กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1170
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1170
”ในความคิดเห็นของผม การกระทำของคุณแม่นั้นเป็นเพียงการทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสยาของตัวเอง ผมคิดว่าพวกเขาสมควรได้รับในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว”
คุณท่านวิลสันกับคริสโตเฟอร์อยากกระโดดงับหัวของเอเลนให้ขาด แต่เนื่องจากพวกเขาทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ จึงหันหลังกลับและเดินออกมาอย่างไม่พอใจ
คริสโตเฟอร์ก่นด่าในขณะเดินกลับว่า “ให้ตายเถอะ ถ้าผมมีโอกาสเมื่อไหร่ ผมจะฆ่านังผู้หญิงคนนั้น!”
คุณท่านวิลสันพูดด้วยความขุ่นเคือง “ลืมเรื่องนังคนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้แกควรพาฮันนาห์ไปโรงพยาบาล แล้วเอาเด็กนรกนั่นออกมาจากท้องของหล่อนซะ! นี่นับเป็นเรื่องอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับตระกูลวิลสัน!”
ใบหน้าของคริสโตเฟอร์ดูบูดบึ้ง แล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวลครับแม่ ตื่นเช้าขึ้นมา ผมจะรีบพาฮันนาห์ไปโรงพยาบาลทันทีเลย!”
เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน แฮโรลด์และเวนดี้เพิ่งจะตื่นนอนและอยู่ในห้องนั่งเล่น นั่งรอฮันนาห์ทำอาหารให้ทาน
ฮันนาห์มีเงินเหลือจากการขายเครื่องชงกาแฟไปเมื่อวันก่อน วันนี้เธอจึงทุ่มเงินซื้อหอยเป๋าฮื้อสดมาถุงใหญ่ และเตรียมงานเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อสำหรับครอบครัว เพื่อคลายความตึงเครียด
ความตั้งใจของเธอทำให้หมดเงินในกระเป๋าไปเยอะเหมือนกัน เนื่องจากต้องซื้อวัตถุดิบมากมาย แค่หอยเป๋าฮื้ออย่างเดียวก็หลายพันดอลลาร์แล้ว
เมื่อคุณท่านวิลสันมองเห็นหอยเป๋าฮื้อ ตอนแรกเธอก็ยิ้มอย่างมีความสุข เนื่องจากจะได้ทานของดี ๆ เป็นมื้อกลางวัน แต่เมื่อคิดดูอีกที เธอก็ถามขึ้นว่า “แกเอาเงินที่ไหนไปซื้อหอยเป๋าฮื้อเนี่ย?”
ฮันนาห์พูดโกหกว่า “มีเพื่อนคนหนึ่งยืมเงินหนูไปแล้วไม่ยอมใช้คืน แล้วตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย หนูก็เลยทวงเงินทั้งหมดนั้นคืนมาได้ค่ะ”
คุณท่านวิลสันพยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โอนเงินที่เหลือทั้งหมดเข้าบัญชีฉันด้วย จากนี้ไป ฉันจะเป็นคนจัดการเงินทั้งหมดของครอบครัวนี้เอง รวมทั้งเงินที่นายท่านเว็บบ์ได้ลงทุนไปในบริษัทของเราด้วย ฉันจะเป็นคนชี้ขาดเรื่องการเงินของครอบตัว ถ้าใครกล้าเก็บเงินค่าใช้จ่ายไว้ใช้เอง ฉันเสียใจด้วยที่ต้องไล่ออกจากบ้านไป!”
ฮันนาห์รีบตอบพร้อมยิ้มอย่างอาย ๆ “ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะคุณแม่ หนูจะโอนเงินทั้งหมดให้เลยค่ะ หนูจะไม่เก็บเอาไว้สักเพนนีเดียว!”
คุณท่านวิลสันหรี่ตามองคริสโตเฟอร์ แล้วส่งเสียงดุ “คริส แกเคยมีเงินสิบล้านดอลลาร์อยู่ในบัญชีส่วนตัวนี่ แล้วแกไม่ยอมให้เงินฉันสักเพนนีเดียว สุดท้ายก็สูญเงินพวกนั้นไปโดยเปล่าประโยชน์ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ใครกล้าเก็บเงินค่าใช้จ่ายไว้ใช้เอง ฉันก็จะไม่ไว้หน้าเหมือนกัน เข้าใจไหม?”
คริสโตเฟอร์พยักหน้าอย่างอาย ๆ แล้วพูดว่า “โอเคครับแม่ ผมจะไม่ทำอย่างนั้น!”
คุณท่านวิลสันพยักหน้าพร้อมยิ้มอย่างพอใจ ดูเหมือนว่าวิฤกตของครอบครัวที่เป็นอยู่ตอนนี้ จะช่วยให้เธอทำหน้าที่ผู้ปกครองของครอบครัวได้อย่างมั่นคงยิ่งขึ้น
ในไม่ช้าฮันนาห์ก็นำอาหารที่ปรุงจากหอยเป๋าฮื้อหลากหลายจาน ไปเสิร์ฟที่โต๊ะอาหาร
ด้วยความที่มื้อนี้ถูกเรียกว่างานเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อ เมนูเด่นของทุกจานก็ต้องเป็นหอยเป๋าฮื้ออย่างแน่นอน มีทั้งเป๋าฮื้ออบวุ้นเส้น เป๋าฮื้อตุ๋น เป๋าฮื้อซาชิมิ สตูว์เป๋าฮื้อ และอื่น ๆ อีกมากมาย
เนื่องจากเป็นเมนูที่ใช้วัตถุดิบคุณภาพสูง อาหารทุกจานจึงมีรสชาติอร่อยและมีประโยชน์ต่อสุขภาพ
แต่อาหารของฮันนาห์กลับเป็นเพียงบะหมี่ไข่ธรรมดา ๆ ชามหนึ่งเท่านั้น เธอไม่ได้แตะต้องเมนูที่เป็นหอยเป๋าฮื้อเลย
เวนดี้ถามขึ้นด้วยความสงสัย “แม่คะ ทำไมไม่ทานหอยเป๋าฮื้อบ้างล่ะคะ? แม่ใช้เวลาทำมาตลอดเช้านี้แล้ว แม่ควรทานบ้างนะคะ”
ฮันนาห์รู้สึกละอายใจที่จะพูดความจริง เธอจะบอกลูกสาวได้อย่างไรว่าเธอทานอาหารทะเลไม่ได้ เนื่องจากเธอเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์?
เธอจึงกระแอมกระไอในลำคอ แล้วพูดอย่างอายๆ ว่า “ช่วงนี้แม่ท้องไม่ค่อยดี เลยต้องงดทานอาหารทะเลสักพัก”
ด้วยความที่โดนเอเลนดูถูกเหยียดหยามมา คริสโตเฟอร์จึงจ้องมองไปที่ฮันนาห์ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอคิดว่าเธอสมควรจะได้กินอาหารทะเลอย่างนั้นเหรอ? เธอจะกินอาหารทะเลเข้าไปทำไม ฮึ? อยากเอาไปป้อนไอ้เด็กนรกที่อยู่ในท้องหรือไง?”