กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 34

USB:บทที่ 34 ฝืนรับความพ่ายแพ้

“ฉันขอโทษ!” เขารู้ว่า ตนเองนั้นสู้ฮวงเฟิงไม่ได้ เพราะฉะนั้น เขาจะไม่ฝืนตนเอง เขาก้มศีรษะของเขา

และกล่าวขอโทษ ไม่ใช่ว่า เขานั้นยอมรับความพ่ายแพ้ ตรงกันข้าม ความอัปยศอดสู ในครั้งนี้ จากฮวงเฟิง

ทำให้เขาจำ ฮวงเฟิงได้อย่างลึกซึ้ง

“ฮึ” ฮวงเฟิงแค่นเสียง เนื่องจากเขามองเห็นความไม่เต็มใจ ในสายตาของอีกฝ่าย แต่ต่อหน้าสายตาของทุกคน

เขาทำอะไรไม่ได้ จะฆ่าเขาก็ไม่ได้? และยิ่งไปกว่านั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาถึงแล้ว

หากเขายังคงก่อปัญหา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะต้องถูกไล่ออก

แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หลังจากใช้คาถาไม่กี่ครั้งก่อนหน้านี้ พลังส่วนใหญ่ในร่างกายของเขา ก็ถูกใช้ไปเกือบหมดและเขาก็ฟื้นตัวอย่างช้าๆ ถ้าต้าจีและคนของเขา ยังคงต้องการโจมตี ฮวงเฟิงก็ไม่มีทางสู้ได้

ดังนั้นเขาทำได้แค่ยุติความขัดแย้ง

เดิมทีต้าจี เป็นคนที่คุมพื้นที่นี่อยู่ แต่วันนี้เขาถูกทำให้เสียหน้า ต่อหน้าทุกคน เขาย่อมรู้สึกอึดอัดในใจอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ ต้าจี้ไม่มีทางจัดการกับฮวงเฟิงได้ และในใจของเขาเขาก็ยังหวาดกลัววิธีการของฮวงเฟิง อยู่เล็กน้อย

ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ถอยหนี

“คุณทำได้อย่างไร?” หลังจากต้าจี และคนที่เหลือจากไป ก็ไม่มีอะไรเหลือให้ดู ผู้คนในบาร์ ต่างก็กลับไปยังโต๊ะของตัวเอง และทั้งบาร์ก็กลับมาเป็นปกติ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นว่า ไม่มีความวุ่นวายแล้ว พวกเขาจึงกลับไปทำหน้าที่ของตนเอง

อย่างไรก็ตามทั้งกัวเหลียง, โจวหรูหราน และอีกสองคน เห็นได้ชัดว่าจะไม่ลืมเรื่องนี้อย่างง่ายดาย ดังนั้นในขณะที่คนอื่น ๆ จากไป กัวเหลียงจึงถามฮวงเฟิง อย่างกระวนกระวายว่า

ในตอนแรกเขารู้สึกสับสนเล็กน้อย เมื่อเห็นอีกฝ่ายล้มลง แต่ต่อมา เมื่อคนอื่นตะโกนว่า พวกเขาตาบอด กัวเหลียงก็รู้สึกว่ามันตลกดี แต่เมื่อครู่ กางเกงของคนสองสามคนนั้น หลุดลงพร้อม ๆกัน ไม่ว่าเขาจะโง่แค่ไหน เขาก็เข้าใจว่ามีคนอื่นที่ลงมือแน่นอน และดูเหมือนจะไม่มีใครที่มีความสามารถขนาดนั้น และเขาก็ไม่มีความสามารถ

ดังนั้นนี่จึงเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือ ฮวงเฟิง เป็นคนทำ

อย่างไรก็ตามเขาไม่เข้าใจว่า ฮวงเฟิงสามารถทำเช่นนั้นได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่า ฮวงเฟิงเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ ในตำนาน? เขาไม่เข้าใจจริงๆว่า ฮวงเฟิงเป็นคนแบบไหน? พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาวิทยาลัยอาศัยอยู่หอพักเดียวกันมาสี่ปีแล้ว เขาจะไม่รู้จักฮวงเฟิงได้อย่างไร?

ดังนั้นเขาที่ไม่เข้าใจ จึงทำได้เพียงถามคำถามในใจ กับฮวงเฟิง ทางด้านโจวหรูหรานและ กัวเมิ่งหาน ก็มองไปที่ ฮวงเฟิงด้วยใบหน้าที่สงสัย และเห็นได้ชัดว่าต้องการทราบว่าเกิดอะไรขึ้น

“คุณทำได้อย่างไร?” มันเป็นเพียงเคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ มันไม่มีประโยชน์จริงจัง “ฮวงเฟิงกล่าวอย่างเรียบๆ

“มันคือเวทย์มนต์อะไรกัน ถึงทรงพลังขนาดนี้” วันนี้ฉันพบแล้วว่า นายเปลี่ยนไปไม่น้อย และมีความกระตือรือร้นมากขึ้น ถึงว่า ไม่มีเวลาหาแฟน แต่เอาเวลาไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้แทน” กัวเหลียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ทำไมฉันจะแฟนไม่ได้ อย่างไรก็ตามเวทมนตร์นี้ ค่อนข้างยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่มีประโยชน์ จนกว่าจได้ใช้มัน

ไม่เช่นนั้น นายคิดว่า คนพวกนั้นปล่อยเราไปง่ายๆอย่างนั้นหรือ? นายน่าจะเห็นความไม่เต็มใจในสายตาของพวกเขา

ใช่ไหม ? ถ้าฉันมีความสามารถจริง ๆ ฉันคงจะสั่งสอนพวกเขาไปแล้ว” ฮวงเฟิงกล่าว

นั่นคือเรื่องจริง คนพวกนั้นไม่ใช่คนดี ถ้าแข็งแกร่งกว่าพวกนั้น จะสามารถทำให้เขาหวาดกลัวได้

เป็นเรื่องดี ที่ปล่อยพวกเขาไป กัวเหลียงกล่าว

“ใช่แล้ว” ฮวงเฟิงเห็นด้วย

“ เอาล่ะ ฮวงเฟิง เดิมที ฉันคิดว่าจะช่วยแก้ปัญหาของนายได้ หลังจากเห็นนายอยู่เป็นโสดมานาน

ฉันไม่คิดว่า นายจะเอาเวลาไปฝึกฝนทักษะ เตรียมพร้อมที่จะล่อลวงสาวๆ ” กัวเหลียงมองไปที่กัวเมิ่งหานและอมยิ้ม

กัวเมิ่งหานรู้สึกว่า กัวเหลียงจ้องมองเธอ และเธอก็รู้สึกอายเล็กน้อย

“ไปทำธุระของตัวเองเถอะ ฉันอยากบอกว่า โจวหรูหราน เธอต้องดูแล คนเลวคนนี้ในอนาคต อย่าให้เขาใช้โอกาสไปทำร้ายจิตใจ เด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ” ฮวงเฟิงกล่าวกับ โจวหรูหราน

“ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นหรอก ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่” โจวหรูหราน พูดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อย่านะ แฟนจ๋า อย่าไปฟังเขาเลย ฉันเป็นคนแบบนั้นน่ะหรือ?” ฉันมีชื่อเสียงในเรื่องความซื่อสัตย์

และรักเดียวใจเดียว ฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีในอนาคต ผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่า

โครงกระดูกในสายตาของฉัน” กัวเหลียงพูดกับโจวหรูหรานอย่างเอาใจ

“เฮ้…เฮ้ ฉันอยากจะบอกว่า คุณสองคนต้องสนใจสถานที่บ้างนะ! ” ฮวงเฟิงเตือน

โจวหรูหราน รู้สึกอับอายเล็กน้อย จากสิ่งที่กัวเหลียงพูด และฮวงเฟิงเอ่ยเตือน เธอตีกัวเหลียงเบา ๆ แต่ก็ไม่จริงจัง

จากท่าทางความสัมพันธ์ของทั้งสองหลังจากไปเต้นด้วยกัน น่าจะก้าวหน้าไปมาก

และสามารถยืนยันได้แล้วในตอนนี้

พวกเขานั่งเล่นในบาร์อีกสองสามชั่วโมง เนื่องจากพวกเขายังต้องทำงานในวันรุ่งขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมตัวกลับ

“ฮวงเฟิง!ฉันจะให้โอกาส นายไปส่งคนสวยกลับบ้าน” ด้านนอกบาร์ กัวเหลียงพูดกับ ฮวงเฟิง

“ ไม่จำเป็น ฉันกลับเองได้” กัวเมิ่งหานกล่าว

“สารเลว ถ้านายอยากจะไปส่งโจวหรูหรานสองต่อสอง แค่พูดมาตรงๆ ไม่ต้องเอาฉันมาอ้าง ก็แค่พูดตรง ๆ” ฮวงเฟิงยิ้มและพูดกับกัวเหลียง จากนั้นก็หันไปพูดกับ กัวเมิ่งหาน: “มันดึกแล้ว ฉันจะส่งเธอเอง มันอันตราย แต่ฉันไม่มีรถ ฉันนั่งไปเป็นเพื่อนได้เท่านั้น”

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงจะรู้สึกลำบากใจไม่น้อย หากฮวงเฟิงบอกว่า ตัวเขานั้นไม่มีรถ ต่อหน้าสาวสวย แต่เนื่องจากตอนนี้มีรถมากเกินไปบนท้องถนน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ความคิดของฮวงเฟิงนั้นแตกต่างไปจากเดิม อย่างชัดเจน

หลังจากที่เขาได้กล่องจักรวาลมา ตอนนี้เขาก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น แม้ว่าก่อนหน้านี้ จะเป็นเพราะเขารู้สึกอายนิดหน่อย แต่เขาก็กล้าที่จะพูดออกมาแบบเรียบง่าย เพราะเขาเชื่อว่าหลังจาก มีกล่องจักรวาล สิ่งพวกนี้ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

“กล่องจักรวาล เมื่อไรถึงจะนำเงินก้อนโตมาให้ฉันนะ” ฮวงเฟิงคิดในใจของเขา ของบางอย่างที่ได้มาจากกล่องจักรวาล

ยังไม่สามารถนำไปเปลี่ยนเป็นเงินได้ ฮวงเฟิงยังต้องเบียดเสียดแออัด กับระบบขนส่งสาธารณะ

เพื่อไปทำงานทุกวัน และยังต้องต่อสู้ เพื่อแย่งชิงคนสวยๆอีกต่างหาก