กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1015

กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1015

ในที่สุดกิบสันก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดพลาดอย่างมาก ณ จุดนี้ เขาจะอธิบายได้อย่างไรเกี่ยวกับการปรากฏตัวของรถบรรทุกจำนวนมากที่ล้อมรอบพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลอย่างกะทันหัน?

ยิ่งกว่านั้น จากท่าทางของคนเหล่านั้น พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยให้แก๊งจับเด็กหนีไป

แก๊งจับเด็กมีรถบรรทุกขนาดใหญ่จอดขวางทั้งด้านหน้าและด้านหลัง โดยมีแม่น้ำอยู่ใต้สะพาน ถ้ารถบรรทุกพวกนี้มาที่พวกเขาจริง ๆ พวกเขาจะไม่มีทางรอด

กิบสันตัวสั่นด้วยความกลัวและพูดว่า “พวกเขามาที่นี่เพราะเด็ก ๆ งั้นเหรอ? ทำไม? เด็กพวกนี้เป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ไร้ค่าเท่านั้น!”

“ถูกตัอง!” พี่ชายของกิบสันกล่าวว่า “นอกจากนี้ ตำรวจยังไม่มาตามเราเลย ทำไมคนพวกนี้ถึงมาที่นี่กัน?”

ขณะที่รถบรรทุกสองกองเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ พี่ชายของกิบสันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดรถตู้

ทุกคนในรถตู้ตื่นตระหนก รวมทั้งแม็กซ์

แม็กซ์กลัวมาก ไม่มีใครรู้จักสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าดีไปกว่าเขา ถ้าเด็กเหล่านี้หายไป เป็นไปได้มากว่าตำรวจควรจะเป็นผู้สืบสวน เขารู้สึกค่อนข้างแปลกว่าทำไมคนแปลกหน้าเหล่านี้จึงมาตามพวกเขาแทนที่จะเป็นตำรวจ

อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นประการหนึ่งที่ทำให้เขาแทบเป็นบ้า

ข้อยกเว้นนั้นก็คือชาร์ลีคนที่ผลักเขาให้เขาตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชเมื่อวานนี้

ท่ามกลางความสับสน เขามีความรู้สึกหนักแน่นว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชาร์ลีทุกอย่าง เมื่อภาพที่คาดเดาไม่ได้ของชาร์ลีปรากฏขึ้นในใจ เขาพึมพำขึ้นว่า “ชาร์ลีวางแผนทั้งหมดนี้หรือเปล่า?”

เมื่อ Iveco จอดลงโดยสมบูรณ์ รถบรรทุกขนาดใหญ่ก็เริ่มขับเข้ามาใกล้และล้อมรอบพวกเขาไว้ตรงกลางวงกลม ผู้ใหญ่ทั้งเจ็ดในรถตู้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวอย่างสุดขีด

กิบสันหยิบมีดออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ถ้าพวกมันมาที่เรา เราจะสู้พวกมันกลับ!”

พี่สาวของเขาพูดขึ้นอย่างติดอ่าง “พวกเรามีกันแค่เจ็ดคน แต่พวกเขามาเป็นสิบ เราจะสู้กลับได้อย่างไรกันเล่า!”

กิบสันตกใจมาก เขาเร่งเร้าด้วยความตื่นตระหนก “ปิดม่านและหน้าต่างด้านหลัง เราจะสู้กลับถ้าพวกเขาต้องการบุกเข้ามา!”

เพื่อให้การขนส่งเด็กเป็นไปอย่างปลอดภัย พวกเขาจึงติดตั้งผ้าม่านหนาที่หน้าต่างแถวหลังของรถตู้ พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะดูสถานการณ์ในรถตู้ได้หากพวกเขาพยายามมองจากภายนอก นับประสาเด็กที่ไม่ได้สติ

แม็กซ์และคนอื่น ๆ ในกลุ่มรีบดึงผ้าม่านปิดให้แน่น

กิบสันพูดกับพี่ชายสองคนของเขาและแม็กซ์ว่า “เร็วเข้า เอามีดของนายออกมา! เราไม่สามารถถอยกลับได้ในตอนนี้ เราทำได้แค่พึ่งพาตัวเองเพื่อออกไปจากที่นี่ให้ได้”

ในตอนต้นของการลักพาตัวตอนเที่ยงคืน กิบสันได้แจกมีดให้แต่ละคน เดิมทีมันถูกใช้เป็นอาวุธสำรองและให้ความกล้าหาญแก่พวกเขา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะต้องใช้มันในตอนนี้

แม็กซ์ตัวสั่นอย่างรุนแรงด้วยความกลัวสุดขีด เขาแตกต่างจากกิบสันมาก กิบสันเคยชินกับฉากที่มีความรุนแรงเช่นนี้ เพราะเขาเกี่ยวข้องกับงานแปลก ๆ ที่ทุจริตตลอดทั้งปี ซึ่งอธิบายได้จากมือขวาของเขาที่ศัตรูของเขาตัดมันขาด

ในทางกลับกัน แม็กซ์เป็นเพียงนักต้มตุ๋นที่ทำงานเป็นพนักงานในเอเซล ประกันภัย ที่โกงบรรดาคนแก่ที่ฝันว่าจะรวยในเวลาอันสั้นที่สุด เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อถือมีดและต่อสู้กับคนอื่นอย่างที่กิบสันทำ

เขาหยิบมีดออกมา มือสั่นมากและถามว่า “กิบสัน นายไปทำให้ใครขุ่นเคือง?”

กิบสันคำรามอย่างขุ่นเคือง “ฉันก็อยากถามนายเหมือนกัน!”

ในขณะนี้ เสียงของน้องชายของกิบสันสั่นคลอน “นี่ ดูสิ พวกมันล้อมเราไว้แต่ไม่มีใครลงมาพูดอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร!”

กิบสันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเปิดหน้าต่างลงเล็กน้อยแล้วตะโกนว่า “เฮ้ พวกนายเป็นใคร? ต้องการอะไรจากเรา? พวกนายต้องการอะไร?”

มีแต่ความเงียบงันภายนอกรถตู้

กิบสันรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในตอนนี้ รถบรรทุกล้อมรอบพวกเขาราวกับกำแพงโลหะแข็ง และคนขับก็จ้องมองพวกเขาโดยไม่พูดอะไร ทำให้เกิดบรรยากาศที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง