​ที่หนึ่ง​แซ่เป็น​ความรู้​ของ​หนึ่ง​สำนัก​แทบจะ​เท่ากับ​เป็น​สำนัก​หยิน​หยาง​ทั้ง​แห่ง​แล้ว​ สามารถ​มอง​สกุล​ลู่​เป็นกอง​โหราศาสตร์​ที่​ใหญ่​ที่สุด​ใน​ใต้​หล้า​ไพศาล​ได้​เลย​ ดุจ​ทะเล​รวม​ไว้​ซึ่งแม่น้ำ​ร้อย​สาย​ เก็บ​สะสมตำรา​ไว้​มากมาย​อุดมสมบูรณ์​

ก็​เหมือน​อย่าง​สกุล​เจีย​งอ​วิ๋น​หลิน​ของ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​ ก่อนที่จะ​ย้ายออก​ไป​จาก​แผ่นดิน​กลาง​ บรรพบุรุษ​เคย​เป็น​ต้า​จู้ใน​ยุค​บรรพกาล​มาก่อน​ คอย​ช่วยเหลือ​ห​ลี่​เซิ่งแห่ง​ศาล​บุ๋น​ ต้า​จู้รับผิดชอบ​กิจธุระ​ด้าน​การ​เซ่นไหว้​ขอพร​ ดูแล​ชุด​การ​ร่วม​งานพิธี​อย่าง​เสื้อ​เขียว​ชุด​สีชาด​และ​มงกฎ​เครื่อง​สวม​ศีรษะ​ พัก​อยู่​ใน​ศาล​เป็นประจำ​ ดูแล​เรื่อง​ผี​และ​เทพ​ คำประกาศ​ใน​งานพิธี​ ขอพร​ให้​เกิด​ความ​มงคล​ ฟ้าและ​คน​อยู่​ร่วมกัน​

ส่วน​บรรพบุรุษ​ของ​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​ ใน​ประวัติศาสตร์​ของ​ไพศาล​ก็​เคย​เป็น​ไท่​ปู่​หนึ่ง​ใน​หก​ขุนนาง​ของ​ศาล​บุ๋น​มาก่อน​ คำ​เรียก​ที่ว่าการ​หก​กรม​ของ​ราชสำนัก​ล่าง​ภูเขา​ใน​ทุกวันนี้​ อันที่จริง​หากว่า​กัน​ใน​ระดับ​ใหญ่​แล้วก็​มีต้นกำเนิด​มาจาก​หก​ขุนนาง​ของ​ศาล​บุ๋น​บรรพกาล​นี่เอง​ และ​หน้า​ที่หนึ่ง​ของ​ไท่​ปู่​ก็​คือ​รับผิดชอบ​ดูแล​คัมภีร์​ที่​มีประวัติ​ความเป็นมา​เล่ม​หนึ่ง​ ผู้นำ​ของ​กลุ่ม​คัมภีร์​ที่สาม​ลัทธิ​ร้อย​สำนัก​ใน​ยุค​หลัง​ล้วน​มีความเกี่ยวข้อง​เล่ม​นั้น​ เผยแพร่​ไป​ใน​ใต้​หล้า​ไพศาล​ได้​อย่าง​ไร้​ข้อห้าม​ใดๆ​ บัณฑิต​อาจ​ต้อง​จ่าย​เงิน​แค่​สิบ​กว่า​อีแปะ​ก็​สามารถ​ซื้อ​มาเล่ม​หนึ่ง​ได้​แล้ว​ แต่​ก็​ยังมี​คัมภีร์​ใหญ่​อีก​สอง​เล่ม​ที่​ถูก​ควบคุม​อยู่​ใน​หอ​สูงเท่านั้น​ เพราะ​เกี่ยวพัน​กับ​วิชา​ด้าน​การ​ฝึก​ตน​ที่​เป็น​รูปธรรม​และ​มีรายละเอียด​เยอะ​เกินไป​ ฝ่าย​แรก​เป็น​เหมือน​ภูเขา​บรรพบุรุษ​ มหา​บรรพต​ ส่วน​อย่าง​หลัง​ก็​เหมือน​ภูเขา​ทายาท​มากมาย​ คัมภีร์​เสริม​สอง​เล่ม​ เล่ม​หนึ่ง​ใน​นั้น​ถูก​เก็บ​ไว้​ใน​หอ​หลิน​ไถของ​สวน​กง​เต๋อ​ศาล​บุ๋น​ อีก​เล่ม​หนึ่ง​ที่​เป็น​ฉบับ​แรก​ของ​การ​พิมพ์​ ดูเหมือนว่า​จะซ่อน​อยู่​ใน​พื้น​ที่ลับ​แห่ง​หนึ่ง​ที่​มีชื่อว่า​จือห​ลัน​สู่ของ​หอ​ซือ​เทียน​สกุล​ลู่​

ไม่เหมือนกับ​ทฤษฎี​ที่​ขัดกัน​ของ​ห้า​ธาตุ​สำนัก​หยิน​หยาง​ทั่วไป​ เล่าลือ​กัน​ว่า​ตำรา​เล่ม​นี้​เริ่ม​จาก​การ​ทำนาย​ที่​จุด​เกิ้น​ ความ​รู้เรื่อง​ชะตาชีวิต​เป็น​เหมือน​เทือกเขา​ที่​ทอด​ยาว​ ก่อนหน้านี้​ลู่​เหว่​ย​พูด​เอง​กับ​ปา​กว่า​สกุล​ลู่​มีบท​คันฉ่อง​ปฐพี​อยู่​บท​หนึ่ง​ คาด​ว่า​น่าจะเป็น​สาย​แยก​ที่​มาจาก​คัมภีร์​ใหญ่​เล่ม​นี้​ สรุป​ก็​คือ​คำ​ว่า​เรื่องเล็ก​ที่​เจ้าลู่​เหว่​ย​หมายถึง​ ต้อง​หนี​ไม่พ้น​ชะตาชีวิต​ของ​ตน​และ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​อย่าง​แน่นอน​ ถึงขั้น​ที่ว่า​สกุล​ลู่​ได้​มีการวางแผน​ไว้​ใน​อาณาเขต​ทาง​ทิศเหนือ​ของ​ใบ​ถงทวีป​มานาน​แล้ว​ ยกตัวอย่างเช่น​ได้​จัดหา​สถานที่​ที่​ทิวทัศน์​งดงาม​ซึ่งมองดู​คล้าย​ภาพ​ปราก​ฎการณ์​ที่​มาจาก​สวรรค์​ไว้​ให้​กับ​ตน​ แต่​แท้จริง​แล้ว​กลับเป็น​พิกัด​ของ​ภูเขา​สายน้ำ​บางอย่าง​ที่​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​ใช้ตรวจสอบ​สามหยวน​เก้า​ชะตา​ (การ​แบ่ง​ยุค​ใน​วิชา​ฮวงจุ้ย​ สามหยวน​เก้า​ชะตา​แบ่ง​เป็น​ภพ​ใหญ่​สามภพ​ แต่ละ​ภพ​มียุค​ย่อย​อีก​สามรวม​เป็น​เก้า​) และ​หก​เจี่ยจื๋อฝู​ (มาจาก​ศาสตร์​ฉีเห​มินตุ้นเจี่ย​ เป็น​การอาศัย​การเปลี่ยนแปลง​สภาพภูมิอากาศ​ใน​การ​กำหนด​ตำแหน่ง​ และ​ทิศทาง​ดีร้าย​ใน​เวลา​นั้นๆ​ ซึ่งใน​ 1 รอบ​ปี​)

“วิถี​โคจร​ใน​ชีวิต​ของ​ข้า​เหมือน​น้ำ​ที่​ไหล​ยาว​ กับ​ภูเขา​ของ​ข้า​ที่​ไม่ขยับเขยื้อน​ สอง​สำนัก​บน​ล่าง​คุมเชิง​กัน​อยู่​ไกลๆ​ ทั้งสอง​ร่วมกัน​กลายเป็น​เส้นรุ้ง​เส้นแวง​? เพียงแต่​ว่าการ​พิศ​มรรคา​ครั้งนี้​ของ​สกุล​ลู่​แผ่นดิน​กลาง​พวก​เจ้ายัง​ต้อง​มีจุดเริ่มต้น​ที่​เส้นสาย​เส้น​หนึ่ง​ นี่​ก็​คือ​เรื่องเล็ก​ที่​พวก​เจ้าหวัง​จะให้​ข้า​ตอบ​ตกลง​? ข้า​เชื่อ​ว่า​นี่​ไม่ใช่เรื่องใหญ่​ แต่​เรื่องเล็ก​เรื่อง​นี้​ในอนาคต​จะต้อง​ชัก​ดึง​เอา​เส้นสาย​ที่​แฝงอยู่​ออกมา​อีก​มากมาย​”

“ทำไม​ เอา​ละคร​เรื่อง​เก่า​มาย้อน​เล่น​ใหม่​ สกุล​ลู่​ของ​พวก​เจ้าเห็น​ข้า​เป็นอดีต​ฮ่องเต้​ต้า​หลี​อย่างนั้น​รึ​?”

“ลู่​เหว่​ย​ เจ้าลอง​ว่า​มาสิว่า​ตัว​เจ้าเอง​สมควร​ตาย​หรือไม่​?”

‘ศพ’​ ของ​ลู่​เหว่​ย​นั่ง​อึ้ง​อยู่​ที่​เดิม​ จิตวิญญาณ​ทั้งหมด​ถูก​กัก​อยู่​ใน​ลูก​สายฟ้า​ ประหนึ่ง​ร่วง​ลง​สู่กระทะ​น้ำมัน​ร้อน​ๆ ต้อง​เจอ​ความทุกข์ทรมาน​จาก​ทัณฑ์​บ่อ​สายฟ้า​อยู่​ตลอดเวลา​ เจ็บปวด​จน​บรรยาย​ไม่ถูก​

ไม่ใช่ว่า​คำพูด​ของ​เฉิน​ผิง​อัน​ไป​ทิ่มแทงใจ​ของ​บรรพบุรุษ​สกุล​ลู่​ท่าน​นี้​ แต่​เป็น​เพราะ​ถ้อยคำ​ไม่กี่​คำ​คล้าย​ ‘ช่วย​’ เปิดโปง​ความลับ​สวรรค์​ให้​กับ​ลู่​เหว่​ย​

เม็ด​หมาก​ที่​ถูก​ทอดทิ้ง​

เดิมที​ตนเอง​ก็​ไม่ได้ดี​ไป​กว่า​หนัน​จาน​สัก​เท่าไร​ ล้วน​เป็น​หมาก​ที่​ถูก​ทอดทิ้ง​ซึ่งจะมีหรือไม่​มีก็ได้​ใน​สายตา​ลู่​เซิงเจ้าประมุข​ตระกูล​ผู้​นั้น​

เฉิน​ผิง​อัน​เหลือบมอง​จิตวิญญาณ​ลู่​เหว่​ย​ที่​ถูก​กัก​อยู่​ใน​ฝ่ามือ​ จุ๊ปาก​เอ่ย​ว่า​ “ไม่นึก​ว่า​เจ้าจะเป็น​แค่​แมลง​น่าสงสาร​ที่​ถูก​ปิดหูปิดตา​ ค่อนข้าง​ทำให้​คน​ผิดหวัง​แล้ว​”

ประกบ​ฝ่ามือ​เข้าด้วยกัน​

ห้า​อสนี​รวมตัว​

ประหนึ่ง​ฟ้าและ​ดิน​ประกบ​ปิด​

เสียงร้อง​ครวญคราง​ที่​ไม่มีเสียง​เล็ดลอด​ซึ่งมาจาก​จิตวิญญาณ​ของ​ลู่​เหว่​ย​ทำให้​หนัน​จาน​ที่​รู้สึก​เหมือน​เยื่อ​แก้วหู​ถูก​แทง​ทะลุ​ยกมือ​กุม​หัว​ นาง​ถึงเพิ่งจะ​ค้นพบ​ว่า​ที่แท้​ที่มา​ของ​ความเจ็บปวด​ก็​มาจาก​แรง​สั่นสะเทือน​ของ​จิต​แห่ง​มรรคา​และ​การพลิก​ตลบ​โหม​ซัด​ใน​ทะเลสาบ​หัวใจ​

เฉิน​ผิง​อัน​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ไป​ทาง​หนัน​จาน​

ใบหน้า​หนัน​จาน​เต็มไปด้วย​ความเจ็บปวด​ เปิดปาก​พูด​อย่าง​ยากลำบาก​ว่า​ “ข้า​ได้​แอบ​สั่งให้​คน​เอา​เศษเครื่องกระเบื้อง​แห่ง​ชะตาชีวิต​ชิ้น​นั้น​กลับ​ไป​ไว้​ที่​ถ้ำสวรรค์​หลี​จูแล้ว​ อยู่​ที่ไหน​ เจ้าไปหา​เอา​เอง​ ถึงอย่างไร​ก็​อยู่​ที่​บ้านเกิด​ของ​เจ้า…เรื่อง​นี้​บรรพบุรุษ​ลู่​เหว่​ย​ไม่รู้เรื่อง​ด้วย​ แน่นอน​ว่า​ข้า​ต้อง​เหลือ​ทาง​ถอย​ไว้​ให้​ตัวเอง​เส้น​หนึ่ง​ แต่​สรุป​แล้ว​จะซ่อน​ไว้​ที่ไหน​ เจ้าก็​มาเอา​ไข่​มุกห​ลิง​ซีบน​ข้อมือ​ของ​ข้า​ไป​สืบหา​เอา​เอง​เถอะ​…”

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "บทที่ 882.2 สายตา"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์