กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 361
นิ้วที่เรียวยาวของอี้เฉินเฟยเคาะอยู่บนโต๊ะ เขาเอ่ยอย่างสง่างามพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก “หนึ่งร้อยล้าน”
“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านตำลึง”
“หนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านตำลึง”
“สองร้อยล้าน”
กู้ชูหน่วนนวดขมับอย่างปวดใจ
นางไม่อยากได้แผ่นที่นี่แล้ว ใครอยากได้ก็เอาไปเลย
สองร้อยล้านตำลึง…
สองคนนี้ประมูลกันลงได้ยังไง
กู้ชูหน่วนมองแผนที่แผ่นนั้นอย่างเจ็บปวดหัวใจ
นางอยากได้ก็จริง แต่นางไม่เต็มใจจะจ่ายด้วยเงินสองร้อยล้านตำลึง
เยี่ยจิ่งหานหัวเราะเยาะเบาๆ จะเปรียบเทียบทุนทรัพย์กันงั้นหรือ?
“สองร้อยห้าสิบล้านตำลึง”
ตูม…
ผู้คนที่อยู่ในงานประมูลจำนวนมากตกใจจนแทบเป็นลม
สองร้อยห้าสิบล้านตำลึง…
แน่ใจนะว่าพวกเขาไม่ได้หูฝาดไปเอง
มันคือแผนที่ภูมิประเทศแบบใดกันแน่ พวกเขาถึงได้ยอมจ่ายในราคาสูงขนาดนี้
กู้ชูหน่วนยังคงมองขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นเจ็ด พยายามบุ้ยปากเป็นสัญญาณบอกให้อี้เฉินเฟยหยุดเสนอราคาเสียที
ผู้ปรนนิบัติของอี้เฉินเฟยถือถ้วยชาไว้ด้วยมือที่สั่นระริก
“คุณชายอี้ แม่นางกู้บอกให้เราหยุดประมูลแล้วนะขอรับ เช่นนั้น เราทำตามที่แม่นางกู้บอกเถิดขอรับ”
“สามร้อยล้านตำลึง” อี้เฉินเฟยกล่าว
กู้ชูหน่วนอยากจะบ้าตาย
สามร้อยล้านตำลึง! เอาเงินนั่นมาให้นางไม่ดีกว่าเรอะ
เสี่ยวลู่เอ่ยอย่างตื่นเต้น “แผนที่แผ่นนี้ถูกประมูลด้วยราคาสูงถึงสามร้อยล้านตำลึง ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าแผนที่นี้จะได้รับความสนใจจากนายท่านมากขนาดนี้ หากมันมีจิตใจ มันคงจะปลื้มใจมากทีเดียว”
ชิงเฟิงถามอย่างไม่แน่ใจ “นายท่าน แผนที่แผ่นนี้มีอะไรที่แปลกประหลาดหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะได้สั่งให้คนไปเตรียมเงินมาเพิ่ม”
“สามร้อยห้าสิบล้านตำลึง”
เยี่ยจิ่งหานไม่ตอบคำถามของชิงเฟิงและเสนอราคามากขึ้นไปอีก
ทุกคนมองไปที่ห้องส่วนตัวหมายเลขเจ็ดอย่างตื่นเต้น อยากรู้ว่าคนในห้องส่วนตัวหมายเลขเจ็ดจะเสนอราคาเพิ่มอีกหรือไม่
ทว่าผู้ที่อยู่ในห้องส่วนตัวหมายเลขเจ็ดกลับยิ้มอย่างอบอุ่น จากนั้นจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะรื่นหู
“ในเมื่อแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบเก้าชอบแผนที่นี้มาก เช่นนั้นข้าไม่เอาแล้วก็ได้”
แขกพิเศษหมายเลขเจ็ด… ยอมแพ้แล้วงั้นหรือ
ทว่าแผนที่เพียงแผ่นเดียวถูกเสนอราคาสูงถึงสามร้อยห้าสิบล้านตำลึง มีแต่คนปัญญาอ่อนเท่านั้นที่จะเสนอราคาต่อ
แม้ว่าเยี่ยจิ่งหานจะประมูลแผนที่นี้ได้ แต่เขาก็ไม่ดีใจเลยสักนิด
ประการแรกเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของกู้ชูหน่วนกับอี้เฉินเฟย
อีกประการหนึ่งก็คือ แม้ว่าเขาจะชนะ แต่เขากลับตกหลุมพรางของอี้เฉินเฟย นั่นเพราะอี้เฉินเฟยคิดจะยอมแพ้ตั้งแต่ตอนที่เสนอเงินสองร้อยห้าสิบล้านตำลึงแล้ว
แต่เขากลับดันทุรังเสนอเงินเพิ่มอีกห้าสิบล้านตำลึง ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องสูญเสียอีกหนึ่งร้อยล้านตำลึงไปโดยเปล่าประโยชน์
“สามร้อยห้าสิบล้านตำลึงครั้งที่หนึ่ง สามร้อยห้าสิบล้านตำลึงครั้งที่สอง สามร้อยห้าสิบล้านตำลึงครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบเก้า ท่านเป็นผู้ได้รับม้วนแผนที่หนังแกะโบราณแผ่นนี้ไป”
ชิงเฟิงจ่ายเงินอย่างไม่เต็มใจ
สามร้อยห้าสิบล้านตำลึงบวกกับหนึ่งร้อยห้าสิบล้านตำลึงเมื่อครู่นี้ นายท่านพาพระชายามาชมการประมูลเพียงครั้งเดียว พวกเขาก็ใช้เงินลงทุนไปมากเกินไปแล้ว
ที่สำคัญที่สุดก็คือเขาไม่เห็นว่าแผนที่แผ่นนี้จะมีอะไรพิเศษเลยสักนิดเดียว
ดวงตาของกู้ชูหน่วนเป็นประกาย นางพูดอย่างตื่นเต้น “สามีเจ้าคะ เมื่อครู่ท่านให้ยาชะลอวัยแก่ข้าแล้ว เช่นนั้นท่านให้แผนที่แผ่นนี้แก่ข้าด้วยได้หรือไม่”
“เจ้ามีม้วนหนังแกะโบราณเป็นหมอนแล้ว ข้ายังไม่มีเลยสักอัน ตอนนี้เราสองคนก็มีเหมือนกันพอดี”
“…..”
เขาจะเอาแผนที่มาใช้แทนหมอนเพื่อกลั่นแกล้งที่นางทำตัวไม่ดีละสินะ
กู้ชูหน่วนฉีกยิ้มหวานหยาดเยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นข้าจะมอบยาชะลอวัยให้ท่าน แล้วท่านมอบแผนที่นั้นให้ข้าดีหรือไม่”
“ไม่ดี หน้าตาของสามียังเด็กและดูดี ไม่จำเป็นต้องใช้ยาชะลอวัย ยานั่นควรอยู่กับภรรยามากกว่า”
“…..”
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว นางพยายามเค้นสมองเพื่อหาวิธีแย่งแผนที่มาจากมือของเยี่ยจิ่งหาน
เสียงของเสี่ยวลู่ผู้เป็นเจ้าภาพดังขึ้นมาอีกครั้ง
“การประมูลรอบต่อไปเป็นของประมูลชิ้นสุดท้ายในงานประมูลครั้งนี้ ของสิ่งนี้นอกจากจะเป็นแผนที่แล้ว ยังเป็นแผนที่ที่สมบูรณ์เสียด้วย และของสิ่งนั้นก็คือ แผนที่มังกรฟ้า”
ตูม…