กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 57

USB:บทที่ 57 ทำงานล่วงเวลา

ในตอนแรกทุกคนนั้น ยอมรับความพ่ายแพ้ตั้งแต่ทีแรก แต่ไม่คาดคิดว่า ฮวงเฟิงที่ถูกเปลี่ยนตัวเข้าไปจะมีบทบาทสำคัญในการพลิกเอาชนะฝ่ายตรงข้าม ได้ประตูทั้งหมดสามลูก พวกเขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?

ฮวงเฟิงและคนอื่น ๆ นั้นไม่ได้เป็นนักแข่งมืออาชีพ และพวกเขาทั้งหมดเป็นพนักงานของบริษัท ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำงานตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ ดังนั้นการแข่งขันจึงจัดขึ้นในวันเสาร์ และวันอาทิตย์ และแม้ว่าพวกเขาจะใช้พลังงานไปพอสมควร

ในการแข่งขันแบบมือสมัครเล่น แต่ก็ไม่ได้เหน็ดเหนื่อยอะไรมาก ดังนั้นหลังจากการแข่งขันสองวันติดต่อกัน แม้ว่ามันจะทำให้พวกเขารู้สึกเหนื่อยมาก แต่ก็ยังพอรับไหว

แม้ว่าเขาจะไม่มีเวลาพักผ่อนในวันพรุ่งนี้ แต่ฮวงเฟิงก็ไม่ได้ตำหนิอะไรในใจ เพราะการเข้าร่วมการแข่งขัน เป็นการหารายได้เสริมของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นวันหยุด แต่เขาเองก็ไม่ได้วางแผนจะไปที่ไหน

และผู้รักษาประตูที่ขู่ฮวงเฟิงในตอนแรก และทำให้เพื่อนร่วมทีมของเขาบาดเจ็บก่อนหน้านี้ ตอนนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิง กับท่าทีหยิ่งผยอง ที่เขาเคยเป็นมาก่อน เขาหลบซ่อนตัว เมื่อเขาเห็น ฮวงเฟิง และในการแข่งขันที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับผล ท้ายที่สุด คนหนึ่งคือกองหน้า ในขณะที่อีกคนเป็นฝ่ายตั้งรับ มันเป็นแค่เกมส์

ในการแข่งขันรอบนี้ เขาค่อนข้างเสียเปรียบ เขาตระหนักว่าร่างกายที่เขาภาคภูมิใจนั้น ไม่มีค่าพอที่จะกล่าวถึง เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าฮวงเฟิง เขาเป็นเหมือนกระดาษเปื่อยๆ ที่ใกล้จะย่อยสลาย ทันทีที่สัมผัสกับฮวงเฟิง

ดังนั้นเมื่อจบการแข่งขันลงไป เขารีบหลบออกไป เพราะกลัวว่าฮวงเฟิงจะเยาะเย้ยเขา

การแข่งขันครั้งนี้ ไม่ได้เป็นการแข่งขันอย่างเป็นทางการ ในตอนแรกพวกเขาต่างก็มีงานที่แต่ละคนต้องรับผิดชอบ แต่ด้วยเพราะการแข่งขันนี้ จึงทำให้ทุกคนมารวมตัวกัน หากไม่มีเงินอัดฉีดคงไม่มีใครอยากเข้าร่วม

หลังจากจบการแข่งขันลงแล้ว ทุกคนต่างนั่งรถบัสส่งกลับมายังบริษัท หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปต่อที่อื่นอย่างอิสระ แน่นอนว่าพวกเขาสามารถอยู่ที่นี่ต่อ และทางอาหารกลางวันต่อได้อีกด้วย เพราะพวกเขาไม่มีงานที่ค้างอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องไปทำงาน ฮวงเฟิงนั้นขอปลีกตัวออกไปกินข้าว

เนื่องจากเลยเวลาอาหารกลางวันแล้ว จึงไม่มีใครอยู่ในโรงอาหาร เมื่อฮวงเฟิงทานอาหารเสร็จ ก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว แต่เมื่อเขากำลังจะเดินออกไป ฮวงเฟิงก็ไม่รู้ว่า เขาจะทำอะไรต่อดี ก่อนหน้านี้ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาอาจจะทำงานล่วงเวลา

หรือหมกมุ่นอยู่ในบ้านเช่า เพื่อเล่นโทรศัพท์มือถือ และนอนว่างๆ

เขาโทรหากัวเหลียง และรู้ว่าตอนนี้ กัวเหลียงออกไปซื้อของกับโจวหรูหราน และฮวงเฟิงไม่ได้มีแผน ที่จะไปก้างขวางคอ จู่ ๆ กัวเหลียงพูดขึ้นมาว่า กัวเมิ่งหานมักถามเกี่ยวกับเรื่องของฮวงเฟิง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“อย่าบอกนะว่า….มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างนายกับเธอ?” กัวเหลียงถามอย่างสงสัย

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ…จะมีอะไรจะเกิดขึ้นได้?” เดี๋ยวเอาไว้เขาคืนนั้นเราเจอกัน และฉันกำลังจะกลับไปทำงาน” ฮวงเฟิงพูด

“นายคงไม่ได้หาข้ออ้างที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้หรอกนะ?”

“คิดว่าฉันเป็นแบบนายเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวอย่างรวดเร็ว

“มันต้องมีอะไรแน่ ๆ ฉันรู้สึกเหมือนนายกำลังจะไม่โสดแล้ว” กัวเหลียงพูดตรง ๆว่า: “อย่างไรก็ตาม ฉันดูเหมือนว่า

เธอดูเหมือนจะประทับใจนายจริง ๆ แม้ว่าจะไม่มากเท่าไร แต่ด้วยความประทับใจนี้ นายจะทำอะไรๆ ได้สะดวกขึ้น”

“ นี่ เพื่อนยาก ฉันไม่มีเวลาไปคิดถึงเรื่องนั้นหรอก ไม่เห็นเหรอว่า ฉันยังอาศัยอยู่ในห้องเช่า ที่มีพื้นที่ไม่กี่ตารางเมตรน่ะ” ฮวงเฟิงกล่าวอีกว่า: “ฉันควรรอจนกว่า ฉันจะสามารถลืมตาอ้าปากได้ก่อนที่ฉันจะคิดถึงเรื่องอื่นๆ“

“ก็ฉันบอกไปหลายครั้งแล้วว่า บริษัทฉันนั้น ค่าจ้างสูงกว่า ยิ่งไปกว่านั้น นายจะได้เจอกับกัวเมิ่งหานได้มากขึ้น แต่นายไม่ชอบ อยากเป็น รปภ เพื่ออะไร? ” เมื่อกัวเหลียงพูดเช่นนี้ เขาก็รู้สึกโกรธทันที เขาไม่ต้องการให้ฮวงเฟิง เป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตลอดชีวิต

“ การเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนั้น ค่อนข้างดีเช่นกัน เอาล่ะ ๆ นายไปเดทกับสาวสวยโจวหรูหรานต่อเถอะ ฉันไม่กวนแล้ว” หลังจากที่ฮวงเฟิงพูดจบ เขาก็วางสายทันที เขากลัวว่ากัวเหลียง จะแนะนำให้เขาเปลี่ยนงาน และเขายังไม่มีแผนในเรื่องนี้

“ ใครโทรมาน่ะ?” ในอีกด้านหนึ่ง โจวหรูหรานที่เพิ่งออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นกัวเหลียงรับสาย เลยถามแบบไม่จริงจัง: “คงไม่ใช่ แฟนเก่าโทรตามให้ไปหาหรอกนะ?”

“ แฟนเก่าที่ไหนกัน ฉันมีแฟนคนเดียว” กัวเหลียงพูดขึ้นทันที: “ฮวงเฟิงโทรมา ฉันคิดว่าเขาน่าจะเบื่อๆ เห็นว่าไปเล่นฟุตบอลอะไรสักอย่าง“

“ ฮวงเฟิง?” โจวหรูหรานกล่าวว่า “ตกลงแล้วความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกัวเมิ่งหานเป็นอย่างไรบ้าง? ฉันคิดว่าทั้งสองคนเข้ากันได้ดีทีเดียว“

“เราจะทำยังไงได้บ้าง? เจ้าฮวงเฟิงมันไม่มีความคิดในสมองของมันเลย เขาเป็นคนมั่นใจในตนเอง ในขณะที่เป็นแบบนี้ เป็นทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดี ที่เขาใจเย็น ไม่นึกถึงคู่แข่งบ้างเลย” กัวเหลียงเข้าใจนิสัยของฮวงเฟิงเป็นอย่างดี

“ แล้วทำไมเขายังเป็นรปภ. อยู่ที่นั่นล่ะ ? ทำไมไม่มาทำงานกับเรา?” ไม่ใช่ว่างานไม่ดี แต่กัวเมิ่งหานกับฉันคิดว่า งานที่นี่ยังไงก็ดีกว่าเป็นรปภ.”

“เขาไม่ต้องการรับความช่วยเหลือของเรา ลองคิดดูสิว่า ถ้าเขาชอบกัวเมิ่งหานขึ้นมาจริงๆ ด้วยศักดิ์ศรีของเขา จะยอมรับความช่วยเหลือของเราได้เหรอ?” “งานที่เขาทำอยู่ จะสามารถทำให้ผู้หญิงเชิดหน้าชูตาได้อย่างไรกัน” กัวเหลียงกล่าว

“ดื้อเกินไป ถ้ากัวเมิ่งหานไม่ชอบเขา ทำไมเธอถึงสนใจเรื่องนี้ด้วยล่ะ” โจวหรูหรานกล่าว

“เอาล่ะ ปล่อยให้เขาทำงานไปสักพัก ถ้ามันไม่ดีจริงๆ ฉันจะลองชักชวนเขาอีกครั้ง” กัวเหลียงกล่าว และโจวหรูหรานก็พยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ฮวงเฟิงก็กำลังจะขึ้นรถบัส และจากกลับบ้าน แต่ทันใดนั้น มีรถคันหนึ่งจอดข้างๆเขา ฮวงเฟิงจำได้ว่า นั่นคือรถของ ซูหยูโม่

“ คุณยังไม่กลับเหรอ?” หน้าต่างรถเลื่อนลงมา จากนั้นฮวงเฟิงก็เห็นใบหน้าของซูหยูโม่

“ใช่ ผมกำลังจะกลับแล้ว” ฮวงเฟิงตอบ แม้ว่าเขาจะเคยเห็น ซูหยูโม่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอ เขาก็จะเผลอตัวจ้องมองเธอโดยไม่รู้ตัว

“ บ่ายนี้ คุณว่างมั้ย?” ซูหยูโม่ถาม

“ว่างครับ” ฮวงเฟิงตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา

“เยี่ยมมาก มากับฉัน ฉันจะไปสนามบินเพื่อไปรับคน” ซูหยูโม่กล่าว