กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1125
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1125
ตอนนั้นคริสโตเฟอร์คิดอยากตายจริง ๆ
เขาไม่คาดคิดว่าโดนัลด์จะหนุนหลังฮันนาห์
เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก
คริสโตเฟอร์นั้นอยู่อย่างภาคภูมิและเย่อหยิ่งมาครึ่งชีวิต และไม่เคยต้องโดนสวมเขามาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่านอกจากจะโดนภรรยาสวมเขาแล้วเธอยังตั้งท้องมารหัวขนอยู่ด้วย
ที่สำคัญเขาหย่าขาดจากเธอไม่ได้
นี่มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้เขาโดนสวมเขาอยู่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?
ในตอนนั้นเขาเกลียดฮันนาห์เข้ากระดูกดำ แต่ว่าเขาก็สงบสติอารมณ์ลงได้หลังจากได้ฟังคำพูดของโดนัลด์
เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถขัดคำสั่งโดนัลด์ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ได้เป็นคนเดียวที่ซวย ครอบครัววิลสันทุกคนต้องพลอยซวยไปด้วย
โดนัลด์เป็นเพียงความหวังเดียวของครอบครัววิลสันในตอนนี้ ถ้าหากพวกเขาทำให้โดนัลด์ไม่พอใจก็อาจจะโดนเฉดหัวออกจากวิลล่าทอมป์สัน เฟิร์สในทันที จากนั้นก็คงต้องไปนอนข้างถนนโดยไร้อาหารและเสื้อผ้า
เพื่อความอยู่รอดและเพื่อรักษาวิลล่าในทอมป์สัน เฟิร์สและวิลสัน กรุ๊ป เขาทำได้แค่เพียงอดทนต่อความเจ็บปวดของการถูกสวมเขา
เขารู้สึกราวกับจะหมดแรงล้มลงเต็มทีเพราะเขาต้องอยู่กับฮันนาห์ต่อไป
แต่เขาก็ทำได้แต่เพียงยอมแพ้และยอมประนีประนอมเพื่อความอยู่รอด
ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูดกับฮันนาห์ “ฉันตกลงยอมไม่หย่ากับเธอแต่เธอก็ต้องกำจัดเด็กในท้องออกไปซะ !”
คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนตอบอย่างเย็นชา “ใช่ ตระกูลวิลสันจะไม่เก็บมารหัวขนไว้ในครอบครัว แกต้องไปทำแท้งซะ”
ฮันนาห์นั้นพอใจมากกับการตัดสินใจของครอบครัววิลสัน แถมเธอเองก็เป็นคนที่ไม่ต้องการจะคลอดเด็กคนนี้ออกมาเหมือนกัน
ยังไงพ่อของเด็กก็เป็นไอ้ชายกลางคนอุบาทว์สกปรกน่าสมเพชตัวเหม็นน่ารังเกียจที่ทำเธอท้อง
หมอนั่นไม่แค่ทำเธอท้องเท่านั้น แต่ยังเอาโรคทางเพศสัมพันธ์หลายอย่างมาติดเธอด้วย
แค่นึกถึงเรื่องนี้ ฮันนาห์อยากจะไปฆ่าไอ้หัวหน้าคนนั้นเสีย
ดังนั้นฮันนาห์จึงรีบตกลง “ไม่ต้องห่วง ฉันนัดที่จะทำแท้งไว้วันจันทร์ ฉันไม่มีทางคลอดไอ้เด็กนี่ออกมาแน่ !”
คุณท่านวิลสันตอบเย็นชา “แบบนั้นก็ดี !”
ฮันนาห์ถอนหายใจ รู้สึกอารมณ์ท่วมท้นเมื่อพูด “ที่จริงพวกแกทุกคนควรจะเข้าใจฉันนะ ฉันต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนในเหมือนถ่านนั่น แต่ว่าเหตุผลเดียวที่ฉันยืนหยัดและต่อสู้ผ่านวันเลวร้ายเหล่านั้นมาได้เพราะมีพวกแกอยู่ พวกแกเป็นครอบครัวของฉัน…”
ฮันนาห์สารภาพออกมาอย่างจริงใจ แต่คริสโตเฟอร์แค่รู้สึกคลื่นไส้และขยะแขยงเมื่อได้ยินเธอพูด เขาตอบอย่างเย็นชา “โอเค เลิกทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเหยื่อหรือว่าต้องทนรับความอยุติธรรมได้แล้ว ในเมื่อเธอก็ได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า นี่ถ้าไม่ใช่เพราะท่านเวบบ์ขอไว้ ฉันคงเฉดหัวเธอออกไปแล้ว”
เมื่อฮันนาห์เห็นโทสะบนใบหน้าของคริสโตเฟอร์ เธอก็เลิกทำหน้าโศกเศร้าและพูดเสียงเย็น “คริสโตเฟอร์ ฉันให้โอกาสแกได้อยู่ดีมีสุข ถ้าแกยังจะพูดจาดูถูกกันไม่เลิก ฉัน ฮันนาห์คนนี้ก็จะสู้กับแกจนสุดใจแน่!”
คริสโตเฟอร์โมโหเดือดและกำลังจะอ้าปากตะคอกใส่เธอ แต่คุณท่านวิลสันตะโกนเสียงดัง “โอเค! พอได้แล้ว! เลิกพูดกันสักที!”
คริสโตเฟอร์จึงปิดปากเงียบสนิท
คุณท่านวิลสันพูดเสียงเย็น “พวกแกทุกคนต้องใจเย็น ๆ หน่อย นี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ทำไมต้องมาโหวกเหวกเสียงดังที่นี่ด้วย? ท่านเวบบ์ก็บอกแล้ว แกยังจะก่อปัญหาที่นี่ไม่เลิกเหรอ? ต้องให้ตระกูลวิลสันย่อยยับเป็นผุยผงก่อนถึงจะพอใจกันใช่ไหม?”
สำหรับคุณท่านวิลสัน ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่หรือสำคัญแค่ไหน พวกเขาก็ต้องไม่ใส่ใจและเขี่ยทิ้งไป หากว่าเรื่องนั้นส่งผลกระทบต่อการได้อาศัยอยู่ที่วิลล่าทอมป์สัน เฟิร์สหรือการฟื้นตัวของวิลสันกรุ๊ป
ทั้งคริสโตเฟอร์และฮันนาห์ต่างก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วน แต่ฮันนาห์ก็มีสีหน้าที่แสดงถึงชัยชนะปรากฏอยู่
เธอรู้ว่าหญิงชรายอมลงให้แล้ว
คุณท่านวิลสันพูดขณะที่สีหน้ามืดครึ้ม “โอเค ครอบครัวเราก็เคยผ่านวิบากกรรมกันมาก่อน ตอนนี้เราก็ต้องยอมปล่อยวางบางเรื่องแล้ว”