กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1060
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1060
เมื่อโจอี้มาถึงบ้านแฟนสาว เขาก็เคาะประตูแต่ไม่มีใครมาเปิดประตู
เขาไม่รู้ว่าเจนิซ แฟนสาวของเขาอยู่ในห้องของเธอในตอนนี้ กำลังทำแบบอย่างที่ใกล้ชิดกับลูกค้าคนหนึ่งของเธอ คนที่ซื้อบุหรี่ปลอมจากเธอ
เขาพยายามโทรหาเจนิส แต่เธอไม่รับสาย เขาคิดว่าเธอคงหลับไปแล้ว เขาจึงไปที่แจกันดอกไม้ข้างประตูและพบกุญแจ
เขาพบความลับเรื่องที่ซ่อนกุญแจโดยบังเอิญ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาเห็นแม่ของเจนิซซ่อนกุญแจไว้ใต้แจกัน เขาสันนิษฐานว่าผู้สูงอายุมักจะหลงลืม ดังนั้นเธอจึงวางกุญแจสำรองไว้ที่นั่นเผื่อไว้
ต้องขอบคุณเธอ เพราะมันทำให้โจอี้เข้าบ้านได้สะดวก
หลังจากหยิบกุญแจแล้ว โจอี้ก็ปลดล็อคประตูและเข้าไปในพื้นที่หน้าบ้านได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเข้าใกล้บ้านก็พบว่าประตูบ้านปิด แต่ไม่ได้ล็อค เขาจึงผลักประตูให้เปิดก่อนจะเดินเข้าไป
ขณะเดินผ่านห้องนั่งเล่นก็มีเสียงแปลก ๆ ดังมาจากห้องนอน ซึ่งเป็นเสียงครางเบา ๆ ของเจนิซ
เขาขมวดคิ้วพร้อมเดินกะโผลกกะเผลกไปที่ห้องนั้น ยิ่งเขาได้เข้าใกล้มากเท่าไร มันก็ยิ่งฟังได้ชัดเท่านั้น และดูเหมือนว่าจะมีเสียงของผู้ชายอยู่ข้าง ๆ เจนิซด้วย พวกเขากำลังทำจังหวะครวญครางอย่างบ้าคลั่ง
มีเรื่องดังกล่าวเข้ามาในหัวเขาทันที เขาเตะประตูทันทีด้วยความโกรธ และแน่นอนว่าเขาเห็นคนเปลือยกายสองคนอยู่บนเตียงกอดกันอย่างดูดดื่ม คนที่นอนข้างล่างคือแฟนสาวของเขา เจนิซ
ใบหน้าของโจอี้กลายเป็นสีแดงน่าเกลียด เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “เจนิซ คลาร์ก! กล้าดียังไง! แกหักหลังฉัน แก มันนังกระหรี่สารเลว!”
คนสองคนบนเตียงส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ พวกเขาพลิกกลับอย่างรวดเร็วและซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เจนิซห่อตัวเองแน่นภายใต้ผ้าห่มและถามอย่างประหม่า “ทำไม… นายมาที่นี่ทำไม? เข้ามาได้ยังไง”
โจอี้ตะโกนอย่างขุ่นเคือง “แกจะสนทำไม? ถ้าฉันไม่เข้ามาเห็นเอง ฉันก็จะไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำว่าแกหักหลังฉัน!”
จากนั้นเขาก็หันมาจ้องเขม็งไปที่ชายอ้วนที่อยู่ถัดจากเจนิซและสาปแช่งว่า “ไอ้หมาชั่ว แกกล้าดียังไงมามีอะไรกับผู้หญิงของฉัน! ฉันจะฆ่าแก!”
เขารีบวิ่งเข้าไปหาชายร่างอ้วน แต่ก่อนที่เขาจะไปถึง ชายคนนั้นก็ถีบเขาเข้าที่ท้องอย่างแรง จนทำให้เขากระเด็นออกจากประตู ชายอ้วนตะโกนใส่ว่า “โอ้ แกนั่นแหละ เป็นไอ้แพ้ที่น่าอับอาย!
บอกฉันทีว่าความสุขกับชีวิตแบบไหนที่เจนิซจะได้รับถ้าอยู่กับแก? ฉันได้ยินมาว่าแกได้รับค่าจ้างขั้นต่ำ ๆ เท่านั้น แกคาดหวังให้เธอขายบุหรี่ปลอม ๆ ต่อไปเพื่อคอยช่วยเหลือแกเหรอ?”
เจนิซถามด้วยความประหลาดใจ “คุณ…คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันขายบุหรี่ปลอม…”
ชายอ้วนพูดอย่างเขินอาย “โอ้ ไม่เอาน่า ที่รัก ฉันสูบบุหรี่มาหลายปีแล้ว เธอคิดว่าฉันไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างบุหรี่จริงและบุหรี่ปลอมจริง ๆ เหรอ?”
เจนิซยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก “ถ้าคุณรู้ว่าฉันขายบุหรี่ปลอมให้กับคุณ ทำไมคุณถึงยังซื้อมัน? และคุณซื้อมันไปเยอะด้วย!”
ชายคนนั้นจับคางของเธอและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นเป็นเพราะว่าฉันรู้สึกสงสารเธอ และฉันต้องการให้เธอทำเงินได้เยอะ ๆ สำหรับฉัน เงินมันไม่มีค่าอะไรเลย ขอแค่เธอมีความสุข!”
เจนิสหน้าแดงอย่างเขินอาย เธอปล่อยตัวเองลงสู่อ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า “โอ้ แลร์รี่ คุณใจดีมาก…”