CatNovel
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

กระบี่จงมา Sword of Coming - บทที่ 895.2 ใต้หล้าล้วนรับรู้

  1. Home
  2. กระบี่จงมา Sword of Coming
  3. บทที่ 895.2 ใต้หล้าล้วนรับรู้
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

เซียน​ซือ​เฒ่าลูบ​หนวด​ไม่พูดไม่จา​ สุดท้าย​เป็น​เพราะ​ปฏิเสธ​ไม่ได้​จริงๆ​ จึงขี่​เมฆทะยาน​หมอ​กร่าย​สมบัติ​แห่ง​ชะตาชีวิต​สอง​ชิ้น​ออกมา​ ใช้ได้​ทั้ง​โจมตี​และ​ป้องกัน​ ประกาย​แสงแวววาว​ไหลริน​ แสงศักดิ์สิทธิ์​สาด​สะท้อน​ไป​ครึ่ง​สนามรบ​ เทพ​เซียน​ผู้เฒ่า​ร่าย​วิชา​เซียน​ เพียง​ไม่นาน​ก็​ช่วงชิง​เอา​คุณ​ความชอบ​ที่​ไม่เล็ก​ครั้งหนึ่ง​มาได้​ เวท​คาถา​หล่น​ลงพื้น​ ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าคิดดู​แล้ว​รู้สึก​ว่า​ปราณ​วิญญาณ​ยัง​เหลือ​ค่อน​ข้างมาก​จึงเตรียม​จะเรียก​วิชา​อภินิหาร​ก้น​กรุ​อีก​อย่างหนึ่ง​ออกมา​แล้ว​ถอย​ออกจาก​สนามรบ​ คิดไม่ถึง​ว่า​จะโดน​ลูกธนู​ที่​ผลิต​ด้วย​กรรมวิธี​ลับ​จาก​บน​ภูเขา​ของ​กองทัพ​ศัตรู​ระดม​ยิง​เข้าใส่​ ทำลาย​ตรา​ผนึก​ขุนเขา​สายน้ำ​ของ​สมบัติ​หนัก​ที่​สามารถ​ป้องกัน​ได้​ชิ้น​นั้น​ ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าหมาย​จะถอย​ออก​ไป​ก่อน​ล่วงหน้า​ แต่กลับ​ถูก​ผู้ฝึก​ยุทธ​เต็มตัว​ที่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ค่าย​กล​คน​หนึ่ง​ง้างคันธนู​ใหญ่​ยักษ์​ ใช้การ​ยิง​ลูกธนู​ติดต่อกัน​เป็น​สาย​ฆ่าเขา​ให้​ตายคาที่​ ลูกธนู​ที่​แกะสลัก​อักขระ​ยันต์​ลาย​เมฆสิบ​กว่า​ดอก​นั้น​ถึงกับ​วาด​เส้นโค้ง​อยู่​กลางอากาศ​ ประหนึ่ง​เงาตาม​ติดตัว​ ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าที่​หลบ​ไม่พ้น​ ตรง​หน้าอก​ถูก​ลูกธนู​แทง​ทะลุ​จน​มีขนาดใหญ่​เท่า​เงิน​เหรียญทองแดง​

ภูเขา​ลูก​หนึ่ง​ที่อยู่​นอก​สนามรบ​

เผย​เฉียน​เห็นภาพ​นั้น​แล้วก็​เอ่ย​ว่า​ “ผู้ฝึก​ตน​พา​ตัว​เข้าสู่​สนามรบ​ คิด​จะช่วงชิง​คุณ​ความชอบ​มาไม่ใช่เรื่อง​ยาก​ แต่​หาก​คิด​อยาก​จะอาศัย​กำลัง​ของ​ตัวเอง​คนเดียว​มาตัดสิน​แพ้ชนะ​บน​สนามรบ​ สังหาร​ทหาร​ล่าง​ภูเขา​ใน​กองทัพ​ใหญ่​อย่าง​กำเริบเสิบสาน​กลับ​ทำได้​แค่​ครั้ง​เดียว​เท่านั้น​ มิอาจ​ทำซ้ำ​ได้​”

เฉาฉิงหล่า​งพยักหน้า​รับ​

เฉิน​ผิง​อัน​สีหน้า​ไร้อารมณ์​

แต่​เสี่ยว​โม่กลับ​ใจลอย​

ยาม​ที่​หิมะ​ตก​ ตรง​ริม​สะพาน​โบราณ​แห่ง​หนึ่ง​ ต้น​เหมย​เก่าแก่​หลาย​ต้น​กลายเป็น​สีขาวโพลน​ ทั้ง​เหมย​ทั้ง​หิมะ​ต่าง​ก็​สะอาด​สดชื่น​

ปลาย​ด้าน​หนึ่ง​ของ​สะพาน​ยาว​คล้าย​ว่า​จะมีอาจารย์​ผู้เฒ่า​จาก​สำนักศึกษา​คน​หนึ่ง​นำพา​บัณฑิต​กลุ่ม​หนึ่ง​ออก​ทัศนาจร​ มาปักหลัก​ชมทัศนียภาพ​อยู่​ที่นี่​

อันที่จริง​คือ​ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าขอบเขต​ถ้ำสถิต​คน​หนึ่ง​ที่​มีอายุ​ประมาณ​เจ็ดสิบ​ปี​ เขา​กำลัง​เล่าเรื่อง​ตระกูล​เซียน​ที่​ล่องลอย​ดุจ​ภาพมายา​ให้​กับ​ลูกศิษย์​ใน​สำนัก​ฟัง พูดถึง​วิชา​คาถา​ คู่ครอง​ สมบัติ​ สภาพแวดล้อม​ สี่อย่าง​ใน​การ​ฝึก​ตน​ บอ​กว่า​คน​ที่​เป็น​เซียน​ดิน​สามารถ​เป็น​เด็ก​ที่​มีอายุ​พันปี​ ฝีเท้า​แผ่วเบา​ ก้าวเดิน​ประหนึ่ง​โบยบิน​ เป็น​อมตะ​ไม่เสื่อมสลาย​ เข้าออก​พื้นที่​สวรรค์​ถ้ำมงคล​ ก้าว​ข้าม​ห้า​ทะเลสาบ​สี่มหาสมุทร​ สยบ​ห้า​บรรพต​หมื่น​ภูเขา​

คำพูด​ประโยค​นี้​พูด​เสีย​จน​พวก​ลูกศิษย์​ที่​เพิ่ง​ขึ้น​เขา​ได้​แค่​ไม่กี่​ปี​สีหน้า​สดใส​มีชีวิตชีวา​ รู้สึก​เลื่อมใส​ถึงขีดสุด​

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่ายื่นมือ​มาปัด​หิมะ​ที่​ทับถม​อยู่​บน​สะพาน​เบา​ๆ ยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ “เส้นทาง​บน​ภูเขา​มีมากมาย​ ทว่า​นับแต่​โบราณ​มาวิชา​มากมาย​นับ​ร้อย​พัน​ เหล่า​ลูกศิษย์​ล้วน​สามารถ​เรียกร้อง​อยาก​เรียนรู้​ได้​ มีเพียง​สาย​ของ​เซียน​กระบี่​เท่านั้น​ที่​แต่ไหนแต่ไร​มาก็​มีแต่​อาจารย์​รับ​ลูกศิษย์​ ไม่เคย​มีลูกศิษย์​ที่​เป็น​ฝ่าย​ไป​ตามหา​อาจารย์​แล้ว​ร่ำเรียน​ได้​สำเร็จ​ เซียน​กระบี่​รับ​ลูกศิษย์​ล้วน​มีธรณีประตู​ที่สูง​เทียมฟ้า​เสมอ​ ยอมให้​การสืบทอด​สาบสูญ​ แต่​ไม่ยอม​ถ่ายทอด​ให้​ใคร​ง่ายๆ​ …”

เด็กหนุ่ม​คน​หนึ่ง​พยักหน้า​ “มิน่าเล่า​ใต้​หล้า​ถึงมีเซียน​กระบี่​น้อย​ขนาด​นี้​”

เด็กสาว​คน​หนึ่ง​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ถลึงตา​ใส่ “เจ้าอย่า​พูดแทรก​ท่าน​อาจารย์​”

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าใช้หลัง​มือ​ปัด​กอง​หิมะ​ หิมะ​จึงหล่น​ลง​ไป​บน​พื้น​น้ำแข็ง​ที่อยู่​ด้านล่าง​ “มีการ​เล่าลือ​มาแต่​โบราณ​ว่า​ เซียน​กระบี่​ที่​แท้จริง​ บน​ร่าง​จะต้อง​มีเวท​กระบี่​ชั้นสูง​ ได้รับ​วาสนา​จาก​ฟ้าดิน​ เป็นเหตุให้​ดูแคลน​ที่จะ​ใช้ศาสตราวุธ​เทพ​มาโดยตลอด​ ขอ​แค่​หลอม​เม็ด​กระบี่​เม็ด​หนึ่ง​ออกมา​ได้​ก็​จะมีความมหัศจรรย์​ดั่ง​การ​จำแลง​ของ​มังกร​เทพ​ มีจิต​แห่ง​มรรคา​ที่​สงบ​บริสุทธิ์​เป็น​กล่อง​กระบี่​ ห้อง​ว่างเปล่า​สีขาว​ดุจ​ดวงตะวัน​จันทรา​ สามารถ​ตัดหัว​คน​ได้​ไกล​พัน​ลี้​…”

ลูกศิษย์​ทั้ง​กลุ่ม​ฟังด้วย​ความ​เคลิบเคลิ้ม​เหมือน​ได้​ดื่มเหล้า​ อืม​ เว้น​จาก​เด็กหนุ่ม​ที่​ชอบ​พูด​ขัดจังหวะ​ เขา​อดไม่ไหว​เปิดปาก​อีกครั้ง​ว่า​ “อาจารย์​อา​ คราว​ก่อนที่​พวกเรา​เจอ​สหาย​บน​ภูเขา​ของ​ท่าน​ ขอร้อง​เขา​อยู่​ตั้ง​นาน​ อีก​ฝ่าย​ก็​ยัง​ตัดใจ​มอบ​รายงาน​ขุนเขา​สายน้ำ​ฉบับ​นั้น​ให้​ท่าน​ไม่ได้​ ไหน​เขา​บอ​กว่า​ใต้​หล้า​นี้​มีสถานที่​แห่ง​หนึ่ง​ที่​ชื่อว่า​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ไม่ใช่หรือ​? ใน​รายงาน​ก็​บอก​แล้ว​ว่า​สถานที่​แห่ง​นั้น​ไม่ใหญ่​ แต่​ทุกคน​ล้วน​เป็น​เซียน​กระบี่​ ถ้าอย่างนั้น​ทำไม​พวก​เซียน​กระบี่​ผู้อาวุโส​ถึงรับ​เซียน​กระบี่​ใหม่​มาเป็น​ลูกศิษย์​ล่ะ​?”

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่ายังคง​ยิ้ม​เป็นปกติ​ แต่​ใน​ใจกลับ​เอ่ย​นินทา​ไม่หยุด​ เหตุใด​ศิษย์​พี่​ถึงได้รับ​คน​อย่างนี้​มาเป็น​ลูกศิษย์​กัน​นะ​ เจ้าเด็ก​นี่​เวลา​ปกติ​อยู่​ที่​บ้าน​ชอบ​ช่วย​คน​สร้างบ้าน​หรือ​อย่างไร​ ถึงได้​ชอบ​รื้อ​เวที​ (เปรียบเปรย​ถึงคน​ที่​ชอบ​พูด​ขัดคอ​ ขัดจังหวะ​ผู้อื่น​) คนอื่น​อย่างนี้​

อันที่จริง​ตัว​ผู้เฒ่า​เอง​ก็​เพิ่งจะ​รู้​ว่า​มีสถานที่​ที่​ชื่อว่า​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​จาก​รายงาน​ขุนเขา​สายน้ำ​ของ​สหาย​รัก​เช่นเดียวกัน​

ห่าง​ไป​ไกล​บน​ฝั่งตรงข้าม​ คน​กลุ่ม​หนึ่ง​เดิน​ย่ำ​หิมะ​ขึ้น​มาบน​สะพาน​ ใต้​ฝ่าเท้า​ส่งเสียงดัง​แสก​สาก​

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าหันหน้า​ไป​มอง​ ท่ามกลาง​ลม​หิมะ​ คน​ชุด​เขียว​คน​หนึ่ง​เดิน​นำมา​ด้านหน้า​สุด​ มือสอง​ข้าง​ปั้น​ลูก​หิมะ​ลูก​หนึ่ง​ ข้าง​กาย​เขา​มีคน​ติด​ตามมา​สามคน​ ดูท่า​แล้ว​น่าจะ​อายุ​ไม่มาก​นัก​

เด็กหนุ่ม​เอ่ย​เสียง​เบา​ “อาจารย์​อา​ ท่าน​รีบ​ร่าย​เวท​คาถา​เร็ว​เข้า​ คาถา​พวก​เปิด​ตาทิพย์​อะไร​นั่น​น่ะ​ ช่วย​ข้า​ดู​หน่อย​ว่า​ใน​กลุ่มคน​มีเซียน​กระบี่​ที่​ต้องการ​ลูกศิษย์​อยู่​บ้าง​หรือไม่​”

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าเอ่ย​อย่าง​ขำ​ๆ ปน​ฉุน​ “เจ้าก็​ไป​ถามเอา​เอง​สิ!”

บน​สะพาน​โบราณ​แห่ง​หนึ่ง​ คน​สอง​กลุ่ม​เดินสวน​ไหล่​ผ่าน​กัน​ไป​

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าเป็น​ฝ่าย​ผงกศีรษะ​ยิ้ม​ทักทาย​ก่อน​ บุรุษ​ชุด​เขียว​ที่​ตรง​เอว​พก​ดาบ​คู่​ยิ้ม​ผงกศีรษะ​ทักทาย​กลับคืน​

พอ​คน​กลุ่ม​นั้น​จากไป​ไกล​แล้ว​เด็กหนุ่ม​ก็​เอ่ย​ว่า​ “อาจารย์​อา​ คาด​ว่า​น่าจะ​ไม่มีเซียน​กระบี่​หรอก​ ขนาด​เดิน​ยัง​มีเสียง​เลย​ ไม่ใช่ว่า​ย่ำ​หิมะ​ไร้​ร่องรอย​สักนิด​”

ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าคร้าน​จะสนใจ​เด็กหนุ่ม​คน​นี้​ เล่า​เรื่องราว​ประหลาด​น่าสนใจ​และ​เรื่องราว​ของ​เทพ​เซียน​บน​ภูเขา​ต่อไป​ อันที่จริง​เรื่อง​พวก​นี้​ล้วน​เป็น​เรื่องเล่า​ที่​ผู้เฒ่า​ฟังคนอื่น​เล่า​มาอีกที​

นคร​เซิ่น​จิ่งของ​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​ หลังจากที่​หิมะ​ตก​ลงมา​จะเหมือน​ดินแดน​เซียน​แก้ว​ใส งดงาม​เกิน​คำบรรยาย​ แยก​ไม่ออ​กว่า​เป็น​บน​สวรรค์​หรือ​โลก​มนุษย์​

คนต่างถิ่น​กลุ่ม​หนึ่ง​ออก​เดินทางไกล​กัน​ต่อ​ ส่งมอบ​เอกสาร​ผ่าน​ด่าน​ให้​ที่​หน้า​ประตูเมือง​

เฉาโม่ เจิ้งเฉียน​

ส่วน​เฉาฉิงหล่า​งกับ​เสี่ยว​โม่นั้น​ใช้สถานะ​ของ​คน​สำมะโนครัว​ราชวงศ์​ต้า​หลี​

รอ​ให้​สำนัก​เบื้องล่าง​ก่อสร้าง​เสร็จ​ เฉาฉิงหล่า​งก็​จะมีสถานะ​ทำเนียบ​หยก​ทอง​ของ​ผู้ฝึก​ตน​ใบ​ถงทวีป​เพิ่ม​มาอีก​สถานะ​หนึ่ง​

หลัง​เดิน​ออก​มาจาก​กรอบประตู​แล้ว​ เสี่ยว​โม่ก็​เอ่ย​ว่า​ “คุณชาย​ ใน​ใต้​หล้า​ไพศาล​ สตรี​ตั้งตัว​เป็น​ฮ่องเต้​ มีให้​เห็น​ไม่บ่อย​กระมัง​?”

สตรี​นั่ง​ว่าราชการ​หลัง​ม่าน​ กลับ​มีจำนวน​อยู่​ไม่น้อย​

ฮ่องเต้​แห่ง​ต้า​เฉวียน​ เหยา​จิ้น​จือ​

เฉิน​ผิง​อัน​พยักหน้า​ “หา​ยาก​มาก​”

นึก​เรื่อง​หนึ่ง​ขึ้น​มาได้​ เฉิน​ผิง​อัน​ก็​เอ่ย​กับ​เฉาฉิงหล่า​งว่า​ “ทุกวันนี้​ผู้​ถวายงาน​อันดับ​หนึ่ง​ของ​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​ก็​คือ​หลิว​จงคน​ลับ​ดาบ​ของ​พื้นที่​มงคล​บ้านเกิด​ของ​พวก​เจ้า คราวก่อน​ข้า​กับ​เผย​เฉียน​ได้​พบ​หลิว​จงที่นี่​ เขา​ยัง​เป็น​คอขวด​ขอบเขต​ร่าง​ทอง​ แต่​นี่​ก็​เป็น​เพราะ​ความตั้งใจ​ของ​เจ้าอาราม​ผู้เฒ่า​ ทำ​ให้การ​ฝ่าทะลุ​ขอบเขต​ของ​หลิว​จงยาก​กว่า​ผู้ฝึก​ยุทธ​ทั่วไป​มาก​”

เผย​เฉียน​เม้มริมฝีปาก​

เฉาฉิงหล่า​งเหลือบมอง​มาทาง​นาง​

เนื่องจาก​เมื่อก่อน​เฝ้าหน้า​ประตู​ภูเขา​เป็นเพื่อน​หมี่​ลี่​น้อย​ ฟังหมี่​ลี่​น้อย​เล่า​ว่า​ ปี​นั้น​เผย​เฉียน​เดิน​ทางผ่าน​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​เป็นเพื่อน​เจ้าขุนเขา​คนดี​ก็​เกิดเรื่อง​มากมาย​เป็น​กระบุงโกย​เลย​ล่ะ​

เผย​เฉีย​นรี​บ​เหล่​ตา​มอง​มาทันที​ จะฟ้อง​อีก​งั้น​หรือ​?

คน​ทั้ง​กลุ่ม​ไป​เข้า​พัก​ใน​โรงเตี๊ยม​ตระกูล​เซียน​ของ​นคร​เซิ่น​จิ่งก่อน​ มีชื่อว่า​หอ​วั่ง​ซิ่งฮวา​ (มอง​ดอก​ซิ่ง) ทำเล​ดีเยี่ยม​ ท่ามกลาง​ความวุ่นวาย​กลับ​มีความเงียบสงบ​

นก​มีทาง​ของ​นก​ งูมีทาง​ของ​งู ท่าเรือ​บน​ภูเขา​กับ​ท่าเรือ​ตระกูล​เซียน​ส่วนใหญ่​จะมีสมุด​อยู่​เล่ม​หนึ่ง​ที่​ช่วย​แนะนำ​โรงเตี๊ยม​รายทาง​โดยเฉพาะ​ มอบให้​แขก​ที่มา​เยือน​โดย​ไม่คิดเงิน​ เนื้อหา​ระบุ​ไว้​อย่าง​ละเอียด​ หาก​ชมเยอะ​หน่อย​ ส่วนใหญ่​ทั้งสองฝ่าย​มักจะ​มีความสัมพันธ์​ควัน​ธูป​ที่​ไม่ตื้นเขิน​ต่อกัน​ หาก​เขียน​ถึงอย่าง​ลวกๆ​ ต้อง​เป็น​เพราะ​โรงเตี๊ยม​ไม่ได้​สนิทสนม​กับ​ท่าเรือ​หรือ​เรือข้ามฟาก​มาก​พอ​

อันที่จริง​โรงเตี๊ยม​ที่​มีชื่อเสียง​ที่สุด​ของ​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​ก็​คือ​คฤหาสน์​เถาหยวน​ที่​ตั้งอยู่​ตรง​ท่า​เรือใบ​ท้อ​

ได้ยิน​ว่า​เป็น​สถานที่​แห่ง​แรก​ที่​ผู้ฝึก​ตน​หญิง​ใน​ทวีป​จะเลือก​เข้า​พัก​ ต่อให้​ต้อง​เก็บ​รวบรวม​เงิน​ก็​ต้อง​เข้า​พัก​ที่นั่น​ให้ได้​

เข้า​ประตู​ใหญ่​ของ​โรงเตี๊ยม​ไป​ สิ่งแรก​ที่​ปราก​ฎเข้าสู่​คลอง​จักษุ​ก็​คือ​กำแพง​สูงที่​เป็น​ผนัง​บังตา​แห่ง​หนึ่ง​ สูงสามจั้ง เป็น​ลวดลาย​ปลา​จิ่นห​ลี่​ (หรือ​ปลา​คาร์​ฟ) กับ​ดอกบัว​ ล้วน​มีชีวิตชีวา​สมจริง​

เฉิน​ผิง​อัน​หยุด​เดิน​ เงยหน้า​ชื่นชม​อยู่​พัก​หนึ่ง​ หากว่า​โรงเตี๊ยม​ที่​ไม่มีแม้แต่​ชื่อ​เรียก​ใน​เมืองหลวง​แห่ง​นั้น​มีความคิด​ความตั้งใจ​เช่นนี้​บ้าง​ก็​คง​ไม่ถึงขั้น​กิจการ​เงียบเหงา​ซบเซา​จน​กาง​ตาข่าย​ดัก​นก​หน้า​ประตู​ได้​เช่นนั้น​

ขอ​ห้อง​มาสี่ห้อง​ แล้ว​เฉิน​ผิง​อัน​ยัง​ขอ​รายงาน​ขุนเขา​สายน้ำ​ช่วง​ล่าสุด​จาก​โรงเตี๊ยม​แห่ง​นี้​ด้วย​ พวก​เสี่ยว​โม่ต่าง​ก็​มาอยู่​ที่​ห้อง​นี้​ นั่ง​ล้อม​โต๊ะ​กัน​

ยังคง​มีเพียง​เฉาฉิงหล่า​งที่​ดื่ม​ชา อีก​สามคน​ที่​เหลือ​ต่าง​ก็​ดื่มเหล้า​

เกี่ยวกับ​สำนัก​กุย​หยก​ ไม่ว่า​จะเป็น​เรื่องใหญ่​หรือ​เล็ก​เท่า​เมล็ด​งาก็​ล้วน​กิน​พื้นที่​ใน​รายงาน​ไป​ไม่น้อย​ นี่​ก็​คือ​ความ​ร้ายกาจ​ของ​ผู้นำ​ตระกูล​เซียน​ของ​ทวีป​หนึ่ง​แล้ว​

เมื่อก่อน​เป็น​เหนือ​ใต้​ที่​คุมเชิง​กัน​ เป็น​สำนัก​ใบ​ถงที่​กด​ข่ม​หัว​ของ​สำนัก​กุย​หยก​ไว้​อย่าง​มั่นคง​ ทว่า​ทุกวันนี้​กลับ​ไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​สำนัก​กุย​หยก​กลาย​เป็นใหญ่​เพียง​หนึ่งเดียว​ ย้อน​กลับมา​มอง​สำนัก​ใบ​ถงที่​เหมือน​ถูก​ปิด​ภูเขา​ อยู่​ใน​อาณาเขต​ของ​ทวีป​แห่ง​หนึ่ง​จึงเหมือน​เรือ​ที่​ลอยคว้าง​อย่าง​โดดเดี่ยว​

การประเมิน​แยนจือ​แห่ง​ภูเขา​ฮวา​เสิน​ที่​โจว​อันดับ​หนึ่ง​จัดการ​ด้วยตัวเอง​ รายงาน​แทบ​ทุก​ฉบับ​ต่าง​ก็​มีคำกล่าว​ที่​ไม่เหมือนกัน​ ไม่ว่า​จะยอมรับ​ใน​การ​จัดอันดับ​ของ​เทพธิดา​เหล่านั้น​หรือไม่​ ล้วน​ถือโอกาส​ด่า​เจียง​ซ่างเจิน​ไป​รอบ​หนึ่ง​

นอกจากนี้​ก็​คือ​เรื่อง​โอสถ​ของ​ตำหนัก​พยัคฆ์​เขียว​ และ​ยังมี​การ​ถามกระบี่​ที่​เสี่ยว​หลง​ชิว​ครั้งนั้น​

รวมไปถึง​ราชวงศ์​จำนวน​ไม่น้อย​ล่าง​ภูเขา​ที่​หลังจาก​กอบกู้​แคว้น​ก็ได้​อาศัย​รายงาน​มาสมัคร​หา​ผู้​ถวายงาน​ ไม่ได้​มีขีดจำกัด​อยู่​ที่​ผู้ฝึก​ตน​หรือ​ผู้ฝึก​ยุทธ​ เอกสารราชการ​ที่​กรม​พิธีการ​ของ​แต่ละ​แคว้น​แจกจ่าย​ไป​คล้ายคลึง​กับ​เทียบ​วีรบุรุษ​ใน​ยุทธ​ภพ​อย่าง​มาก​

ข่าว​ไม่น้อย​ที่​เกี่ยวกับ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​ ยกตัวอย่างเช่น​การ​ร่วม​งานพิธี​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​บ้าน​ตน​ เอาเป็นว่า​ล้วน​เขียน​อย่าง​ส่งเดช​กัน​ทั้งนั้น​

เสี่ยว​โม่หยิบ​รายงาน​ฉบับ​หนึ่ง​มา เอ่ย​ว่า​ “สำนัก​ใบ​ถงแห่ง​นี้​ดูเหมือน​จะทำให้​คน​รังเกียจ​เสียแล้ว​ จะดี​จะชั่ว​ก็​เป็น​สำนัก​อักษร​จงแห่ง​หนึ่ง​ ทว่า​จุดจบ​กลับ​อนาถ​ถึงเพียงนี้​เชียว​หรือ​?”

เฉิน​ผิง​อัน​ยิ้ม​เอ่ย​ “กล่าว​คำสรรเสริญ​ชมเชย​อย่าง​ไม่ออม​คำ​เพื่อ​นำไปสู่​การ​ฆ่า หรือ​ใช้กระบอง​ฟาด​ทีเดียว​ตาย​ อันที่จริง​ก็​ดีแต่​ไม่ได้ดี​ขนาด​นั้น​ เลวร้าย​แต่​ก็​ไม่ได้​เลวร้าย​ขนาด​นั้น​ เอาเป็นว่า​มอง​คนอื่น​แบกภาระ​ย่อม​ไม่เปลือง​แรง​ตัวเอง​ ก็​แค่​อยาก​เห็น​เรื่อง​สนุก​โดย​ไม่รังเกียจ​ว่า​เรื่องราว​จะใหญ่โต​ แต่​โจว​อันดับ​หนึ่ง​ของ​พวกเรา​มีประโยค​หนึ่ง​ที่​พูด​ได้ดี​”

เสี่ยว​โม่พยักหน้า​ “แม้ว่า​จะยัง​ไม่เคย​พบ​โจว​อันดับ​หนึ่ง​ แต่​เสี่ยว​โม่กลับ​รู้สึก​นับถือ​จาก​ใจจริง​มานาน​แล้ว​”

ใน​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ ชื่อเสียง​ของ​โจว​อันดับ​หนึ่ง​ ทั้ง​บน​และ​ล่าง​ ทั้ง​ใน​และ​นอก​ ล้วน​มีคำ​กล่าวถึง​เขา​อย่าง​ดีเยี่ยม​

เฉิน​ผิง​อัน​อดทน​ข่ม​กลั้น​ ในที่สุด​ก็​ทนไม่ไหว​ หลุด​หัวเราะ​ส่งเสียง​จน​ต้อง​รีบ​ดื่มเหล้า​ จากนั้น​เอ่ย​ถ้อยคำ​ที่​ทำให้​เสี่ยว​โม่มึนงง​ไม่เข้าใจ​ “หลังจากที่​โจว​อันดับ​หนึ่ง​ของ​พวกเรา​กลับ​มาถึงบ้านเกิด​ต้อง​กลุ้มใจ​มาก​แน่นอน​ แต่​ก็​ไม่เป็นไร​ ถึงอย่างไร​เขา​ก็​ชอบ​ใช้เงิน​อยู่แล้ว​ หลีกเลี่ยง​ไม่ให้​พอได้​เป็น​ผู้​ถวายงาน​อันดับ​หนึ่ง​แล้ว​เกิด​ใจเกียจคร้าน​”

อันที่จริง​เฉิน​ผิง​อัน​ยัง​อยาก​จะหา​เนื้อหา​ที่​เกี่ยวกับ​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​จาก​รายงาน​ให้ได้​มากขึ้น​ ยกตัวอย่างเช่น​มีข่าวลือ​อย่างหนึ่ง​ที่​พูดจา​น่าเชื่อถือ​ ทั้ง​ยัง​เล่า​ได้​อย่าง​น่าสนใจ​

บอ​กว่า​เหยา​หลิ่ง​จือ​ทำ​ดาบ​เล่ม​หนึ่ง​หาย​ไป​

กรม​อาญา​ สำนัก​อัยการ​นครหลวง​และ​ศาล​ต้าห​ลี่​ ขุนนาง​หลัก​ของกอง​ซาน​ฝ่า (หรือ​สามกฎหมาย​ แบ่ง​ออก​เป็น​กรม​อาญา​ สำนัก​อัยการ​นครหลวง​และ​ศาล​ต้าห​ลี่​ คือ​สามฝ่าย​ที่​มักจะ​พิจารณาคดี​ร่วมกัน​) ต่าง​ยุ่ง​จน​หัว​หู​ไหม้​ แค่​พบ​หน้า​กัน​ก็​กลุ้มใจ​ ส่วน​หลา​งก​วาน​ของ​กรม​อาญา​ ผู้ตรวจการ​แต่ละ​ฝ่าย​ของ​สำนัก​อัยการ​นครหลวง​และ​ซื่อ​เฉิงของ​ศาล​ต้าห​ลีซึ่งถูก​เรียกขาน​ว่า​กอง​ซาน​ฝ่าเล็ก​ ก็​ยิ่ง​ต้อง​เปิด​การประชุม​กัน​ไม่รู้​กี่​ครั้ง​ ใน​ที่ว่าการ​สามแห่ง​อลหม่าน​วุ่นวาย​กัน​มานาน​มาก​แล้ว​ แต่กลับ​ไม่กล้า​แพร่งพราย​ใน​ภายนอก​รู้​แม้แต่น้อย​

เรื่อง​นี้​จะว่า​ใหญ่​ก็​ไม่ใหญ่​ ก็​แค่​คดี​ขโมย​ดาบ​วิเศษ​ที่​มีระดับ​เป็น​สมบัติ​อาคม​เล่ม​หนึ่ง​เท่านั้น​ จะว่า​เล็ก​ก็​ไม่เล็ก​ เพราะว่า​ดาบ​เล่ม​นี้​เป็น​สมบัติ​หนัก​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​ มีความหมาย​ใน​เชิงสัญลักษณ์​ที่​ไม่ธรรมดา​

บน​สนามรบ​เรื่อง​ที่​ยุ่งยาก​วุ่นวาย​มาก​ที่สุด​ก็​คือ​เรื่อง​ทำนอง​นี้​ เหมือน​ต้อง​คอย​คาดเดา​เจตนารมณ์​สวรรค์​ ดาบ​เล่ม​นั้น​ของ​เหยา​จิ้น​จือ​มีประวัติ​ความเป็นมา​ใหญ่หลวง​ ก็​คือ​สมบัติ​พิทักษ์​แคว้น​ที่​ถูก​เก็บ​ซ่อน​เป็นความลับ​อยู่​ใน​คลังสมบัติ​ของ​ราชวงศ์​ต้า​เฉวียน​นาน​ถึงสอง​ร้อย​กว่า​ปี​ มีชื่อว่า​ ‘หมิง​เฉวียน​’ และ​ฮ่องเต้​ผู้บุกเบิก​แคว้น​สกุล​หลิว​แห่ง​ต้า​เฉวียน​ก็​มีจุดเริ่มต้น​ค่อนข้าง​แย่​ ถือเป็น​แม่ทัพ​บู๊​ที่มา​ชิงบัลลังก์​ก่อตั้ง​แคว้น​ ตก​เป็นที่​ต้องสงสัย​ว่า​ได้​ปกครอง​แคว้น​อย่าง​ไม่ชอบธรรม​ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ฮ่องเต้​บุกเบิก​แคว้น​ผู้​นี้​ปี​นั้น​ยัง​ใช้ดาบ​สังหาร​ฮ่องเต้​องค์​สุดท้าย​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​อีกด้วย​

คราว​ก่อนที่​เฉิน​ผิง​อัน​มาเยือน​นคร​เซิ่น​จิ่งแห่ง​นี้​ก็ได้​เห็น​ ‘หมิง​เฉวียน​’ เล่ม​นั้น​กับ​ตา​ตัวเอง​ ถือว่า​เป็น​สมบัติ​หนัก​ชิ้น​หนึ่ง​ที่​โอรส​สวรรค์​องค์​ปัจจุบัน​ประทาน​ให้​กับ​น้องสาว​อย่าง​เหยา​หลิ่ง​จือ​ เป็น​ดาบ​อาคม​ที่​ระดับ​ขั้น​ดีเยี่ยม​เล่ม​หนึ่ง​จริงๆ​ ฝัก​ดาบ​ทำ​มาจาก​ไม้แปะ​ทับ​ด้วย​หนัง​ปลา​ฉลาม​เขียว​ ตรง​ด้าม​ดาบ​ฝังเลื่อม​อัญมณี​ล้ำค่า​ไว้​เต็ม​แน่น​ คู่ควร​กับ​คำ​เรียกขาน​ว่า​ ‘มูลค่า​ควร​เมือง​’ อย่าง​แท้จริง​ สยบ​กำราบ​ภูตผี​ตัว​ประหลาด​ได้​โดยธรรมชาติ​

ตาม​คำกล่าว​ที่​ไม่ประติดประต่อ​ใน​รายงาน​ สุดท้าย​ยังคง​เป็น​ใต้เท้า​เจ้าเมือง​เหยา​เซียน​จือ​ที่​จู่ๆ ก็​พลัน​เปลี่ยน​นิสัยใจคอ​ เปลี่ยน​จาก​ผี​ขี้เหล้า​มาเป็น​คน​มีความรับผิดชอบ​สูง เขา​ไป​ปรึกษา​กับ​ฮ่องเต้​ด้วยตัวเอง​ ถือว่า​รับ​เอาเรื่อง​นี้​ไป​จัดการ​เอง​ ทำให้​ที่ว่าการ​สามแห่ง​ที่​เปลี่ยนไป​เป็น​ผู้ช่วย​แทน​พอ​จะหาย​ใจหาย​คอ​ได้​บ้าง​ ต่อให้​ฟ้าถล่ม​ลงมา​ก็​ยังมี​ใต้เท้า​เจ้าเมือง​ช่วย​แบกรับ​ไว้​ให้​อยู่​ อีก​อย่าง​เรื่อง​ของ​การ​โยกย้าย​ผู้ฝึก​ตน​ผู้​ถวายงาน​หรือ​พวก​มือปราบ​ ใต้เท้า​เจ้าเมือง​ก็​มีระเบียบ​ข้อบังคับ​ของ​ตัวเอง​ เป็นเหตุให้​เมืองหลวง​ตลอดทั้ง​ใน​และ​นอก​นคร​เซิ่น​จิ่ง ด้านใน​เข้มงวด​ด้านนอก​ผ่อนคลาย​ ทั้ง​ไม่รบกวน​ประชาชน​ และ​ยังมี​การ​โยกย้าย​ที่​เป็นระบบ​ระเบียบ​ นี่​ถึงทำให้​วงการ​ขุนนาง​จดจำ​เรื่อง​หนึ่ง​พร้อมกัน​ได้​โดย​ไม่ได้​นัดหมาย​ จวิ้น​หวัง​ขั้น​หนึ่ง​ (เป็น​ตำแหน่ง​รอง​จาก​อ๋อง​หรือ​หวัง​ และ​เป็น​ตำแหน่ง​เริ่มต้น​ที่​จักรพรรดิ​จะมอบให้​กับ​พระ​โอรส​ ) ที่​สวม​หมวก​เจ้าเมือง​ผู้​นี้​ยังคง​เป็น​ลูกหลาน​สกุล​เหยา​ที่​ลง​สนามรบ​ตั้งแต่​ตอน​เป็น​เด็กหนุ่ม​ การ​ที่​แขน​ขาด​ขา​พิการ​ก็​เพราะ​ผลลัพธ์​จาก​การ​ลง​สู่สมรภูมิ​รบ​

เสี่ยว​โม่กล่าว​ “หาก​คุณชาย​สามารถ​วาดรูป​ ‘หมิง​เฉวียน​’ ออกมา​ได้​ เสี่ยว​โม่ก็​สามารถ​ลอง​ช่วย​หา​ดาบ​วิเศษ​ให้​กับ​เจ้าเมือง​เหยา​ดู​ได้​ หลังจาก​หา​เจอ​แล้ว​จะนำ​ไป​มอบให้​ที่ว่าการ​เจ้าเมือง​ลับ​ๆ แล้ว​ทิ้งจดหมาย​ฉบับ​หนึ่ง​อธิบาย​ต้นสายปลายเหตุ​เอาไว้​”

เผย​เฉียน​ยิ้ม​เอ่ย​ “เหมือนกับ​จอม​ยุทธ​ผู้​ผดุง​คุณธรรม​ที่​ทำ​เรื่อง​ดีแล้ว​ไม่ทิ้ง​นาม​เอาไว้​”

เฉาฉิงหล่า​งวาง​รายงาน​ใน​มือ​ลง​ เอ่ย​ว่า​ “ผู้อาวุโส​สี่จู๋ เรื่อง​นี้​ไม่อาจ​ตัด​ความเป็นไปได้​ข้อ​หนึ่ง​ที่ว่า​ เป็น​การกระทำ​โดยตั้งใจ​ของ​ฮ่องเต้​ต้า​เฉวียน​ หาก​เป็น​ตอนที่​ ‘ฮ่องเต้​ไร้ค่า​สกุล​หลิว​’ ดำรงตำแหน่ง​แล้ว​เกิดเรื่อง​เช่นนี้​ขึ้น​ แน่นอน​ว่า​ต้อง​เป็น​เรื่องใหญ่​ยิ่งกว่า​แผ่น​ฟ้าเสีย​อีก​ เพียงแต่​ทุกวันนี้​เปลี่ยนเป็น​สกุล​เหยา​ที่​ปกครอง​แคว้น​ สมบัติ​พิทักษ์​แคว้น​ชิ้น​หนึ่ง​ที่​เป็น​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​หาย​ไป​ ไม่แน่​เสมอไป​ว่า​จะเป็นเรื่อง​ร้าย​ ก็​เหมือน​อย่าง​ที่​เขียน​ไว้​ใน​รายงาน​ ทาง​ฝั่งของ​นคร​เซิ่น​จิ่งแห่ง​นี้​เริ่ม​มีบทเพลง​แพร่หลาย​ไป​แล้ว​ บอ​กว่า​มีคน​ตี​ฆ้อง​บอก​เวลา​คน​หนึ่ง​เห็น​เอง​กับ​ตา​ว่า​แสงดาบ​กลายเป็น​มังกร​ชั่วร้าย​หนีหาย​ไป​จาก​เมืองหลวง​”

ไม่เหมือนกับ​เผย​เฉียน​ นาง​จะเรียก​อีก​ฝ่าย​โดยตรง​ว่า​เสี่ยว​โม่ หรือไม่​ก็​อาจารย์​เสี่ยว​โม่ แต่​เฉาฉิงหล่า​งก​ลับ​ยัง​ยืนกราน​ที่จะ​เรียก​เสี่ยว​โม่ด้วย​ความเคารพ​ว่า​ผู้อาวุโส​สี่จู๋

เสี่ยว​โม่ยิ้ม​พลาง​พยักหน้า​ให้​ ยก​ถ้วย​เหล้า​ขึ้น​ดื่ม​รวดเดียว​หมด​

เฉาฉิงหล่า​งชูถ้วย​ขึ้น​ ใช้น้ำ​ต่าง​สุรา​

เฉิน​ผิง​อัน​กล่าว​ “ข้า​จะพา​เสี่ยว​โม่ไป​ที่​จวน​เหยา​ทันที​ เผย​เฉียน​ เฉาฉิงหล่า​ง พวก​เจ้าสอง​คน​สามารถ​ไป​เดินเล่น​ที่​นคร​เซิ่น​จิ่งได้​”

คราว​ก่อนที่​ไป​จวน​เหยา​ เฉิน​ผิง​อัน​กับ​ชุยตง​ซาน​ทยอย​กัน​เผาผลาญ​บุญ​กุศล​ของ​ตัวเอง​เพื่อ​วาด​ยันต์​ขึ้น​มา แล้ว​แยกกัน​นำ​ไป​แปะ​ไว้​นอก​ห้อง​ เพื่อ​รับรอง​ว่า​แม่ทัพ​ผู้เฒ่า​เหยา​จะสามารถ​นอนหลับ​โดย​รักษา​พลัง​ชีวิต​เอาไว้​ได้​ จากนั้น​ก็​สามารถ​รอคอย​โอสถ​ต่อ​อายุขัย​เม็ด​หนึ่ง​จาก​เฉิน​ผิง​อัน​ที่จะ​ไป​ขอ​มาจาก​ใคร​บางคน​ แต่​ตอนนั้น​ชุยตง​ซาน​ก็​เคย​บอก​สอง​เรื่อง​กับ​สกุล​เหยา​อย่าง​ตรงไปตรงมา​ว่า​ ต่อให้​ขอ​โอสถ​บน​ภูเขา​มาได้​จริงๆ​ อายุขัย​ของ​แม่ทัพ​ผู้เฒ่า​เหยา​ที่จะ​ยืด​ต่อไป​ก็​มีจำกัด​ นอกจากนี้​ก็​คือ​ยาเม็ด​นั้น​ตระกูล​เหยา​ต้อง​เป็น​คน​ออก​เงิน​ อย่า​ว่า​เงิน​เทพ​เซียน​หนึ่ง​เหรียญ​เลย​ ต่อให้​เป็น​เงิน​เหรียญทองแดง​หนึ่ง​อีแปะ​ก็​ขาด​ไป​ไม่ได้​ นี่​คือ​กฎ​ เงิน​ค่า​ธูป​ที่​ต้อง​จ่าย​ยาม​เข้า​วัด​จุด​ธูป​ ผู้​มีจิต​ศรัทธา​ย่อม​ไม่อาจ​ขอยืม​จาก​คนอื่น​ได้​ คือ​หลักการ​เหตุผล​เดียวกัน​

ครั้งนี้​มาเยือน​ เฉิน​ผิง​อัน​ยัง​เอา​ยามา​ด้วย​สอง​เม็ด​

คือ​ยา​ต่อ​อายุขัย​ที่​เหมาะ​จะให้​คนธรรมดา​ล่าง​ภูเขา​ใช้มาก​ที่สุด​สอง​เม็ด​ซึ่งอาจารย์​ของ​ตน​ขอ​มาจาก​ฝูลู่​อวี๋​เสวียน​และ​จ้าว​เทียน​ไล่​เทียน​ซือ​ใหญ่​แห่ง​ภูเขา​มังกร​พยัคฆ์​

โดยทั่วไปแล้ว​ซิ่ว​ไฉเฒ่าจะไม่มีข้อ​พิถีพิถัน​กับ​คนมีเงิน​ แต่​สำหรับ​เรื่อง​นี้​เขา​กลับ​ไม่ได้​เป็น​สิงโต​อ้า​ปากกว้าง​ ไม่ใช่ว่า​ซิ่ว​ไฉเฒ่าที่​ได้​สถานะ​เห​วิน​เซิ่งกลับคืน​มาผู้​นี้​ไม่อาจ​ขอ​โอสถ​มาได้​มากกว่า​นี้​ แล้วก็​ไม่ใช่เพราะ​ตา​เฒ่าอวี๋​และ​จวน​เทียน​ซือ​ไม่มียา​เก็บ​ไว้​มากกว่า​นี้​ เพียงแต่ว่า​ผู้ฝึก​ตน​ใน​ภูเขา​แสวง​หาความ​เป็น​อมตะ​มีอายุขัย​ยืนยาว​ เดิมที​นี่​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​ผิด​ต่อ​หลักธรรม​นอง​คลอง​ธรรม​อยู่แล้ว​ อาศัย​โอสถ​มาต่อ​ชีวิต​ก็​มีข้อห้าม​อยู่​บ้าง​เหมือนกัน​ แต่กลับ​ไม่มาก​นัก​ ทว่า​หาก​คนธรรมดา​ล่าง​ภูเขา​ที่​เป็น​ตะเกียง​น้ำมัน​แห้งขอด​พยายาม​จะอาศัย​วัตถุ​นอกกาย​มา ‘เติมน้ำมัน​’ กลับ​มีข้อ​ต้องห้าม​มากมาย​

หนึ่ง​ จิงชี่เสิน​ของ​มนุษย์​จะอยู่​หรือ​ไป​ ไม่ใช่อย่าง​ผู้ฝึก​ตน​ที่เก็บ​สะสมปราณ​วิญญาณ​ฟ้าดิน​ ใช้หมด​แล้วก็​สามารถ​ชดเชย​เพิ่ม​ได้​ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ผู้เฒ่า​ที่​อายุขัย​กำลังจะ​หมดสิ้น​ จิงชี่เสิน​ของ​ทั้ง​ร่าง​ก็​เหมือน​สายน้ำ​ไหล​เชี่ยวกราก​ที่​พัด​ลง​สู่มหาสมุทร​ ไป​แล้ว​ไม่กลับคืน​มา

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "บทที่ 895.2 ใต้หล้าล้วนรับรู้"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์