กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 54
“ครอบครัว เรย์ลี เชี่ยวชาญในการทํานายของพราย”
โอลิเวอร์อธิบายต่อ
“พวกเขาได้ช่วยเผ่าพรายเอาชนะภัยพิบัติครั้งใหญ่และได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพจากทั้งเผ่าพันธุ์ วันหนึ่ง ผู้เฒ่าแห่งตระกูลเรย์ลี ได้รับการเปิดเผยในความฝันของเขา”
“การเปิดเผยแบบไหน?”
วิลเลี่ยมถาม
“ฉันไม่บอกนายหรอก”
โอลิเวอร์สูดลมหายใจ
“ถ้าอย่างนั้นจะอธิบายไปเพื่ออะไร !”
วิลเลียมถาม
“เพราะนายยังอ่อนแอเกินไป โง่เกินไป และโง่เกินกว่าจะเข้าใจ”
โอลิเวอร์ตอบ
“คุณ! คุณอยากจะทะเลาะกับฉันเหรอ!”
“เปล่า ฉันมาเพื่อขอความกรุณาจากนาย”
“นี่ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องในการขอความกรุณา”
วิลเลียมเย้ยหยัน
“คุณมันก็แค่น่ารําคาญ!”
โอลิเวอร์แสร้งทําเป็นว่าเขาไม่ได้ยินการปะทุของวิลเลียมและเคาะโต๊ะด้วยกรงเล็บของเขา
“เมื่อนายโตขึ้น นายถูกกําหนดมา – ฉันหมายความว่า นายอาจถูกบังคับโดยพฤติการณ์ให้ไปยังทวีปกลาง…”
วิลเลียมมองลิงนกแก้วอย่างดูถูก แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและฟังคําอธิบายของเขา
ของเขา
“นายจะพบน้องสาวฝาแฝดของนายหญิงของฉัน เธอชื่อเลดี้เซเลสเต้”
“พี่สาวฝาแฝด? อาจารย์มีพี่สาวฝาแฝดเหรอ?”
วิลเลียมถามด้วยความสงสัย
“คุณหูหนวกหรือเปล่า ฉันเพิ่งไป”
โอลิเวอร์จ้องเขม็ง
“หยุดถามคําถามแล้วฟังซะ”
“มันจะฆ่าคุณไหมที่จะให้คําตอบตรงไปตรงมากับฉัน ลิง!”
วิลเลียมหันกลับมามอง
“ฉันไม่ใช่ลิง ฉันเป็นลิงนกแก้ว”
โอลิเวอร์คําราม
“นายมันสุกรที่ไม่ได้รับการเพาะเลี้ยง”
“มียยยยย!”
“ขอโทษ คุณเอลล่า”
โอลิเวอร์กล่าวขอโทษ
“ลูกชายของคุณกําลังทําให้เรื่องยากสําหรับฉัน”
“บี้ยยยยย!”
“ตกลง ฉันจะพยายามลดไอคิวของฉันให้อยู่ในระดับของเขา”
เอลล่าพยักหน้า
ใบหน้าของวิลเลียมมืดลง เขาอยากจะบีบคอลิงนกแก้วโง่ที่อยู่ข้างหน้าเขาจริงๆ เพ ราะเป็นนัยว่าเขามีไอคิวต่ํา สิ่งที่แย่กว่านั้นคือ แม่เอลล่าของเขายอมรับว่าเขามี IQ ต่ํา!
มาม่าเกิดอะไรขึ้นกับความรักที่สัญญาไว้ระหว่างแม่ลูก?
วิลเลียมก้มศีรษะลงด้วยความพ่ายแพ้ เขารู้สึกว่าโลกรอบตัวเขาได้สูญเสียสีสันไป ทั้งหมดในขณะที่เขาดื่มชาอุ่นๆ ในถ้วยของเขา
“อย่างที่ฉันพูด เมื่อนายไปที่ทวีปกลาง คุณจะพบกับเลดี้เซเลสเต้”
โอลิเวอร์พูดด้วยน้ําเสียงที่ช้าและชัดเจนราวกับว่าเขากําลังพูดกับเด็กอายุ 3 ขวบ
“เธอนั่นแตกต่างจากผมสีม่วงของนายหญิง เลดี้เซเลสเต้มีผมสีเขียวอ่อนและตาสีฟ้า พวกเขาดูเหมือนกันทุกประการ นายจึงจะจําเธอไม่ได้ นายกําลังตามฉันมาจนถึงตอนนี้หรือไม่”
“ใช่ ”
“เอ่อ อีกอย่าง นายอายุเท่าไหร่แล้ว”
โอลิเวอร์ถาม
“สิบ.”
“เอาล่ะ เมื่อสิบปีที่แล้ว นั่นจะทําให้พวกเขาอายุสิบแปด”
โอลิเวอร์พึมพําขณะมองไปยังหน้าต่างของชั้นหนึ่งด้วยสายตาที่หวนคิดถึง
ลิงนกแก้วฟื้นตัวในนาทีต่อมาและมุ่งความสนใจไปที่วิลเลียม
“เมื่อคุณเห็นเลดี้เซเลสเต้ บอกเธอว่านายหญิงต้องการเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต”
“แค่นั้นหรอ?”
“แค่นั้นแหละ”
โอลิเวอร์ตอบ
“ดังนั้น ฉันต้องบอกเธอว่าอาจารย์ต้องการเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต?”
วิลเลียมถาม
“แน่นอน นายต้องส่งเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตกลับไปให้นายหญิงด้วยตัวเอง”
โอลิเวอร์ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
“นี่เป็นเรื่องจําเป็น นายไม่สามารถฝากมันไว้กับคนอื่นได้ ฉันพูดชัดเจนใช่ไหม”
“เข้าใจแล้ว”
วิลเลียมพยักหน้า
“แต่ผมไม่เข้าใจสิ่งหนึ่ง”
“สิ่งไหน ไม่เข้าใจ?”
“ทําไมคุณถึงมั่นใจนักว่าฉันจะไปที่ทวีปกลาง?”
วิลเลียมสงสัย
“เพราะว่าทวีปใต้นั้นเล็กเกินไปสําหรับนาย”
โอลิเวอร์เงยหน้าขึ้นและจ้องตรงไปที่ใบหน้าของวิลเลียม น้ําเสียงของเขามั่นใจมาก ราวกับว่าทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกกําหนดไว้แล้ว
“นอกจากนี้ เนื่องจากนายเป็นลูกศิษย์ของนายหญิง นายยังต้องไปยังทวีปกลางไม่ว่า จะชอบหรือไม่ก็ตาม”
“แล้วทําไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ”
วิลเลี่ยมถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“มันเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจ”
โอลิเวอร์ตอบ
“อาจารย์คนใดต้องการให้ลูกศิษย์ของพวกเขาประสบความสําเร็จและเพื่อให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นนายต้องไปที่ทวีปกลาง มีเพียงที่นั่นเท่านั้นที่นายจะพบสิ่งที่นายขาด”
วิลเลียมยังคงสงสัยอยู่ครึ่งหนึ่ง แต่เขาก็ยังตัดสินใจยอมรับคําอธิบายของโอลิเวอร์ แม้ว่าทวีปทางใต้จะไม่เล็กนัก แต่ก็ไม่ได้ใหญ่นักเช่นกัน เพราะเนื่องสามารถใส่ทวีปสิบทวีปทางใต้ในทวีปกลางได้อย่างง่ายดาย
นั่นแสดงให้เห็นว่าทวีปกลางนั้นกว้างใหญ่เพียงใด ถึงอย่างนั้น วิลเลียมก็ไม่อยากไปที่ นั่นจริงๆแม้ว่าชีวิตในลอนต์จะหยาบและเรียบง่าย แต่ก็สงบสุข นอกจากนี้ ทวีปทางใต้ยังมีสิ่งดีๆ ให้ชมมากมายเช่นกัน
เขาบอกลาโอลิเวอร์หลังจากจบการสนทนา เด็กชายยังสัญญาว่าจะกลับมาในวัน งขึ้นเพื่อตรวจสอบอาการของเซลีน แม้ว่าจะไม่ปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่วิลเลียมก็เป็นห่วงอาจารย์ของเขาเช่นกัน
โอลิเวอร์มองดูวิลเลียมกําลังถอยกลับจากหน้าต่างบ้าน เมื่อมองไม่เห็นภาพของเด็กชายอีกต่อไป ก็มีเสียงถอนหายใจดังก้องอยู่ในห้อง เขายังคงจําอาจารย์ของเขาได้ การแสดงออกที่น่าเศร้า ของลอร์ดดาร์วินในขณะที่เขาบอกโอลิเวอร์ถึงคําทํานายที่ครอบครัวเรย์ลีได้กําหนดไว้
“วันที่สามของเดือนมหาปุโรหิต ฝาแฝดคู่หนึ่งจะถือกําเนิด”
“เอลฟ์คนแรก
เลือดของเธอเจือจางด้วยความมืด
“คนที่สอง เลือดบริสุทธิ์ อัจฉริยะที่ไม่ค่อยมีใครเห็นในโลกนี้”
“ในวันเกิดปีที่สิบแปดของพวกเขา เจ้าชายแห่งความมืดจะถือกําเนิด หนึ่งในนั้นจะเป็นเจ้าสาวของเขา อีกคนหนึ่งจะถูกทิ้งให้อยู่ในพายุ”
“ความพินาศและการทําลายล้างจะตามมาในยามตื่น…”
“ความสุขหรือความทุกข์ของเขาจะทําให้คุณตื่นขึ้น”
” ท้ายที่สุดแล้ว นายต้องจําไว้ ไม่ใช่ทุกสิ่งจะคงอยู่ตลอดไป”
“ในที่สุด… นายไม่มีอะไรจะเสียแล้ว”
“มันขึ้นอยู่กับว่านายเลือกอย่างไร”
“โอลิเวอร์ ดูแลเซลีนให้ฉันด้วย”
ดาร์วินบอก
“ถ้านายเคยเจอเจ้าชายคนนั้น ให้ตรวจดูนิสัยของเขาด้วย ถ้าคิดว่าเขาอันตราย.. กําจัดเขาเสียไม่ว่าผลที่ตามมา คุณต้องกําจัดเขา”
“อาจารย์…แล้วถ้าเขาไม่เป็นอันตรายล่ะ”
โอลิเวอร์สงสัย
“เขาจะไม่เป็นอันตรายได้อย่างไร เขาเป็นเจ้าชายแห่งความมืด เขาจะต้องเป็นอันตราย”
โอลิเวอร์ไม่ต้องการโต้เถียงกับอาจารย์ของเขา แต่เขาเป็นคนที่ไม่ชอบฆ่าคนอย่างเลือดเย็นลง
“แล้วถ้าเขาไม่ใช่ล่ะ?”
“ถ้า… ถ้าเขาไม่ใช่คนนอกรีตจริง ๆ ฉันเดาว่านายสามารถช่วยเขาได้ แค่ให้แน่ใจว่าเขา จะไม่รังแกเซรีน หรือเซเลสเต้ เมื่อเขาโตขึ้น ฉันจะทําให้ตัวเองชัดเจนหรือไม่”
” ครับ อาจารย์
“ยี่สิบแปดปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา ท่านอาจารย์”
โอลิเวอร์พูดเบาๆ
“ในที่สุดฉันก็พบเขาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่เจ้าชายธรรมดาจริงๆ”
ดวงตาของโอลิเวอร์สามารถมองทะลุจิตวิญญาณของผู้คนได้โดยใช้ความสามารถ
” ดวงตาแห่งวิญญาณ”
เขาอยู่เคียงข้างเซลีนเพื่อเฝ้าสังเกตตัวตนของเจ้าชายแห่งความมืดในคําทํานาย
เขาประหลาดใจที่เห็นว่าวิญญาณของวิลเลียมเป็นวิญญาณของวัยรุ่น และไม่เพียงเท่านั้นวิญญาณของเขายังมีเทพสามองค์! โอลิเวอร์รู้ว่าในที่สุดเจ้าชายในตํานานก็ปรากฏตัวขึ้น
ว่าเขาจะเป็นพระเมสสิยาห์หรือผู้ทําลายล้าง โอลิเวอร์ไม่รู้ ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือถ้าวิลเลียมกลายเป็นภัยคุกคามต่อนายหญิงของเขา เขาจะรักษาสัญญาของเขากับลอร์ดดาร์วินผู้สร้างของเขาและฆ่าเขา
“วิลเลียม ฉันหวังว่านายจะไม่ทําให้ฉันผิดหวัง”
โอลิเวอร์พิมพ์ขณะหลับตา
“เพื่อตัวเธอและของฉัน ฉันภาวนาขอให้วันที่ฉันต้องจบชีวิตเธอไปเองจะไม่มาถึง”
โอลิเวอร์ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าสาวของเจ้าชาย คําทํานายคลุมเครือ ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าผู้ที่ถูกเลือกจะเป็นเซรีน หรือเวเลสเต้ อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน เพียงหนึ่งในนั้นจะถูกเลือกในขณะที่อีกอันจะถูกโยนไปด้านข้าง
ในฐานะผู้ปกครองของเซรีนเป็นเวลาหลายปีโอลิเวอร์มีอคติต่อเธอ ถ้าวิลเลียมเป็นเจ้าชายแห่งคําพยากรณ์จริงๆ เขาอยากให้เด็กชายเลือกเซรีน มากกว่าที่จะเป็นอัจฉริยะที่นิสัยเสียของเผ่าพรายอย่างเลดี้เซเลสเต้
“ถ้าเด็กคนนั้นเก่งจริงๆ ฉันควรช่วยและเล่นเป็นตัวช่วยไหม?”
โอลิเวอร์ครุ่นคิด
“ฉันควรส่งจดหมายถึงอาจารย์และบอกถึงเจ้าชายที่ได้ปรากฏตัวได้หรือไม่นะ”
นกแก้วลิงครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจเขียนจดหมาย เขาให้เหตุผลว่าเนื่องจากเรื่องนี้ เป็นเรื่องสําคัญ อาจารย์ของเขาต้องได้รับแจ้งด้วย
สิ่งที่โอลิเวอร์ไม่สามารถคาดการณ์ได้ก็คือการกระทําของเขาจะส่งคลื่นไปยังทวีปเอลฟ์แห่งซิลเวอร์มูนระลอกคลื่นเหล่านี้จะพบทางไปยังวิลเลียม ซึ่งจะทําให้ชีวิตของเขาซับซ้อนกว่าที่เคยเป็นมา