กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 1070 เขาไม่ได้ชนะฉัน
ในใจซงเก้นรู้สึกเสียดาย และก็ไม่อยากจะปล่อยเธอออก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมือถือดังไม่หยุด
เขาทำได้เพียงปล่อยเธอไปเท่านั้น “ผมรับสายก่อน”
แก้มของจงเหยียนซีแดงระเรื่อเล็กน้อย แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองถือว่าอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นค่อนข้างเร็ว จู่ๆก็มีการกระทำที่สนิทสนมกันเช่นนี้ เธอรู้สึกไม่ชินเป็นอย่าง
มาก
“ฉันไปก่อน คุณรับสายเถอะ”พูดจบเธอก็ยืนขึ้น แล้วเดินไปนอกประตู ซงเก้นจับมือเธอไว้ “เดี๋ยวผมไปส่งคุณ”
“ไม่ต้อง ฉันขับรถมา”
แล้วก็มีสายมาจากทางมือถือ เขาทำได้เพียงปล่อยมือของเธอ “ระวังด้วย เมื่อถึงบ้านแล้ว ส่งข้อความให้ผมรู้ว่าคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยด้วย”
“โอเค”จงเหยียนซีก้าวเท้าเดินออกไป
เธอขับรถกลับถึงบ้าน ตอนที่กำลังจะขึ้นชั้นบนก็เห็นหางตาของจงเหยียนเฉินเขียวช้ำ
“พี่ “เธอเดินเข้ามา
จงเหยียนเฉินมองดูเธอ”เพิ่งกลับมาจากข้างนอกหรือ? ไปหาซงเก้นหรือ? ”
จงเหยียนซีพยักหน้า”อืม”
“หางตาของพี่ .”เธอเดินเข้ามา อาการบาดเจ็บนี้ทำไมเหมือนกับซงเก้น?
แม้ว่าแผลจะไม่ใช่ที่เดียวกัน
“พี่กับซงเก้นตีกันหรือ? “เธอถามยังไม่ค่อยมั่นใจ
“อืม”
จงเหยียนเฉินเดินไปหน้าต๊ะแล้วเทน้ำหนึ่งแก้ว”ฉันกลัวว่าต่อไปเขาจะรังแกน้องสาวของฉัน จึงสั่งสอนเขาก่อน”
“แล้วใครชนะหรือ? “จงเหยียนซีไปหาน้ำแข็งมาให้เขาประคบเย็น
แคะๆ
“อันนี้ เขาไม่ชนะฉัน”
ถือว่าเสมอกัน
จงเหยียนซีดึงเขาไปนั่งลงบนโซฟา “ฉันประคบเย็นให้พี่ ไม่เช่นนั้นอีกนานก็ไม่หาย” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ th.readeraz.com
จงเหยียนเฉินดื่มน้ำไปสองคำ แล้วนั่งลงบนโซฟา เขามองดูน้องสาว”เราสองคนล้วนได้รับบาดเจ็บ แกเป็นห่วงฉันมากกว่านิดหนึ่ง หรือว่าเป็นห่วงเขามากกว่า”
“แน่นอนว่า “เป็นพี่ คำพูดนี้เธอพูดเพียงครึ่งหนึ่งแล้วก็จงใจอ้อมค้อม”แน่นอนว่าเป็นซงเก้นอยู่แล้ว ”
“ไม่มีน้ำใจ เสียแรงที่ห่วงแก” แม้จะพูดเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธ เนกายพิงโซฟาอย่างผ่อนคลาย แล้วให้น้องสาวช่วยตัวเองประคบน้ำแข็ง
เขาหลับตาครึ่งหนึ่ง “หากเขาร้งแกแก จะต้องบอกฉัน แม้ว่าฉันกับเขาจะสู้เสมอกัน แต่เมื่อรวมเจียเหวิน เขาจะต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย”
“พี่กลายเป็นคนที่ชอบใช้กำลังแก้ไขปัญหาตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ตอนเด็กไม่ใช่แบบนี้ ?”
จงเหยียนเฉินลืมตาขึ้นมา”แกเองก็พูดแล้ว ว่าตอนเด็ก คนเราจะต้องโตขึ้นอยู่แล้ว”
เขามองดูน้องสาว”แล้วแกล่ะ”
ในใจเชื่อว่าเธอได้เติบโตแล้ว
หลังจากประสบพบเจอกับเรื่องของเจียงโม่หาน ไม่ได้มีพฤติกรรมเชิงลบ เห็นได้ว่าจิตใจของเธอเข้มแข็งมาก
“พี่แก่กว่าฉันไม่กี่นาที”เธอเปลี่ยนบทสนทนา “ฉันเคยแต่งงานมาแล้วหนึ่งครั้ง แล้วพี่ล่ะ? ”
จงเหยียนเฉินเงียบไปเนิ่นนาน ในใจคิดถึงมู่เยวียนเอ๋อร์ ขึ้นมา
“ดึกแล้ว รีบไปนอนเถอะ ”
เขาลุกขึ้น
“ประคบอีก จะได้หายเร็วๆ “จงเหยียนซีไม่วางใจ
“ไม่เป็นไร บาดเจ็บเล็กน้อย “เขาโบกมือ แล้วกลับไปห้องนอน
จงเหยียนซีมองดูเวลาแวบหนึ่ง ดึกแล้วจริงๆ แล้วก็กลับห้องอาบน้ำนอน เพิ่งจะนอนลงมือถือก็มีข้อความจากซงเก้นเข้ามา ถามว่าเธอถึงบ้านหรือยัง
จงเหยียนซึถึงบ้านนานแล้ว
เธอลืมส่งข้อความบอกเขา
(พรุ่งนี้เช้าผมจะไปหาคุณ มีเรื่องจะบอกคุณ)
เธอมองดูหน้าจอมือถือ รีบเคาะพิมพ์หน้าจอ (เรื่องอะไร ถึงพูดตอนนี้ไม่ได้? ]
(เจอกันแล้วค่อยคุยกัน)
เธอขมวดคิ้ว นี่จงใจกระตุ้นความอยากรู้ของเธอหรือ?
เธอแกล้งพูดอย่างโกรธเคือง ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด ฉันจะนอนแล้ว)