กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1005
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1005
ในขณะนี้ ชาร์ลีกำลังลุกไหม้ด้วยความโกรธและเกรี้ยวกราด
เขาไม่ได้คาดคิดเลย ว่าจะมีพวกค้ามนุษย์กล้าขนาดลักพาตัวเหล่าเด็กกำพร้า!
เมื่อเขานึกถึงความเป็นไปได้ที่เด็ก ๆ จะถูกขายให้กับพวกที่เอาเด็กไปขอทาน และนั่นอาจทำให้เด็ก ๆ พิการได้ เขาก็อยากจะขยี้พวกค้ามนุษย์เหล่านั้นให้ละเอียดเป็นล้านชิ้น
เขาพูดทางโทรศัพท์ว่า “สเตฟานี ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน อยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าใช่ไหม?”
“ใช่!” สเตฟานีตอบอย่างบ้าคลั่ง “ฉันเพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ คุณนายลูอิสและคนอื่น ๆ ยังคงอยู่ที่นั่น”
“ดี” ชาร์ลีพูด “งั้นรอฉันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”
เขาวางสายและรีบออกไปโดยไม่ได้แจ้งให้แคลร์ทราบด้วยซ้ำ
เมื่อลงบันไดไป เอเลนสวมชุดนอนผ้ามันวาวสีแดง เร่งเร้าอย่างไม่อดทน “ชาร์ลี ไปทำอาหารเช้าสิ ฉันหิวแล้ว”
ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่างขุ่นเคืองและโพล่ง “ถ้าหิวมาก ก็ทำเอง”
เอเลนกัดฟันและด่าทอ “โอ้! นี่แกคิดว่าตอนนี้แกเจ๋งมาก ขนาดหยาบคายกับฉันได้เลยเหรอ?!”
ชาร์ลีพยักหน้า “ใช่ ถ้าแม่มีวิลล่าหลังใหญ่ขนาดนี้ได้ แม่ก็เจ๋งเหมือนกัน!”
ใบหน้าของเอเลนเปลี่ยนไป “แกหมายความว่าอะไร? แกคิดว่าที่แกได้วิลล่านี่ เพราะแกมีความสามารถมากอย่างนั้นใช่ไหม? แล้วแกกล้าดียังไงมาทำสีหน้ารังเกียจฉัน?!”
ชาร์ลีตะโกนอย่างเย็นชา “ผมกล้า! แม่ยังจำได้อยู่ไหม ว่าแม่ปฏิบัติกับผมอย่างไร ตอนที่ผมอยู่ในบ้านของแม่? ผมหวังว่าแม่จะคิดทบทวนมัน มันเป็นไปได้ว่าอีกสักพัก ผมอาจจะปฏิบัติกับแม่แบบนั้น”
“นี่…” ความโกรธของเอเลนดับลงเกือบทั้งหมด ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่า ชาร์ลีได้เปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว
มันเป็นความจริงที่ตอนนี้เธอไม่มีอำนาจในมือของเธอ ก่อนหน้านี้ เธอคอยตำหนิเขาในเรื่องการใช้ชีวิต การกินอาหาร จนไปถึงการใช้เงินของเธอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับกลายเป็นตรงกันข้าม
ในขณะนี้ จาค็อบก็กำลังออกมาจากลิฟต์ เขาถามเมื่อเห็นชาร์ลีกำลังจะออกไป “ชาร์ลี ลูกจะไปไหน?”
ชาร์ลีตอบว่า “ผมต้องไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มีบางอย่างที่ผมต้องจัดการที่นั่น”
จาค็อบรีบพูดว่า “โอ้ พ่อต้องไปที่สมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมด้วย ให้พ่อไปส่งแล้วกัน”
ชาร์ลีพยักหน้า “ครับ ขอบคุณครับพ่อ”
เอเลนกระทืบเท้าอย่างกระวนกระวาย “จาค็อบ วิลสัน แกไปไม่ได้! รีบทำอาหารเช้าให้ฉันซะ!”
จาค็อบมองเธอด้วยความรังเกียจ “ไม่ทำเองก็อดตายไปเถอะ!”
จากนั้นชายทั้งสองก็ไม่สนใจเธอและพวกเขาก็เดินออกจากประตู
เอเลนกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด ขณะที่เธอจ้องมองอย่างโกรธเคือง
เธอไม่เหลืออำนาจในครอบครัวนี้อีกแล้ว ในตอนนี้ แม้แต่ชายขี้ขลาดสองคนนี้ก็ยังเพิกเฉยต่อเธอ โดยเฉพาะจาค็อบ เขาถึงกับกล้าขอหย่าด้วยซ้ำ! เขากล้าดียังไง!
ตลอดชีวิตแต่งงานมานานกว่า 2 ทศวรรษ ไอ้สารเลวนั่น ยังไม่กล้าแม้แต่ตะโกน แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นคนกล้าดีเดือดอย่างมาก มีบางอย่างแปลก ๆ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้แน่ ถึงทำให้ทัศนคติของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอต้องสืบหาสาเหตุของเรื่องนี้
ชาร์ลีกับจาค็อบมาที่โรงรถ พวกเขาเข้าไปในรถบีเอ็มดับเบิลยูของจาค็อบ
ทันทีที่พวกเขาออกจากบ้าน จาค็อบก็ถามอย่างบ้าคลั่งว่า “ชาร์ลี พ่อจะหย่านังบ้านั่นได้อย่างไร?! ลูกมีความคิดอะไรบ้าง รีบบอกพ่อมาเร็ว!”
ชาร์ลีพูดว่า “ถ้าพ่อต้องการหย่า พ่อจะต้องผ่านการพิจารณาอย่างน้อยสองปีอย่างที่แม่พูดเมื่อวานนี้ใช่ไหมครับ?”