กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 998
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 998
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณไม่รู้หรอกเหรอว่าแม่เป็นคนยังไง? ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเจ็บปวด เธอก็จะทำให้มันเป็นความเจ็บปวดชั่วคราว แล้วในขณะเดียวกัน เธอก็จะทำให้ความเจ็บปวดในระยะสั้นกลายเป็นความเจ็บปวดในระยะยาวเช่นกัน แม้ว่าพ่อจะวางแผนที่จะหย่ากับแม่ ผมก็เกรงว่า มันคงจะไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะทำแบบนั้น”
แคลร์ตกตะลึงในเวลานี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกระจ่างขึ้นเล็กน้อย
จากอารมณ์และนิสัยของแม่ เป็นเรื่องยากมากสำหรับพ่อที่จะได้สิ่งที่เขาต้องการ ต่อให้พ่อจะอยากหย่ากับแม่ก็ตาม
ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคลร์ก็รับรู้ได้ทันทีว่า ที่แม่ของเธอบอกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แม่กำลังเล่นละครอยู่
หลังจากนั้นเธอรู้สึกโล่งใจมากขึ้น
ทันทีที่พวกเขาขับรถบีเอ็มดับเบิลยูเข้าไปในวิลล่า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเอเลนสบถออกอย่างดัง: “จาค็อบ วิลสัน ไอ้แก่สารเลว! ไม่มีจิตสำนึกเลยเหรอ? ฉันทนทุกข์ทรมานมามากก็เพราะแก แล้วแกยังพยายามจะหย่ากับฉันอีกเหรอ?”
ชาร์ลีและแคลร์ลงจากรถ ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาเห็นเอเลนยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นขณะที่เธอสาปแช่งจาค็อบอย่างไม่รู้จบ
เนื่องจากฟันสองซี่หน้าของเอเลนไม่มี เธอจึงพูดไม่ชัด เมื่อใดก็ตามที่เธอกำลังด่าทอ ไม่ได้มีแต่อากาศที่พ่นออกมา เธอยังพ่นน้ำลายออกมาด้วยเมื่อเธอตะโกน
ในตอนนี้ จาค็อบตั้งใจรักษาระยะห่างจากเอเลนมากกว่าห้าเมตร เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระพวกนั้นกับฉัน ระหว่างเรา มันไม่มีความรู้สึกหรือความเสน่หาใด ๆ เลย! ไม่มีทางเลือกอื่นอีก นอกจากหย่า!”
เอเลนตอบ “ไอ้ทุเรศ! หยุดเพ้ออเจ้อได้แล้ว! ฉันจะบอกแกให้ ฉันจะไม่หย่ากับแก ต่อให้ฉันจะตาย!”
จาค็อบพูดอย่างโกรธเคืองว่า “งั้นเธอก็รอได้เลย! ฉันจะไปศาลและฟ้องหย่าในวันพรุ่งนี้!”
เอเลนตะโกน “นี่แกพยายามจะประชดฉันเหรอ? แกคิดว่าศาลเป็นบ้านแกเหรอ? แกคิดว่าแกสามารถไปฟ้องหย่าได้ทุกเมื่อ ตามที่ต้องการเหรอ? ให้ฉันบอกอะไรแกบางอย่างนะ! ฉันเคยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้ว เพื่อไม่ให้แกอะไรแบบนี้! ตราบใดที่ฉันปฏิเสธที่จะหย่ากับแก ศาลก็จะไม่ให้เราหย่าร้างกัน โดยไม่มีเหตุผล!”
จาค็อบพูดด้วยความโกรธว่า “เราทั้งคู่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อกันอีกต่อไปแล้ว ศาลจะอนุมัติการหย่าอย่างแน่นอน หากพวกเขารู้ ว่านี่คือการแต่งงานกันอย่างไม่มีความรักเลย!”
เอเลนตอบอย่างมีชัยว่า “ถ้าไม่มีรักหรือความรู้สึกใด ๆ ระหว่างเราทั้งคู่แล้วมันยังไง? ให้ฉันบอกอะไรแกสักหน่อยเถอะ มีบทบัญญัติตามกฎหมาย หากแกจะฟ้องหย่าด้วยเหตุผลที่ว่าไม่มีความรักหรือความรู้สึกใด ๆ ระหว่างเรา เราต้องแยกกันอยู่อย่างน้อยสองปี ก่อนที่ศาลจะอนุญาตการหย่าให้!”
จาค็อบตกตะลึง เขาโกรธจัด จนกระทืบเท้าขณะที่พูด “งั้น…งั้น…งั้นจากนี้ไป ฉันจะขอแยกกันอยู่กับเธอ! ภายในสองปี แม้ว่าเธอจะปฏิเสธที่จะหย่ากับฉัน ศาลก็จะอนุญาตให้ฉันหย่าได้!”
เอเลนขดริมฝีปากก่อนจะพูดว่า “แกอยากแยกกับฉันใช่ไหม? ให้ฉันบอกแกเถอะ หากเราสองคนอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันแต่นอนคนละห้องกัน มันก็ไม่ถือเป็นการแยกกันอยู่แต่อย่างใด ถ้าอยากจะแยกกันจริง ๆ ก็ย้ายออกจากวิลล่า ธอมป์สัน เฟิร์ส หลังนี้ไปซะ! อย่ามาอยู่บ้านหลังเดียวกับฉัน!”
หลังจากนั้น เอเลนก็พูดว่า “เธอก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านหลังเก่าคนเดียวซะสิ!”
“ฉันจะไป ถ้ามันจำเป็น!” จาค็อบกัดฟันพูด “จนกว่านังผีบ้าอย่างเธอจะถูกกำจัด ฉันก็เต็มใจที่จะนอนในรูหนูใต้สะพานเป็นเวลาสองปี!”
เอเลนโบกมือก่อนจะพูดว่า “ไปเลย! ไป! ไสหัวไปได้แล้ว!”
หลังจากที่เธอพูดจบ เอเลนก็ขู่ว่า “แล้วทันทีที่แกก้าวออกจากวิลล่านี้ ฉันจะตัดชุดโซฟาเล็กซิงตันที่พ่อแกทิ้งไว้ แล้วฉันจะเผามัน!”
“เธอ…” จาค็อบตัวสั่นด้วยความโกรธ “เธอมันต่างอะไรกับอสูรกายกัน?”
เอเลนพึมพำ “ทำไมแกถึงสนใจมันขนาดนั้น? แกจะไม่ย้ายออกเหรอ? เร็วสิ รีบไปซะ! แกควรไปเดี๋ยวนี้!”
จาค็อบตกตะลึง
เขาอยากจะแยกกันอยู่กับเอเลนจริง ๆ แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะออกจากวิลล่า ธอมป์สัน เฟิร์ส
มันสุดยอดมากที่ได้อยู่ในวิลล่าขนาดใหญ่ที่มีลิฟต์ หลังจากย้ายมาอาศัยอยู่ที่วิลล่าหลังนี้ บ้านเก่าของพวกเขานั้นช่างดูเหมือนเล้าไก่เล็ก ๆ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากจาค็อบอยู่ที่นี่มาได้หลายวันแล้ว เขาจึงไม่เต็มใจที่จะย้ายออกจากวิลล่า
แคลร์มองดูทั้งสองยังคงโต้เถียงกัน เมื่อเธอเห็นว่าพวกเขากำลังจะเถียงกันต่อ เธอจึงพูดขึ้นอย่างไม่สามารถช่วยอะไรได้ “พ่อ! แม่! เราไม่เคยมีความสุขเลย ที่ได้อยู่ด้วยกันที่นี่ แล้วทำไมถึงทะเลาะกันอีกล่ะ?”
เอเลนตอบว่า “ฉันอยากมีชีวิตที่ดีที่นี่ แต่ดูเหมือนว่าพ่อของแก จะไม่อยากทำอย่างนั้น”
จาค็อบโพล่งว่า “ยังไงฉันก็มีชีวิตดี ๆ ร่วมกับเธอไม่ได้หรอก! เราสองคนไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกแล้ว!”
ชาร์ลีรู้ดีอยู่ในใจว่าชายชราพร้อมที่จะใช้เวลาทั้งหมดกับมาทิลด้าแล้ว ความคิดของเขาช่างสวยหรูเหลือเกิน แต่เขาไม่รู้หรอกเหรอว่าภรรยาของเขานั้นดื้อดึงและไร้เหตุผลมากเพียงใด?