กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1140
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1140
“ก็ได้” คงเป็นตอนนี้เท่านั้นที่คุณท่านเว็บบ์พยักหน้าเห็นด้วย “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปยังภูเขากอลมินในคืนนี้ เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมด้วยล่ะ”
โดนัลด์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “คุณพ่อครับ เราต้องรีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
คุณท่านเว็บบ์ตอบอย่างจริงจังว่า “แกเพิ่งสูญเสียกำลังพลไปสิบห้านาย ในคืนนี้ ศัตรูจะต้องคิดว่าแกคงไม่กล้ากลับมาอีกในช่วงเวลาสั้น ๆ เราควรส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปในคืนนี้ เพื่อให้พวกเขาไปปรากฏตัวต่อหน้าศัตรูในเช้าตรู่วันพรุ่งนี้ วิธีนี้จะทำให้ศัตรูไม่ทันตั้งตัวอย่างแน่นอน!”
โดนัลด์พยักหน้ารับทราบในขณะที่ถูกพ่ออบรม
เขารู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าและละอายใจเล็กน้อยในช่วงเวลานี้ เนื่องจากเขารู้สึกว่า ความสามารถของเขายังตามหลังชายชราคนนี้อยู่มาก
ชายชราคือตัวจริงในการวางแผนและวางกลยุทธ์ เพื่อเอาชนะการต่อสู้ในที่ที่อยู่ห่างไกลถึงหนึ่งพันไมล์
จากนั้นโดนัลด์ก็โทรสั่งการให้เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมบินทันที หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวก็บินทะยานขึ้นฟ้าจากซัดเบอรี่ไปยังภูเขากอลมิน
ในช่วงเวลานี้ คุณท่านเว็บบ์ได้เรียกหนึ่งในสมาชิกแปดผู้ยิ่งใหญ่ให้เข้ามาที่ข้างเตียงด้วย
ชายผู้นี้มีอายุกว่าหกสิบปีแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เขาได้ฝึกฝนทักษะการต่อสู้มาตลอดทั้งปี จนทำให้เขาดูเหมือนมีอายุเพียงสี่สิบปีเท่านั้นเอง
คุณท่านเว็บบ์พบเขาเมื่อนตอนที่เขายังเด็ก และฝ่ายตรงข้ามได้คอยช่วยเหลือเขามาหลายปีแล้ว คุณท่านเว็บบ์ยังปฏิบัติต่ออีกฝ่ายราวกับเป็นแขกคนสำคัญ และเขาก็ให้เกียรติแก่ชายผู้นี้เป็นอย่างมากด้วย
อาจกล่าวได้ว่า พวกเขาสองคนไม่ได้เป็นเพียงเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น แต่ยังเป็นพี่น้องและมิตรสหาย ทั้งคู่ให้คุณค่าและเคารพซึ่งกันและกันมาก
หลังจากที่คุณท่านเว็บบ์ออกคำสั่งไปแล้ว อีกฝ่ายก็ชกหมัดเข้าหากัน ก่อนที่จะกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณท่านเว็บบ์ ท่านวางใจได้ครับว่าคราวนี้ผมจะพาคนของผมไปที่นั่น แล้วจะพาทั้งสองคนกลับมาที่ซัดเบอรี่อย่างแน่นอน และจะไม่ลืมฆ่าผู้ชายทุกคนที่อีกฝ่ายวางกำลังไว้ที่เชิงเขากอลมิน ก่อนที่ผมจะออกจากที่นั่น!”
“ตามนั้น!” จู่ ๆ คุณท่านเว็บบ์ก็รู้สึกว่าเขาได้ฟื้นพลังขึ้นมาได้เล็กน้อย เขายิ้มนิด ๆ ในขณะที่พูดขึ้นว่า “งั้นฉันจะรออยู่ที่ซัดเบอรี่ เพื่อเตรียมจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาอย่างปลอดภัยของนายนะ!”
หลังจากนั้น คุณท่านเว็บบ์ก็สั่งโดนัลด์ด้วยน้ำเสียงดุดัน “โดนัลด์ ฉันอยากให้แกไปที่สโตนรอยเดี๋ยวนี้ แล้วซื้อไวน์แดงคุณภาพเยี่ยมที่เก็บไว้นานที่สุดของที่นั่นมาให้มากที่สุดเท่าที่จะซื้อหาได้ เพื่อเตรียมจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาอย่างปลอดภัยของแปดผู้ยิ่งใหญ่”
เอมิเลียโน่ ฟลอเรส ผู้นำกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ประสานมือเข้าด้วยกันในขณะพูดขึ้นมาว่า “ผมรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่คุณท่านเว็บบ์ยังจำไวน์รสโปรดของผมได้ แม้เวลาจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม!”
คุณท่านเว็บบ์รีบตอบว่า “นายไม่ต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นก็ได้ นายคือผู้พิทักษ์ตระกูลเว็บบ์ แล้วยังเป็นอาวุธลับของครอบครัวเราอีกด้วย ฉันไม่เคยผิดสัญญาในอดีต และจะให้ความเคารพนายในฐานะสุภาพบุรุษไปตลอดชีวิต!”
ในไม่ช้าเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวที่โดนัลด์จัดเตรียมไว้ ก็พร้อมจะบินขึ้นที่สนามบินซัดเบอร์รี่แล้ว
เอมิเลียโน่พาสมาชิกคนอื่น ๆ ของแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปกับเขาด้วย ในขณะที่นั่งรถมินิบัสโตโยต้า โคสเตอร์ไปที่สนามบินซัดเบอรี่
สมาชิกคนอื่น ๆ ของแปดผู้ยิ่งใหญ่เป็นรุ่นน้องของเอมิเลียโน่ พวกเขาทั้งแปดคนได้พบพ่อของโดนัลด์ตอนที่ลงมาจากภูเขา พ่อของโดนัลด์ได้ให้ชีวิตอันยอดเยี่ยมแก่พวกเขา พร้อมทั้งยังมอบรางวัลอีกมากมายให้ด้วย นั่นจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมพวกเขาถึงเต็มใจที่จะติดตามและอยู่เคียงข้างพ่อของโดนัลด์
ตอนนี้สมาชิกแปดผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนต่างสวมเสื้อผ้าที่เบาสบาย พร้อมกับสวมรองเท้าผ้าใบแฮนด์เมด ซึ่งทำให้พวกเขาดูเหมือนกำลังจะไปเที่ยวพักร้อนยังสถานที่ที่มีอากาศอบอุ่น
แต่อันที่จริง พวกเขากำลังไปที่ภูเขากอลมิน ซึ่งมีอุณหภูมิติดลบหลายสิบองศา
อย่างไรก็ตาม พวกเขาต่างก็มีทักษะภายในอันล้ำลึก และมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นความหนาวเย็นจึงไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับพวกเขามานานแล้ว ถึงแม้พวกเขาจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเบาบาง นั่นก็ไม่ได้สร้างปัญหาใด ๆ ในการเดินทางไปยังภูเขากอลมินเลย
เอมิเลียโน่หลับตาและพักสมองในระหว่างการเดินทาง เมื่อใกล้จะถึงสนามบิน เขาก็ลืมตาขึ้นพร้อมพูดกับเพื่อนรุ่นน้องของเขา “เราจะไปที่ภูเขากอลมินก่อน เราต้องทำงานให้สำเร็จ งานนี้จะล้มเหลวไม่ได้ นอกจากจะต้องช่วยสองพ่อลูกจากตระกูลวีเวอร์แล้ว เรายังต้องฆ่าคู่ต่อสู้ของเราทั้งหมดด้วย ตรวจสอบความพร้อมให้ดี แล้วเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้หลังขึ้นเครื่องบินในภายหลังด้วย ครั้งนี้ฉันเฝ้ารอคอยที่จะจัดการคนจำนวนมากบนภูเขากอลมิน!”