CatNovel
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

กระบี่จงมา Sword of Coming - บทที่ 893.4 ยอดฝีมือนอกโลก

  1. Home
  2. กระบี่จงมา Sword of Coming
  3. บทที่ 893.4 ยอดฝีมือนอกโลก
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

นั่ง​กลับ​ลง​ไป​บน​ขั้นบันได​ นักพรต​ชุด​ม่วง​หยิบ​น้ำเต้า​บรรจุ​เหล้า​ขนาด​จิ๋ว​ออกมา​อีกครั้ง​ จิบ​เหล้า​หนึ่ง​คำ​ เอ่ย​ว่า​ “เฉิน​ผิง​อัน​ เจ้าเอง​ก็​ไม่ต้อง​คิดมาก​ คน​ที่​ข้า​รอ​อยู่​ที่นี่​ ไม่ใช่เจ้า แต่​เป็น​สหาย​ของ​เจ้าคน​หนึ่ง​ เพียงแต่​ว่าการ​คบหา​สหาย​ของ​เจ้าช่างมีโชค​ แต่​ฝั่งตรงข้าม​ สายตา​ใน​การ​คบหา​สหาย​ของ​เขา​ถือว่า​ธรรมดา​เท่านั้น​”

เฉิน​ผิง​อัน​หันหน้า​มาถาม “กำลัง​รอ​จางซาน​เฟิงอยู่​หรือ​?”

นักพรต​ชุด​ม่วง​หัวเราะ​หึหึ​ “ถึงอย่างไร​ก็​เป็น​คน​ฉลาด​นี่​นะ​”

จากนั้น​? ทาง​ฝั่งของ​ตน​ไม่มีจากนั้น​อะไร​อีกแล้ว​

เฉิน​ผิง​อัน​หมุนตัว​กลับมา​ เก็บ​ไม้เท้า​เดินป่า​ใส่ไว้​ใน​วัตถุ​จื่อ​ชื่อ​ ประสานมือ​คารวะ​ “ผู้เยาว์​คารวะ​เหลียง​เทียน​ซือ”​

จวน​เทียน​ซือ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ ผู้สูงศักดิ์​หวง​จื่อ​ล้วน​แซ่จ้าว​

นับแต่​โบราณ​มาก็​มีแค่​คนเดียว​ที่​เป็น​ข้อยกเว้น​ นั่น​ก็​คือ​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ ยกตัวอย่างเช่น​ฮว่อ​หลง​เจิน​เห​ริน​แห่ง​ยอดเขา​พา​ตี้​ที่​เป็น​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่คน​ก่อน​

สีหน้า​ของ​นักพรต​ชุด​ม่วง​ไร้อารมณ์​ แสร้ง​ทำเป็น​ไม่ได้ยิน​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ที่​หวนคืน​สู่ความจริง​ มีศาสตร์​คง​ความ​อ่อนเยาว์​ได้​แต่​ถอนหายใจ​ ออกจาก​ภูเขา​มาครั้งนี้​ ตั้ง​แต่ต้นจนจบ​มีแต่​เรื่อง​น่าเบื่อหน่าย​ วันนี้​ก็​ไม่ใช่ข้อยกเว้น​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ส่ายหน้า​ น่าสงสาร​ซิ่ว​หู่​ น่าเวทนา​ฉีจิ้งชุน​ น่าเสียดาย​สาย​เห​วิน​เซิ่งแล้ว​

นักพรต​ชุด​ม่วง​มอง​พื้นดิน​ กระทืบเท้า​เบา​ๆ หายใจ​เสียง​แผ่ว​หนึ่ง​ที​ จำต้อง​ฝืน​นิสัย​เปิดปาก​เอ่ย​กับ​คนหนุ่ม​เพิ่ม​อีก​หนึ่ง​ประโยค​ “จัดการ​ดูแล​สำนัก​เบื้องล่าง​ให้​ดี​ ไม่พูด​ถึงว่า​ทำ​เพื่อ​สาย​เห​วิน​เซิ่งของ​พวก​เจ้า ยิ่ง​ไม่ถือว่า​ทำ​เพื่อ​ใต้​หล้า​ไพศาล​อะไร​ ถือ​เสีย​ว่า​ทำ​เพื่อ​ตัว​เจ้าเอง​ก็แล้วกัน​”

เฉิน​ผิง​อัน​ที่​หันหลัง​ให้​กับ​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ที่​ตัวเอง​รู้​แค่​ว่า​แซ่เหลียง​พยักหน้า​ แล้ว​เดินลง​จาก​ภูเขา​ไป​ต่อ​

เสี่ยว​โม่หน้าเขียว​คล้ำ​

เฉาฉิงหล่า​งส่ายหน้า​ให้​ผู้อาวุโส​สี่จู๋ท่าน​นี้​เบา​ๆ บอกเป็นนัย​ให้​รู้​ว่า​ไม่เป็นไร​

อันที่จริง​เดิมที​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ที่นั่ง​อยู่​บน​ขั้นบันได​อยาก​จะถามอีก​หนึ่ง​ประโยค​ ถามว่า​เฉิน​ผิง​อัน​ เจ้ามอง​ใบ​ถงทวีป​แห่ง​นี้​อย่างไร​?

แต่​เงื่อนไข​ก็​คือ​อีก​ฝ่าย​ต้อง​ตอบคำถาม​ข้อ​แรก​ให้​ได้เสีย​ก่อน​

สงคราม​ที่​เกิดขึ้น​ แม้ว่า​จะเอาชนะ​ได้​แล้ว​ แต่​รา​คาที่​ใต้​หล้า​ไพศาล​ต้อง​จ่าย​ ไม่เรียก​ว่า​หนักหนา​สาหัสสากรรจ์​ไม่ได้​ เท่ากับ​ว่า​แผ่นดิน​ครึ่งหนึ่ง​ของ​สี่ทวีป​ครึ่ง​พัง​ภินท์​ไม่เหลือ​ดี​ สภาพ​อเนจอนาถ​จน​แทบ​ทน​มอง​ไม่ได้​

ทว่า​ฝูเหยา​ทวีป​พ่ายแพ้​อย่าง​มีศักดิ์ศรี​ ต่อให้​เป็น​เกราะ​ทอง​ทวีป​ที่​มีคน​ทร​ยศอย่าง​ผู้ฝึก​ตน​ใหญ่​ขอบเขต​บิน​ทะยาน​หวาน​เหยียน​เหล่า​จิ่ง ชื่อเสียง​ของ​พวกเขา​บน​ภูเขา​ก็​ยัง​ไม่เลว​

ทัก​ษินา​ตย​ทวีป​ยังมี​เฉิน​ฉุน​อัน​ นอกจากนี้​ขุนเขา​สายน้ำ​ของ​หนึ่ง​ทวีป​ โดยเฉพาะ​เส้น​แนวรบ​เลียบ​มหาสมุทร​ อันที่จริง​ก็​ต่อสู้​กัน​ได้​ไม่เลว​

มีเพียง​ใบ​ถงทวีป​แห่ง​นี้​ที่​ทั้ง​บน​และ​ล่าง​ภูเขา​ ใจคน​ความ​เป็น​คน​ ดูเหมือนว่า​จะเลวร้าย​อย่าง​ถึงที่สุด​

ดินแดน​ของ​หนึ่ง​ทวีป​โชคดี​ไม่ถึงกับ​แผ่นดิน​ภูเขา​จมดิ่ง​ แต่กลับ​เกลื่อน​ไป​ด้วย​ซากศพ​ไร้​ซึ่งผู้รอดชีวิต​ ภูเขา​สายน้ำ​แผ่นดิน​กว้างใหญ่​ ราวกับว่า​มีเพียง​ผี​เร่ร่อน​ตน​เดียว​ที่นั่ง​อยู่​ใน​สวน​ของ​อดีต​ จึงดู​โดดเดี่ยว​เปลี่ยวเหงา​อย่าง​เห็นได้ชัด​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ลูบ​คลึง​ปลาย​คาง​ มอง​แผ่น​หลัง​ของ​คน​ชุด​เขียว​ที่​เดินลง​จาก​ภูเขา​ไป​ช้าๆ มอง​ม่าน​ฟ้าแวบ​หนึ่ง​ นึก​เรื่อง​หนึ่ง​ขึ้น​มาได้​จึงถามว่า​ “ทำไม​ไม่เอา​ศีรษะ​ของ​ลูกศิษย์​คน​แรก​ของ​บรรพบุรุษ​ใหญ่​ภูเขา​ทัว​เย​ว่​กลับมา​?”

เฉิน​ผิง​อัน​ใช้เสียง​ใน​ใจตอบ​ “เขา​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ร้อง​เอ๊ะ​หนึ่ง​ที​ ยิ้ม​ถาม “ปูพื้น​ได้ดี​ ยอดเยี่ยม​ หรือว่า​ก็​เพื่อ​ใช้รับมือ​กับ​คำถาม​ทำนอง​นี้​? วิธีการ​ที่​ใช้ช่วงชิง​ชื่อเสียง​จอมปลอม​ระดับ​นี้​ช่างยอดเยี่ยม​เสีย​จริง​ คนหนุ่ม​ใน​ทุกวันนี้​ร้ายกาจ​ยิ่งนัก​ หรือ​จะบอ​กว่า​ซิ่ว​ไฉเฒ่าสอน​มาดี​?”

เฉิน​ผิง​อัน​หันหน้า​มาเอ่ย​ “ข้า​ขอ​ใช้สถานะ​ผู้เยาว์​เตือน​ผู้อาวุโส​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ แค่​พอสมควร​ก็​พอแล้ว​”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​จุ๊ปาก​ “โอ้โห​ ที่แท้​ก็​เป็น​คนหนุ่ม​ที่​นิสัย​ฉุนเฉียว​อยู่​บ้าง​เหมือนกัน​นี่​นา​ ทำไม​ ในที่สุด​ก็​ไม่ทำตัว​แสร้ง​เป็น​วิญญูชน​จอมปลอม​แล้ว​ นี่​ถือว่า​เผย​ธาตุแท้​แล้ว​หรือไม่​? หรือว่า​ยังมี​แผนการ​ที่​ลึกล้ำ​ยาว​ไกล​ เริ่ม​กังวล​ว่า​ข้า​จะเอา​ไป​ป่าวประกาศ​ บอ​กว่า​บัณฑิต​อย่าง​เจ้ามีกลอุบาย​ลึกล้ำ​ เจอ​กับ​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่คน​หนึ่ง​ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ ให้​ตาย​อย่างไร​ก็​ไม่กล้า​เถียง​แม้แต่​ครึ่ง​คำ​? ก็​เลย​จำเป็นต้อง​ชดเชย​แก้ไข​ในทันที​ ฉวยโอกาส​นี้​แสร้ง​แสดง​ให้​ข้า​ดู​?”

ค่อยๆ​ หนักข้อ​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ทุก​ประโยค​ล้วน​แทงใจ​

เฉิน​ผิง​อัน​หมุนตัว​กลับมา​ มอง​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​คน​นั้น​ เอ่ย​กับ​เฉาฉิงหล่า​งและ​เผย​เฉียน​ว่า​ “พวก​เจ้าจงทะยาน​ลม​จากไป​ทันที​ ยิ่ง​ไกล​ยิ่ง​ดี​”

เผย​เฉียน​ลังเล​เล็กน้อย​

เฉาฉิงหล่า​งเอ่ย​ “เผย​เฉียน​ ไป​ได้​แล้ว​”

เผย​เฉียน​นึกถึง​การ​ ‘ถามหมัด​’ ของ​อาจารย์​พ่อ​ตอน​ที่อยู่​ชั้นสอง​ของ​เรือน​ไม้ไผ่​ก่อนหน้านี้​แล้ว​นาง​ก็​ไม่ลังเล​อีก​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ยิ้ม​พลาง​ลุกขึ้น​ยืน​ ยืด​แขน​บิดขี้เกียจ​ ยืดเส้นยืดสาย​ ถ้าอย่างนั้น​ก็​จงสัมผัส​กระบี่​บิน​แห่ง​ชะตาชีวิต​สามเล่ม​ของ​ผู้ฝึก​กระบี่​ขอบเขต​บิน​ทะยาน​ขั้นสูง​สุดคน​หนึ่ง​ กับ​เวท​กระบี่​สูงต่ำ​และ​หมัด​ของ​ผู้ฝึก​ยุทธ​ขอบเขต​ปลายทาง​จาก​อิ่น​กวาน​คน​สุดท้าย​ให้​ดี​ๆ ก็แล้วกัน​?

หาก​สู้ไม่ได้​อย่าง​มาก​ก็​แค่​เผ่นหนี​ ถึงอย่างไร​นี่​ก็​ไม่ใช่ครั้งแรก​อยู่แล้ว​

เสี่ยว​โม่ใช้เสียง​ใน​ใจเอ่ย​กับ​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​คน​นั้น​อย่าง​ลับ​ๆ “ตกลง​กัน​ไว้​ก่อน​ จะแบ่ง​แพ้ชนะ​หรือ​แบ่ง​เป็น​ตาย​กับ​ข้า​?”

ครั้งนี้​เสี่ยว​โม่ไม่ได้​บอกกล่าว​กับ​คุณชาย​บ้าน​ตน​ด้วยซ้ำ​ ไม่คิด​จะปรึกษา​ใน​เรื่อง​นี้​

เพียงแต่ว่า​ดูเหมือน​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ที่อยู่​ตรงหน้า​จะได้รับบาดเจ็บ​ไม่เบา​ จิต​แห่ง​มรรคา​จึงไม่มั่นคง​

ขอ​แค่​ตี​กัน​ขึ้น​มาจริงๆ​ เสี่ยว​โม่จะไม่ยอมให้​คุณชาย​เข้ามา​ร่วม​ด้วย​เด็ดขาด​

เรื่อง​ที่​ตัวเอง​รับปาก​กับ​ผู้​ถ่ายทอด​มรรคา​เวท​กระบี่​และ​อาจารย์​ผู้เฒ่า​เห​วิน​เซิ่ง จะต้อง​ทำ​ให้ได้​

และ​เวลานี้​เอง​ เด็กหนุ่ม​ชุด​ขาว​คน​หนึ่ง​ที่​ท่าทาง​เหน็ดเหนื่อย​จาก​การ​เดินทาง​ก้มตัว​หอบ​หายใจ​ฮัก​ๆ หนักหน่วง​ เขา​ที่​ยืน​อยู่​บน​หลังคา​ศาล​เทพ​ภูเขา​เอ่ย​อย่าง​เดือดดาล​ว่า​ “เจ้าคน​แซ่เหลียง​ เจ้าเป็นบ้า​ไป​แล้ว​หรือ​ไร​?! เจ้าเดินทาง​มาเยือน​ใบ​ถงทวีป​คราวนี้​ ตัวเอง​สู้ใคร​คนอื่น​ไม่ได้​ก็​เลย​เอา​ความโกรธ​มาระบาย​บน​หัว​อาจารย์​ข้า​อย่างนั้น​หรือ​?”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​หันหน้า​ไป​มอง​ชุยตง​ซาน​ที่​เดินทาง​มาถึงอย่าง​รีบร้อน​ ไม่มีเหตุผล​เลย​นะ​ ก่อนหน้านี้​ตน​ปิดบัง​ลมปราณ​ไว้​แล้ว​นี่​นา​ ไม่น่าจะ​ถูก​เจ้าตะพาบ​น้อย​ผู้​นี้​มาขวาง​ทางได้​

เฉิน​ผิง​อัน​ได้ยิน​ก็​อึ้ง​ตะลึง​ไป​พัก​หนึ่ง​

ชุยตง​ซาน​ถูก​ทำให้​โมโห​ไม่น้อย​ “คำตอบ​ผายลม​สุนัข​นั่น​ ยัง​จะถามอีก​ไหม​? หาก​ตาแก่​อย่าง​เจ้าพูดจา​ดี​ๆ อาจารย์​ข้า​จะต้อง​ถึงขั้น​เงียบ​ไม่ยอม​ตอบ​ด้วย​หรือ​?!”

ที่แท้​เมื่อ​หลาย​ปีก่อน​ เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ที่​ลำดับ​อาวุโส​สูงมาก​ อีก​ทั้ง​อายุขัย​ใน​การ​ฝึก​ตน​ก็​ยาวนาน​ยิ่ง​ผู้​นี้​ ทั้ง​ไม่ได้​ก่อตั้ง​สำนัก​ แล้วก็​ไม่เคย​รับ​ลูกศิษย์​แตก​กิ่งก้านสาขา​ เพียงแค่​อยู่​ลำพัง​ใน​ป่า​เขา​นาน​เป็น​พัน​ๆ ปี​ จนกระทั่ง​เกิด​จิต​สัมผัส​ เมื่อ​อยู่​นิ่งเงียบ​มานาน​จึงอยาก​จะขยับ​เคลื่อนไหว​ เริ่ม​ลง​จาก​ภูเขา​ บวก​กับ​ความสัมพันธ์​ควัน​ธูป​ส่วนหนึ่ง​เมื่อ​หลาย​ปีก่อน​ ถึงได้​ตอบรับ​คำเชิญ​ยอม​เป็น​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ ส่วน​เจ้าเด็ก​จ้าว​เทียน​ไล่​ผู้​นั้น​ เวลานี้​เนื่องจาก​กังวล​ว่า​คนหนุ่ม​ที่​มีชื่อว่า​จางซาน​เฟิงจะเป็น​ดั่ง​ต้น​หญ้า​ที่​ถูก​ดึง​ช่วย​ให้​เติบโต​ก่อนเวลา​ด้วย​เรื่อง​ยศ​ของ​เทียน​ซือ​ต่าง​แซ่ที่​ ‘สืบทอด​กัน​รุ่น​ต่อ​รุ่น​’ กลับ​กลายเป็น​ว่า​จะไม่เป็นผลดี​ต่อ​การ​ฝึก​ตน​บน​มหา​มรรคา​ของ​คนหนุ่ม​ จึงปฏิเสธ​ข้อเสนอ​ของ​ฮว่อ​หลง​เจิน​เห​ริน​ไป​อย่าง​ละมุนละม่อม​ อีก​ทั้ง​ท่ามกลาง​กลียุค​ครานั้น​ ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ก็​ต้อง​การคน​ต่าง​แซ่ที่​ค่อนข้าง​ต่อสู้​ได้​เก่ง​แล้ว​สามารถ​ ‘นำมา​ใช้งาน​’ ได้​จริงๆ​

ไม่ว่า​จะอย่างไร​ กิน​ของ​ของ​คนอื่น​ต้อง​ปาก​อ่อน​ รับ​ของ​ของ​คนอื่น​ต้อง​มือ​สั้น​ จึงได้​แต่​บากหน้า​เดินทางไกล​มายัง​ที่​แห่ง​นี้​เพื่อ​วางแผน​ไว้​แต่​เนิ่นๆ​ ผลลัพธ์​น่ะ​หรือ​ ก็​ไม่อย่างไร​หรอก​ เรียก​ได้​ว่า​ไม่มีผลงาน​เลย​แม้แต่น้อย​ น่าอับอาย​ยิ่งนัก​ ก็​เลย​ต้อง​มาซ่อนตัว​อยู่​ที่นี่​ไม่กล้า​กลับ​ไป​ยัง​ทวีป​แดน​เทพ​แผ่นดิน​กลาง​ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ แน่นอน​ว่า​เขา​เอง​ก็​จำเป็นต้อง​พัก​รักษา​อาการ​บาดเจ็บ​จริงๆ​ เป็นเหตุให้​ช่วง​ร้อย​ปี​ล่าสุด​นี้​จำต้อง​ยอมรับ​ชะตากรรม​ ได้​แต่​อยู่​เฉย​ๆ ไม่ขยับเขยื้อน​ไป​ไหน​

เขา​เคย​เป็น​สหาย​รัก​กับ​เทียน​ซือ​ผู้เฒ่า​คน​หนึ่ง​ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ ทั้งสองฝ่าย​เคย​เดินทางไกล​ไป​ยัง​ฟ้านอก​ฟ้าร่วมกับ​ห​ลี่​เซิ่ง

เพียงแต่ว่า​ตอนที่​จากไป​คน​ทั้งสอง​จับคู่​สู้รบ​เคียงบ่าเคียงไหล่​กัน​ คิดไม่ถึง​ว่า​ตอน​กลับ​จะเหลือ​แค่​คนเดียว​

เรื่อง​ที่​ทำให้​จิตวิญญาณ​ของ​ข้า​หม่นหมอง​ก็​มีเพียง​การ​จากลา​เท่านั้น​

พูด​ไป​แล้วก็​น่าขัน​ ครั้งนี้​ออกจาก​ภูเขา​แล้ว​มาแฝงตัว​อยู่​ใน​ใบ​ถงทวีป​ ลอบฆ่า​คน​บางคน​ไม่สำเร็จ​ ไม่อาจ​ทำให้​อีก​ฝ่าย​ขอบเขต​ถดถอย​ได้​สัก​ครึ่ง​ขั้น​หนึ่ง​ขั้น​ด้วยซ้ำ​ ตัวเอง​ยัง​บาดเจ็บสาหัส​ ไม่มีความคิด​ที่จะ​เลื่อน​เป็น​ขอบเขต​สิบ​สี่แล้ว​ จึงได้​แต่​พัก​รักษาตัว​อยู่​ที่​ใบ​ถงทวีป​แห่ง​นี้​นาน​หลาย​ปี​แล้ว​ค่อย​กลับ​ไป​ยัง​บ้านเกิด​

คน​ที่​เทียน​ซือ​ใหญ่​ต่าง​แซ่ของ​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​ท่าน​นี้​ลอบฆ่า​ก็​คือ​มหาสมุทร​ความรู้​โจว​มี่แห่ง​ใต้​หล้า​เปลี่ยว​ร้าง​ผู้​นั้น​!

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​หันหน้า​มาถาม “คำตอบ​คือ​?”

เฉิน​ผิง​อัน​กล่าว​ “คือ​ความ​เป็น​คน​”

“ใช่แล้ว​”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ทอดถอนใจ​ จากนั้น​ก็​เอ่ย​สอง​คำ​ซ้ำอีกครั้ง​ด้วย​เสียง​หนัก​ๆ “ใช่แล้ว​!”

บรรพ​จารย์​หญิง​ของ​อวี้จือ​ก่า​งที่​ก่อ​ความผิด​มหันต์​ผู้​นั้น​ ความเห็นอกเห็นใจ​ใน​บาง​ชั่วขณะ​ของ​นาง​ไม่สามารถ​มองข้าม​ได้​อย่าง​สิ้นเชิง​ ไม่ได้​พูด​ว่าความ​เป็น​คนใน​ส่วน​นี้​สามารถ​ชดเชย​ความผิด​ได้​ แน่นอน​ว่า​อยู่​ไกล​เกิน​กว่า​จะชดเชย​ได้​ ถึงขั้น​ที่ว่า​จำต้อง​ให้​คนใน​ยุค​หลัง​นำมาใช้​ย้ำ​เตือน​ตัวเอง​อย่าง​ต่อเนื่อง​ว่า​หาก​เจอ​สถานการณ์​ที่​คล้ายคลึง​กัน​นี้​ห้าม​เดิน​ซ้ำรอย​นาง​เด็ดขาด​ แต่​ปัญหา​เพียง​หนึ่งเดียว​นั้น​อยู่​ที่ว่า​ คนนอก​สถานการณ์​ คน​ที่​ไม่เกี่ยวข้อง​ หาก​มองข้าม​แสงสว่าง​ของ​ใจคน​ที่​เกิดขึ้น​เพียง​เสี้ยว​วินาที​นั้น​ ไม่ว่า​จะกับ​ผู้ฝึก​ตน​บน​ยอดเขา​ที่​มีหวัง​จะเดิน​ขึ้น​สู่ยอด​สูง หรือ​ถึงขั้น​เดิน​ขึ้น​สู่สวรรค์​คนใด​ก็ตาม​ ก็​อาจ​กลายเป็น​ภหัน​ต​ภัย​ใหญ่หลวง​สำหรับ​โลก​มนุษย์​ในอนาคต​ได้​

มิเช่นนั้น​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ก็​คง​ไม่ถึงขั้น​ ‘หาเรื่อง​สร้าง​ความ​ลำบากใจ​’ ให้​กับ​ลูกศิษย์​คน​สุดท้าย​ของ​ซิ่ว​ไฉเฒ่าเช่นนี้​

หาก​เพียงแค่​ไม่ชอบ​ขี้หน้า​ธรรมดาๆ​ อย่าง​มาก​ก็​แค่​ไม่มอง​เขา​เท่านั้น​

สืบสาวราวเรื่อง​กัน​แล้วก็​เพราะ​กลัว​หนึ่ง​ใน​หมื่น​นั้น​

ยกตัวอย่างเช่น​สิ่งที่​โจว​จื่อ​กังวล​ก็​คือ​ กังวล​ว่า​โลก​มนุษย์​จะมีผู้ฝึก​กระบี่​ขอบเขต​สิบห้า​คน​หนึ่ง​เผย​กาย​?!

แล้ว​หากว่า​คน​ผู้​นี้​ แท้จริง​แล้ว​ไม่ได้​เป็น​มนุษย์​มานาน​แล้ว​เล่า​?

หาก​เป็นหนึ่ง​ใน​หมื่น​ของ​หนึ่ง​ใน​หมื่น​ ถึงขั้น​ที่​คน​ผู้​นี้​ไม่เคย​รู้ตัว​เลย​มาตั้ง​แต่ต้น​?!

พลัง​อำนาจ​บน​ร่าง​ของ​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​พลัน​แปรเปลี่ยน​ จากนั้น​ก็​ถามเฉิน​ผิง​อัน​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง​อีกครั้ง​ “เฉิน​ผิง​อัน​ ถ้าอย่างนั้น​ผิน​เต้า​ก็​คง​ต้อง​อาศัย​ความ​อาวุโส​ที่​มากกว่า​ ถามทั้งๆ ที่​รู้​คำตอบ​ดี​อยู่แล้ว​ เจ้ามอง​ใบ​ถงทวีป​ที่อยู่​ใต้​ฝ่าเท้า​ของ​เจ้าและ​ข้า​อย่างไร​?”

เฉิน​ผิง​อัน​ตอบ​อย่าง​ไม่มีความลังเล​ใดๆ​ “ต้น​อู๋ถง​ไม่ยอมให้​กิ่ง​ใบ​ร่วงโรย​ ใบไม้​ทั้งหลาย​จึงส่งเสียง​รับลม​”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​อึ้ง​ไป​พักใหญ่​ กว่า​จะโพล่ง​ประโยค​หนึ่ง​ออกมา​ได้​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ “คิด​เหมือนกับ​ผิน​เต้า​เลย​ เนื้อหา​เหมือนกัน​อย่าง​ไม่มีผิดเพี้ยน​ ไม่ต่างกัน​สัก​ตัวอักษร​เดียว​”

ชุยตง​ซาน​นั่ง​แปะ​ลง​ไป​บน​หลังคา​ ตบ​ซีก​หน้า​ตัวเอง​ เอ่ย​อย่าง​ขัน​ๆ ปน​ฉุน​ว่า​ “เจ้าคน​แซ่เหลียง​ ข้า​จะถามเจ้าด้วย​คำถาม​ที่​ง่าย​กว่า​ เจ้าของ​สิ่งนี้​มีชื่อว่า​อะไร​?”

เฉิน​ผิง​อัน​ถลึงตา​ใส่ “พูด​กับ​ผู้อาวุโส​อย่างไร​กัน​”

ชุยตง​ซาน​กระโดด​ลง​มาจาก​หลังคา​ เขย่ง​เท้า​นวด​ไหล่​ให้​กับ​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ทันใด​ “เทียน​ซือ​ผู้เฒ่า​เหลียง​ พวกเรา​สอง​พี่น้อง​ไม่สู้ฉวยโอกาส​ตอนที่​จ้าว​เทียน​ไล่​ไม่อยู่​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​มาทำ​งานใหญ่​ร่วมกัน​สักหน่อย​ ยกตัวอย่างเช่น​ช่วย​เจ้าตัด​คำ​ว่า​ ‘ต่าง​แซ่’ ออก​ไป​?”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​ตกใจ​สะดุ้งโหยง​ “เจ้าตะพาบ​น้อย​ อย่า​พูดจา​เหลวไหล​สิ”

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​กวักมือ​ “เจ้าขุนเขา​เฉิน​ มาๆๆ น้อง​ชุย​ด้วย​อีก​คน​ พวกเรา​ไป​ดื่มเหล้า​กัน​ ผิน​เต้า​จะขออภัย​เจ้า ระงับ​ความตกใจ​ที่​เกิดขึ้น​”

เฉิน​ผิง​อัน​บอก​ให้​เสี่ยว​โม่เรียก​เผย​เฉียน​และ​เฉาฉิงหล่า​งก​ลับ​มา จากนั้น​เดิน​ไป​ที่​หน้า​ประตู​ นั่งลง​บน​ขั้นบันได​กับ​เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​

เสี่ยว​โม่นั่ง​อยู่​ข้าง​กาย​ชุยตง​ซาน​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​แกว่ง​น้ำเต้า​เลี้ยง​กระบี่​อย่าง​แรง​ เก็บ​ใส่ไว้​ใน​ชาย​แขน​เสื้อ​ ไม่บังเอิญ​เลย​ ถึงกับ​ไม่มีเหล้า​ดื่ม​เสียแล้ว​

เฉิน​ผิง​อัน​จึงได้​แต่​ส่งเหล้า​กา​หนึ่ง​ไป​ให้​

เจิน​เห​ริน​ผู้เฒ่า​หุบ​ยิ้ม​ ไม่รู้​ว่า​เหตุใด​ถึงได้​ถอนหายใจ​ รู้สึก​เสียใจ​เล็กน้อย​ คง​เป็น​เพราะ​คิดถึง​สหาย​เก่า​ที่​กลายเป็น​คนใน​อดีต​ไป​แล้ว​เหล่านั้น​ ดื่มเหล้า​แล้วก็​เช็ด​ปาก​ มอง​ไป​ยัง​ทิศ​ไกล​ เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “บน​เส้นทาง​ของ​ชีวิต​คน​ ถูก​คน​ฝาก​ความหวัง​ไว้​มาก​เท่าไร​ ตัวเอง​ก็​ไม่ยินดี​จะทำให้​พวกเขา​ผิดหวัง​มาก​เท่านั้น​ ถ้าอย่างนั้น​คน​คน​นี้​ก็​จะค่อนข้าง​ลำบาก​แล้ว​”

เฉิน​ผิง​อัน​เบน​กาย​มา ยก​เหล้า​ใน​กา​ขึ้น​ เอ่ย​ประโยค​หนึ่ง​ที่​ทำให้​ผู้เฒ่า​รู้สึก​ประหลาดใจ​เป็น​ทบ​ทวี​อีกครั้ง​ ถึงกับ​เอ่ย​คำ​ที่​ผู้เฒ่า​ไร้​คำพูด​ตอบโต้​ ได้​แต่​ดื่มเหล้า​ไป​อย่าง​ว่าง่าย​

เดิมที​ผู้เฒ่า​คิด​ว่า​จะเป็น​คำตอบ​ทำนอง​ว่า​ ‘สามารถ​หา​ความสุข​จาก​ความทุกข์​ได้​’ ทว่า​คนหนุ่ม​ข้าง​กาย​กลับ​เอ่ย​ว่า​ “คนจริง​ (เจิน​เห​ริน​) ถ้อยคำ​จริง​ สามารถ​นำมา​ดื่ม​แกล้ม​เหล้า​ได้​”

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "บทที่ 893.4 ยอดฝีมือนอกโลก"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์