กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 97 กังวล

บทที่ 97  กังวล
เขาจะทำให้พ่อมีความสุขได้อย่างไรกันนะ?
นี่ไม่ใช่คำถามที่ยากมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะทำให้พ่อของเขามีความสุขได้
และนั่นคือการปลุกพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์
พ่อของเขาตั้งหน้าตั้งตารอดูว่าเขาจะสามารถปลุกพลังเวทย์มนตร์มากว่าสิบปีได้หรือไม่
และถ้าเขาทำได้พ่อของเขาจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ
และเมื่อถึงตอนนั้นถ้าเขาบอกว่าเขาทำแหวนมิติหายพ่อของเขาก็คงจะไม่โกรธมากนัก
เมื่อเขาเข้าใจมาถึงจุดนี้นี่เป็นครั้งแรกที่โอหยางซิงเหวินไม่คิดว่าวันนี้เขาจะไปเที่ยวเล่นที่ไหน เขานั่งลงบนเตียงแล้วหลับตาและเริ่มทำสมาธิ
มีเพียงโอหยางซิงเหวินเท่านั้นที่ไม่รู้ว่ายาเสริมความฉลาดที่เขาได้กินมาก่อนหน้านี้เป็นยาหลอก
ฮวงเฟิงได้กินยาเม็ดที่แท้จริงไปแล้ว
แต่ความสามารถด้านเวทมนตร์ของโอหยางซิงเหวินนั้นอ่อนแอมาก
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพึ่งพาความสามารถของตัวเองเพื่อปลุกพรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์ภายในสองสามวัน
สำหรับโอหยางซิงเหวินที่ไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์นี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับการฝึกตนอย่างซื่อสัตย์
อารมณ์ของโอหยางซิงเหวินและหวังเอ๋อไม่ค่อยดีนัก
และโลกของฮวงเฟิงเองก็ไม่ได้อารมณ์ดีสักเท่าไร
เมื่อไม่สามารถใช้กล่องจักรวาลได้ในตอนนี้ถึงแม้ว่ามันจะถูกล้างออกไปแล้ว
แต่เขาก็ยังคงเสียใจอยู่ลึกๆ
เช่นเดียวกับที่เจ้าของบ้านกลั่นแกล้งเขาถึงแม้ว่าเพื่อนคนนั้นจะจากไปแล้วในตอนนี้ แต่เขาก็จะไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆ
เพราะกล่องจักรวาลของเขายังอยู่ในห้องเช่านั้นและเขาต้องย้ายออกโดยเร็วที่สุด
อันที่จริงแล้วฮวงเฟิงเคยคิดที่จะย้ายออกจากที่นี่เป็นเวลานานแล้ว
เพียงแต่เขาไม่มีเงินและไม่มีที่พักที่เหมาะสม
นอกจากนี้สถานที่ที่เขาอาศัยอยู่ในตอนนี้
แม้ว่าจะดูทรุดโทรมไปสักหน่อยแต่ค่าเช่าก็ไม่แพงและนั่นคือเหตุผลที่เขาอยู่ที่นี่มาโดยตลอด
แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลเขาไม่สามารถเอากล่องจักรวาลมาเสี่ยงได้เพียงเพราะแค่เขาต้องการที่จะประหยัดเงิน
ในขณะที่ฮวงเฟิงกำลังคิดว่าเขาควรจะย้ายไปที่ไหนและจะหาเงินเพิ่มได้อย่างไร
กล่องจักรวาลที่อยู่ในห้องเช่าก็เปล่งแสงออกมาอีกครั้ง
เห็นได้ชัดว่าถึงแม้ว่ากล่องจักรวาลจะไม่สามารถเปิดได้ในตอนนี้ แต่ยังคงมีฟังก์ชั่นทดแทนอยู่
”ต้องมีไหวพริบที่ดีกว่านี้แขกกำลังจะมาถึงแล้ว โปรดแจ้งเตือนภายหลัง หากใครทำผิดก็อย่าได้ตำหนิว่าฉันไม่สุภาพ นายท่านก็ไม่ให้อภัยฉันเช่นกัน!”
ในพื้นที่แห่งหนึ่งคนที่ดูเหมือนจะเป็นแม่บ้านกำลังยุ่งอยู่กับการสั่งคนรับใช้
ลานที่เขาอยู่ในนั้นถูกประดับด้วยไฟแล้วเห็นได้ชัดว่ากำลังจะมีงานรื่นเริงเกิดขึ้น
ที่นี่คือบ้านของที่ปรึกษากระทรวงจาง
ที่ปรึกษากระทรวงจางเป็นคนมีชื่อเสียงในเรื่องการเป็นเจ้าของที่ดินขนาดใหญ่ที่มีทรัพย์สินมากมายและเขาเป็นคนชอบผูกมิตร
แต่เขาเข้มงวดกับโลกภายในมาก
หากใครทำอะไรผิดและไม่เข้าตาเขาก็จะไม่ปล่อยให้พวกเขาเลยแม้แต่น้อย
วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบของมารดาของที่ปรึกษากระทรวงจาง
และในโลกปัจจุบันเมื่อแม่ของเขาอายุแปดสิบปีและเป็นวันเกิดของเธอ
ดังนั้นที่ปรึกษากระทรวงจางจึงวางแผนที่จะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้แม่อย่างฟุ่มเฟือยเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองให้กับแม่ของเขา
และในขณะเดียวกันก็เพื่อให้มีชื่อเสียงว่าเป็นคนกตัญญู
นอกจากนี้เขาจะใช้โอกาสนี้ในการรับของขวัญอีกด้วย
มันเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวซึ่งเขาจะไม่พลาดอย่างแน่นอน
ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้จะต้องยิ่งใหญ่มากและหลายๆ คนก็จะมาร่วมงาน
สหายทั้งหลายของเขาจตะต้องมาร่วมงานและด้วยจำนวนแขกที่มากมาย ที่ปรึกษากระทรวงจางผู้ซึ่งเป็นห่วงเกี่ยวกับชื่อเสียงของเขาจะต้องพลาดน้อยที่สุด
ถึงแม้ว่างานเลี้ยงวันเกิดในครั้งนี้ได้ถูกเตรียมการมาเป็นเวลานานแล้วแต่เมื่อวันงานกำลังจะมาถึง พ่อบ้านของคฤหาสน์แห่งนี้ก็ยังดูเป็นกังวลเพื่อป้องกันไม่งานขาดตกบกพร่อง
”เฮ้ยโคมไฟตรงนั้นน่ะ ขยับไปทางซ้ายหน่อยนึง ขวา ไปทางซ้ายโอเค พอแล้ว”
”เอ้อโก๋วจื่อฉันเคยบอกไปหลายครั้งแล้วเกี่ยวกับกระถางดอกไม้นั่น ว่าอย่างวางกระถางไว้ตรงนั้น มันจะกระทบกับการไหวเวียนของเมืองนี้ นี่เจ้าหูหนวกหรือยังไง? นี่เจ้าอยากโดนเอ็ดใช่ไหม?”
”แล้วคุณเป็นใคร?คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณไม่มีอะไรทำงั้นเหรอ?” นี่คุณจะเดินไปเดินมาแถวนี้ตลอดเลยใช่ไหม?”
หัวหน้าพ่อบ้านกำลังเหงื่อไหลใคลย้อยจากงานทั้งหมดแต่เขาไม่ก็กล้าที่จะผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย
ไม่นานนักก่อนที่งานเลี้ยงอย่างเป็นทางการจะเริ่มขึ้นและสถานที่แห่งนี้จะต้องถูกจัดเตรียมให้เรียบร้อย
”ผู้คุ้มกันชิวพวกสายตรวจเป็นยังไงบ้าง?” งานที่อยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้านใกล้จะเสร็จแล้ว พ่อบ้านใหญ่พบเข้ากับผู้คุ้มกันชิวซึ่งเป็นหัวหน้าของยามรักษาการสนาม
ซึ่งตอนนี้โลกไม่ได้สงบสุขดังนั้นเกือบทุกครอบครัวใหญ่จึงต้องมีผู้คุ้มกันและบ้านของที่ปรึกษากระทรวงจางก็ไม่มีข้อยกเว้น
อย่างไรก็ตามเขาได้ออกจากกองทัพด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบได้ หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นผู้นำของสำนักชั้นนอก
และเป็นเวลาประมาณสองปีแล้วแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนแรกที่มาถึง แต่ทักษะของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเลย ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าคัดค้านเมื่อเขาเข้ามาเป็นหัวหน้าของสนามหลังบ้าน
”ไม่ต้องห่วงคุณพ่อบ้านทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว” ผู้คุ้มกันชิวกล่าว
“พวกเราไม่ต้องคุ้มกันให้แน่นหนาวันนี้มีคนดังๆ มากมายท่ามกลางหมู่ประชาชนและแม้แต่รัฐบาลก็จะส่งคนมาที่นี่
พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับพวกเราได้
และผู้คนมากมายที่จะมาที่นี่เพื่อแสดงความคารวะก็จะทำตามพิธีการอย่างแน่นอน
จะต้องมีของขวัญมากมายอย่างแน่นอนและจะมีของมีค่ามากมายอยู่ข้างในด้วยเพราะฉะนั้นพวกคุณต้องระวังพวกคนกระจอกเอาไว้ให้ดี” พ่อบ้านพูดอย่างเป็นห่วง
”ฉันเข้าใจไม่ต้องกังวล ถ้าฉันอยู่ที่นี่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ผู้คุ้มกันชิวตบหน้าอกของเขาและกล่าวออกมา เมื่อเขาได้ยินว่าพ่อบ้านใหญ่บอกว่าจะมีของมีค่ามากมาย แสงวาบก็ปรากฎขึ้นในดวงตาของเขา แต่พ่อบ้านใหญ่นั้นมองไม่เห็น
”แน่นอนว่าฉันรู้สึกสบายใจกับงานของผู้คุ้มกันชิว”ผู้คุ้มกันชิวแตกต่างจากคนรับใช้คนอื่นๆ ที่นี่
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่แต่พวกเขาก็รับฟังคำสั่งจากที่ปรึกษากระทรวงจางเท่านั้น
ถึงแม้ว่าตัวเขาจะเป็นพ่อบ้านใหญ่แต่พวกนั้นก็หาได้สนใจเขาไม่
เขาเป็นพ่อบ้านของที่นี่ดังนั้นเขาจึงต้องดูแลทุกอย่าง
ดังนั้นเขาจึงยุ่งมากและในเมื่อที่นี่ไม่มีปัญหาอะไรเขาจึงไม่อยู่ที่นี่นานนัก
”ของขวัญงั้นหรือ?”ผู้คุ้มกันชิวมองไปที่ร่างของพ่อบ้านใหญ่และพึมพำกับตัวเอง
ที่นี่ไม่มีใครรู้ว่าเขาออกจากกองทัพได้อย่างไร
แต่ตัวเขาเองจำได้ว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่ภาคสนามในกองทัพและตำแหน่งของเขาก็ไม่ได้ต่ำเลย
เพียงแค่ผู้ชายคนนี้มีนิสัยไม่ดีในการเล่นการพนันและสูญเสียทุกอย่างในคราวเดียวเพราะการใช้จ่าย
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เก็บเงินมาหลายปีในตอนที่เป็นทหาร
และด้วยนิสัยที่ไม่ดีนี้หนทางการเลื่อนตำแหน่งของเขาจึงได้รับผลกระทบเช่นกัน .