กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 351 สังหาร

ฮวงเฟิงมองดูทหารวัยกลางคนที่ยังสลบไม่ได้สติแม้ว่าอีกฝ่ายจะหมดสติ แต่ออร่าแห่งความกล้าหาญที่แผ่ออกมาจากร่างกายของอีกฝ่ายกลับไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย
แต่ถึงอย่างนั้นฮวงเฟิงกลับเลือกที่จะลงมือโดยไม่ลังเลเลย
ฮวงเฟิงใช้ดาบวายุตัดคอของอีกฝ่ายทันที
ในตอนที่เห็นเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่องหัวใจของฮวงเฟิงยังคงสงบนิ่ง แม้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังจะหมดลมหายใจ
ในตอนที่ฮวงเฟิงปาดคออีกฝ่ายก็ได้พยายามดิ้นโดยไม่รู้ตัวอยู่สองสามครั้ง
ในตอนที่ฮวงเฟิงเห็นว่าอีกฝ่ายหยุดดิ้นรวมถึงหยุดหายใจก็โยนร่างของอีกฝ่ายเข้าไปในป่าไกลๆทันที จากนั้นก็เดินไปหาหลี่ปิงอวิ๋นแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”
”อื้อ”หลี่ปิงอวิ๋นกตอบอย่างว่าง่าย
ชุดของหลี่ปิงอวิ๋นวันนี้เป็นเดรสผ้ามัสลินสีขาวสวยงามยิ่งเสริมให้เธอดูสง่าและงดงามมาก แต่ชุดนี้ดูจะไม่เหมาะกับสถานการณ์ของหลี่ปิงอวิ๋นในตอนนี้ เพราะมันทำให้เธอเดินได้ไม่ไกลก็ถูกกิ่งไม้และต้นหญ้าบนพื้นเกี่ยวชายกระโปรงอยู่หลายครั้ง
จู่ๆฮวงเฟิงก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลี่ปิงอวิ๋นโดยที่ไม่มีปีมีขลุ่ยจากนั้นก็ฉีกกระโปรงของเธอทันที กระโปรงยาวได้แปรเปลี่ยนเป็นกระโปรงสั้น จากสาวสวยก็ได้กลายเป็นสาวเซ็กซี่
“อ๊ะนั่นนายทำอะไรน่ะ!” หลี่ปิงอวิ๋นกรีดร้องเสียงเบา มือทั้งสองข้างพยายามกำบังกระโปรงสั้นๆ ถึงแม้ว่าเธอจะตกใจสุดขีด แต่เธอก็ยังสามารถควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี และทำได้ดีกว่าก่อนหน้านี้มาก
”คุณจะตะโกนทำไมเนี่ย?ผมไม่ได้จะทำอะไรคุณสักหน่อย ตะโกนเสียงดังขนาดนั้น คุณคงไม่อยากออกไปจากที่นี่สินะครับ?” ฮวงเฟิงกล่าว
ทันใดนั้นใบหน้าของหลี่ปิงอวิ๋นขึ้นสีแดงจางๆในที่สุดก็รู้แล้วว่าตัวเองเข้าใจฮวงเฟิงผิดไป
”ไปกันเถอะครับ”ฮวงเฟิงว่า
หลี่ปิงอวิ๋นพยักหน้าโดยไม่พูดไม่จาจากนั้นก็เดินตามหลังฮวงเฟิงไป
อีกทางด้านหนึ่งรถที่ฮวงเฟิงเห็นก่อนหน้านี้ได้จอดอยู่ที่ทางเข้าบ้านไม้แล้ว
”โคลด์อีไล พวกนายสองคนรีบๆโผล่หัวมาสักที”
”ฮ่าๆ พวกนายสองคนคงไม่ได้เล่นสนุกกับสาวสวยอยู่ข้างในใช่ไหม?”
“เฮ้นายอย่าเล่นสนุกคนเดียวสิ ให้พวกฉันเล่นด้วย!”
ชายหนุ่มสี่คนลงจากรถและเดินไปยังบ้านไม้พร้อมกับพูดคุยและหัวเราะระหว่างเดินทางมาที่นี่พวกเขาได้รับโทรศัพท์จากโคลด์และมูชิง รายงานว่าพวกเขาปฏิบัติภารกิจได้อย่างราบรื่นและจับหลี่ปิงอวิ๋นได้แล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่คนชั่วจะเจรจากันว่าจะใช้เธอเป็นเครื่องมือจัดการกับพี่ชายของเธออย่างไรดี
ทั้งสี่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับโคลด์และอีไลเพราะอีกฝ่ายเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่มีพิษภัยใดๆ ถ้ายังสู้ไม่ได้อีก แสดงว่าเวลาหลายปีที่พวกเขาหมั่นฝึกฝนมาช่างสูญเปล่าจริงๆ
“เห้นไอ้สองตัวนี้ หลับไปแล้วรึไงวะ?” พวกเขาตะโกนเรียกขนาดนี้ แต่กลับไม่มีแม้แต่เสียงตอบกลับสักคำเนี่ยนะ?
ในตอนที่ทั้งสี่เปิดประตูไม้ก็ได้พบกับความจริงที่ว่าภายในบ้านไม่มีใครอยู่เลย
”เห้นไอ้สองคนนั้นไปไหนแล้ววะ? ยัยผู้หญิงคนนั้นก็ไม่อยู่” หัวหน้ากล่าว….ไอรีนโนเวล
”หัวหน้าครับผมว่ามันพาผู้หญิงหนีเข้าป่าไปแล้วมั้ง ฮ่าฮ่าฮ่า” ชายหนุ่มอีกคนตอบด้วยรอยยิ้ม
“โคลด์กับอีไลมีรสนิยมแปลกจริงๆกลางป่ากลางเขาแบบนั้นยุงเยอะจะได้ อย่าบอกนะว่าพวกมันชินกับการเดินป่าเลยชอบทำอะไรในป่าน่ะ?” ชายหนุ่มอีกคนเสริม
ชายผู้เป็นผู้นำผุดรอยแต่ไม่นานคิ้วของเขาก็ย่นและจมูกก็สูดกลิ่นฟุดฟิด
“หัวหน้าเป็นอะไรไปครับ?” ชายผิวขาวข้างกายเห็นท่าทางแปลกๆของหัวหน้า จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
”ฉันได้กลิ่นเลือด!”หัวหน้าหุบยิ้มลงทันทีแล้วตอบคำถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เมื่อได้ยินคำพูดจากปากของหัวหน้าเหล่าลูกน้องที่ทำท่าทางตลกๆรวมถึงรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าพลันหายไปและถูกแทนที่ด้วยท่าทางอาฆาต
หลังจากนั้นทุกคนก็เดินออกจากบ้านไม้และพบกับใครบางคนที่นอนจมกองเลือด
ในตอนนี้ทุกคนไม่ได้มีท่าทางสบายๆและผ่อนคลายเหมือนตอนที่มาถึงอีกต่อไปพวกเขาพร้อมสู้เต็มที่
“นั่นมันอีไล!”ในที่สุดหัวหน้าก็เห็นอีไลอยู่หลังบ้านไม้ แต่อีกฝ่ายในตอนนี้กลับกลายเป็นศพไปแล้ว
หัวหน้าก้มลงและตรวจสอบร่างกายของอีไลอย่างระมัดระวังขณะที่คนอื่น ๆ ยืนล้อมรอบและมองดูอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
“อีไลตายแล้ว”คำพูดของหัวหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ แต่คนที่เหลือสนิทกับอีไลกลับรู้สึกโกรธขึ้นมา
“เขาเพิ่งตายได้ไม่นานฉันเชื่อว่าฆาตกรยังหนีไปได้ไม่ไกลหรอก” หัวหน้ากล่าวขณะที่สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิร่างกายของอีไลยังอุ่นอยู่
”บัดซบ!ไอ้สารเลวหน้าไหนกล้าทำกับสหายของฉันแบบนี้!” ทหารที่อยู่รอบๆต่างพากันสาปแช่งคนที่ฆ่าสหายของตน
“ถ้างั้นโคลด์อยู่ไหนล่ะ?”
“โคลด์กับอีไลเพิ่งโทรมาหาเราตอนนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ดูจากอุณหภูมิของศพแล้ว อีไลน่าจะเพิ่งตายไปได้แค่สิบนาทีเท่านั้น” หัวหน้าว่า
”มีทางเดียวที่จะหนีไปจากที่นี่ได้โดยที่พวกเราไม่เห็นแม้แต่เงาก็คือหนีเข้าป่าเท่านั้น”
คนที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วยกับการสันนิษฐานของหัวหน้าอย่างพร้อมเพียง
จากนั้นหัวหน้าพูดต่อว่า”ตอนนี้พวกเราต้องหาโคลด์ให้เจอก่อน ส่วนจะยังมีชีวิตหรือไม่นั้นค่อยว่ากันอีกที”
จากนั้นทุกคนเริ่มออกค้นหาโดยเริ่มจากบริเวณรอบๆ บ้านไม้ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็หาโคลด์พบ แต่อีกฝ่ายก็ได้กลายเป็นศพไปแล้วเช่นกัน
ความโกรธแค้นเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของทุกคนแต่ความสงสัยก็มีเพิ่มขึ้นเช่นกัน
”หัวหน้าผมไม่เข้าใจ ตอนที่โคลด์โทรมาก่อนหน้า เขายืนยันว่าไม่มีใครตามเขามา แต่ทำไมพวกเขาทั้งสองคนถึงได้ถูกฆ่าตายได้ละครับ?” ทหารคนหนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย
หัวหน้าส่ายหัวแล้วตอบว่า”ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฆาตกรที่ฆ่าโคลด์กับอีไลไม่ทิ้งเบาะแสเลย” หลังจากนั้นเขาก็มองไปยังป่าทึบแล้วพูดต่อว่า “ถึงฉันไม่รู้ว่ามันเป็นใคร แต่มันต้องเข้าไปในป่าแน่ๆ ป่าแห่งนี้ไม่ได้กว้างใหญ่ขนาดนั้น ฉันคิดว่ามันน่าจะพาผู้หญิงไปด้วย”
หัวหน้าหันกลับมาพูดกับเหล่าลูกน้องว่า”นอกจากนี้ พวกมันมากันไม่เยอะแน่ ไม่อย่างนั้นมันคงไม่เลือกที่จะซ่อนตัวด้วยการหนีไปแบบนั้น”
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ทำการตรวจสอบพื้นที่โดยรอบแล้วแต่กลับไม่เห็นรอยยาง มั่นใจได้เลยว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขับรถหนีไป และหนีไปได้ไม่ไกลจากบริเวณนี้
”แม่งเอ้ย!ไปตามล่าพวกมันกัน! ฉันไม่มีทางปล่อยให้มันหนีไปได้เด็ดขาด!” ทหารคนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความเกรี้ยวกราด
“ใช่กว่าพวกฉันจะมาถึงที่นี่ได้ คิดว่ามันง่ายมากนักรึไงวะ! ถ้าพวกมันไม่ตาย ภารกิจของเราก็ไม่สำเร็จน่ะสิ หนำซ้ำ พวกเรายังสูญเสียพวกพ้องไปถึงสองคนด้วย” ทหารอีกคนพูดตอบ
หัวหน้าของพวกเขาก็คิดเหมือนกันเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายมีไม่กี่คน เขาไม่มีทางปล่อยให้พวกมันหนีไปง่ายๆเป็นอันขาด
ป่าแห่งนี้ไม่ได้กว้างใหญ่เกินความสามารถแค่ภูเขาสูงที่อยู่อีกฟากของป่า คงไม่หาคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างในไม่ยาก