กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 76

กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 76

ดักลาสกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “เธอไปร้านทำผมแล้ว ทำไมเหรอ?”

ชาร์ลียิ้มเยาะ “ร้านทำผม? นั่นคือสิ่งที่เธอบอกนายงั้นเหรอ?”

“ใช่!”

“แล้วนายเชื่อเธอไหม?”

ดักลาสถามด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ “ชาร์ลี นี่นายกำลังพยายามจะพูดอะไร? แค่บอกฉันมาตรง ๆ ไม่ต้องอ้อมค้อมเถอะนะ”

ชาร์ลีส่งเสียงฮัม และเริ่มพูดต่อว่า “เอาล่ะ พอดีฉันเห็นลิลลี่ที่โชว์รูม BMW กับผู้ชายที่ชื่อ เจอโรม ฮันท์ พวกเขากอดกัน และเธอยังเรียกผู้ชายคนนั้นว่า “ที่รัก” ฉันเลยคิดว่าเธอกำลังนอกใจนาย”

“ไม่มีทาง!” ดักลาสโพล่งเสียงดัง “ลิลลี่ไม่มีทางเป็นแบบนั้น! นี่นายเจอคนผิดหรือเปล่า?”

ชาร์ลีพูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ ฉันไม่ได้เจอคนผิด เพราะนั่นคือเธอ”

“ไม่! ฉันไม่เชื่อ!” ดักลาสคำรามอย่างเย็นชา “ชาร์ลีเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ แต่นายไม่สามารถพูดเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับคู่หมั้นของฉันได้เพียงเพราะเราสนิทกัน!”

“ดักลาสตื่นเถอะ! คู่หมั้นของนายนอกใจนายไปกับผู้ชายคนอื่น และเจอโรมก็ยังสัญญาว่าจะซื้อ BMW X6 ให้เธอด้วย พวกเขากลับไปที่บ้านของเขาแล้ว และเธอจะเลิกกับคุณภายในคืนนี้! ในฐานะเพื่อนเก่าของนาย ฉันแนะนำให้นายเตรียมพร้อม!”

โดยไม่ต้องรอคำตอบของดักลาส ชาร์ลีกล่าวต่อว่า “นายควรย้ายภาพวาดที่ฉันให้ไว้ก่อน เก็บไว้ที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัย มันจะเป็นทุนให้นายเริ่มต้นใหม่ แต่ถ้านายยังไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้วแหละ”

ดักลาสกำลังย่ำเท้าของเขาอย่างใจจดใจจ่อ เขาพึมพำว่า “ชาร์ลีหยุดเรื่องไร้สาระของนายซะที! ลิลลี่เป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันรู้จักเธอดี และเธอไม่เคยทรยศฉัน! ฉันจะเตะนายแน่ ๆ ถ้านายใส่ร้ายเธออีกครั้ง!”

ชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความตกใจ และพูดอย่างเรียบเฉย “เอาล่ะ ในฐานะเพื่อนของนาย ฉันได้แจ้งให้นายทราบแล้วว่าควรทำอย่างไร ฉันทำอะไรไม่ได้หรอกถ้านายไม่เชื่อฉัน โชคดีนะ!”

ชาร์ลีวางสายทันที

เขาส่ายหัวอย่างไม่พอใจขณะที่เขาสาปแช่งตัวเอง “คนโง่คนนั้นตาบอดเพราะความรัก! ฉันน่าจะอัดวิดีโอ และส่งให้เขาถ้าฉันมีโอกาส!”

ในขณะนี้ผู้จัดการโชว์รูม BMW เคาะหน้าต่าง และถามว่า “ท่านครับ ท่านรู้สึกอย่างไรกับรถ? ท่านชอบมันไหมครับ?”

ชาร์ลีพยักหน้า “ใช่ มันดีมาก ฉันจะเอาคันนี้ หาสินค้าใหม่จากโกดังมาให้ฉันได้เลย”

รอยยิ้มกว้างฉาบอยู่บนใบหน้าของผู้จัดการ “แน่นอนครับ! โปรดรอสักครู่นะครับ ผมจะให้คนขับรถขับออกมาข้างหน้า”

ไม่นาน BMW 530 สีดำก็หยุดที่ทางเข้าโชว์รูมซึ่งขับออกมาโดยพนักงานขาย ชาร์ลีดึงบัตรของเขารูด และจ่ายค่ารถจากนั้นพับสกูตเตอร์ตัวน้อยของเขายัดใส่ท้ายรถแล้วขับออกไปอย่างลวก ๆ

ระหว่างทางกลับบ้าน บรรดาพ่อตาแม่ยายของเขาต่างก็โทรมาถามว่าจะกลับเมื่อไหร่

ชาร์ลีพบว่าพวกเขารออยู่นอกประตูเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน

รอยยิ้มที่ตื่นเต้น และประหม่าปรากฏบนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นชาร์ลีขับรถ BMW 530 กลับมา

เจคอบวนรถหลายครั้งแล้วถอนหายใจอย่างพอใจ “ว้าว มันเป็นรถที่ดีมาก! เยี่ยมมาก ๆ! ว้าว ฉันไม่เคยกล้าคิดเลยว่าจะได้ขับ BMW มาก่อนในชีวิต!”

ชาร์ลีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณพ่อครับ บางทีคุณอาจจะได้ขับโรลส์ – รอยซ์ในอนาคตก็ได้ใครจะไปรู้”

เจคอบหัวเราะอย่างยินดี “ความหวังของฉันอยู่ที่นาย และแคลร์แล้วล่ะ!”

เอเลนก็มีความสุขมากเช่นกัน ดวงตาของเธออ่อนโยน และใจดีมากขึ้นเมื่อเธอมองไปที่ชาร์ลี

เจคอบกระโดดขึ้นรถ และขับรถไปรอบ ๆ ละแวกนั้น เมื่อเขากลับมาเขาพูดว่า “มันเป็นรถที่ดีมากและมันก็สบายมากเช่นกัน แต่รถคันนี้ยาวเกินไปสำหรับฉันเล็กน้อยในการซ้อมขับ ชาร์ลีนี่นายช่วยมาขับรถให้ฉันในตอนบ่ายหน่อยสิ ฉันมีธุระต้องไป และนัดดูอะไรบางอย่างด้วย”

ชาร์ลีพยักหน้า “ได้ครับคุณพ่อ”

เอเลนกล่าวเสริมด้วยความยินดี “มาเป็นคนขับรถของฉันด้วย และส่งฉันไปดื่มน้ำชายามบ่ายกับเพื่อน ๆ ! ฉันต้องการแสดงให้พวกเขาเห็นว่าฉันมีคนขับรถ BMW ให้ฉัน!”

“ได้ครับคุณแม่!”