กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 409 ร้องไห้
”เฮ้อย่าร้องไห้น่า” ฮวงเฟิงกล่าวอย่างลนลาน เขาอยากเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่เขารู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม และดูเหมือนว่าเสี่ยวฮั่นต้องการปลดปล่อยความทุกข์ใจและความกดดันทั้งหมดทั้งมวลที่เธอมีในเวลานี้ออกมา เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเธอดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ผู้คนโดยรอบมากมายหันมามอง
ความกดดันในใจของเสี่ยวฮั่นและความทุกข์ใจของเธอนั้นมีไม่น้อยเลย ตั้งแต่ที่รู้ว่าแม่ของเธอป่วย เธอก็เศร้าใจมาตลอด
แม้ว่าเธอไปยืมเงินจากญาติๆแต่พวกเขาก็ไม่ต้องการให้ยืมเงินหรือไม่มีเงินจะให้ยืม ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหาเงินได้มากนัก และเนื่องจากเธอและน้องชายยังศึกษาอยู่ จึงไม่มีทางหารายได้ได้เลย ส่วนพ่อของเธอก็เสียไป ตั้งแต่เธอและน้องยังเด็ก
เมื่อจนปัญญาสิ่งเดียวที่เสี่ยวฮั่นคิดได้คือ ใช้เรือนร่างของเธอ เธอรู้ว่าเธอมีศักยภาพที่จะทำได้ ตอนที่เธออยู่ที่โรงเรียน ก็มีหนุ่มๆ นักเรียนชายมาก้อล้อก้อติด
ห้องในหอพักเธอก็มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ได้รับการอุปการะจากคนภายนอกรั้วมหาวิทยาลัย หญิงสาวผู้นี้มักจะแต่งตัวดีกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ และผู้หญิงคนนี้ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร และหลังจากไฟในหอพักดับลง เธอก็มักจะคุยกับผู้หญิงคนอื่น ๆ เธอใช้ประโยชน์จากความสาวความสวยสร้างรายได้ เสี่ยวฮั่นจึงควรใช้ข้อดีเหล่านี้ที่ผู้หญิงนางนี้ได้รับ ทำให้ชีวิตของตนเองดีขึ้น
เสี่ยวฮั่นเป็นคนที่สวยที่สุดในหอพักผู้หญิงคนนี้เคยพูดติดตลกว่า ถ้าเสี่ยวฮั่นเต็มใจที่จะถูกอุปการะ เสี่ยวฮั่นต้องได้เงินมากกว่าเธอแน่นอน
ณเวลานั้น เสี่ยวฮั่นรู้สึกเย้ยหยันและดูถูกเรื่องพรรณนั้น ดูหมิ่นผู้หญิงสาวคนนี้ที่ใช้เรือนร่างตัวเองแลกกับเงิน แต่เมื่อเธออับจนหนทาง คำพูดที่ผู้หญิงคนนี้พูดก็ผุดขึ้นมา บางทีเธอสามารถใช้ร่างกายตัวเองหารายได้เพื่อรักษาแม่ที่ป่วยได้
ทุกครั้งที่เสี่ยวฮั่นเห็นแม่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยและร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดใจของเธอก็รู้สึกสั่นไหว และในที่สุด ในคืนนี้ เธอก็รวบรวมความกล้าที่จะติดต่อพี่สาวหวังที่ทำงานในบาร์และเผยจุดประสงค์ของเธอ
แม้ว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอเต็มใจที่จะทำเช่นนั้นจริงๆ ทุกครั้งที่คิดว่า ชีวิตที่เหลืออยู่นั้นต้องพังพินาศ คิดว่าต้องไปร่วมหลับนอนกับชายแก่ที่อายุมากกว่าเธอหลายสิบปี เธอก็รู้สึกหมดอาลัยตายและสิ้นหวัง
อย่างไรก็ตามการได้พบกับฮวงเฟิงในวันนี้ ทำให้เธอรู้สึกประทับใจ เมื่อได้ดื่มกับเขา ฮวงเฟิงก็ไม่ได้ดื่มไวน์ของตัวเอง และเขาก็ไม่ฉวยโอกาสที่จะขยับมาแต๊ะอั๋งเธอ เธอจึงคิดได้ว่าถ้าเธอไม่เป็นฝ่ายพูดเชื้อเชิญเขา เขาคงไม่ออกมากับเธอ.ไอลีนโนเวล.
เสี่ยวฮั่นผู้รวบรวมความกล้าไม่ต้องการให้โอกาสนี้หลุดลอยไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพบกับคนอุปการะที่แก่กว่าเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง และเป็นการดีกว่าหากหาชายหนุ่มที่อายุใกล้เคียงกันมาอุปการะได้แทนที่จะเป็นชายแก่ที่น่าขยะแขยง
ดังนั้นเสี่ยวฮั่นผู้เหนียมอายจึงเป็นฝ่ายที่จะเริ่มพูดเอง หลังจากที่รวบรวมความกล้าด้วยความยากลำบาก เธอไม่คาดคิดว่ามันจะมาลงเอยเช่นนี้ เธอจึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ยิ่งเธอร้องไห้มากเท่าไหร่ เธอก็ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆ ความคับแค้นใจ ความกดดัน และเพราะความอับอายที่ได้รับยังคงไม่จืดจางไป
ในเวลาสั้นๆเสี่ยวฮั่นร้องไห้อย่างน่าเวทนา ไม่ว่าฮวงเฟิงจะพูดว่าอะไร เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้อง
มีผู้คนมากมายชี้ไปทางพวกเขาและซุบซิบกันมีคนจำนวนไม่น้อยที่กินอาหารอยู่ตรงมุมถนน นอกจากนี้ยังมีผู้สัญจรจำนวนมากเดินผ่านไปมา พวกเขากลายเป็นจุดสนใจ และคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวต่างก็คิดว่า ฮวงเฟิงนั้นรังแกเธอ
ในที่สุดก็มีหญิงชราคนหนึ่งที่ไม่สามารถทนดูอีกต่อไปได้ เดินไปปลอบเสี่ยวฮั่น และมองไปยังฮวงเฟิง แล้วพูดขึ้นว่า: “นี่ พ่อหนุ่ม ทำไมปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ล่ะ ดูซิ แฟนคุณออกจะสวย คุณไม่ควรปล่อยให้เธอร้องไห้แบบนี้นะ! รีบขอโทษเธอซะสิ ปล่อยๆ มันไปเถอะ เธอทั้งสองทะเลาะอะไรกันมาล่ะ? ”
หากฮวงเฟิงผิดจริงเขาก็พร้อมที่จะขอโทษ แต่ตอนนี้นี่ คือเขาไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงร้องไห้ และอีกอย่างเขากับเธอก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน ถูกไหม?
โชคยังดีที่เสี่ยวฮั่นไม่ได้มีเจตนาให้เขาเป็นแพะรับบาปเธอจึงพยายามอย่างที่สุดที่จะควบคุมสติอารมณ์เพื่อขอบคุณคุณป้าท่านนี้ หลังจากอธิบายอยู่พักใหญ่ ป้าผู้ใจดีก็ได้จากไป แต่ก่อนที่คุณป้าจะจากไป เธอกล่าวเตือนฮวงเฟิงว่าอย่ารังแกผู้หญิง ฮวงเฟิงได้แต่ตกปากรับคำ
”อย่าร้องไห้อีกเลยนะถ้าคุณร้องไห้อีก คนต่อไปที่จะมาจะไม่ใช่คุณป้าละ มีคนมากมายที่อยากจะเป็นฮีโร่ช่วยสาวสวย” ฮวงเฟิงพูดอย่างหมดหนทางขณะมองไปยังหนุ่มๆ ที่อยู่โดยรอบ ที่พร้อมจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
หลังจากที่เสี่ยวฮั่นได้ระบายออกมาเธอก็สบายใจขึ้นมามาก แม้ว่ายังคงสะเทือนใจอยู่ แต่ก็ไม่เจ็บปวดเช่นตอนที่ร้องไห้แล้ว
”ขอโทษค่ะที่สร้างปัญหา”เสี่ยวฮั่นกล่าวขอโทษฮวงเฟิง เรื่องนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบ ฮวงเฟิงไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลย
”ลืมมันไปซะเถอะไม่มีอะไรนี่” ฮวงเฟิงไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืดกับเธอ อย่างไรก็ตาม ในตอนแรก ฮวงเฟิงดูหมิ่นเด็กสาวผู้นี้ที่เป็นคนออกปากที่จะเป็นคนรักของคนอื่น แต่ตอนนี้เมื่อเห็นสิ่งที่เธอแสดงออกมา เขารู้สึกได้ว่าเธอเศร้าโศกเสียใจจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ฮวงเฟิงรู้สึกว่าเธอต้องประสบกับปัญหาบางอย่าง มิเช่นนั้นเธอคงไม่ร้องไห้อย่างงี้
”ขอบคุณนะคะฉันขอโทษจริงๆ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ฉันมีเรื่องต้องไปทำอีก งั้นฉันขอตัวก่อนนะ” เสี่ยวฮั่นกล่าวพร้อมลุกขึ้นยืน ในเมื่อฮวงเฟิงไม่มีเงินและไม่สามารถดูแลเธอได้ เธอจึงได้แต่เดินจากไปและมองหาคนใหม่
”เดี๋ยวก่อน!”ฮวงเฟิงตะโกน “คุณบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่?”
หากไม่เป็นเช่นนั้นเธอคงไม่ร้องห่มร้องไห้อย่างขมขื่น การที่ฮวงเฟิงได้บอกไปแล้วว่าเขาไม่มีเงิน จึงไม่จำเป็นที่อีกฝ่ายจะต้องเสแสร้งต่อหน้าเขา
ยิ่งไปกว่านั้นฮวงเฟิงรู้ว่าหลังจากที่เสี่ยวฮั่นออกจากนี่ไป เธออาจไปหาคนรวยคนอื่นให้มาอุปการะเธอ เพราะปัญหาของเธอยังไม่ได้รับการแก้ไข