กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1175

กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1175

เมื่อคริสโตเฟอร์เดินออกมาจากห้องให้คำปรึกษา พร้อมกับแบบฟอร์มตรวจโรคจำนวนมากอยู่ในมือ หญิงชรารีบเดินเข้ามาถามว่า “คุณหมอว่าอย่างไรบ้าง? อาการของแกเป็นอย่างไร? มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่า?”

เดิมทีคริสโตเฟอร์ไม่ได้ตั้งใจจะบอกอะไรกับหญิงชราเลย แต่เขารู้ว่าท่านต้องดูรายงานการตรวจโรคต่าง ๆ อย่างแน่นอนหลังจากที่กลับบ้าน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะปิดบังเรื่องพวกนี้จากเธอได้เลย เขามองไปที่แม่ก่อนจะปล่อยโฮออกมา “คุณหมอบอกผมว่า เป็นไปได้อย่างมากที่ผมจะติดเชื้อหนองในและซิฟิลิส แถมยังมีอาการอักเสบบริเวณพื้นที่ส่วนตัวของผมด้วย และยังบอกด้วยว่าผมมีสิทธิ์ที่จะติดโรคเอดส์ด้วย…”

เมื่อคุณท่านวิลสันได้ยินดังนั้น เธอก็มีสีหน้าหวาดกลัว แล้วก้าวถอยหลังออกไปโดยไม่รู้ตัว

คริสโตเฟอร์คิดว่าหญิงชราเสียการทรงตัวด้วยความตกใจสุดขีด ดังนั้นเขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้า เพื่อช่วยพยุงท่านไว้

แต่คุณท่านวิลสันรีบโบกไม้โบกมือในขณะตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ “อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! อย่าแตะต้องตัวฉัน! แกไม่รู้หรือว่าโรคเอดส์นั้นเป็นโรคที่น่ากลัวขนาดไหน?! ฉันยังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าเลย…”

คริสโตเฟอร์ทำสีหน้าไม่ถูก เมื่อรู้ว่าจริง ๆ แล้ว แม่กลัวว่าเขาจะแพร่เชื้อให้ท่านต่างหาก

แม่ของเขาช่างเป็นคนที่มองความเป็นจริงของชีวิตเสียจริง ๆ !

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงถอนหายใจในขณะที่พูดขึ้นว่า “คุณแม่ครับ ถ้าอย่างนั้นแม่ก็รอผมอยู่ตรงนี้ ผมจะไปเข้ารับการตรวจเองครับ”

คุณท่านวิลสันรีบตอบว่า “โอ้… ฉันแก่แล้ว ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก ฉันขอกลับบ้านก่อนแล้วกัน อย่าลืมถ่ายรูปแล้วส่งไปทาง WeChat ทันทีที่ได้รับผลตรวจเลยนะ!”

อันที่จริง คุณท่านวิลสันไม่ได้เหนื่อยอะไรหรอก เธอแค่กลัวมากก็เท่านั้น

จนถึงตอนนี้ สิ่งที่คุณท่านวิลสันกลัวที่สุดก็คือ… ความตาย

เธอจะอยู่ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากอะไรก็ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความตาย สิ่งใดก็ตามที่อาจทำให้ชีวิตของเธอต้องสั้นลง หรืออะไรก็ตามที่อาจทำให้เธอต้องเสียชีวิต

เมื่อได้ยินว่าลูกชายคนโตอาจจะติดโรคเอดส์ สิ่งแรกที่เธอนึกถึงก็คือตัวเอง ไม่ใช่ความปลอดภัยหรือสุขภาพร่างกายของลูกชายเธอ

คริสโตเฟอร์รู้เป็นอย่างดีว่าแม่ของเขาเป็นคนประเภทไหน เขาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง แล้วพูดขึ้นว่า “แม่กลับไปก่อนก็ได้ครับ แต่อย่าลืมให้เงินผมด้วย เพราะถ้าไม่ให้แล้วผมจะเอาเงินจากไหนมาจ่ายค่าตรวจโรคพวกนั้น? แล้วถ้าคุณหมอตัดสินใจเขียนใบสั่งยาให้ผมอีกล่ะ? ผมต้องการเงินจำนวนหนึ่งไว้เป็นค่ารักษาครับ!”

คุณท่านวิลสันเดินออกมาโดยไม่แม้แต่หันกลับไปมอง แล้วพูดขึ้นว่า “ฉันจะโอนเงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์เข้าไปให้ทาง WeChat เดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่พอก็บอกแล้วกัน”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ได้เดินออกจากแผนกบุรษเวชวิทยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่เล็กน้อย บางครั้งแม่ที่เป็นผู้ให้กำเนิดเขาแท้ ๆ ยังมีความเห็นแก่ตัวขนาดนี้ เธอไม่ทำให้เขาต้อง ‘ผิดหวัง’ เลยจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มีความสำคัญกับเขามากที่สุดในตอนนี้ก็คือ การยืนยันอย่างแน่ชัดว่าเขาติดโรคอะไร

มันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้าเขาติดโรคหนองในหรือซิฟิลิส เพราะอย่างมากสุดก็แค่ใช้ชีวิตลำบากขึ้นมานิดหน่อย ทุกอย่างจะเรียบร้อยดีตราบใดที่เขาไม่ได้ติดโรคเอดส์

เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาจะต้องจบลงจริง ๆ ถ้าเขาติดโรคเอดส์ ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาจะฆ่าฮันนาห์ทันทีที่กลับถึงบ้าน…

คริสโตเฟอร์อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนั้นตลอดบ่าย หลังจากเข้ารับการตรวจและรับการทดสอบหลายสิ่งหลายอย่าง ผลการตรวจก็ไม่ต่างจากคำวินิจฉัยเบื้องต้นของคุณหมอมากนัก

อย่างแรกเลยคือได้รับการยืนยันว่าคริสโตเฟอร์ติดโรคหนองในและซิฟิลิส

นอกจากนี้เขายังเป็นโรคท่อปัสสาวะอักเสบระดับรุนแรง

แถมยังมีแผลพุพองและเป็นหนองด้วย

แต่โชคดีที่เขาไม่ได้ติดโรคเอดส์

คุณหมอได้วางแผนการรักษาให้กับคริสโตเฟอร์ทันที โดยเริ่มจากการรักษาในระยะแรกเป็นเวลา 14 วัน