กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 661
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 661
กู้ชูหน่วนจ้องไปที่เขาและกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน？”
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ยอมรับว่าเขาฆ่าแม่ทัพใหญ่เซี่ยว และไม่ยอมบอกว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน เขาเพียงแค่แสดงท่าทีว่าจะฆ่าก็ฆ่าเสีย
เมื่อเห็นท่าทีของเขา กู้ชูหน่วนก็ยกเท้าขึ้นมาเหยียบเท้าของเขา ทำให้ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นทั้งซ้ายและขวาของเขาโค้งเป็นคันธนู จากนั้นก็ตบเขาอย่างแรงหลายสิบครั้ง แต่ความโกรธก็ยังไม่คลายลง
“นายท่าน หากต้องการจัดการกับกากเดนเช่นนี้ ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตนเอง ท่านยกให้เป็นหน้าที่ผู้น้อยเถิด ผู้น้อยรับรองได้ว่าไม่เปลืองแรงอย่างแน่นอน”
กู้ชูหน่วนรู้ดีว่ากากเดนเช่นนี้ ไม่มีค่าอะไรที่จะนางโกรธ และไม่มีค่าที่มากพอให้นางต้องลงมือ
แต่ทุกอย่างที่เขาทำนั้น ทำให้นางเดือดดาลมากจริง ๆ
แม่ทัพใหญ่เซี่ยว กู้ชูหน่วน ประชาชนหลายพันคนของรัฐชาววะ เยี่ยเฟิง ลั่วอิง จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ ผู้คนนับพันของเผ่าหยก รวมทั้งผู้บริสุทธิ์นับไม่ถ้วนที่ต้องตายด้วยน้ำมือของเขา
ต่อให้เขาจะมีหลายพันชีวิต ก็ไม่สามารถชดใช้ได้
รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะไม่เคยทุกข์ทรมานจากความโกรธ
ในสายตาของเขา ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะแข็งแกร่งแค่ไหน นางก็เป็นเพียงเด็กสาวที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ตอนนี้เขาเป็นรองหัวหน้าเผ่าผู้สูงส่งขอเผ่าเพลิงฟ้า แต่กลับถูกเจ้าเด็กโสโครกเหยียบย่ำเท้าของเขา
รองหัวหน้าเผ่าซือคงรู้สึกในทันทีว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกนางทำให้อับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก
เขาต้องการที่จะตอบโต้ แต่ร่างกายของเขาถูกสกัดจุดไว้ และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“เจ้าเด็กชั่ว เจ้ากล้าดีอย่างไรมาทำกับข้าเช่นนี้”
“เพี๊ยะ……”
กู้ชูหน่วนคว้าแส้หนังจากมือของเสี่ยวลู่ และฟาดไปที่ก้นของเขาหลายครั้ง
“กำแหง อวดดี ตกอยู่ในเงื้อมมือของของข้าแล้ว ยังจะกล้าเรียกข้าว่าเจ้าเด็กชั่ว”
ใบหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเขียวคล้ำด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ
เขายอมให้กู้ชูหน่วนฆ่าเขาเสียดีกว่า ยอมให้นางทำให้เขาอับอายขายหน้าเช่นนี้
“ท่านรักศักดิ์ศรีใช่หรือไม่？เหอะ……หากไม่บอกว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน ข้าจะถอดเสื้อผ้าของท่านออก แล้วเอาไปแขวนไว้ที่กำแพงเมือง เพื่อให้เหล่าราษฎรของรัฐเยี่ยได้เพลิดเพลินกับเรือนร่างของท่าน และเชิญอัครมเหสีฉู่มาดูว่ารูปร่างของท่านเป็นอย่างไร ”
“หากเจ้ากล้าทำเช่นนี้ ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าต้องเสียใจภายหลัง”
“เพี๊ยะ……”
กู้ชูหน่วนฟาดแส้ไปที่ก้นของเขาอย่างแรงอีกหลายครั้ง
“ข้ายอมได้ทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมเสียเปรียบ และไม่ยอมถูกข่มเหง”
แม้ว่าจะเจ็บก้น แต่ก็ยังไม่เจ็บเท่าใจ
เมื่อเห็นว่าคนของนิกายเทพอสูรแต่ละคนหัวเราะเยาะ และมองดูความน่าสังเวชของเขาอย่างเยาะเย้ย ความเกลียดชังในใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และไอสังหารของเขาก็รุนแรงมากยิ่งขึ้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงไอสังหารของเขา กู้ชูหน่วนก็เหยียบเท้าของแรงขึ้น
“ข้าจะถามท่านเป็นครั้งสุดท้าย ไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน ตาเฒ่า ข้าสามารถทำเรื่องที่ต่ำช้าทุกอย่างได้เพื่อไข่มุกมังกร ท่านอย่าท้าทายความอดทนของข้า”
กู้ชูหน่วนจ้องมองเขาอย่างเยือกเย็น และไม่พลาดทุกอิริยาบถของเขา
นางต้องการไข่มุกมังกรโดยเร็วที่สุด
พลังชีวิตของท่านพี่เฉินเฟยใกล้จะหมดลงแล้ว
ทุกนาทีที่นางชักช้าอยู่ที่นี่ ท่านพี่เฉินเฟยก็จะเป็นอันตรายมากขึ้น
“ชั่วชีวิตนี้ของเจ้า อย่าได้คิดว่าจะได้ไข่มุกมังกรไป และเลิกคิดไปได้เลยว่าจะสามารถล้างคำสาปโลหิตให้เผ่าหยกได้ ฮ่า ๆ ๆ ……”
“เพี๊ยะ ๆ ๆ ……”
แส้ฟาดลงไปบนร่างของรองหัวหน้าเผ่าซือคงราวกับสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก และฉีกเสื้อผ้าของเขาออกเป็นชิ้น ๆ จนเผยให้เห็นรอยเลือดบนแส้
อย่างไรก็ตาม รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่เปล่งเสียงใด ๆ เพียงแค่กัดริมฝีปากรับไว้อย่างอดทน
กู้ชูหน่วนฟาดอย่างแรง จนเขาแทบอยากจะระบายความโกรธทั้งหมดออกมา
ไม่รู้ว่าฟาดไปนานแค่ไหน จนกู้ชูหน่วนรู้สึกว่าเมื่อยมือ แต่รองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ยังคงเฉยเมย
เสี่ยวลู่กล่าวอย่างไม่พอใจ “นายท่าน เรื่องของการทรมานยกให้เป็นหน้าที่ข้าน้อยเถิด ร่างกายของนายท่านบาดเจ็บอยู่ อย่าโกรธมากเกินไป จะได้ไม่ทำร้ายร่างกาย”
“ต่อให้ถูกทรมานต่าง ๆ นานา เขาก็คงจะไม่ยอมบอก”
ไปตามนักวาดมาหลาย ๆ คน ให้ และให้วาดรูปร่างทั้งหมดของเขาออกมา จากนั้นก็ส่งไปที่เผ่าเพลิงฟ้า และกระจายไปให้ทั่วทั้งโลก อ้อ…..จริงสิ
“เขาอายุมากแล้ว แต่ยังคิดที่จะแย่งชิงไข่มุกมังกร เขาเป็นคนทะเยอทะยาน และคิดว่าตนเองแข็งแกร่ง พวกเราจะไม่ขัดเกลาจิตใจของเขาได้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ซีดขาว
หากในตอนนี้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้ เขาจะกลืนกินกู้ชูหน่วนลงไปอย่างแน่นอน
ฆ่าคนก็แค่หัวตกถึงพื้น แต่นางกลับทำให้เขาอับอายขายหน้าเช่นนี้
ดูเหมือนว่านางจะเห็นความเกลียดชังในสายตาของรองรองหัวหน้าเผ่าซือคง กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ใช่ ฆ่าคนก็แค่หัวตกถึงพื้น ท่านไม่พอใจอัครมเหสีฉู่ ท่านสามารถฆ่าอัครมเหสีฉู่ได้ และท่านยังสามารถลักพาตัวเด็กไป แล้วฆ่าพวกเขาก็ได้ แต่ท่านกลับมองดูพวกเขามีชีวิตอยู่มิสู้ตายไปเสียดีกว่า สิ่งที่ข้าทำ เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่ท่านทำ？”
“เสี่ยวลู่ ระดมกำลังของนิกายเทพอสูร กองทัพของหานอ๋องแห่งรัฐเยี่ย หออันดับหนึ่งในใต้หล้า รวมทั้งผู้อาวุโสของเผ่าหยก ดูข้าข้าฆ่าเขาให้ดี ๆ แต่หากคนของเผ่าเพลิงฟ้า กล้าที่จะช่วยเขา มาหนึ่งคนฆ่าหนึ่ง มาสองคนฆ่าสองคน”
นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนมีเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง
ผู้คนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
ดูเหมือนว่านายทานจะลงมือฆ่าเขาจริง ๆ
กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าไม่ยอมบอกว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหนก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าระหว่างเราสองคน ใครจะต้องสูญเสียมากกว่ากัน”
“เจ้าไม่อยากรู้หรือว่าลั่วอิ่งอยู่ที่ไหน？” รองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดขึ้นในทันทันใด
ในขณะที่พูดเขาก็พยายามคลายจุดที่ถูกสกัดไว้ และใช้ไพ่ใบสุดท้ายเพื่อต่อรองกับนาง
ร่างของกู้ชูหน่วนหยุดชะงักในทันที
รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะคิกคัก
“หากเจ้ากล้าทำกับข้าเช่นนี้ ชีวิตนี้ก็อย่าคิดว่าจะไม่ได้เจอลั่วอิ่งอีก และเขาไม่มีวันที่จะญาติดีกับอวิ๋นเอ๋อร์แม่ลูกได้อีก”
นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนเย็นยะเยือก และสั่งในทันที “เพิ่มกำลังคนในการตามหาว่าลั่วอิ่ง และส่งคนไปอารักขาจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่”
“เจ้าค่ะ”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ …… สายเกินไปแล้ว สายเกินไปแล้ว……”
เขายิ้มอย่างประหลาด ยิ้มอย่างเศร้าโศก ยิ้มอย่างมีความสุข และยิ้มอย่างคลายความเกลียดชัง
กู้ชูหน่วนมีลางสังหรณ์ไม่ดี นางรู้สึกเหมือนว่าเขาจะทำอะไรบ้า ๆ หรือทำเรื่องที่ต้องนึกเสียใจไปตลอดชีวิต
“ตอนนี้จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่เป็นอย่างไรบ้าง？”
“จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่สบายดีเจ้าค่ะ พวกเขามียอดฝีมือมากมายคอยอารักขา และคนของเขาก็คอยอารักขาพวกเขาอยู่ แม่ว่าลั่วอิ่งจะมีวรยุทธสูงส่งก็ไม่สามารถที่จะป้องกันได้อย่างเข้มงวด จุดพักม้าที่เหล่ายอดฝีมือแวะพักอาจจะไม่เป็นผลดีกับจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่”
“เจ้าค่ะ”
ถึงอย่างไรจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ก็เป็นผู้ที่มีฐานะสูงส่ง หากคิดจะฆ่าพวกเขาจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร
หรือว่า……
เป้าหมายของลั่วอิ่งไม่ใช่จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่？
แล้วเช่นนั้นยังใครอีก？
กู้ชูหน่วนครุ่นคิดอยู่นาน แต่ก็คิดไม่ออก
แววตาที่พึงพอใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคง ทำให้นางไม่สงบลงได้
“ตาเฒ่าท่านกำลังคิดจะทำอะไร？”
“เจ้าเก่งมากไม่ใช่หรือ？เดาต่อไปสิ？”