กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 444 ประลอง (4)

อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนและฝูงชนก็ส่งเสียงเชียร์เพื่อชัยชนะของเขา ก่อนการต่อสู้อย่างเป็นทางการระหว่างสองประเทศถ้าหากเขาสามารถชนะการแข่งขันนี้ได้ความมั่นใจของทุกคนก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ดังนั้นนอกเหนือจากหลิวหมิงเจี๋ยและหลี่เต๋อหยูที่อยู่ข้างๆเขาแล้วก็ไม่มีใครได้ยินเสียงตะโกนดังของฮวงเฟิงเลย
“พี่ฮวงมีอะไรงั้นเหรอ?”หลิวหมิงเจี๋ยถามฮวงเฟิงด้วยความสงสัย
คนที่ตอบหลิวหมิงเจี๋ยไม่ใช่ฮวงเฟิงแต่เป็นคนที่ร้องอย่างน่าอนาถอยู่บนเวทีอย่างไรก็ตามเสียงกรีดร้องไม่ได้ดังมาจากหยวนเหลียงที่ได้รับบาดเจ็บซึ่งพ่ายแพ้การแข่งขันไปแล้ว แต่มาจากผู้อาวุโสตงที่ได้รับชัยชนะ
หลิวหมิงเจี๋ยรีบมองไปบนเวทีเขารับรู้ได้เพียงว่าผู้อาวุโสตงที่เพิ่งจะได้รับชัยชนะและกำลังจะกลับไปที่ด้านหน้าของจัตุรัสได้นอนอยู่บนพื้นและร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา และหลิวหมิงเจี๋ยเองก็ดูเหมือนจะเห็นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างน่ากลัว!
“เป็นอะไรไป?เกิดอะไรขึ้นกับผู้อาวุโสตง?” หลิวหมิงเจี๋ยไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นบนเวทีก่อนหน้านี้เขาจึงถามคนข้างๆ อย่างกังวล อย่างไรก็ตามราวกับว่าคนข้างๆ ไม่ได้ยินคำพูดของเขา พวกเขายังคงมองไปที่เวทีด้วยความงุนงง
”อาณาจักรวายุโชยไอหมาหน้าด้าน!”
”คิดว่าจะใช้อาวุธลับทำร้ายคนได้จริงๆอย่างนั้นเหรอ ฆ่ามัน ฆ่ามันซะ!”
”ไอ้คนหน้าด้านไร้ยางอายเจ้าใช้อาวุธลับเพราะว่าไม่สามารถเอาชนะเขาได้งั้นสินะ!”
ในที่สุดความเงียบบนเวทีก็ถูกทำลายลงและหัวหน้าสำนักก็รีบวิ่งไปที่ใจกลางของจัตุรัสเพื่อพยุงผู้อาวุโสตงขึ้นและตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา
”เมื่อกี้ผู้อาวุโสตงชนะไปแล้วและกำลังจะกลับมาข้าไม่เคยคิดเลยว่าไอ้หัวขโมยสุนัขไร้ยางอายของอาณาจักรวายุโชยจะใช้อาวุธลับเพื่อทำร้ายคนอื่นและทำร้ายผู้อาวุโสตงจากทางด้านหลัง” หลี่เต๋อหยูมองหยวนเหลียงด้วยความโกรธ แต่ปากของเขาก็ยังคงตอบคำถามของหลิวหมิงเจี๋ย
”ไม่เพียงแค่นั้นดูเหมือนว่าอาวุธลับนั่นจะมีพิษด้วยนะ!”ฮวงเฟิงยังกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนของอาณาจักรสำเภาสวรรค์ แต่วิชากำลังภายในและเคล็ดลับวิชาหมัดที่เขาเรียนรู้มาก็ล้วนมาจากสำนักแห่งนี้และความประทับใจที่หลิวหมิงเจี๋ยและหลี่เต๋อหยูได้มีให้เขาก็ตราตรึงใจ ดังนั้นเขาจึงต้องยืนอยู่ฝ่ายของอาณาจักรสำเภาสวรรค์อยู่แล้ว
“การประลองที่ยุติธรรมแต่เขากลับใช้อาวุธลับเพื่อฆ่าคนอื่น!” หลิวหมิงเจี๋ยนั้นก็กำลังโกรธ เขาพูดอย่างชัดเจนเองว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรมแต่เขากลับใช้อาวุธลับ หยวนเหลียงคนนี้ช่างไร้ยางอายเกินไปแล้ว
หลิวหมิงเจี๋ยไม่ใช่คนเดียวที่โกรธแต่ศิษย์คนอื่นๆ และหัวหน้าสำนักทั้งหลายในตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะมาจากสำนักใดต่างก็พากันโกรธมาก พวกเขาชนะแล้วอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้พวกเขาถูกลอบทำร้ายจากไอ้พวกเด็กจากอาณาจักรวายุโชย แล้วจะไม่ให้พวกเขาไม่โกรธได้อย่างไร? Aileen-novel
ในขณะที่หัวหน้าสำนักกำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบอาการบาดเจ็บของผู้อาวุโสตงแต่บรรดาศิษย์นั้นไม่ได้ม่สนใจมากนักด้วยความโกรธและการโดนดูถูก พวกเขาล้อมรอบหยวนเหลียงและคนจากสำนักอัคคีโลหิตเอาไว้
ในตอนนี้หยวนเหลียงต้องได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าพี่น้องในสำนักของเขาแลวเขามองไปรอบๆ นักศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรค์ขยับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
“โลกศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์พวกท่านจะยอมรับความพ่ายแพ้แบบนี้งั้นเหรอ?” หยวนเหลียงตะโกนเรียกบรรดาหัวหน้าสำนักทั้งหลาย เขารู้ว่ามีเพียงคนเหล่านั้นเท่านั้นที่จะสามารถหยุดบรรดาลูกศิษย์ที่เก็บงำความตั้งใจชั่วร้ายที่มีต่อเขาได้
”หยุดพล่ามเถอะ!”ก็เห็นได้ชัดแล้วว่าแกน่ะแพ้แล้ว!” มีบางคนโต้กลับ
”ใช่แล้วเจ้านั่นแหละที่แพ้ แล้วเจ้าก็ยังไม่กล้ายอมรับความพ่ายแพ้แถมยังกล้าลอบโจมตีจากทางด้านหลังอีกด้วย นี่แกเป็นฮีโร่แบบไหนกัน?” เสียงคนอื่นๆ ก็สะท้อนออกมา
”ใครบอกว่าข้าแพ้?ข้ายอมรับความพ่ายแพ้หรือเปล่าล่ะ?” เมื่อกี้ข้าแค่ล้มลงกับพื้นและยังไม่ได้แพ้เลย ดูเหมือนว่าขาแพ้พวกเจ้าแล้วยังงั้นเหรอ?” หยวนเหลียงพูด “นอกจากนี้ใครมีกฎว่าห้ามใช้อาวุธลับในระหว่างการแข่งขันกันล่ะ?”
“นี่มันเป็นการประลองที่ยุติธรรมแล้วทำไมพวกเจ้าถึงใจแคบขนาดนี้ล่ะ!”
”พวกเจ้าก็กำลังจะใช้อาวุธเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?มียอดฝีมือตั้งมากมายที่ใช้อาวุธลับในโลกของศิลปะการต่อสู้ ไม่ต้องพูดถึงว่าแค่ในอาณาจักรสำเภาสวรรค์ก็มีผู้มีชื่อเสียงตั้งหลายคนที่ใช้อาวุธลับ งั้นจะเหมารวมเลยได้ไหมล่ะว่าพวกเขาทั้งหมดก็เป็นพวกน่ารังเกียจ?” หยวนเหลียงกล่าว
”อย่าเสียเวลาไปพูดกับคนอย่างมันเลยฆ่ามันซะ!”
”ใช่แล้วฆ่ามันเลย!”
เห็นได้ชัดว่าศิษย์ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์เหล่านี้ไม่มีความอดทนที่จะโต้เถียงกับหยวนเหลียงอีกต่อไปแล้ว
“ช้าก่อน!”ในเวลานี้มีผู้นำสำนักเพียงไม่กี่คนที่เดินไปที่ด้านข้างของหยวนเหลียงและกล่าวว่า: “จงมามอบยาถอนพิษมา!”
”พวกท่านต้องการยาถอนพิษงั้นเหรอ?”ได้สิ ถ้าพวกท่านชนะในยกที่สาม ข้าจะมอบให้! “หยวนเหลียงกล่าวหลังจากพักฟื้นมาระยะหนึ่งแม้ว่าเขาจะยังไม่หายดีถึงจุดสูงสุด แต่เขายังดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้มาก และคนที่สนับสนุนเขาในตอนนี้ก็คือคนที่แพ้ในยกแรกเขาอาจจะมีความสุขที่สุด ในตอนนี้เขาคิดว่าเขาจะต้องแพ้การแข่งขันอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขาถูกย้ายกลับมาที่นี่โดยหัวหน้าสำนักของเขาเองและเขาก็จะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ในที่สุด
”ยกที่สามอะไรกัน?ไม่มียกที่สามแล้ว!” พวกเเราชนะไปแล้วทั้งสองยก ดังนั้นก็ไม่จำเป็นต้องแข่งขันอีกต่อไปในยกที่สาม! “หัวหน้าสำนักกล่าว
“เป็นไปได้ไหมที่เจ้าคิดเช่นเดียวกับพวกโง่เขลาพวกนั้นข้าบอกไว้ก่อนแล้วว่าเจ้าไม่สามารถใช้อาวุธลับในการประลองตัวต่อตัวได้! และยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เลย” ในตอนนี้หยวนเหลียงมองไปที่เขา และกล่าวว่า: “แน่นอนว่า ถ้าท่านที่บอกว่าตัวเองอยู่ในโลกศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์แล้วบอกว่าท่านไม่สามารถที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ งั้นข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกต่อไปแล้ว
คำพูดของหยวนเหลียงทำให้ทุกคนรู้สึกหนักใจแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะคิดว่าการกระทำของหยวนเหลียงในตอนนี้เป็นเรื่องที่น่ารังเกียจมากไม่ได้กล่าวถึงวิธีที่เขาแอบทำร้ายและทำร้ายผู้อื่นเห็นได้ชัดว่าเขาแพ้แล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมรับ
อย่างไรก็ตามหากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วมันเป็นความจริงที่ว่าหยวนเหลียงยังไม่ได้ยอมรับความพ่ายแพ้ในตอนนี้ นอกจากนี้ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ไม่ได้บอกว่าไม่สามารถใช้อาวุธลับได้ และในบรรดาผู้นำสำนักอย่างพวกเขาก็มีบางคนที่เชี่ยวชาญอย่างมากในการใช้อาวุธลับเช่นกัน
“แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดี?ยังจะต้องสู้ในยกที่สามอีกงั้นเหรอ?” หัวหน้าสำนักทั้งหมดรวมตัวกันอีกครั้งแล้วกล่าว
”พวกเจ้าจะต้องสู้เพื่ออะไรกัน?ก็ชัดเจนแล้วว่าพวกเราเพิ่งจะชนะ!!”
”ก็เขายังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วพวกเราจะชนะได้อย่างไรกันล่ะ?” แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่ในตอนนี้หยวนเหลียงก็ยังไม่ได้ยอมรับความพ่ายแพ้ นอกจากนี้หลังจากผู้อาวุโสตงที่ได้รับบาดเจ็บเขาก็ไม่ได้มีเจตนาซ้ำเติมอาการบาดเจ็บนั้น
”ผู้อาวุโสตงท่านไม่ควรแสดงความเมตตาในตอนนี้นะในเมื่อเขาไม่ยอมรับความพ่ายแพ้และพวกเราก็ใช้โอกาสนี้ฆ่าเขาซะ ในสนามรบในอนาคตพวกเราก็จะได้มีศัตรูที่แข็งแกร่งน้อยลง!” มีบางคนเริ่มบ่นผู้อาวุโสตง
”จะมีประโยชน์อะไรที่จะมาพูดเรื่องพวกนี้ในตอนนี้ประเด็นสำคัญก็คือพวกเราจะสู้ในยกที่สามหรือไม่ ถ้าพวกเราไม่สู้ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอีกฝ่ายประกาศอะไรออกไป”
“ใช่แล้วไอ้พวกอาณาจักรวายุโชยพวกนี้มันไร้ยางอายจริงๆ ถ้าพวกมันสามารถทำอะไรบางอย่างได้ เช่นการลอบโจมตีจากทางด้านหลัง บางทีพวกมันอาจจะไปป่าวประกาศว่าพวกเราไม่กล้ายอมรับความพ่ายแพ้และไม่กล้าที่จะสู้กับพวกมันก็ได้นะ!” มีบางคนเห็นด้วย