กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 99 รอเวลา

บทที่ 99 รอเวลา
“เป็นเขาจริงๆด้วย”มีคนกล่าวออกมา “ถึงแม้ว่ารองรัฐมนตรีหลิวจะไม่ได้มาด้วยตัวเอง แต่ก็เห็นได้ชัดเจนว่าเขาไม่ได้ลืมงานเลี้ยงวันเกิดคุณนายเลยนะ”
ฉันได้ยินมาว่านายหญิงเคยเป็นพยาบาลส่วนตัวของรองรัฐมนตรีหลิวใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว”คนๆนี้ ค่อนข้างจะอยู่ที่นี่มานานแล้วและรู้เกี่ยวเรื่องราวส่วนตัวนิดหน่อย
ในตอนนั้นแม่ของรองรัฐมนตรีหลิวไม่มีน้ำนมและด้วยเหตุบังเอิญที่ว่านายหญิงชราเพิ่งจะให้กำเนิดบุตร
ในเวลานั้นก่อนที่ครอบครัวของคุณนายผู้หญิงจะตั้งตัวได้ คุณนายผู้หญิงก็ได้มาเป็นแม่นมของรองรัฐมนตรีหลิว
“คุณรู้ไหม?ที่นายท่านก่อร่างสร้างตัวได้เร็วขนาดนี้ก็เพราะว่ามีรองรัฐมนตรีหลิวหนุนอยู่เบื้องหลังนะ”
ไม่เช่นนั้นแล้วจึงไม่มีใครกล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับนายท่านหลังจากการล่มสลายของมณฑลของเรา พวกเขาจะต้องไปให้ไกลพอๆ กับที่เคารพเขาใช่ไหม?” เจ้าตัวกระซิบบอกสองคนข้างๆ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนจำนวนมากมาร่วมงานในครั้งนี้แม้แต่เจ้าผู้ครองมณฑลก็ส่งของขวัญมาร่วมแสดงความยินดีด้วย” หวงรุ่ยกล่าว
”แน่นอนใครในมณฑลของเราก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับนายท่านใช่ไหม?”ชายคนนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่ารองรัฐมนตรีหลิวนั้นเคารพนายหญิงชรามาก
พวกคุณทุกคนอาจไม่รู้เรื่องนี้ในฐานะผู้มาใหม่แต่รองรัฐมนตรีหลิวคนนั้นจะมาทุกปีใหม่เพื่อแสดงความเคารพต่อนายหญิงชราและเขาก็ยังรู้ด้วยว่านายหญิงชราชอบงานพิธีรีตรอง
ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่เขามอบพระหยกนี้ให้แก่เธอ
เมื่อมองดูพระหยกองค์นี้ที่เขียวใสและแวววาวซึ่งเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่นอน
หากเขาสามารถมีพระหยกเช่นนี้ได้เขาก็ไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิต และคนอีกสองคนก็มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอิจฉา
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นสมบัติมากมายเช่นนี้มาก่อน
แต่เขาก็ชอบพระหยกชิ้นนั้นตั้งแต่แวบแรก
ในเวลาเดียวกันเขาคิดถึงเป้าหมายของเขาในครั้งนี้และคิดว่าพระหยกองค์นี้ไม่ใช่ทางเลือกที่เลวร้ายนัก
”เอาล่ะอย่ามัวแต่มองดูต่อไปอีกเลย เราควรรีบทำสิ่งต่างๆ ได้แล้ว ยังมีแขกรออยู่อีกจำนวนมากและจะมีการส่งมอบของขวัญให้ในภายหลัง หากเราไม่ลงทะเบียนให้ทันเวลาพวกเราจะถูกดุได้นะ” ชายคนนั้นกล่าว ขณะที่เขายื่นพระหยกให้กับชายที่กำลังเก็บของขวัญ
อีกสองคนพยักหน้าซ้ำๆจากนั้นทั้งสามคนก็ทำงานต่อ
โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดก่อนหน้านี้ผู้คุ้มกันชิวได้แอบฟังอยู่ข้างนอกแล้ว
ผู้คุ้มกันชิวมองไปที่ของขวัญทั้งหมดเล่านี้ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความอิจฉา
ถ้าเขามีสิ่งของมากมายเช่นนี้เขาก็คงไม่ต้องไปยืมเงินคนอื่นและไม่ต้องไล่ตามใช้หนี้
จนกระทั่งงานเลี้ยงวันเกิดได้เริ่มขึ้นแต่ก็ยังไม่มีใครมาเยี่ยม แต่ถึงอย่างนั้นก็มีผู้คนจำนวนมากอยู่ที่ลานด้านหน้าและกลุ่มที่ได้รับเชิญพิเศษจากที่ปรึกษากระทรวงจางก็เริ่มร้องเพลงบนเวที จากนั้นก็มีเสียงเชียร์จากฝูงชนดังขึ้น
ถ้าเป็นเวลาอื่นผู้คุ้มกันชิวคงจะย้ายไปที่เพื่อไปฟังการละเล่นและนั่งแทะเมล็ดแตงโมแล้ว
อย่างไรก็ตามเขามีสิ่งอื่นที่ต้องทำในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีความคิดแบบนั้น
”ในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้ว”
เสียงที่ดังออกมาจากทางสนามหลังบ้านไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่รับผิดชอบในการลงทะเบียนของขวัญ
”ถูกต้องแล้วตอนนี้มีคนมางานร่วมวันเกิดของนายหญิงและมีของขวัญมากมาย ฉันเดาว่าห้องที่จัดทำขึ้นพิเศษเพื่อเก็บของขวัญน่าจะเต็มแล้วล่ะตอนนี้” อีกคนกล่าวว่า
“นั่นเป็นเพราะนายของเรามีหน้ามีตามากดูสิพากันมาทั้งมณฑลเลย มีครอบครัวไหนบ้างที่จะมีงานเลี้ยงวันเกิดที่มีแขกเหรื่อมากมายขนาดนี้? แล้วพวกเขาทั้งหมดก็ล้วนแต่เป็นคนมีฐานะทั้งนั้น”
”ถูกต้องแล้วล่ะเพราะพวกเราเพิ่งจะลงทะเบียนรับของขวัญกันเหนื่อยแทบตาย”
”เอาล่ะการร้องเพลงได้เริ่มขึ้นแล้ว รีบไปกันเถอะ น่าเสียดายถ้าเราพลาด แล้วยิ่งไปกว่านั้นถ้านายท่านมีความสุขและมีรางวัลตอบแทนให้ในภายหลัง พวกเราจะไม่ได้อะไรนะถ้าพวกเราไม่ไป”
”ถูกต้องใช่แล้ว รีบหน่อย นี่มันก็ตั้งนานมาแล้วนะที่ฉันได้ยินเรื่องตลกแบบนี้ ครั้งนี้ฉันได้รับประโยชน์อย่างมากเลยจากอิทธิพลของนายหญิง”
ดังนั้นทั้งสามคนจึงออกไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่คุยและหัวเราะ สำหรับของขวัญนั้นพวกเขาได้วางไว้ในห้องของพวกเขา
นี่คือสวนหลังบ้านและมีเจ้าหน้าที่คอยตรวจตราอยู่ในบริเวณนั้นพวกเขาไม่เคยคิดกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับของขวัญเหล่านั้น
เพราะในเวลานี้คงไม่มีใครมาที่นี่
คนรับใช้กำลังให้ความบันเทิงแก่แขกที่สนามหญ้าหน้าบ้านหรือกำลังดูละครอยู่
และมีเพียงทหารยามเท่านั้นที่จะมาลาดตระเวนและในขณะที่เขาเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกันเขาก็มีวิธีแก้ปัญหานี้อยู่แล้ว
ดังนั้นผู้คุ้มกันชิวจึงจากไปเช่นกัน
อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ได้ไปฟังการแสดงแต่ไปหาเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนและจัดให้พวกเขาลาดตระเวนตามเส้นทางเพื่อให้เวลากับตัวเองมากพอที่จะจัดการเรื่องของเขาให้เสร็จสิ้น
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คุ้มกันชิวจะไม่อนุญาตให้พวกเขาลาดตระเวนในสวนหลังบ้านเพราะนั่นจะเป็นที่น่าสงสัย
แม้ว่าเขาจะตัดสินใจทำสิ่งเลวร้ายที่สุดในใจไปแล้ว
แต่เพื่อหลบหลีกไม่ให้เขาถูกพบซึ่งเขาก็ไม่ต้องการให้ใครมาพบเห็น เพราะเขาได้รับการปฏิบัติด้วยอย่างไม่ละเลยนักและที่ปรึกษากระทรวงจางก็ให้ความเคารพเขาเช่นกัน
ดังนั้นผู้คุ้มกันชิวจึงเพียงแค่ให้พวกเขาเปลี่ยนเส้นทางการลาดตระเวนเท่านั้น
แม้ว่าพวกเขาจะไปที่สวนหลังบ้านแต่ช่วงเวลาแต่ละครั้งก็ห่างกันค่อนข้างนาน ในกรณีนั้นจะทำให้เขามีเวลามากขึ้น
หลังจากเตรียมการลาดตระเวนแล้วผู้คุ้มกันชิวก็เดินไปที่สวนหลังบ้านอย่างระมัดระวัง
เขามองไปรอบๆอย่างรู้สึกผิดและหลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครมองมาเขาก็รีบเข้าไปในลาน
จากนั้นเขาก็พบห้องที่เขาซ่อนของขวัญเอาไว้
ผู้คุ้มกันชิวตกใจทันทีกับฉากที่อยู่ตรงหน้าเขาถึงแม้ว่าเขาจะรู้มาก่อนว่ามีของขวัญมากมายอยู่นอกลานบ้าน
ทันทีที่ของขวัญถูกลงทะเบียนแล้วก็จะถูกส่งเข้าไปในห้อง
ซึ่งมีของขวัญไม่มากนักที่ได้รับมาที่สนามหน้าบ้าน
แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามีของขวัญมากมายแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรเลย
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้เห็นกองภูเขาที่เต็มไปด้วยของขวัญด้วยตาของเขาเอง: ขวดพอร์ซเลนสีฟ้าและสีขาว สมบัติของการศึกษาทั้งสี่ชิ้น การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด เครื่องประดับทองและเงินทุกอย่าง ของขวัญเหล่านี้เต็มไปทั่วทั้งห้องเหลือเพียงช่องว่างเล็กๆ ตรงกลางห้องเท่านั้น
ดวงตาของผู้คุ้มกันชิวเป็นสีแดงเล็กน้อยขณะที่เขามองไปที่ของขวัญเหล่านี้
ลมหายใจของเขาเร็วขึ้นในขณะที่เขารีบเดินไปยังชั้นวางของขวัญที่ใกล้ที่สุด
เขาหยิบแจกันพอร์ซเลนสีฟ้าและสีขาวขึ้นมาแล้วลูบด้วยความรักราวกับว่าเขากำลังสัมผัสกับสมบัติหายาก
จากนั้นเขาก็วางแจกันลงอย่างไม่เต็มใจนักและหยิบปิ่นปักผมสีทองที่อยู่ด้านข้างตัวเขา
ภายในระยะเวลาอันสั้นมีของขวัญมากมายที่ผู้คุ้มกันชิวต้องการที่จะดูทุกอย่างด้วยตัวเองเพื่อนำไปเป็นของตัวเอง
ในตอนนี้เขารู้สึกตื่นตากับของขวัญที่อยู่ตรงหน้าและเริ่มเสียสติ
จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิดที่จะเอาสิ่งเหล่านี้ออกไปให้ได้