กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 382

“เจ้าหลบไปก่อน” กู้ชูหน่วนผลักเซี่ยวอวี่เซวียน นางพลิกฝ่ามือข้างขวาแล้วปล่อยเข็มพิษให้พุ่งไปทางงูเหลือมเหมือนห่าฝน

หนังของงูเหลือมตัวนั้นแข็งแกร่งราวกับป้อมปราการ เข็มพิษหลายสิบเล่มที่ยิงใส่ลำตัวงูดูไม่ต่างอะไรกับเข็มที่ถูกยิงใส่โลหะ มีเพียงเสียงเข็มกระทบผิวหนังและเสียงเข็มที่ร่วงหล่นให้ได้ยิน แทงไม่เข้าผิวเลยจนนิดเดียว

ฟ่อ…

งูเหลือมไม่กลัวกำมะถันแดง มันพ่นลิ้นสองแฉกออกมาพร้อมกับเปลวไฟที่ลุกโชน

เปลวไฟที่พ่นออกมามีอุณหภูมิสูงมาก ขนาดอยู่ไกลๆ ยังรู้สึกร้อนจัดราวกับถูกไฟลวก

กู้ชูหน่วนเกือบจะหนี “บ้าเอ๊ย นี่มันมังกรไฟหรืองูเพลิงกันแน่ มันพ่นไฟออกมาได้ยังไง”

“แม่สาวอัปลักษณ์ ไฟของมันมีพิษ หากไปโดนเข้าอาจถูกพิษกัดกร่อนจนถึงตายได้”

เซี่ยวอวี่เซวียนสะบัดพัดให้คลี่ออก เมื่อขยับกลไก พัดก้านดำที่หรูหราก็กลายเป็นอาวุธมีคมทันที อาวุธนั้นดึงเอากำลังภายในที่หมุนเวียนของเซี่ยวอวี่เซวียนยิงไปที่หัวข้างหนึ่งของงูเหลือม

งูเหลือมพ่นไฟออกมาอีกครั้งจนพัดก้านดำกระเด็นกลับไป ถ้าเซี่ยวอวี่เซวียนไหวตัวช้ากว่านี้จนหลบไม่ทัน เขาคงถูกพัดของตัวเองปลิดชีวิตเป็นแน่

การโจมตีหลายต่อหลายครั้งทำให้งูเหลือมเกิดโทสะ มันชูตัวขึ้นไปกลางอากาศและจู่โจมลงมาด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ตั้งใจจะกลืนกินทั้งคู่ลงไปในคำเดียว

กู้ชูหน่วนนำลูกเหล็กขนาดใหญ่ลูกหนึ่งออกมาจากวงแหวนอวกาศ จากนั้นจึงขว้างเข้าไปในปากงู

ทั่วลูกเหล็กเต็มไปด้วยเข็มอาบยาพิษ งูเหลือมไม่ได้โง่ มันไม่ได้กลืนลูกเหล็กลงไปและพยายามถ่มออกมาด้วยการสะบัดปาก ทว่าบนลูกเล็กมีเข็มอาบยาพิษปกคลุมอยู่หนาแน่น ถึงอย่างไรงูเหลือมก็ยังถูกเข็มพิษแทงอยู่ดี

ฟ่อๆๆ

พิษบนเข็มพิษมีอานุภาพรุนแรงมาก เพียงแค่สัมผัสผิวหนังพิษก็จะแล่นไปทั่วร่างกายทันที

งูเหลือมส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดและขดตัวอย่างทุกข์ทรมาน จากนั้นจึงพุ่งเข้าหากู้ชูหน่วนอย่างแรงเหมือนหมาป่าที่สูญเสียคู่หู

กู้ชูหน่วนหยิบอาวุธที่ซ่อนอยู่ออกมาใช้ทีละชิ้น แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ทำอะไรงูเหลือมสองหัวไม่ได้เลย

เมื่อเห็นงูเหลือมถลันเข้ามาหาอีกครั้ง เซี่ยวอวี่เซวียนจึงประสานมือรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดจู่โจมไปทางงูเหลือม

งูเหลือมไม่ได้รับความเสียหาย แต่เขากลับเป็นฝ่ายถูกงูเหลือมกระแทกจนกระเด็นออกไป การโจมตีนั้นรุนแรงและเจ็บปวดจนเขาหายใจไม่ออก

เซี่ยวอวี่เซวียนพยายามลุกขึ้นมา เขาเห็นกู้ชูหน่วนซึ่งไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน ต่อสู้กับงูเหลือมสองหัวด้วยมือเปล่า

เขาทั้งสับสน ทั้งตกใจและหวาดกลัว

งูเหลือมยักษ์ตัวนี้ลำตัวยาวอย่างน้อยยี่สิบเมตร มันรวดเร็ว แข็งแกร่ง ทั้งยังมีพลังโจมตีรุนแรง ต่อให้เป็นยอดฝีมือระดับสองก็ไม่แน่ว่าจะเอาชนะมันได้ นางเป็นผู้ที่มีจุดเส้นวรยุทธ์อยู่เพียงระดับสอง จะรับมือกับงูเหลือมตัวนี้ได้อย่างไร

ทว่าสิ่งที่สะท้อนอยู่ในแววตาของเขาคือกู้ชูหน่วนที่ดูเหมือนจะอ่อนแอ แต่จริงๆ แล้วนางมีพลังมหาศาล และหัวข้างหนึ่งของงูเหลือมก็ถูกนางพันธนาการไว้เรียบร้อย

งูเหลือมพยายามดิ้นรนและม้วนตัวอย่างรุนแรงอยู่กลางอากาศ จะกลืนก็กลืนไม่ลง จะสลัดทิ้งก็ทำไม่ได้ กู้ชูหน่วนกำหมัดทุบลงไปอย่างแรง งูเหลือมที่ใช้อะไรฟันแทงก็ไม่เข้า คิดไม่ถึงว่าจะมีเลือดไหลออกมาเมื่อถูกนางทุบเข้าตรงๆ ไม่รู้เลยว่านางไปเอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากไหน

“มัวทำบื้ออะไรอยู่ ยังไม่รีบเข้ามาช่วยอีก”

เซี่ยวอวี่เซวียนมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที เขาใช้พัดก้านดำขีดเป็นตารางเก้าช่อง จากนั้นจึงม้วนกลีบพัดดึงเอาพลังอันมหาศาลออกมา โจมตีบริเวณเหนือร่างของงูเหลือมขึ้นไปสามนิ้ว

ตูม!

ร่างของงูเหลือมสั่นสะท้านเพียงเล็กน้อยทว่าไม่ได้รับความเสียหายร้ายแรง

เซี่ยวอวี่เซวียนก่นด่าอยู่ในใจ

เขาเป็นถึงยอดฝีมือระดับเจ็ด กู้ชูหน่วนอยู่แค่เพียงระดับสอง แต่ฝีมือของเขากลับเทียบกู้ชูหน่วนไม่ได้ด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนใกล้จะรับมือไม่ไหว เซี่ยวอวี่เซวียนจึงถลกแขนเสื้อและใช้พลังดั้งเดิมอันป่าเถื่อนโจมตีไปทางงูเหลือมอย่างแรง

ฟ่อ…

เซี่ยวอวี่เซวียนเจ็บจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา

เจ็บ…

เจ็บมือเหลือเกิน