กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1059
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1059
โจอี้นอนอยู่บนพื้นอย่างหมดแรง เขาจ้องไปที่คนขับแท็กซี่ที่เดินเข้ามา ด้วยความกลัว การแสดงออกที่เย่อหยิ่งของเขา ในตอนที่เขาข่มขู่คนขับได้ลดน้อยหายไปแล้ว
เขาทำหน้าสิ้นหวังและอ้อนวอนว่า “เจ้านาย ฉันเพิ่งล้มละลาย ฉันถังแตกและมีหนี้สินมากมาย! แล้วฉันก็โดนทำร้ายมาด้วย! ได้โปรดเถอะ ฉันไม่มีเงินจะจ่ายคุณจริง ๆ ได้โปรดปล่อยฉันไป!”
คนขับตะโกนอย่างโกรธจัด “แกคิดว่าแกเป็นคนเดียวที่มีหนี้หรือไง?! แกคิดว่าฉันจะมาขับแท็กซี่ไหม ถ้าฉันรวย? แกคิดว่าสี่สิบห้าดอลลาร์เป็นเงินที่ง่าย ๆ เหรอ? ค่าเงินนั่นมันกินอิ่มท้องได้ถึงสองวันเลยไอ้เวร! เร็วเข้า จ่ายเงินฉันมา!”
โจอี้คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “เจ้านาย ฉันไม่มีเงินหรือสิ่งของมีค่าในตัวฉันจริง ๆ ได้โปรดเมตตาปล่อยฉันไปเถอะ!”
“โอ๊ย เลิกทำตัวน่ารำคาญสักที! ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก ถ้าแกไม่จ่าย!”
โจอี้พยายามคุกเข่าก้มกราบและร้องไห้ “เจ้านาย ฉันไม่มีเงินจริง ๆ ต่อให้คุณจะต้องการฆ่าฉันในตอนนี้ก็ตาม! ได้โปรดเถอะ ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ! ฉันก้มกราบคุณยังไม่พออีกเหรอ? โปรดเห็นฉันเป็นลูกชายของคุณ ที่ก้มกราบคุณในช่วงคริสต์มาสเถอะนะ! มันก็เหมือนกับที่ฉันก้มกราบพ่อของฉันเวลาได้ของขวัญ คุณจะให้ของขวัญฉันใช่ไหม?”
คนขับตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาตกใจที่เห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้ “แก… ทำไมแกถึงไร้ยางอายได้ขนาดนี้? แกไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอนเหรอ? พ่อแม่ของแกจะรู้สึกอย่างไรหากพวกเขารู้ว่าคุณก้มหัวให้คนแปลกหน้าเยี่ยงทาสเพียงแค่เงินสี่สิบห้าดอลลาร์”
โจอี้สะอื้นไห้ “บอกตามตรง ฉันเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ฉันเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากทำงานหนักมาหลายปี ฉันสามารถประหยัดเงินได้ถึงหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ แต่เพื่อนของฉัน เพื่อนจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน มันหลอกฉัน
ไอ้สารเลวนั่นไม่เพียงแต่หลอกลวงเงินออมของฉันเท่านั้น แต่เขายังหลอกล่อให้ฉันกู้เงินห้าแสนดอลลาร์จากเจ้าหนี้ออนไลน์โหด ๆ ตอนนี้ฉันถึงทางตันแล้ว…”
คนขับตกใจมากเพราะโจอี้ดูเศร้าใจจริง ๆ “บ้าอะไรวะเนี่ย? ทำไมถึงมีคนโชคร้ายแบบนี้ในยุคสมัยนี้อีก?”
เขาส่ายหัว รู้สึกเสียใจต่อโจอี้ และตัดสินใจที่จะไม่บังคับเขาอีกต่อไป “ก็ได้ พ่อหนุ่ม ในเมื่อชีวิตคุณช่างน่าสงสารเหลือเกิน คราวนี้ฉันจะปล่อยนายไป! คิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้นั่งรถฟรีแล้วกัน”
โจอี้ก้มกราบอีกรอบและกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณมากครับ คุณคือเทวดาจริง ๆ คุณคือพ่อของฉันที่กลับชาติมาเกิด!”
จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและอ้อนวอนว่า “อีกอย่างหนึ่ง ในเมื่อคุณให้ค่าโดยสารฟรีแก่ฉันแล้ว คุณช่วยให้เงินฉันห้าสิบดอลลาร์ได้ไหม? ฉันต้องการเงินสำหรับอาหารกลางวัน”
คนขับแท็กซี่กลอกตาด้วยความระอา เขาเตะโจอี้ออกไปและสาปแช่ง “บ้านแกสิ! แกพูดจริงเหรอ? แกพูดจาไร้ยางอายแบบนี้ได้ยังไง? กล้ามาก! ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนมักพูดกันว่า ‘เลี้ยงไม่เชื่อง’!”
เขาเดินกลับไปที่แท็กซี่ สตาร์ทรถแล้วจากไปทันที
โจอี้พยายามลุกขึ้นจากพื้น เขาพึมพำกับตัวเองในขณะที่ปัดฝุ่นออกจากร่างกายของเขา “ถึงแม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย แต่ในที่สุดฉันก็ประหยัดเงินได้สี่สิบห้าดอลลาร์!”
โจอี้อารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากหลอกใช้คนขับแท็กซี่
เขาเดินกะโผลกกะเผลกไปที่บ้านของแฟนสาว โดยคิดว่าสิ่งแรกที่เขาต้องทำเมื่อเห็นแฟนสาวของเขา คือการทิ้งตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเธอและร้องไห้ออกมา
แฟนสาวของเขาอาศัยอยู่ในสลัมในเมือง ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยผิดกฎหมาย ที่มีสภาพแวดล้อมแย่และทรุดโทรม
แม้จะมีสภาพแย่และทรุดโทรมมากเพียงใด โจอี้เห็นว่ามันราวกับทองคำ เป็นเพราะรัฐบาลกำลังจัดการฟื้นฟูเมืองและกำลังรื้อถอนพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่ผิดกฎหมายเหล่านี้ ผู้อยู่อาศัยในบ้านที่พังยับเยินจะได้รับบ้านเป็นค่าตอบแทน และบางครั้ง พวกเขาจะได้รับบ้านฟรี ๆ จากรัฐบาลด้วยซ้ำ
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกระตือรือร้นที่จะแต่งงานกับแฟนสาวของเขาในไม่ช้านี้ เขาหวังว่าเขาจะเป็นลูกเขยที่เกาะภรรยากินและขอส่วนแบ่งกำไรบางส่วนจากการรื้อถอน