กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 437 เข็มดอกท้อ

　ไม่ไกลจากหัวหน้าสำนักฮัวและคนอื่นๆเป็นคนของสำนักถัง และสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ก็คือฝนเข็มดอกท้อ!
”ศิษย์น้องหวังเกิดอะไรขึ้นกับฝนเข็มดอกท้อของท่านงั้นเหรอ?ท่านมั่นใจหรือไม่?” ผู้อาวุโสของสำนักถังถาม
เป้าหมายของเขาคือผู้อาวุโสอีกคนของกลุ่มถังหมิงปัจจุบันเขาเป็นผู้นำในการพัฒนาฝนเข็มดอกท้อซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาถามคำถามนี้
“ศิษย์พี่ซุนไม่ต้องกังวลไป ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับฝนเข็มดอกท้อหรอก!” ศิษย์น้องหวังตบหน้าอกของเขาและสัญญา
สำนักถังนั้นเคยเป็นของสำนักระดับสองของอาณาจักรสำเภาสวรรค์และสาเหตุหลักเพราะไม่มียอดฝีมือในสำนักมากนัก อย่างไรก็ตามพวกเขาได้ใช้อาวุธลับเป็นหลักและแม้ว่าจะเป็นอาวุธลับ แต่ในอดีตพวกเขาก็พัฒนาอาวุธลับธรรมดามาโดยตลอด
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้มันแตกต่างออกไปหลังจากการวิจัยมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในที่สุดสำนักถังก็สามารถสร้างอาวุธสังหารอย่างฝนเข็มดอกท้อออกมาได้ ซึ่งสามารถปล่อยเข็มพิษ 810 เข็มได้ในทันที แม้ว่าใครก็ตามที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะหลบเข็มพิษจำนวนมากเหล่านี้ได้ในพริบตา
อย่างไรก็ตามเนื่องจากอาวุธลับนี้มีพลังมากจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะสร้างมันขึ้นมา แม้ว่าสำนักถังจะมีความเชี่ยวชาญในการสร้างอาวุธลับ แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถสร้างสิ่งเหล่านี้ได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ที่สำเร็จแล้วแต่มันก็ยังน่าประทับใจมากศิษย์น้องหวังคิดอยู่เสมอว่าอาวุธลับนี้เป็นอาวุธที่สามารถทำให้โลกเป็นจริงได้ อาวุธลับนี้เพียงพอที่จะทำให้ยอดฝีมือชั้นสูงตายได้ ในช่วงเวลาสำคัญหากยอดฝีมือระดับสูงเสียชีวิตผลกระทบจะเกิดขึ้นอย่างใหญ่หลวง เพราะยอดฝืมือระดับสูงมีเพียงในอาณาจักรวายุโชยเท่านั้น หากพวกเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหันผู้คนในอาณาจักรวายุโชยก็จะสูญเสียผู้นำและกลุ่มมังกรก็จะสูญเสียหัวเรือใหญ่ ดังนั้นคนในอาณาจักรสำเภาสวรรค์อาจจะใช้โอกาสนี้ในการพลิกกระดานและได้มาซึ่งชัยชนะก็เป็นได้
ดังนั้นทุกคนในสำนักถังโดยเฉพาะผู้ที่คิดค้นฝนเข็มดอกท้อก็กำลังรอโอกาสนี้ที่จะทำให้ทุกคนประหลาดใจ!สำหรับพวกเขาแล้วสงครามครั้งนี้ไม่ใช่วิกฤต แต่เป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะสร้างชื่อให้ตัวเองในสำนักถัง
เมื่อเวลาผ่านไปงานเลี้ยงก็ค่อยๆเงียบลงแม้ว่าหัวหน้าสำนักฮัวจะรู้ว่ามีอาวุธลับอย่างฝนเข็มดอกท้อนั่นจึงทำให้อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นเล็กน้อย แต่คนอื่นๆ ไม่รู้จักของสิ่งนี้ ดังนั้นบรรยากาศของงานเลี้ยงทั้งหมดจึงไม่ค่อยดีสักเท่าไร ทุกคนกังวลเกี่ยวกับอาณาจักรวายุโชย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถกินเหล้าได้อย่างสบายใจ ดังนั้นงานเลี้ยงจึงถูกยกเลิกก่อนเวลาอันควร
เมื่อศิษย์น้องหวังจากสำนักถังกลับไปที่บ้านของเขาแล้วเขาก็หยิบอาวุธลับของเขาออกมา ซึ่งก็คือฝนเข็มดอกท้อนั่นเอง ในขณะที่เขาอ่านมันอยู่นั้นความรู้สึกพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
อาวุธลับนี้ถือได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกของเขาแม้ว่าจะเป็นคนธรรมดาตราบใดที่พวกเขาเรียนรู้วิธีใช้อาวุธลับนี้พวกเขาก็สามารถสังหารยอดฝีมืออันดับหนึ่งได้ทันทีโดยทันได้มีโอกาสตอบโต้ใดๆ พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะตอบสนองเลย
นอกจากนี้สิ่งนี้ยังใช้งานง่ายตราบใดที่กดที่ส่วนที่ยื่นออกมาเล็ก ๆ ก็จะสามารถใช้งานได้ กล่าวคือตราบใดที่คนๆ นี้ไม่ใช่คนโง่เกินไปนักเขาก็สามารถใช้สิ่งนี้ได้
”นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของยุคสมัยอย่างแท้จริง”ศิษย์น้องหวังถอนหายใจขณะที่เขาพูดกับฝนเข็มดอกท้อที่เขาประดิษฐ์ขึ้น
เนื่องจากเขาดื่มแอลกอฮอล์เล็กน้อยเมื่อตอนเย็นจิตสติของศิษย์น้องหวังจึงไม่ค่อยดีนักหลังจากตรวจสอบผลงานชิ้นเอกของเขาแล้วเขาก็เข้านอน สำหรับผลงานชิ้นเอกของเขานั้นเขาได้วางไว้ในกล่องใกล้ๆ ตัว
อย่างไรก็ตามเขาเชื่อว่าไม่มีอะไรพลาดไม่นานนักหลังจากที่เขาหลับไปก็มีแสงวาบขึ้นมาไม่สว่างมากนัก หลังจากนั้นอาวุธลับก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่ในโลกใบนี้
”ฝนเข็มดอกท้อ: อาวุธลับของสำนักถัง มันสามารถยิงออกไปได้ 810 เข็มได้ทันทีในคราวเดียวกันเข็มแต่ละเล่มมีพิษสูงและสามารถฆ่าคนตายได้ทันที!” ไอลีนโนเวล
เมื่อฮวงเฟิงทานอาหารเสร็จและแยกตัวจากซูหยูโม่และคนอื่นๆเขาก็กลับไปที่บ้านของตัวเองทันที ที่บ้านเขายังคงมีสาวงามที่เขาต้องทำอาหารให้ แต่เห็นได้ชัดว่าสาวงามคนนี้สามารถดูแลได้อย่างง่ายดาย
แน่นอนว่าเธอไม่ลืมที่จะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ล่าสุดของภารกิจเพราะอย่างไรก็ตามเธอก็ยังคงเป็นหัวหน้าทีมของฮวงเฟิงและฮวงเฟิงเองก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะปิดบังอะไรจากพวกเขาอยู่แล้ว นอกจากการมาพร้อมกับซูหยูโม่และสาวๆ คนอื่นๆ แล้วดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม่มีอะไรต้องทำอีกแล้ว
แน่นอนว่าเมื่อไป่เสี่ยวโหรวได้ยินเรื่องนี้เธอก็ยังคงพูดว่าฮวงเฟิงมีโชคเรื่องผู้หญิงเป็นอย่างมากซึ่งทำให้ฮวงเฟิงสวนกลับอีกครั้ง เพราะว่าเขาก็เพิ่งจะถูกบอกเช่นนี้ตอนที่อยู่ที่โต๊ะไวน์
อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าไป่เสี่ยวโหรวนั้นไม่ได้สนใจชีวิตส่วนตัวของฮวงเฟิงมากเกินไปดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับปัญหานี้ ดังนั้นเขาจึงได้กลับไปที่ห้องของตัวเองเร็วขึ้น
เมื่อเขามาถึงห้องนอนฮวงเฟิงก็พบว่ามีบางอย่างอยู่ในกล่องจักรวาลของเขาซึ่งมันเป็นอาวุธลับ
“ฝนเข็มดอกท้องั้นเหรอ?”ดูเหมือนว่าฉันจะเคยห็นสิ่งนี้ในทีวีนะ” ฮวงเฟิงพึมพำขณะที่เขาจับบางสิ่งที่ดูเหมือนกระบอกอะไรสักอย่าง
อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะสังเกตไอเท็มชิ้นนี้อย่างถี่ถ้วนเขาก็ได้ยินเสียงเครื่องจักรที่เขาไม่ได้ยินมานานแล้ว
”พวกเราได้รวบรวมสี่ไอเท็มจากห้วงเวลาและพื้นที่เดียวกันคุณต้องการที่จะเคลื่อนย้ายประตูมิติหรือไม่?” ระบบแจ้งเตือนเข้ามา
เสียงแจ้งเตือนนี้ทำให้ฮวงเฟิงตกตะลึงเขาไม่คาดคิดว่าการแจ้งเตือนดังกล่าวจะปรากฏขึ้นในเวลานี้เพราะมีหลายสิ่งที่ไม่ได้บอกว่ามันมาจากที่ใด ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้ที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ เพราะเขาสามารถได้รับเพียงสิ่งเดียวและรวบรวมเพียงหนึ่งไอเท็ม
ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาได้รวบรวมสิ่งของสี่ชิ้นมาจากห้องเวลาและพื้นที่เดียวกัน สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจ แต่ตอนนี้เขาตื่นเต้นมากกว่าประหลาดใจเสียอีก
นับตั้งแต่การเคลื่อนย้ายประตูมิติครั้งล่าสุดเขาหวังว่าจะสามารถเคลื่อนย้ายประตูมิติได้อีกครั้ง เพราะว่าในกรณีนั้นเขาจะสามารถสัมผัสกับความรุ่งเรืองของพื้นที่อื่นๆ ได้ แต่ก็มีพื้นที่อื่นๆ อีกมากมาย แม้ว่าเขาจะพยายามหาสิ่งต่างๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถได้รับไอเท็มจากพื้นที่เดิมได้มากนักซึ่งทำให้เขารู้สึกเสียใจและเสียดายอยู่เล็กน้อย
และในตอนนี้โดยที่ไม่ทันได้เตรียมตัวเลยแม้แต่น้อยเขาก็ได้รวบรวมทั้งสี่ไอเท็มจากพื้นที่เดียวกันสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าการที่จะสามารถเคลื่อนย้ายไปยังพื้นที่อื่นได้นั้นเป็นสิ่งที่ดี ในพื้นที่เหล่านั้นไม่เพียงแต่เขาจะไม่ตายแต่เขายังสามารถได้รับไอเท็มดีๆ อีกด้วย
”ใช่แล้วเราจะเริ่มการเคลื่อนย้ายประตูมิติเดี๋ยวนี้!” ฮวงเฟิงกล่าวเสียงดัง จากนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเพราะเขาไม่ได้อยู่คนเดียวยังมีไป่เสี่ยวโหรวอยู่เคียงข้าง หากเขาสร้างความปั่นป่วนมากเกินไปมันก็จะดึงดูดความสนใจของเธอได้อย่างง่ายดาย
โชคดีที่หลังจากที่ฮวงเฟิงพูดจบประโยคนี้ดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆจากห้องข้างๆ ซึ่งทำให้ ฮวงเฟิงรู้สึกโล่งใจ
จากนั้นอีกสี่ไอเท็มก็ลอยออกมาจากแหวนจักรวาลของเขารวมถึงฝนเข็มดอกท้อที่เขาเพิ่งจะได้มาด้วย
”มันคือไอเท็มทั้งสี่ชิ้นนี้!พวกมันทั้งหมดมาจากห้วงอวกาศเดียวกัน!” ฮวงเฟิงพึมพำขณะที่เขามองไปที่เคล็ดลับการฝึกตนคงกระพันเจ็ดดาวนพเคราะห์ หมัดฟ้าผ่าเจ็ดดาวนพเคราะห์ ระเบิดเหม็น และฝนเข็มดอกท้อที่เพิ่งได้รับมา ซึ่งกำลังเคลื่อนที่ไปมาอย่างต่อเนื่องตรงหน้าเขา
แต่ในเวลานี้สิ่งของทั้งสี่ชิ้นนี้เริ่มหมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆหลังจากนั้นก็มีแรงดูดที่คุ้นเคยแต่แปลกประหลาดที่ทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดเข้าไป!
”นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ฮวงเฟิง”ประหลาดจริงๆ เลย!” ข้างห้องของฮวงเฟิงนั้นคือไป่เสี่ยวโหรที่กำลังนอนอยู่บนเตียงและพึมพำบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าท่าทางของฮวงเฟิงในตอนนี้นั้นดึงดูดความสนใจของเธอ แต่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วและเธอเองก็ไม่คิดที่จะไปที่ห้องของฮวงเฟิงอีกด้วย
”อากาศที่นี่ไม่เลวเลยนะ!”เมื่อฮวงเฟิงลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเขามองดูทิวทัศน์โดยรอบและสูดอากาศบริสุทธิ์ขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง
นี่เป็นการเคลื่อนย้ายประตูมิติครั้งที่สองของเขาซึ่งเป็นการเคลื่อนย้ายประตูมิติครั้งล่าสุดได้ส่งเขาไปยังสนามรบโดยตรง ในเวลานั้นเขาไม่มีเวลาสังเกตสภาพแวดล้อมยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากสงครามสภาพแวดล้อมของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นของดินปืน เขาจึงไม่พบความแตกต่างระหว่างอากาศกับโลกแห่งความจริงที่เขาอยู่
อย่างไรก็ตามการเคลื่อนย้ายประตูมิติในครั้งนี้แตกต่างออกไปคราวนี้เขาไม่ได้ถูกส่งไปที่สนามรบและมีศัตรูไม่มากนักและไม่มีกลิ่นของดินปืนที่จะทำให้ผู้คนรู้สึกกระวนกระวายใจ
อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าการเคลื่อนย้ายประตูมิติของเขาในครั้งนี้สถาการณ์คงไม่สงบเพราะรอบๆตัวเขามีนักรบสองสามคนสวมชุดนักรบพร้อมดาบที่เอว พวกเขาทั้งหมดรีบเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางที่จริงจัง
”ไม่มีทางนี่เป็นการเคลื่อนย้ายประตูมิติครั้งที่สองของฉันและฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะเคลื่อนย้ายประตูมิติไปในสภาพแวดล้อมเช่นนี้”ฮวงเฟิงย้อนแย้งอยู่ในใจ เขาสามารถคาดเดาได้แล้วว่าสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่คงจะไม่ดีไปกว่าครั้งที่แล้วซึ่งทำให้เขาแอบก่นด่าอยู่ในใจ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะว่าการเคลื่อนย้ายประตูมิตินี้ถูกจัดโดยระบบดังนั้นถึงแม้เขาจะรู้สึกไม่พอใจแต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้
เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์อะไรได้ฮวงเฟิงสามารถใช้เวลานี้เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์รอบตัวเขา เพียงทำเช่นนั้นเขาก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไปมีชีวิตยืนยาวขึ้นและได้รับสิ่งที่ดีมากยิ่งขึ้น
โชคดีที่ระบบไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ฮวงเฟิงยากลำบากแต่อย่างใด เมื่อเขาถูกเคลื่อนย้ายประตูมิติมาเสื้อผ้าของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นชุดนักรบแล้วและเขาก็ดูไม่แตกต่างจากคนอื่นๆ