CatNovel
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

กระบี่จงมา Sword of Coming - บทที่ 898.5 สิบสองตำแหน่งสูง

  1. Home
  2. กระบี่จงมา Sword of Coming
  3. บทที่ 898.5 สิบสองตำแหน่งสูง
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ชุยตง​ซาน​เอ่ย​เรียก​ “อาจารย์​”

เฉิน​ผิง​อัน​รู้สึก​อัดอั้น​เล็กน้อย​ “หืม?”​

ชุยตง​ซาน​คลี่​ยิ้ม​เจิดจ้า​ “แม้ว่า​ทุกวันนี้​อาจารย์​จะไม่ได้​สะพาย​กระบี่​…”

เฉิน​ผิง​อัน​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​หนักแน่น​ “เงียบ​ไป​เลย​!”

ชุยตง​ซาน​กลับ​ยัง​ไม่หยุด​พูด​ “ลมปราณ​เขมือบ​กลืน​ขุนเขา​สายน้ำ​ ปราณ​กระบี่​เปี่ยม​ชีวิต​และ​จิตวิญญาณ​”

เฉิน​ผิง​อัน​ลุกขึ้น​ยืน​ พึมพำ​ว่า​ “ขนบธรรมเนียม​ชั่วร้าย​เอนเอียง​ส่วน​นี้​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ เจ้าน่ะ​เป็น​ตัวนำ​เลย​”

ชุยตง​ซาน​ทำ​หน้า​น้อยใจ​ “อาจารย์​ คิดไปคิดมา​ ในที่สุด​ข้า​ก็​แน่ใจ​แล้ว​ว่า​ใคร​ที่​เป็น​ขุนนาง​ใหญ่​ผู้​มีคุณูปการ​เป็น​อันดับ​หนึ่ง​ใน​ด้าน​ขนบธรรมเนียม​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​พวกเรา​”

เฉิน​ผิง​อัน​ใคร่​รู้อยู่​บ้าง​ “เป็น​ใคร​?”

ชุยตง​ซาน​กด​เสียง​ลง​เบา​ๆ “เป็น​เป่า​ผิง​น้อย​!”

เฉิน​ผิง​อัน​อึ้ง​ตะลึง​ นั่ง​กลับ​ลง​ไป​ที่​เดิม​ นวด​คลึง​ปลาย​คาง​ เพียงแต่ว่า​ไม่นาน​ก็​ด่า​ชุยตง​ซาน​ขำ​ๆ เจ้าอย่า​มาฟ้อง​เรื่อง​เป่า​ผิง​น้อย​กับ​ข้า​ อยาก​โดน​ตี​หรือ​ไร​

ชุยตง​ซาน​ตบ​หน้าผาก​ ได้​แต่​ยิ้ม​จืด​เจื่อน​

หาก​จะบอ​กว่า​ศิษย์​น้อง​เล็ก​กวอ​จู๋จิ่ว​อาจจะ​เป็นตัว​ยุ่งยาก​เพียง​หนึ่งเดียว​ของ​เผย​เฉียน​ แต่​เผย​เฉียน​กลับ​เป็นตัว​ยุ่งยาก​ของ​ใคร​หลาย​คน​

ทว่า​กับ​ชุยตง​ซาน​แล้ว​ แน่นอน​ว่า​ตัว​ยุ่งยาก​ของ​เขา​ใน​ปี​นั้น​ก็​ต้อง​เป็น​แม่นาง​น้อย​ที่​สวม​ชุด​ผ้าฝ้าย​บุ​นวม​สีแดง​แล้ว​

เพียงแต่ว่า​เรื่อง​นี้​ คน​ที่​รู้​ มีไม่มาก​

ชุยตง​ซาน​เอ่ย​ “อาจารย์​มีธุระ​ก็​ไป​ทำ​ก่อน​เถอะ​ขอรับ​”

เฉิน​ผิง​อัน​กลับ​เพียงแค่​หมุนตัว​ไป​อีก​ด้าน​ ยังคง​นั่ง​อยู่​ต่อ​ มอง​เม็ดฝน​ปรอยๆ​ นอก​ประตู​อยู่​อย่างนั้น​ พูด​กลั้ว​หัวเราะ​เบา​ๆ ว่า​ “ไม่มีธุระ​”

ภูเขา​เซียน​ตู​ หอ​ซ่าวฮ​วา​บน​ยอดเขา​เจ๋อ​เซียน​ที่​เป็น​ภูเขา​แยก​ออก​ไป​

สุย​โย่ว​เปีย​น​ถ่ายทอด​เวท​กระบี่​และ​วิชา​หมัด​ให้​กับ​เฉิงเฉาลู่​ผู้​เป็น​ลูกศิษย์​เสร็จ​แล้ว​ นาง​ก็​ไป​ชมทัศนียภาพ​อยู่​ที่​หาด​ลั่ว​เป่า​ข้าง​แม่น้ำ​ชิงอี​ตรง​ตีนเขา​

ระหว่าง​ที่​อวี๋​เสีย​หุย​หยุดพัก​จาก​การ​ฝึก​กระบี่​ก็​มาเดินเล่น​ผ่อน​คลายอารมณ์​ที่นี่​เช่นกัน​ ฝน​หยุด​ตก​ระหว่าง​ เขา​จึงหุบ​ร่ม​กระดาษ​น้ำมัน​แล้ว​เอา​มาควง​เล่น​แทน​กระบี่​ตลอดทาง​

อาจารย์​ของ​ตัวอ่อน​เซียน​กระบี่​ทั้งสอง​ล้วน​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​ขอบเขต​ก่อกำเนิด​ เพียงแต่ว่า​ทุกวันนี้​คน​หนึ่ง​เป็น​ขุนนาง​ คน​หนึ่ง​ไม่ใช่

อวี๋​เสีย​หุย​วาง​ร่ม​กระดาษ​น้ำมัน​ไว้​บน​รั้ว​ริม​หน้าผา​ เหยียด​ปลายเท้า​เขย่ง​ตัว​ขยับ​ก้น​ไป​นั่ง​บน​รั้ว​ มอง​พ่อครัว​น้อย​ที่​ฝึก​หมัด​เดิน​นิ่ง​ มองดู​แล้ว​เข้าท่า​เข้าที​

รอ​กระทั่ง​เฉิงเฉาลู่​ฝึก​หมัด​เสร็จสิ้น​ก็​มาหา​อวี๋​เสีย​หุย​ พ่อครัว​น้อย​ลังเล​อยู่​พักใหญ่​ แต่​ก็​ยัง​ไม่กล้า​จะเปิดปาก​ถาม

อวี๋​เสีย​หุย​ยก​สอง​แขน​กอดอก​ แกว่ง​ขา​สอง​ข้าง​ เอ่ย​ว่า​ “มีลม​ก็​รีบ​ผาย​”

เฉิงเฉาลู่​เอ่ย​เสียง​แผ่ว​ “พัก​สัก​เดี๋ยว​ (เซีย​หุย​ ออกเสียง​พ้อง​กับ​ชื่อเสีย​หุย​) แม้ว่า​ข้า​เอง​ก็​ไม่ค่อย​ชอบ​ชุย​เหวย​ แต่ว่า​…”

ไม่รอ​ให้​เฉิงเฉาลู่​พูด​จบ​ อวี๋​เสีย​หุย​ก็​เริ่ม​ไม่สบอารมณ์​แล้ว​ จึงแย่ง​พูด​อย่าง​ขุ่นเคือง​ว่า​ “จะดี​จะชั่ว​ชุย​เหวย​ก็​เป็น​ผู้คุม​กฎ​ของ​สำนัก​เบื้องล่าง​ ไอ้​หมอ​นี่​จิตใจ​คับแคบ​ เจ้าพูดจา​อะไร​ก็​ระวัง​หน่อย​”

ตน​ไม่ชอบ​ชุย​เหวย​ แต่​เจ้ามีสิทธิ์​อะไร​? สิทธิ์​ที่​เจ้าพ่อครัว​น้อย​ยัง​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​ห้า​ขอบเขต​ล่าง​หรือ​?

พัก​สัก​เดี๋ยว​ ฉายา​นี้​ป๋า​ย​เสวียน​เป็น​คน​ตั้ง​ให้​กับ​อวี๋​เสีย​หุย​ และ​ยังมี​ฉายา​พ่อครัว​น้อย​ของ​เฉิงเฉาลู่​ ลูกคิด​น้อย​ของ​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​ เพียงแต่ว่า​เมื่อ​เทียบ​กับ​ฉายา​ ‘ตาปลา​ตาย​’ ของ​ซุน​ชุน​หวัง​แล้ว​ยัง​ดีกว่า​เล็กน้อย​ เทียบ​กับ​คน​ที่​เหนือกว่า​ไม่ได้​ แต่​เทียบ​กับ​คน​ที่​ด้อย​กว่า​ได้​เหลือเฟือ​ พวก​อวี๋​เสีย​หุย​แต่ละคน​จึงยอมรับ​กัน​ไป​โดยปริยาย​

แน่นอน​ว่า​ยังมี​ฉายา​อิ่น​กวาน​น้อย​น้อย​ที่​ป๋า​ย​เสวียน​ตั้ง​ให้​กับ​ตัวเอง​ เพียงแต่ว่า​ไม่ว่า​ใคร​ก็​ไม่ยอมรับ​ ดูเหมือนว่า​คราว​ก่อนที่​ได้​เจอ​กับ​เฉินห​ลี่​ ‘อิ่น​กวาน​น้อย​’ ผู้​นั้น​ ตอนนั้น​ป๋า​ย​เสวียน​ยัง​สะอึก​อึ้ง​อยู่เลย​

เฉิงเฉาลู่​นวด​คลึง​ข้าง​แก้ม​อวบอ้วน​ของ​ตัวเอง​ด้วย​ความเคยชิน​ ร้อง​ฮ่าหนึ่ง​ที​

ใน​บรรดา​เด็ก​เก้า​คน​ที่​เดินทางไกล​มาอยู่​ต่างบ้านต่างเมือง​ เจ้าอ้วน​น้อย​คือ​คน​ที่​นิสัย​ดี​ที่สุด​

เพียงแต่ว่า​เมื่อ​เทียบ​กับ​ตอน​ที่อยู่​พื้นที่​มงคล​ถ้ำเมฆาคราวก่อน​ เฉิงเฉาลู่​ถามหมัด​กับ​คนอื่น​เป็นครั้งแรก​ใน​ชีวิต​ เขา​เอาชนะ​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​ฉับไว​ ดูเหมือนว่า​อีก​ฝ่าย​จะเป็น​ผู้ฝึก​ตน​ขอบเขต​ประตู​มังกร​ด้วย​ แม้จะบอ​กว่า​ห่าน​ขาวใหญ่​แอบ​เล่น​ตุกติก​ แต่กลับ​ทำให้​พวก​เด็ก​ๆ คนอื่น​ต้อง​มอง​เขา​เสีย​ใหม่​ แม้ปาก​พวกเขา​จะไม่พูด​ แต่​ใน​ใจล้วน​มีตาชั่ง​กัน​อยู่​ทุกคน​ ตอนนั้น​แม้แต่​ชุยตง​ซาน​ก็​ยัง​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ คาดไม่ถึง​ว่า​อีก​ฝ่าย​จะเป็น​เจ้าตัว​น้อย​จอม​ฉุนเฉียว​ที่​ร้ายกาจ​คน​หนึ่ง​ พอ​ลงมือ​ก็​ไม่เลอะเลือน​แม้แต่น้อย​

เพราะ​ถึงอย่างไร​ก็​เกิด​และ​เติบโต​อยู่​ใน​สถานที่​อย่าง​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ กล้า​ต่อย​ตี​แล้ว​ยัง​ต่อย​ตี​ได้​จริงๆ​ สำคัญ​ยิ่งกว่า​มีแซ่ว่า​อะไร​เสีย​อีก​

พวก​เด็ก​ๆ ตระกูล​ชั้นสูง​บน​ถนน​ไท่เซี่ยง​และ​ถนน​อวี้ฮู่​ หาก​ไม่ใช่ผู้ฝึก​กระบี่​ก็​ยัง​ดี​ แต่​หาก​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​ แต่กลับ​ออก​กระบี่​บน​สนามรบ​นุ่มนิ่ม​ มิอาจ​สร้าง​คุณ​ปการ​ด้าน​การ​สู้รบ​ที่​แท้จริง​มาได้​ จะต้อง​ถูก​คน​ดูแคลน​มาก​ที่สุด​

เฉิงเฉาลู่​เอ่ย​อย่าง​ระมัดระวัง​ว่า​ “พัก​สัก​เดี๋ยว​ ไม่ว่า​จะอย่างไร​ เอาเป็นว่า​ข้า​มองออก​ก็แล้วกัน​ว่า​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ไม่เคย​ดูแคลน​อาจารย์​ของ​เจ้าแม้แต่น้อย​ ไม่ถูกสิ​ ต้อง​บอ​กว่า​เห็นดี​ใน​ตัว​เขา​อย่าง​มาก​! ส่วน​เหตุผล​น่ะ​หรือ​ ข้า​ไม่เข้าใจ​หรอก​ แค่​รู้​ว่า​มัน​มีเรื่อง​แบบนี้​อยู่​ก็แล้วกัน​”

อวี๋​เสีย​หุย​สอด​มือสอง​ข้าง​ไว้​ใน​ชาย​แขน​เสื้อ​เอาอย่าง​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ พยักหน้า​รับ​ด้วย​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ในที่สุด​พ่อครัว​น้อย​ก็​พูดจา​ภาษาคน​บ้าง​แล้ว​

หากว่า​ดูแคลน​ ชุย​เหวย​จะเป็น​ผู้​ถวายงาน​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ได้​หรือ​? ลำดับ​รายชื่อ​ยัง​ไม่ต่ำ​อีกด้วย​นะ​ ทุกวันนี้​ยัง​เป็น​ถึงผู้คุม​กฎ​ของ​สำนัก​เบื้องล่าง​

หากว่า​ไม่ใช่เห็นดี​ใน​ตัว​เขา​อย่าง​มาก​ จะดื่มเหล้า​ร่วมโต๊ะ​กับ​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​และ​ห่าน​ขาวใหญ่​ได้​หรือ​? เขา​มองเห็น​อย่าง​ชัดเจน​ จำได้​อย่าง​แม่นยำ​ว่า​ลำดับ​การ​ดื่มเหล้า​คารวะ​ที่​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​เป็น​ฝ่าย​ดื่ม​ให้​ผู้อื่น​ ชุย​เหวย​อยู่​ใน​อันดับ​ที่สอง​เชียว​นะ​

เฉิงเฉาลู่​เอ่ย​ “ไม่รู้​ว่า​อวี๋​ชิงจางกับ​เฮ้อ​ชั้น​หนังสือ​ เวลานี้​ไป​ถึงที่ไหน​แล้ว​”

อวี๋​เสีย​หุย​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ “เจ้าพวก​ใจจืดใจดำ​ ข้า​ไม่สน​หรอ​กว่า​พวกเขา​จะไป​อยู่​ที่ไหน​”

เฉิงเฉาลู่​พูด​เสียง​เบา​ “ถือ​ว่าต่าง​คน​ต่าง​ก็​มีปณิธาน​เป็น​ของ​ตัวเอง​หรือไม่​?”

อวี๋​เสีย​หุย​หลุด​หัวเราะ​พรืด​ ไม่ตอบรับ​แล้วก็​ไม่ปฏิเสธ​

อวี๋​เสีย​หุย​เหล่​ตา​มอง​ไป​ยัง​ทิศ​ไกล​ สุย​โย่ว​เปีย​น​ที่​พบ​เจอ​ใคร​ก็​ไม่เคย​ยิ้ม​ให้​ผู้​นั้น​เดิน​ห่าง​ไป​ไกล​มาก​แล้ว​ เขา​ถึงได้​กด​เสียงต่ำ​ถามว่า​ “พ่อครัว​น้อย​ เจ้าบอก​กับ​ข้า​มาตามตรง​ หืม?”​

“อะไร​?”

“อาจารย์​ของ​เจ้ากับ​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ของ​พวกเรา​ หืม?!”​

เฉิงเฉาลู่​ฉงนสนเท่ห์​ “หมายความว่า​อย่างไร​?”

อวี๋​เสีย​หุย​ยื่นมือ​ออก​มาจาก​ชาย​แขน​เสื้อ​ ตบ​ไหล่​ของ​เจ้าอ้วน​น้อย​ ทำท่า​แบบ​อิ่น​กวาน​ แล้ว​ยัง​พูดจา​ด้วย​น้ำเสียง​เหมือน​อิ่น​กวาน​ “เฉาลู่​อ่า​ เจ้าเอง​ก็​เป็น​คนโง่​ที่​มีโชค​ของ​คนโง่​นะ​”

ได้ยิน​มาว่า​ตอน​อยู่​บน​โต๊ะ​เหล้า​ของ​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ มีกฎ​ที่​ไม่เป็น​ลายลักษณ์อักษร​อยู่​ข้อ​หนึ่ง​ หาก​เรียก​คน​แล้ว​ไม่เพิ่ม​คำ​ว่า​ ‘อ่า​’ เข้าไป​ด้วย​ จะดู​ไม่สนิทสนม​กัน​อย่าง​เห็นได้ชัด​ รู้​เลย​ว่า​เป็น​คนนอก​ ไม่ใช่หน้าม้า​แน่นอน​

เฉิงเฉาลู่​หัวเราะ​หึหึ​ คนโง่​มีโชค​ของ​คนโง่​ ประโยค​นี้​เขา​ชอบ​ฟังมาก​เลย​ล่ะ​

อวี๋​เสีย​หุย​พลัน​กระโดด​ลง​มาจาก​รั้ว​

เฉิงเฉาลู่​หันหน้า​ไป​มอง​ ที่แท้​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ก็​มาแล้ว​

อวี๋​เสีย​หุย​เอ่ย​เตือน​ “อะไร​ที่​ไม่ควร​พูด​ก็​อย่า​พูด​!”

เฉิงเฉาลู่​พยักหน้า​รับ​อย่าง​แรง​ “รู้​แล้ว​!”

เฉิน​ผิง​อัน​ยิ้ม​ถาม “เรื่อง​อะไร​ที่​ไม่ควร​พูด​หรือ​?”

อวี๋​เสีย​หุย​ทอดถอนใจ​ “พ่อครัว​น้อย​แอบ​ชอบ​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​น่ะ​สิ”

เฉิงเฉาลู่​เผยอ​ปาก​อ้า​ค้าง​ใน​ทันใด​

เฉิน​ผิง​อัน​ร้อง​เอ๊ะ​หนึ่ง​ที​ แสร้ง​ทำเป็น​ตกใจ​ “ข้า​ยัง​นึก​ว่า​เฉิงเฉาลู่​ชอบ​เหยา​เสี่ยว​เหยียน​เสีย​อีก​”

หยิบ​ร่ม​กระดาษ​น้ำมัน​ที่​หุบ​รวบ​ไว้​ใน​มือขึ้น​มาเคาะ​บน​ฝ่ามือ​ เฉิน​ผิง​อัน​พยักหน้า​พลาง​พูด​กับ​ตัวเอง​ “ใช่แล้ว​ๆ มิน่าเล่า​ถึงได้​จ่าย​เงิน​ซื้อ​หนังสือ​จาก​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​ ที่แท้​ก็​จงใจอยาก​ตีสนิท​นี่เอง​ เจ้าตัว​น้อย​เฉิงเฉาลู่​เจ้าใช้ได้​เลย​นี่​นา​ อายุ​น้อย​ๆ ก็​เข้าใจ​เรื่อง​แบบนี้​เสียแล้ว​ วันหน้า​ไม่ต้อง​กลุ้ม​ว่า​จะหา​ภรรยา​ไม่ได้​แล้ว​”

เฉิงเฉาลู่​หน้า​แดงก่ำ​ทันใด​ ไม่ได้​มีเรื่อง​แบบนี้​เสียหน่อย​

คน​โลภ​ตัว​น้อย​อย่าง​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​นั่น​มีความเคยชิน​ที่​ดี​อยู่​อย่างหนึ่ง​ ถ้อยคำ​ล้ำค่า​หา​ยาก​ที่​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​เป็น​คนพูด​ นาง​จะต้อง​จด​ลง​ไป​ทุก​ประโยค​ทุก​คำ​ เฉิงเฉาลู่​กังวล​ว่า​ตัวเอง​จะพลาด​สัจธรรม​หมัด​ข้อ​ใด​ไป​จึงมักจะ​ขอยืม​อ่าน​ ‘บันทึก​เอกสาร​’ จาก​นาง​เป็นประจำ​ อ่าน​หนึ่ง​หน้า​ก็​ต้อง​จ่าย​เงิน​ อันที่จริง​หนึ่ง​หน้า​ก็​มีแค่​ไม่กี่​ตัวอักษร​เท่านั้น​ มักจะ​มีแค่​ประโยค​เดียว​ น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​ยัง​ทำ​สมุดบัญชี​เล่ม​หนึ่ง​ให้​กับ​เฉิงเฉาลู่​โดยเฉพาะ​เพื่อ​เอาไว้​คิดดอกเบี้ย​

อวี๋​เสีย​หุย​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​กุม​ท้อง​หัวเราะ​ก๊าก​

หลัง​จากอ​วี๋​เสีย​หุย​หัวเราะ​ไป​แล้วก็​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ ข้า​สามารถ​รับรอง​กับ​ท่าน​ได้​เลย​ว่า​อีก​เดี๋ยว​ข้า​ก็​จะเลื่อนขั้น​เป็น​ขอบเขต​ถ้ำสถิต​แล้ว​ ไม่มีทาง​ช้ากว่า​ซุน​ชุน​หวัง​หรือ​ป๋า​ย​เสวียน​มาก​นัก​”

เฉิงเฉาลู่​เห็น​ว่า​พัก​สัก​เดี๋ยว​พูดจา​รับปาก​เป็นมั่นเป็นเหมาะ​แล้ว​ก็ได้​แต่​เอ่ย​ตาม​ไป​ว่า​ “ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ ข้า​จะพยายาม​ไม่ให้​อยู่​รั้งท้าย​มาก​นัก​”

อันที่จริง​ใน​ใจยังมี​คำพูด​ ถึงอย่างไร​ใน​บรรดา​คน​วัย​เดียวกัน​เก้า​คน​ก็​ต้อง​มีสัก​คน​ที่อยู่​รั้งท้าย​ เป็น​ตน​ก็​ไม่ได้​แย่​หรอก​นะ​

แล้ว​นับประสาอะไร​กับ​ที่​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​บอก​ไว้​แต่แรก​แล้ว​ว่า​คนโง่​ฝึก​ตน​ก็​มีวิธี​โง่ๆ

เฉิน​ผิง​อัน​ยิ้ม​กล่าว​ “ความรู้​ที่​เรียน​ได้​ยาก​ที่สุด​ใน​ใต้​หล้า​นี้​อยู่​ที่​ความมานะ​หมั่นเพียร​ ความรู้​ที่​ง่าย​ที่สุด​ใน​ใต้​หล้า​นี้​อยู่​ที่​ผลลัพธ์​”

อวี๋​เสีย​หุย​พยักหน้า​

จากนั้น​เฉิน​ผิง​อัน​ก็​กะพริบตา​ปริบๆ​ หันหน้า​มาเอ่ย​สัพยอก​เจ้าอ้วน​น้อย​ “ประโยค​นี้​วันหน้า​อย่า​ลืม​บอก​ให้​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​ฟังด้วย​นะ​ เจ้าจะได้​มีโอกาส​พูดคุย​กับ​นาง​อย่างไร​ล่ะ​ ไม่ต้อง​ขอบคุณ​ข้า​หรอก​”

อวี๋​เสีย​หุย​เริ่ม​กุม​ท้อง​หัวเราะ​ชอบใจ​อีกครั้ง​

เฉิงเฉาลู่​ถอนหายใจ​ หากว่า​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​รู้​เข้า​ ตน​คง​ถูก​ซ้อม​ปางตาย​เลย​กระมัง​

เฉิน​ผิง​อัน​หยิบ​หนังสือ​สี่เล่ม​ออก​มาจาก​ชาย​แขน​เสื้อ​ มอบให้​พวกเขา​คนละ​สอง​เล่ม​ สอง​เล่ม​ใน​นั้น​คือ​ ‘คัมภีร์​เวท​กระบี่​’ เล่ม​หนึ่ง​คือ​ ‘ตำรา​หมัด​เขย่า​ขุนเขา​’ แน่นอน​ว่า​ล้วน​เป็น​ฉบับ​สำเนา​ ตำรา​หมัด​มอบให้​กับ​เฉิงเฉาลู่​ นอกจากนี้​ยังมี​อีก​เล่ม​หนึ่ง​ แต่​เขา​กลับ​มอบให้​อวี๋​เสีย​หุย​ เฉิน​ผิง​อัน​ไม่ได้​ใช้เสียง​ใน​ใจ เปิดปาก​ยิ้ม​เอ่ย​โดยตรง​ว่า​ “อวี๋​เสีย​หุย​ เล่ม​นี้​จำไว้​ว่า​ต้อง​เก็บรักษา​ไว้​ให้​ดี​ ห้าม​ให้​คนนอก​อ่าน​ง่ายๆ​ เด็ดขาด​ เนื้อหา​ใน​ตำรา​ไม่แน่​เสมอไป​ว่า​จะต้อง​มีประโยชน์​ เจ้าก็​ถือ​เสีย​ว่า​ได้​อ่านหนังสือ​เบ็ดเตล็ด​ก็แล้วกัน​”

กระบี่​บิน​แห่ง​ชะตาชีวิต​ขอ​งอ​วี๋​เสีย​หุย​ตั้ง​ชื่อว่า​ ‘โพ่จื่อลิ่ง’​ พอดี​

เนื่องจาก​เกี่ยวข้อง​กับ​เรือ​ราตรี​ ตอน​ที่อยู่​ศาล​บุ๋น​ เฉิน​ผิง​อัน​ได้​ตั้งใจ​เปิด​หา​ตำรา​บางอย่าง​โดยเฉพาะ​ จึงพอ​จะมีความเข้าใจ​อยู่​บ้าง​ จึงเลือก​เนื้อหา​บางส่วน​มาจด​รวบรวม​เป็น​ตำรา​

หลังจาก​เด็ก​สอง​คนรับ​หนังสือ​มาด้วย​สอง​มือ​อย่าง​นอบน้อม​แล้วก็​เอ่ย​ขอบคุณ​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​

เฉิน​ผิง​อัน​ยื่นมือ​ออกมา​ลูบ​ศีรษะ​เด็ก​ทั้งสอง​

หลังจากที่​อวี๋​เสีย​หุย​เก็บ​หนังสือ​สอง​เล่ม​ใส่ไว้​ใน​สาบ​เสื้อ​ตรง​หน้าอก​แล้วก็​พลัน​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ ได้ยิน​ว่า​ตอน​อยู่​ใน​ยุทธ​ภพ​ท่าน​ได้​รู้จัก​กับ​หญิง​งามคน​รู้ใจ​มากมาย​”

หัวใจ​ของ​เฉิน​ผิง​อัน​บีบ​ตัว​แน่น​ แต่​หน้า​กลับ​ไม่เปลี่ยนสี​ ยิ้ม​บาง​ๆ ถามว่า​ “ได้ยิน​ใคร​พูด​มา?”

อวี๋​เสีย​หุย​ตอบ​ “ก็​ป๋า​ย​เสวียน​น่ะ​สิ ยัง​จะมีใคร​ได้​อีก​ เขา​พูด​เสีย​น่าเชื่อถือ​ เฉิงเฉาลู่​เป็น​พยาน​ให้ได้​”

เจ้าอ้วน​น้อย​แกล้ง​ทำเป็น​ไม่รับรู้​

คง​เป็น​เพราะ​นอกจาก​ซุน​ชุน​หวัง​แล้ว​ ไม่ว่า​ใคร​ก็​ล้วน​กลัว​ป๋า​ย​เสวียน​

ก่อนหน้านี้​ตอน​ที่อยู่​หอ​บูชา​กระบี่​ซึ่งเป็น​ภูเขา​ใต้​อาณัติ​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ นาย​ท่าน​ใหญ่​ป๋า​ย​เสวียน​ไม่เคย​สนใจ​เรื่อง​การ​ฝึก​กระบี่​เลย​จริงๆ​ แต่​ยาม​ฝึก​หมัด​กลับ​จริงจัง​ว่า​เฉิงเฉาลู่​เสีย​อีก​ มัก​มีจะมีวลี​ติดปาก​บอ​กว่า​ ‘ข้า​นาย​ท่าน​ใหญ่​ป๋า​ย​เสวียน​ยัง​ต้อง​ฝึก​กระบี่​ด้วย​หรือ​ ติดตาม​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​มาเป็น​เทพ​เซียน​ที่นี่​น่ะ​หรือ​? แน่นอน​ว่า​ยัง​ไม่พอ​ ข้า​มาเพื่อ​เรียน​หมัด​ หลีกเลี่ยง​ไม่ให้​วันหน้า​ออก​ท่อง​ยุทธ​ภพ​แล้ว​มีคน​บอ​กว่า​ข้า​ที่​เป็น​เซียน​ฝึก​กระบี่​รังแก​พวกเขา​ที่​ใช้การรำ​ทวน​รำ​กระบอง​มาขัดเกลา​เรือน​กาย​’

ทว่า​แม้ป๋า​ย​เสวียน​จะเกียจคร้าน​ใน​การ​ฝึก​ตน​อย่าง​ถึงที่สุด​ แต่กลับ​หลอม​กระบี่​ได้​เร็ว​ยิ่ง​ ดังนั้น​ทุกวัน​จึงชอบ​เอา​สอง​มือ​ไพล่หลัง​แวะเวียน​ไปหา​คนอื่น​ตาม​เรือน​ต่างๆ​ เพื่อ​ ‘เป็น​อาจารย์​’ คอย​ชี้แนะ​ด้าน​การ​ฝึก​ตน​ให้​แก่​ผู้อื่น​ ปัญหา​คือ​สอง​สามประโยค​ที่​ป๋า​ย​เสวียน​เอ่ย​ ส่วนใหญ่​มักจะ​มีประโยค​หนึ่ง​ที่​ตรงจุด​เสมอ​ แล้วก็​มีประโยชน์​จริงๆ​

เฉิน​ผิง​อัน​ยิ้ม​กล่าว​ “ตกลง​ เดี๋ยว​วันหน้า​ข้า​จะต้อง​คุย​กับ​ป๋า​ย​เสวียน​ให้​ดี​ๆ”

สุดท้าย​หนึ่ง​คนโต​สอง​เด็กเล็ก​ ผู้ฝึก​กระบี่​สามคน​ก็​นั่ง​อยู่​ข้าง​รั้ว​ทอด​มอง​ทัศนียภาพ​ที่อยู่​ห่างไกล​ด้วยกัน​

ฟ้าหลัง​ฝน​เป็น​สีคราม​สดใส​ อากาศ​ปลอดโปร่ง​

ขุนเขา​สายน้ำ​ที่อยู่​บน​พื้นดิน​ราวกับ​เป็น​วัตถุ​ที่​ไร้​เจ้าของ​ แผ่นดิน​หลัง​ฝนตก​ก็​คล้าย​หล่อหลอม​ขึ้น​จาก​เหล็ก​จาก​ทอง​

ด้านบน​เรือข้ามฟาก​เฟิงยวน​ นอกจาก​เจี่ยเฉิง​ผู้ดูแล​รอง​ที่​ฮึกเหิม​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ปณิธาน​ห้าวหาญ​ จางเจีย​เจิน​ที่​ทุกวัน​เอาแต่​ก้มหน้าก้มตา​คำนวณ​บัญชี​อยู่​ใน​ห้อง​แล้ว​ ก็​ยังมี​ฉางมิ่งผู้คุม​กฎ​ที่อยู่​ว่าง​ไม่มีอะไร​ทำ​ ถึงอย่างไร​ลูกศิษย์​ผู้สืบทอด​ของ​นาง​อย่าง​ลูกคิด​น้อย​น่า​ห​ลัน​อวี้เตี๋ย​ก็​สามารถ​ให้​ความช่วยเหลือ​ห้อง​บัญชี​ได้​ คอย​เป็น​ผู้ช่วย​ให้​กับ​จางเจีย​เจิน​ คอย​จด​บัญชี​คำนวณ​บัญชี​ เป็นระเบียบ​เป็น​ขั้นตอน​

แน่นอน​ว่า​คน​ที่​เกียจคร้าน​ว่างงาน​ที่สุด​ก็​ย่อม​ต้อง​เป็น​เซียน​กระบี่​ใหญ่​หมี่​ผู้​ที่​ช่วย​คุ้มกัน​ปกป้อง​เรือ​เฟิงยวน​ในนาม​แล้ว​

ไปๆ มาๆ​ หมี่​อวี้​กลับ​สนิทสนม​กับ​แม่นาง​น้อย​ไฉอู๋​อย่าง​มาก​ ดูเหมือนว่า​นาง​จะชอบ​ชีวิต​บน​เรือข้ามฟาก​ที่อยู่​ท่ามกลาง​เมฆหมอก​ ไม่ได้​ไป​พัก​อยู่​ที่​ภูเขา​เซียน​ตู​ กลับมา​อยู่​บน​เรือข้ามฟาก​ตลอด​ นอกจาก​ฝึก​ตน​แล้วก็​มักจะ​ฟุบ​ตัว​อยู่​บน​หน้าต่าง​ชมวิว​ทิวทัศน์​ หรือไม่​ก็​เดิน​วน​จาก​หัว​เรือ​ไป​ยัง​ท้ายเรือ​หลาย​ๆ รอบ​

แม่นาง​น้อย​มักจะ​ดื่มเหล้า​เพียงลำพัง​ มีมาด​ของ​ยอด​ฝีมือ​อยู่​มาก​

เหมือนกับ​การ​ฝึก​ตน​ของ​นาง​ ไม่มีคน​สอน​ เป็นเอง​ตั้งแต่​เกิด​

สูด​เหล้า​ดัง​ซ้วบ​หนึ่ง​ที​ พยักหน้า​ คีบ​เมล็ด​ถั่วลิสง​โรย​เกลือ​มาหนึ่ง​เมล็ด​ ด้าน​ข้าง​มียำ​แตงกวา​ทุบ​กับ​เนื้อ​หมัก​เต้าเจี้ยว​หนึ่ง​จาน​

อาจารย์​กล่าว​ได้​ถูกต้อง​ เป็น​เทพ​เซียน​น่ะ​ดี​ จ่าย​เงิน​กิน​เนื้อ​ ไม่ต้อง​จ่าย​เงิน​

ดังนั้น​ต้อง​ตั้งใจ​ฝึก​ตน​ จะไม่ยอมให้​ใต้เท้า​เจ้าขุนเขา​ไล่​ลง​จาก​เรือ​เด็ดขาด​ พยายาม​ที่จะ​ให้ได้​เป็น​ลูกศิษย์​ผู้สืบทอด​คน​หนึ่ง​

ไฉอู๋​กลัดกลุ้ม​เล็กน้อย​ ใต้เท้า​เจ้าขุนเขา​ที่​อาจารย์​บอ​กว่า​ดื่มเหล้า​ได้​เก่ง​พอๆ กับ​เขา​ ดูเหมือน​จะรู้สึก​ว่า​นาง​ค่อนข้าง​โง่ ไม่ค่อย​เหมาะ​จะฝึก​ตน​ คาด​ว่า​นาย​ท่าน​เจ้าขุนเขา​ท่าน​นี้​ก็​คง​มีงาน​ให้​ทำ​เยอะ​จริงๆ​ สรุป​ก็​คือ​ไม่ยินดี​จะสอน​วิชา​ความรู้​ให้​นาง​ด้วยตัวเอง​ ภายหลัง​ถึงให้​อาจารย์​เสี่ยว​โม่เป็น​คน​ออกหน้า​

เฉิน​ผิง​อัน​บอก​กับ​หมี่​อวี้​ว่า​ช่วงนี้​ให้​ช่วย​ปกป้อง​มรรคา​ให้​กับ​แม่นาง​น้อย​สักหน่อย​ เพราะ​ถึงอย่างไร​ใน​บรรดา​ผู้ฝึก​ลมปราณ​ ผู้ฝึก​กระบี่​กับ​ผู้ฝึก​ตน​สาย​ยันต์​ล้วน​ขึ้นชื่อว่า​มีธรณีประตู​สูง พิถีพิถัน​ใน​เรื่อง​ที่​สวรรค์​ไม่ประ​ทานข้าว​ให้​กิน​มาก​ที่สุด​

เรือข้ามฟาก​เดิน​ทางลง​ใต้​ไป​ตลอดทาง​ ไป​เยือน​ท่าเรือ​ชวี​ซาน​ที่อยู่​ทางใต้​สุด​มารอบ​หนึ่ง​

บน​ยอดเขา​แห่ง​หนึ่ง​ของ​ท่าเรือ​ชวี​ซาน​มีเค่อ​ชิงสกุล​หลิว​ธวัล​ทวีป​มาปักหลัก​อยู่​ที่นั่น​ ในนาม​คือ​คอย​ช่วย​รับรอง​เรือ​ข้าม​ทวีป​บางส่วน​ แต่​แท้จริง​แล้ว​กลับ​ไม่มีเรื่อง​อะไร​ให้​ต้อง​ทำ​

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "บทที่ 898.5 สิบสองตำแหน่งสูง"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์