กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 61

บทที่ 61 ไม่ทันตั้งตัว
　　หลังจากนั้นฮวงเฟิงก็พาซูหยูโม่เข้าไปพักภายในบ้านพักของเธอ และพยายามตรวจดูทีละห้อง ไม่ใช่เพราะเขาว่างและไม่มีอะไรทำ แต่เป็นเพราะเขาต้องการหาห้องนอนของซูหยูโม่
　　เพราะซูหยูโม่นั้นก็ไม่สามารถนอนบนโซฟาได้ตลอดทั้งคืน
　　ที่พักของซูหยูโม่นั้นมีทั้งหมดสามห้อง และสองห้อง ถูกจัดแจงทำความสะอาดไว้เรียบร้อย เห็นได้ชัดว่า นอกจากซูหยูโม่แล้ว ยังมีอีกคนอยู่ที่นี่ แต่อีกฝ่าย ไม่อยู่ที่บ้าน ในขณะนี้
　　ฮวงเฟิงนั้นพบห้องของซูหยูโม่ อย่างรวดเร็ว เนื่องจากภายในห้องนั้น มีรูปของซูหยูโม่วางอยู่ข้างเตียง และในห้องของซูหยูโม่นั้น ตกแต่งด้วยสีชมพูทั้งหมด จะเห็นได้ว่าเจ้านายคนสวยที่ดูฉลาด ภายนอกที่ดูภูมิฐาน ยังคงมีความใสซื่อของสาวน้อยอยู่ภายในใจ
　　ฮวงเฟิงไม่เสียเวลาในการตามหาห้องนอนของซูหยูโม่เลยเมื่อพบห้องนอนของซูหยูโม่ เขาช่วยยกตัวเธอขึ้นมาอีกครั้ง และวางเธอลงบนเตียงนุ่ม ๆ เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่แดงเล็กน้อยของซูหยูโม่ ในขณะที่เธอนอนหมดสติ อยู่บนเตียงของเธอ หัวใจของฮวงเฟิงนั้นเต้นตึกตักเล็กน้อย ท้ายที่สุด
　　ซูหยูโม่ก็มีรูปร่างหน้าตาที่สวยมากจริงๆ
　　อย่างไรก็ตามไม่ใช่เพียงเพราะ เขามีความคิดเช่นนั้น ไม่ได้หมายความว่า ฮวงเฟิงจะทำมิดีมิร้ายกับซูหยูโม่ เขาไม่ใช่คนแบบนั้น และพยายามหักห้ามใจตนเองอย่างเต็มที่
　　ฮวงเฟิงช้อนร่างของซูหยูโม่วางไว้บนเตียงฮวงเฟิงมองเห็นว่า การใส่เสื้อผ้าหลายชั้นนั้น ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ฮวงเฟิงคิดถึงเรื่องนี้ แต่ไม่ยอมถอดเสื้อผ้าของเธอออก เพราะถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาจะไม่สามารถอธิบายเหตุผลได้ ในวันพรุ่งนี้และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ซูหยูโม่ในสภาพนี้ น่าดึงดูดใจมากเกินไปแล้ว
　　ในขณะที่ฮวงเฟิงกำลังจะก้มตัวลงและช่วยห่มผ้าให้เธอซูหยูโม่ก็ดิ้นๆและลุกขึ้นมา เธอทำท่าทางคล้ายอยากจะอาเจียน ฮวงเฟิงตั้งใจจะหาอะไรสักอย่างมาให้เธออาเจียนใส่ แต่ช้าไปแล้ว ซูหยูโม่จึงยื่นหน้าออกไปอาเจียนตรงๆ ที่ข้างเตียง
　　จากนั้นซูหยูโม่ก็นอนลงบนเตียงเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากอาเจียนเสร็จดูเหมือนเธอจะสบายตัวเอามากๆ และเผลอหลับปุ๋ยไปอย่างมีความสุข
　　อย่างไรก็ตามตอนนี้ซูหยูโม่นั้นรู้สึกมีความสุข แต่ฮวงเฟิงนั้นเริ่มอารมณ์เสีย เมื่อมองไปที่อาเจียนกองโต ที่อยู่ต่อหน้าเขา ฮวงเฟิงก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี? ฮวงเฟิงส่งเจ้านายกลับถึงเตียงอย่างปลอดภัย โดยไม่เอาเปรียบเธอ และแถมเธอยังอาเจียนกองโตอยู่ที่ข้างเตียงอีก
　　ฮวงเฟิงขมวดคิ้วเห็นได้ชัดว่า เขาจะปล่อยซูหยูโม่กับกองอ้วกแบบนี้ไว้ไม่ได้
　　“ถ้าคุณจะอ้วกออกมาแบบนี้ หนีไม่พ้น…ฉันคงจะต้องจัดการคุณแล้วล่ะ” ฮวงเฟิงคิดอย่างดุเดือดในใจ ขณะที่เขามองไปที่ ซูหยูโม่ที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง แน่นอนว่ามันเป็นเพียงความคิดของฮวงเฟิงเท่านั้น เขาไม่ได้คิดที่จะทำอะไรจริงๆ มันไม่มีทางเลือก ฮวงเฟิงมองหากระดาษจำนวนหนึ่ง และเขาเข้าไปที่ห้องน้ำ ไม่ว่าจะอย่างไร เขาต้องเก็บกวาดมันเสียก่อน
　　คราบอาเจียนถูกเช็ดออกอย่างรวดเร็ว แต่ยังคงกลิ่นคละคลุ้ง เหม็นหึ่ง ฮวงเฟิงมองไปที่เสื้อผ้าสกปรกตรงหน้า และพึมพำกับตัวเอง “ฉันสงสัยว่า จะให้ผู้อำนวยการซู ชดเชยให้ฉันยังไงดี ในวันพรุ่งนี้”
　　ขณะที่ฮวงเฟิงพยายามอย่างเต็มที่ในการทำความสะอาด ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ฮวงเฟิงตกใจ และจากนั้นก็มีร่างเพรียวบาง เดินเข้ามาข้างในห้องน้ำ ราวกับว่าเธอมองไม่เห็นฮวงเฟิง เธอเดินตรงไปที่ด้านข้างของห้องน้ำ และถอดกางเกงออก!
　　เป็นซูหยูโม่แน่นอนไม่ใช่ใครอื่น ตอนนี้เธอยังคงสลึมสลือ และเธอไม่รู้ตัวว่า ตนเองตื่นนอนและลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำตอนไหน ตอนนี้ร่างกายของเธออยู่ในความงุนงง
　　เมื่อฮวงเฟิงได้ยินเสียงกรอบแกรบ ฮวงเฟิงก็มึนงง ซูหยูโม่นั้น ฉี่ต่อหน้าฮวงเฟิง โดยที่ฮวงเฟิงไม่ได้ได้หนีออกไปจากห้องน้ำ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ตอนที่ซูหยูโม่เดินเข้ามา และถึงแม้ว่าเขาจะตกใจ แต่ฮวงเฟิง ก็เห็นอะไรที่ไม่สมควรเห็นไปแล้ว
　　”อึก!”ฮวงเฟิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ตอนนี้เกิดเรื่องราวอย่างกะทันหันเกินไป เขายังไม่ตอบสนอง แต่สายตาของเขายังคงจ้องไปที่ซูหยูโม่ และได้เห็นกระบวนการทั้งหมดที่เธอปฎิบัติตอนเข้าห้องน้ำ!
　　ซูหยูโม่เสร็จเรียบร้อยแล้วเธอลุกขึ้นยืนเช็ดตัวและกำลังจะใส่กางเกงของเธอแต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นร่างที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ
　　”เมิ่งเจียวเธอมาเข้าห้องน้ำที่ห้องฉันทำไม กลับมาตั้งแต่เมื่อไร?” ซูหยูโม่กล่าวด้วยความงุนงง
　　อย่างไรก็ตามเธอหยุดชะงัก เพราะเธอจำได้ว่า เมิ่งเจียวยังไม่ได้กลับมาจากการเดินทาง แล้วตอนนี้ เธอจะอยู่ในห้องน้ำได้อย่างไร? ถ้านั่นไม่ใช่เมิ่งเจียว แล้วคนๆนี้เป็นใครกัน?
　　เธอฝืนลืมตาด้วยความยากลำบากก่อนจะมองไปที่ร่างนั้นไม่นานหลังจากนั้น ดวงตาของซูหยูโม่ก็เปิดกว้างขึ้น เมื่อเธอมองเห็นเต็มตาว่าเป็นใคร
　　ว้ายยยยยยยยยยย!
　　เสียงกรี๊ดดังออกมาจากปากของซูหยูโม่ ถ้าไม่ใช่เพราะห้องที่เก็บเสียง มันคงทำให้เพื่อนบ้านของเธอตกใจและแจ้งตำรวจไปแล้ว
　　”ผอ.ซู ทำไมไม่มาคุยกัน หลังจากคุณใส่กางเกงล่ะ” ฮวงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ในตอนนี้ซูหยูโม่กำลังกรีดร้องไปทั่ว แต่เธอก็ยังไม่ได้ใส่กางเกง ทำให้ฮวงเฟิงมองเห็นของสวยๆงาม ยิ่งไปกว่านั้น ในครั้งนี้เขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจน กว่าครั้งที่แล้ว
　　ซูหยูโม่ก้มศีรษะลงโดยอัตโนมัติเพื่อมองร่างกายส่วนล่างของตัวเอง จากนั้นก็ตะโกนดังขึ้น
　　”ฮวงเฟิงออกไปเดี๋ยวนี้!” ในที่สุดซูหยูโม่ก็ได้สติ และตะโกนใส่ฮวงเฟิง ขณะเธอพยายามที่ดึงกางเกงของเธอ อย่างกระวนกระวาย ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า
　　”ได้ผมจะออกไป ออกไปแล้ว” เมื่อเห็นว่าซูหยูโม่กำลังโมโหเลือดขึ้นหน้า ฮวงเฟิงจึงไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ และรีบออกไปทันที
　　เมื่อฮวงเฟิงกำลังจะออกไป เขาก็ปิดประตู แต่ ซูหยูโม่ที่ตกใจกลัว ยังคงกังวล เธอเดินขึ้นไปไม่กี่ก้าว แล้วล็อคประตู
　　”เกิดอะไรขึ้น?ทำไมฮวงเฟิงถึงปรากฏตัวที่นี่? ทำไมฉันเข้าบ้านมา ฉันถึงไม่สังเกตเห็นเขา ตอนนี้เขาเห็นทุกอย่างรึเปล่า? ซูหยูโม่ที่อยู่ในห้องน้ำพึมพำกับตัวเอง พยายามอย่างเต็มที่ ที่จะนึกย้อนไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้
　　โชคดีที่แม้ว่าเธอจะดื่มมากเกินไปแต่เธอจำได้ว่า ตนเองไม่ได้ทำอะไรผิดพลาด ดังนั้นเธอจึงยังจำสิ่งต่างๆได้มากมาย เธอจำได้ว่าเธอขอให้ฮวงเฟิงมาส่ง แต่แล้วเธอก็หลับไป เรื่องต่อจากนั้นเธอจำมันไม่ได้เลย