กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 355 ปลอดภัย

เมื่อฮวงเฟิงปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าหลี่ปิงอวิ้นอีกครั้งซึ่งใช้เวลาเพียงห้านาทีก่อนที่เขาจะกลับมาเจอเธอ
”ในที่สุดนายก็กลับมา?!”ฉันกลัวแทบแย่ ตอนที่เสียงปืนดังฉันกลัว ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย กลัวว่านายจะต้องมาตายที่นี่”เมื่อเห็นฮวงเฟิงกลับมา หลี่ปิงอวิ้นก็กล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงสะอื้น
เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทำให้ดาราสาวสวยผู้ที่ไม่เคยประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนถึงกับว้าวุ่นใจเป็นอย่างมากถ้าฮวงเฟิงไม่กลับมา หัวใจของเขาคงได้พังทลายไปจริงๆ แน่ อีกอย่างเธอก็ได้ความหวังทั้งหมดไว้ที่ฮวงเฟิงไปแล้วด้วย
เธอไม่สามารถตามไปดูฮวงเฟิงในสถานการณ์จริงได้ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่และคาดเดาเท่านั้นและการที่เธอไม่รูอะไรเลยนั่นจึงทำให้เธอยิ่งกลัวมากกว่าเดิม
อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เธอจะกังวลเกี่ยวกับพี่ชายของเธอเพราะสุดท้ายหลังจากที่เขามาอยู่กับเธอ เธอเองก็กลัวว่าจะถูกพวกคนเลววางแผนทำร้ายและนั่นก็ยิ่งทำให้เธอกังวลเกี่ยวกรรมชะตากรรมของตัวเอง อีกทั้งยังมีฮวงเฟิงอีกคนที่เธอเป็นกังวลด้วย ในโลกที่ไร้เดียงสาของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอยังไม่สามารถรับชะตากรรมนี้ได้ในทันที
“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร” เมื่อเห็นน้ำตาของหลี่ปิงอวิ้น ฮวงเฟิงก็ถึงกับทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเนื่องจากหลี่ปิงอวิ้นเองก็อายุน้อยกว่าเขา นั่นจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะร้องไห้ออกมาในสถานหการณ์เช่นนี้
เมื่อได้รับคำปลอบใจจากฮวงเฟิงในที่สุดหลี่ปิงอวิ้นก็ดีขึ้นมาเล็กน้อย “คนเลวพวกนั้นตายหมดไหม?”
”อืมไม่ต้องห่วงพวกมันตายหมดแล้ว” ฮวงเฟิงกล่าวต่อ: “พวกเราควรลงไปข้างล่างและกลับได้แล้วเผื่อว่าครอบครัวของเธอจะเป็นห่วงเอา”
ตอนนี้พวกเขาทั้งสองยังคงอยู่บนต้นไม้และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สามารถอยู่บนนั้นได้ตลอดไป
“ครอบครัวของฉันรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” หลี่ปิงอวิ้นถามขึ้นอย่างรวดเร็ว
ฮวงเฟิงกอดหลี่ปิงอวิ้นอีกครั้งเขาใช้ถุงมือวิเศษพาเธอลงมาช้าๆ โดยพยายามที่จะไม่ให้เธอเห็น เขาค่อย ๆ ลงมาจากต้นไม่อย่างช้า ๆ ท่าทางของฮวงเฟิงในตอนนี้ไม่สามารถใช้ผ้าคลุมได้อย่างสะดวกแต่เขาก็ไม่สามารถให้เธอเห็นถุงมือวิเศษนี้ได้เช่นกัน
ในตอนแรกหลี่ปิงอวิ้นต้องการที่จะถามบางอย่างกับเขาแต่ตอนนี้ตัวเธอถูกฮวงเฟิงโอบกอดอยู่และเธอเองก็เอาแขนคล้องไปที่เขาโดยที่ไม่รู้ตัวแต่หลังจากที่นึกได้เธอก็ยังไม่ผละมือออกไปแต่ใบหน้าของเธอกลับแดงและไม่กล้าหันไปมองฮวงเฟิงแทน
“ฉันรู้สึกปลอดภัยนะตอนที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของพี่”หลี่ปิงอวิ้นลอบมองไปที่ฮวงเฟิงพลางคิดด้วยท่าทางเขินอาย
แม้ว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบเธอจะมืดสนิทแต่ตอนนี้เธอก็ไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไปแล้วจนทำให้ถึงกับลืมเรื่องของทหารรับจ้างไปชั่วขณะ เมื่อฮวงเฟิงเหาะลงมาบนพื้นและวางเธอลงเรียบร้อยแล้ว เธอก็กลับรู้สึกใจหายขึ้นมาซึ่งความรู้สึกแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินอายยิ่งขึ้นไปอีก
หลี่ปิงอวิ้นในสายตาของฮวงเฟิงเธอดูเป็นคนเย็นชาซึ่งตอนนี้กลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ แล้วเธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่รู้จักอายเป็น เมื่อก่อนเธอทั้งเย็นชาและไม่สนใจใยดีเขา แต่นั่นเป็นเพราะเธอยังไม่รู้จักและไม่คุ้นเคยกับเขาและนั่นก็เป็นวิธีหนึ่งที่เธอเอาไว้ปกป้องตัวเองจากคนอื่นด้วย อีกอย่างเธอมีดีทั้งหน้าตา มีชื่อเสียงและมีผู้คนมากมายติดตามเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกใช้วิธีเพื่อเอาไว้ปกป้องตัวเองเท่านั้น…ไอลีนโนเวล
ซึ่งผลของการกระทำเช่นนี้ก็ไม่ดูไม่ร้ายแรงเท่าไหร่แม้ว่าเธอจะถูกคนอื่นไล่ตามมาโดยตลอดแต่ก็ไม่มีใครสามารถรบกวนเธอเกินไปจนถึงขั้นทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายเอาได้
ในความเป็นจริงแม้ว่าหลี่ปิงอวิ้นไม่รู้ว่าแฟนคลับของเธอใช้วิธีที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ในการติดตามเธอแต่ยังดีที่มีพี่ชายและครอบครัวของเธอคอยดูแลและตรวจสอบเรื่องนี้ให้ส่วนคนเหล่านั้นก็ได้รับการตักเตือนเล็กน้อย หลังจากนั้นเนื่องไม่มีใครพูดอะไรให้มันชัดเจนเหล่าบรรดาแฟนคลับหลี่ปิงอวิ้นจึงเข้าใจว่าการกระทำของพวกเขานั้นไม่ได้ผิด อีกทั้งพวกเขายังตามเธออย่างเปิดเผยอีกด้วย แต่อย่างไรก็ตามเกิดพวกเขาทำเกินกว่าเหตุขึ้นมา ฝ่ายคนของหลี่ปิงอวิ้นก็คงต้องโต้ตอบกลับไปบ้างเช่นกัน
ที่ครอบครัวของหลี่ปิงอวิ้นทำเช่นนั้นเนื่องจากไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเรื่องของเธอจนมากเกินไปและที่จริงพวกเขาก็ไม่ได้รังเกียจคนพวกนี้แต่อย่างใดเพราะเข้าใจว่าที่คนเหล่านี้ทำไปแบบนั้นนั่นก็เพราะลูกสาวของเพวกเขามีชื่อเสียงเป็นอย่างมากแต่ถ้าหากคนเหล่านี้ทำอะไรเกินกว่าเหตุแน่นอนว่าครอบครัวของหลี่ปิงอวิ้นไม่ยอมแน่และนั่นก็เพื่อตัวของหลี่ปิงอวิ้นเองด้วย พวกเขาจึงไม่ได้ปล่อยให้บอร์ดี้การ์ดตามไปดูแลเธอและนั่นก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้เรื่องเป็นเช่นนี้
”เอาล่ะเราไปกันเถอะ” เสียงของฮวงเฟิงทำลายฝันกลางวันของหลี่ปิงอวิ้นให้มลายหายไป เธอจึงตอบกลับเขาอย่างนุ่มนวล หลังจากนั้นเธอก็เดินตาม ฮวงเฟิงออกไปและเข้าไปในรถที่ลักพาใช้ลักพาตัวเธอมา
”สวัสดีคุณหัวหน้าผมทำภารกิจเสร็จแล้ว คุณอยากคุยกับคุณหลี่หน่อยไหมครับ” หลังจากขึ้นรถมา ฮวงเฟิงก็ยังไม่ได้ขับรถออกไปทันทีแต่เลือกที่จะโทรรายงานกับไป๋เสี่ยวโหลวก่อน
ความจริงช่วงเวลาในตอนนี้ไป๋เสี่ยวโหลวเองก็กำลังเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่เช่นกันเนื่องจากหัวหน้าสำนักและพี่ชายของหลี่ปงิอวิ้นก็ถามถึงสถานการณ์นี้ด้วยเพียงแต่ว่าตอนนี้ไป๋เสี่ยวโลวไม่กล้าโทรไปถามฮวงเฟิงเพราะเกรงว่าจะไปรบกวนเขาและอีกอย่างก็เพื่อช่วยปิดกั้นไม่ให้สองคนนี้ไปรบกวนสมาธิของฮวงเฟิงด้วย
แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักก็ยังไม่ได้ข่าวจากทางฮวงเฟิงไป๋เสี่ยวโหลวจึงรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆและเธอเองก็ไม่สามารถรายงานให้กับทางหัวสำนักและพี่ชายหลี่ปิงอวิ้นให้ทราบได้เช่นกัน จนในที่สุดในตอนนี้ฮวงเฟิงก็โทรมา!
เมื่อเห็นสายของฮวงเฟิงโทรมาไป๋เสี่ยวโหลวก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที แต่ก่อนที่เธอตจะถามเกี่ยวกับรายละเอียดของภารกิจ ฮวงเฟิงก็ได้รายงานให้เธอทราบก่อนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เธอแอบลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกฮวงเฟิงคนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวิงจริง ๆ เขาสามารถปฎิบัติภารกิจได้อย่างสมบูรณ์แบบ
“ขอสายคุณหลี่หน่อย”ในเวลานี้ความกังวลในใจของเธอได้คลายลงแล้ว น้ำเสียงของเธอจึงกลับมาเป็นปกติ ฮวงเฟิงเองก็รู้ดีว่าเธอเป็นคนใจเย็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร เขาจึงแอบชื่นชมถึงความสุขุมใจเย็นของเธอเช่นกัน
ฮวงเฟิงยื่นโทรศัพท์ให้กับหลี่ปิงอวิ้นหลี่ปิงอวิ้นกล่าวกับโทรศัพท์ว่า “สวัสดีฉันค่ะ ชื่อหลี่ปิงอวิ้น ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ”
เราได้รับรายงานเหตุการณ์นี้หลังจากที่พี่ชายของคุณโทรมาตอนนี้คุณปลอดภัยแล้วนั่นก็ถือว่าเยี่ยมมาก อย่าลืมโทรไปหาพี่ชายคุณล่ะ เขาเป็นห่วงคุณเอามากๆ” ซูอวิ้นกล่าว ไป๋เสี่ยวโหลวกล่าวกับหลี่ปิงอวิ้น
”เอาล่ะฉันเข้าใจแล้วค่ะ” หลี่ปิงอวิ้นกล่าวจากนั้นเธอก็มองไปที่ฮวงเฟิงและพูดว่า: “ครั้งนี้ที่ฉันรอดมาได้ ทั้งหมดคงต้องขอบคุณฮวงเฟิง ถ้าไม่ได้เขา ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคืนนี้ฉันจะมีชีวิตรอดกลับไปไหม ทุกคนห้ามลืมเรื่องที่เขาเข้ามาช่วยในครั้งนี้นะคะ ”
ฮวงเฟิงที่กำลังขับรถอยู่ข้างๆเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลี่ปิงอวิ้น เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่อย่างไรเสียเขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการต่อสู้เพื่อสร้างความดีความชอบ แต่คำพูดของหลี่ปิงอวิ้นก็ยังทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก