กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 355
องค์หญิงตังตังเสมือนถูกสาดด้วยน้ำเย็นกะละมังหนึ่งซึ่งเย็นตั้งแต่หัวจรดเท้า
คำพูดนี้ช่างบ้าเกินไปแล้ว หากว่าเป็นผู้อื่นกล่าวออกมาเช่นนั้นจะต้องถูกประหารเก้าชั่วโคตรอย่างแน่นอน แต่ดันเป็นหอประมูลเฟิงเซียงที่กล่าวออกมา ซึ่งความหมายนั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
“นำตัวไป”
“ปล่อยข้า ข้าเป็นองค์หญิง พวกเจ้ากล้าทำเช่นนี้กับข้า ข้าจะให้เสด็จพี่ประหารพวกเจ้าเก้าชั่วโคตร ปล่อยข้านะ……”
องค์หญิงแห่งราชวงศ์ปัจจุบันถูกนำตัวออกไปในที่สาธารณะเนื่องจากไม่ยอมชดใช้หนี้สิน นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหอประมูลเฟิงเซียงมาก่อน
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเกรงกลัวหอประมูลเฟิงเซียงมากขึ้นมาอยู่บ้าง
เสี่ยวลู่พลิกสีหน้าเร็วกว่าพลิกตำราอ่านเสียอีก เมื่อครู่ยังมีท่าทีหยิ่งจองหองเลือดเย็นในชั่วพริบตาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มทั่วใบหน้า ดวงตายิ้มแย้มคู่นั้นราวกับหวานจนคนสามารถตายได้เลย
“ตอนนี้เราไปยังสิ่งของประมูลชิ้นต่อไป ชิ้นต่อไปเป็นยาชะลอวัยระดับขั้นที่สาม ทุกคนทราบกันดีอยู่แล้วว่าไม่ว่าชายหญิงคนชราหรือเด็ก เพียงแค่ได้ทานยาชะลอวัยไม่เพียงแต่จะอายุน้อยลงมากกว่าสิบห้าปีแล้วยังเพิ่มอายุขัยให้มากขึ้นได้มากกว่าสิบปี ยาชะลอวัยระดับขั้นสามอย่าว่าแต่รัฐเยี่ยแม้แต่ทั่วทั้งใต้หล้าก็เป็นหนึ่งเม็ดที่หาได้ยากยิ่ง เนื่องจากมันต้องการอย่างน้อยนักกลั่นยาขั้นสามผู้เก่งกาจจึงจะสามารถปรุงกลั่นยาออกมาได้ซึ่งโอกาสทำสำเร็จนั้นน้อยยิ่งนัก”
ทันทีที่ยาชะลอวัยปรากฏขึ้นการประมูลก็ช่างน่าตื่นเต้นนัก ประสิทธิภาพของยาชะลอวัยนั้นรู้กันถั่วอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องให้เสี่ยวลู่กล่าวสิ่งใดมากมาย
กู้ชูหน่วนไร้ซึ่งความสนใจ
ยาชะลอวัยจะวิเศษดังที่เสี่ยวลู่กล่าวหรือไม่นั้นนางไม่รู้ชัด แต่ชีวิตของนางจะกุมเอาไว้อยู่ในมือของตนเองไม่ใช่ฝากความหวังไว้ที่ยาเม็ดหนึ่งเท่านั้น
กู้ชูหน่วนไม่ได้สนใจแต่คนอื่นกลับสนใจยิ่งนัก
โดยเฉพาะผู้ที่อายุมากแล้วและเหล่าหญิงสาวที่รักสวยรักงามทั้งหลาย
แม้แต่เยี่ยจิ่งหานก็เกิดความสนใจอยู่บ้าง
กู้ชูอวิ๋นหายใจเร็วขึ้นสองสามจังหวะ
หากว่านางสามารถได้ยาชะลอวัยมา ก็จะมีโอกาสได้รับการปฏิบัติที่ดีจากท่านอาจารย์ซั่งกวนหรือไม่?
ดวงตาเปล่งประกายของกู้ชูอวิ๋นกวาดไปทางกู้ชูหน่วนด้วยความรู้สึกอิจฉาริษยาที่ไม่สามารถสังเกตได้ง่ายๆ
แต่ก่อนนางเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในรัฐเยี่ย หลังจากที่ใบหน้าอันแท้จริงของกู้ชูหน่วนถูกเปิดเผยความสนใจทั้งหมดของนางก็ถูกกู้ชูหน่วนแย่งชิงไป ตอนนี้ผู้คนในเมืองหลวงบอกเพียงแค่ว่านางเป็นใบไม้สีเขียวที่ห่อหุ้มชูหน่วนซึ่งเป็นดอกไม้สวยสดดอกนั้น
ด้วยเหตุผลทั้งหลายนั้นนางก็ยิ่งต้องการประมูลยาชะลอวัยมาให้ได้
เสี่ยวลู่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สำหรับยาชะลอวัยนั้นผู้ใดเป็นผู้ที่กลั่นยาจะไม่เปิดเผยชั่วคราว ตอนนี้ราคาเริ่มต้นที่ห้าล้านตำลึง”
“ห้าล้านครึ่ง”
“หกล้านตำลึง”
“หกแสนแปดหมื่นตำลึง”
“เจ็ดสิบแปดล้านตำลึง”
“……”
ในชั่วพริบตาก็ได้เสนอราคาสูงถึงยี่สิบห้าล้านตำลึง และผู้ที่เสนอราคาเพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ก็เป็นผู้มีอายุและหญิงสูงศักดิ์
กู้ชูหน่วนกระทบลิ้น
นางพอรู้ทักษะการกลั่นยาอยู่บ้างแต่ไม่รู้ว่าทักษะการกลั่นยาของที่นี่จะเหมือนกับที่นางได้เรียนรู้ก่อนหน้านี้หรือไม่
หากว่านางก็สามารถกลั่นยาดีๆออกมาแล้วนำไปประมูลในหอประมูล ก็คงจะทำเงินได้มากมายเลยสิ?
ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่จะเปิดจุดเส้นวรยุทธ์เท่านั้น เพื่อหาเงินมานางก็ควรจะเรียนรู้ทักษะการกลั่นยาให้เป็นอย่างดีด้วย
“ยี่สิบล้านตำลึง”
“ยี่สิบสามล้านตำลึง”
“ยี่สิบห้าล้านตำลึง”
กู้ชูอวิ๋นชูป้าย “ยี่สิบหกล้านตำลึง”
ในใจของเสนาบดีกู้เต้นเร็วขึ้น
เขาคิดว่ากู้ชูอวิ๋นประมูลยาชะลอวัยเพื่อต้องการยืดอายุของเขาให้ยาวนานขึ้น
เสนาบดีกู้กล่าวพึมพำว่า “อวิ๋นเอ๋อร์ ยี่สิบหกล้านตำลึงแพงเกินไปแล้ว เกรงว่าพวกเรา……”
“ท่านพ่อ เรื่องเงินข้าจะคิดหาวิธีเอง ท่านเพียงแค่นั่งอยู่ก็พอแล้ว”
“คิดหาวิธี？”
เงินมากมายเช่นนี้จะคิดหาวิธีอย่างไร?
เป็นไปได้หรือไม่ว่าอวิ๋นเอ๋อร์ก็มีเงินส่วนตัวมากมาย?
เมื่อนึกถึงว่าบุตรสาวแต่ละคนของตนร่ำรวยเช่นนั้น เขาผู้ซึ่งเป็นเสนาบดีลำดับขั้นที่หนึ่งของราชวงศ์ปัจจุบันกลับไม่ได้มีเงินทองมากนัก เสนาบดีกู้ก็ยิ่งอัดอั้นใจมากขึ้น
“ยี่สิบเก้าล้านตำลึง”
กู้ชูอวิ๋นกล่าวว่า “สามสิบล้านตำลึง”
“สามสิบสามล้านตำลึง”
“สามสิบสี่ล้านตำลึง”
“สามสิบแปดล้านตำลึง”
“สี่สิบล้านตำลึง”