กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1058
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1058
จากนั้นชายคนนั้นก็หันหลังและเดินจากไปโดยไม่สนใจเขา
โจอี้เดินกะโผลกกะเผลกพยายามไล่ตามและสาปแช่งอยู่ด้านหลังเขาว่า “นี่ ไอ้สารเลว เอาเงินฉันคืนมา! เฮ้! ฉันจะฆ่าแกให้ตาย ไอ้บ้าเอ๊ย!”
“ไอ้เพี้ยนเอ๊ย!”
ชายคนนั้นดุ ก่อนปีนขึ้นไปบนรถบรรทุกของเขา แล้วจากไป
โจอี้จ้องมองรถบรรทุกพ่วงอย่างโกรธเคือง ขณะที่มันไปไกลแล้ว แน่นอนว่าเขาตามรถบรรทุกไม่ทัน และความโกรธของเขาก็ค่อย ๆ แทนที่ด้วยความสิ้นหวังแทน
ความกังวลหลัก ๆ ของเขาคือวิธีการที่เขาจะจัดการกับหนี้ห้าแสนดอลลาร์
เขารู้สึกเหมือนโลกกำลังพังทลายลงมาที่เขา
ในตอนนี้ เขานึกถึงเจนิส แฟนสาวของเขา
โจอี้เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่และญาติให้พึ่งพา เมื่อเขากับเจนิซได้คบหากัน ถือว่าเธอเป็นญาติคนเดียวของเขาโดยอัตโนมัติ
ตอนนี้เขาพบกับความพ่ายแพ้และสิ้นหวังครั้งใหญ่ ความหวังเดียวของเขาคือการได้เจอผู้หญิงที่รักของเขาเพื่อเธอจะมอบความสบายใจและความอบอุ่นให้เขา
ดังนั้นเขาจึงเช็ดใบหน้าที่เลอะเทอะด้วยเสื้อของเขา เดินกะเผลกไปที่ทางเข้าชุมชน และหยุดแท็กซี่
ในตอนแรก คนขับแท็กซี่ลังเลที่จะหยุด เมื่อเขามองดูท่าทางที่ไม่ปกติของโจอี้ แต่โจอี้คว้ากระจกมองข้างของรถ แล้วตะโกนว่า “ถ้าคุณปฏิเสธฉัน ฉันจะร้องเรียนคุณ จนกว่าคุณจะตาย!”
คนขับกลืนน้ำลายด้วยความตกใจ เขาไม่กล้าปฏิเสธโจอี้อย่างโจ่งแจ้ง จึงปล่อยให้โจอี้ขึ้นรถและขับรถไปยังละแวกบ้านของแฟนสาวตามคำขอของเขา
อย่างไรก็ตาม โจอี้ได้ถังแตกไปแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะจ่ายค่าแท็กซี่ได้ ดังนั้นเขาจึงร่างความคิดที่ชั่วร้าย โดยหาซอยแคบและคดเคี้ยวที่อยู่ใกล้กับบ้านของเจนิซ ซึ่งรถไม่สามารถเข้าได้ ดังนั้น ถ้าเขาขอให้คนขับหยุดที่ซอย เขาสามารถเข้าไปในซอยได้ในขณะที่คนขับไม่มองและรีบหนีออกไป ด้วยวิธีนี้เขาสามารถหนีไปได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าโดยสารแท็กซี่
เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำเช่นนั้น
เมื่อเขาเข้าใกล้บ้านของเจนิซ เขาขอให้คนขับหยุดที่ซอยดังกล่าว คนขับปิดมิเตอร์แล้วพูดว่า “สี่สิบห้าดอลลาร์”
โจอี้พยักหน้า เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดว่า “ฉันไม่มีเงินสด ฉันจะจ่ายผ่านการโอนเงินออนไลน์”
“แถวหลังมีคิวอาร์โค้ด สแกนได้เลย”
โจอี้แสร้งทำเป็นสแกนคิวอาร์โค้ด เขาทำทีกดโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ฉันโอนเงินให้แล้ว”
“ไม่ ฉันยังไม่ได้รับการแจ้งเตือน ฉันตั้งค่าข้อความเสียงที่ไว้”
“บางทีการเชื่อมต่อที่นี่อาจไม่ดี คุณจะได้มันเร็ว ๆ นี้”
จากนั้นโจอี้ผลักประตูเปิดและวิ่งเข้าไปในตรอกแคบ ๆ นั่นทันที เขารีบเร่งราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน
เขาคิดว่าเขาคุ้นเคยกับพื้นที่แถวนี้มากจนสามารถวิ่งเข้าไปในซอยโดยคนขับไล่ตามเขาไม่ทัน แต่เขาประเมินอาการบาดเจ็บของตัวเองจากการถูกทุบตีต่ำเกินไป ขาของเขากลายเป็นอ่อนโปกเปียกและเขารู้สึกเจ็บท้องอย่างรุนแรงทันทีที่เขาลงจากรถ และล้มลงอยู่ที่พื้นอย่างงุ่มง่าม
คนขับรู้ทันทีว่าเขากำลังจะวิ่งหนี ดังนั้นเขาจึงรีบออกจากรถไปจับเขา เขาตะโกนอย่างโกรธจัด ขณะจ้องมองโจอี้บนพื้น “โอ้ นี่แกคิดว่าแกจะวิ่งหนีไปโดยไม่จ่ายเงินใช่ไหม? เอาเงินฉันมา!”