ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - บทที่ 143 คดีฆาตกรรมห้าศพในเมืองเอก
เมื่อได้รับคำตอบที่ชัดเจน สีหน้าของกงหย่วนก็กลายเป็นความอึดอัดทันที
ครั้งนี้เขาอุตส่าห์เดินทางมาที่เจียงหนันก็เพื่อจะมาขอความช่วยเหลือจากเย่เทียนไม่ใช่หรือ? แล้วถ้าเกิดปัญหาขัดแย้งใหญ่ขนาดนี้ เย่เทียนจะช่วยเขาได้อย่างไร?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ความโกรธของกงหย่วนที่ต้องการขอความช่วยเหลือจากเย่เทียนก็ลดลง และปืนของเขาที่หันไปยังเย่เทียนก็ค่อยๆ ลดลงไป
เย่เทียนที่เห็นเช่นนี้ก็เต็มไปด้วยความสงสัยและถามเขายังแปลกใจว่า คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?
เมื่อครุ่นคิดอยู่สักพัก ในที่สุดกงหย่วนก็เลือกที่จะวางปืนลงแล้วพูดด้วยความขมขื่น ผมขอพูดตรงๆ เลยนะครับ ผมตั้งใจจะมาขอความช่วยเหลือจากท่านเย่อยู่แล้ว
การเรียนรู้ไม่มีการจัดลำดับความสำคัญ และคนที่เรียนก่อนย่อมเป็นอาจารย์อยู่แล้ว!
เขาเป็นตำรวจคนหนึ่งและแม้กระทั่งเป็นนักบู๊ ต่อให้อายุของเขาจะมากกว่าเย่เทียน แต่ฝีมือเขาเทียบเย่เทียนไม่ได้อยู่แล้ว ฉะนั้นเขาจึงเลือกที่จะให้เกียรติกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เทียนไม่ได้รู้สึกเอะใจอะไร แต่คนในห้องขังมันกลับต่างกันมาก
อะไรกันเนี่ย? เมื่อกี้ยังสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่เลย แล้วนี่มัน……
นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม หัวหน้ากงเรียกเขาคนนั้นว่าผู้อาวุโส?
ขอให้ผมช่วย?
เย่เทียนไม่ได้สนใจเสียงนกเสียงกาเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะสู้ต่อแล้ว ได้แต่พูดอย่างประหลาดใจว่า คุณไม่ใช่คนที่จังเวยส่งมาจัดการผมเหรอ?
เป็นไปได้ยังไง!
กงหย่วนปฏิเสธทันทีโดยที่ไม่มีการลังเลใดๆ อย่างน้อยผมก็เป็นตำรวจมาสิบกว่าปีแล้ว แล้วจะให้ผมทำการทุจริตและละเมิดต่อกฎหมายได้ยังไงครับ!
หลังจากหยุดชะงักไปสักพัก กงหย่วนก็เหมือนนึกอะไรได้ ในทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็ซีดเซียวลง ไอ้สารเลวจังเวย กล้าใส่ร้ายข้างั้นเหรอ!
เย่เทียนกวาดมองเขาและถามอย่างสงสัยว่า แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ได้โกหกผม?
เมื่อเห็นเย่เทียนไม่คิดจะใช้กำลังแล้ว กงหย่วนก็เปิดรอยช้ำที่ถูกทำร้ายบนตัวออกมาแล้วยิ้มพูดว่า ท่านเย่ครับ ถ้าท่านไม่เชื่อจริงๆ ท่านโทรถามเยียนหรันได้นะครับ เธอให้ผมมาหาท่านเองครับ
เยียนหรัน?
เย่เทียนถึงกับตกใจ ไม่นึกเลยว่าเขาคนนี้จะรู้จักจี้เยียนหรันด้วย
เมื่อถึงขั้นนี้ แม้เย่เทียนยังรู้สึกสงสัยอยู่ แต่ในใจก็เริ่มเชื่อและไม่คิดจะโทรถามจี้เยียนหรันเพื่อยืนยันความจริง
เพราะถ้าไม่ใช่คนที่ตั้งใจจะมาหาเย่เทียนแล้ว ท่าทีของเขาจะเปลี่ยนไปได้อย่างไรหลังจากได้ยินชื่อของเย่เทียน?
และไม่ว่าอย่างไร เขาก็ถูกเย่เทียนสั่งสอนไปบ้างแล้ว อย่างน้อยก็ไม่กล้าโกหกหรอก
ตอนเยียนหรันเข้าไปทำงานในสถานีตำรวจใหม่ๆ ผมเป็นคนพาเธอเข้าไปเองครับ
กงหย่วนอธิบายด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น วันก่อนผมเพิ่งคุยกับเยียนหรัน เธอบอกว่าท่านเย่มีความสามารถในการสืบคดีได้เร็วมาก เพราะเพิ่งมีคดีประหลาดคดีหนึ่งเกิดขึ้นที่เมืองเอก ผมก็เลยอยากรบกวนท่านเย่ช่วยไปดูให้หน่อยครับ
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ความโกรธของกงหย่วนก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง และเขาจึงพูดด้วยความโกรธว่า ก็เพราะไอ้สารเลวจังเวยคนนั้น!
ผมเพิ่งมาถึงในเจียงหนันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ทันทีที่ผมมาถึงก็มีคนไปรับผมแล้ว พวกเขาโกหกผมว่าจะมีการถ่ายทำภาพยนตร์ส่งเสริมตำรวจและอยากให้ผมช่วยเข้าฉากด้วย
แต่ผมเพิ่งไปถึงกองถ่ายก็เจอกับจ้าวฝางกับหลี่ซานสองคนนี้ที่วิ่งออกมาอย่างเร่งรีบ พวกมันบอกผมว่าเกิดเรื่องทะเลาะกันที่กองถ่ายแห่งนี้
ผมก็เลยพาพวกเขาทั้งสองเข้ามา แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับนักแสดงอีกคนที่ตะโกนบอกว่ามีการฆาตกรรมในนี้ ผมก็เลย……
เสียงพูดของกงหย่วนค่อยๆ เบาลง เบาจนแทบจะเป็นเหมือนภาษาแมลงที่ทำให้ฟังไม่ชัดเจน
แต่ว่า ข้อมูลเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เย่เทียนเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
โดยสรุปแล้ว ทั้งกงหย่วน หรือว่าจ้าวฝางกับหลี่ซานต่างก็ถูกจังเวยหลอกมาที่นี่
เมื่อทุกอย่างชัดเจนแล้ว เย่เทียนก็ไม่ได้กดดันกงหย่วน แต่เปลี่ยนเรื่องแล้วถามเขาว่า เมื่อกี้คุณบอกจะให้ผมไปช่วยทำคดีที่เมืองเอกเหรอ?
สำหรับคำขอโทษนั้นมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!
เพราะเย่เทียนไม่ได้เป็นคนผิด แต่คนผิดก็คือกงหย่วน ใครให้เขาตั้งใจจะให้จ้าวฝางกับหลี่ซานจัดการเขาตั้งแต่แรกล่ะ?
ใช่ ๆ ๆ!
เมื่อพูดถึงคดีนี้ กงหย่วนก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที ท่านเย่ครับ หลายวันที่ผ่านมานี้เกิดการฆาตกรรมหลายครั้งในเมืองเอก ปัญหาที่วุ่นวายนี้ก็ทำให้ผู้คนแตกตื่นกันหมดเลยครับ!
ได้โปรดท่านเย่ช่วยไขคดีประหลาดนี้ให้ทีเถอะครับ
ในขณะที่พูด กงหย่วนสองมือประสานกันเพื่อแสดงความร้องขอของเขาต่อเย่เทียน ซึ่งเป็นภาพที่ดูเหมือนจอมยุทธ์ในสมัยโบราณมาก
เย่เทียนไม่ได้รับปากในทันที แต่ถามกลับว่า เราไปหาที่นั่งคุยข้างนอกกันดีกว่า?
ครับ ๆ ๆ
กงหย่วนพยักหน้าอย่างไม่หยุด จากนั้นเหลือบมองไปที่นักโทษที่ถูกขังอยู่ในห้องขังแล้วพูดอย่างระมัดระวังว่า ท่านเย่ครับ แล้ว จะจัดการกับพวกเขายังไงครับ?
พวกเขารับผลประโยชน์จากจังเวยมาเพื่อจะจัดการผม คุณเป็นตำรวจไม่ใช่เหรอ? เรื่องนี้คุณน่าจะรู้ดีกว่าผมนะ?
เย่เทียนเหลือบมองคนที่ถูกขังอยู่ในห้องขังแล้วพูดเบาๆ
ในเมื่อท่านเย่พูดแบบนี้ งั้นผมให้เพื่อนร่วมงานมาจัดการแทนนะครับ? กงหย่วนถามอย่างอ้อมค้อม
ผมบอกแล้วว่าแล้วแต่คุณ
เย่เทียนยิ้มพูดเบาๆ พวกเขาก็ถูกหลอกเหมือนกัน ตอนนี้ก็ถือว่าพวกเขากำลังชดใช้ความผิด ส่วนที่เหลือก็แล้วแต่คุณเลย
กงหย่วนพยักหน้า จากนั้นก้าวออกไปเพื่อล็อกกุญแจห้องขังอีกครั้งและนำกุญแจห้องขังใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา
หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ เขาก็กลับไปหาเย่เทียนราวกับว่าไม่ได้มีความขัดแย้งระหว่างพวกเขามาก่อนและพูดอย่างเคารพว่า ท่านเย่ครับ เราไปกันครับ
อื้ม เย่เทียนพยักหน้าและก้าวนำออกไปก่อน
ส่วนกงหย่วนก็เดินตามด้านหลังด้วยท่าทีที่ให้ความเคารพเป็นอย่างมาก
แต่เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้และพูดอย่างระมัดระวังว่า ท่านเย่ครับ ถ้าท่านไม่ถือสา ผมขอเล่าคดีในเมืองเอกให้คุณฟังก่อนได้ไหมครับ?
ก็ดีเหมือนกัน เย่เทียนพยักหน้าเบาๆ
เมื่อได้คำตอบที่ชัดเจน กงหย่วนก็แทบรอไม่ไหวที่จะพูดถึงเรื่องนี้
ท่านเย่ครับ เมื่อสามวันก่อนมีการฆาตกรรมครั้งแรกที่เมืองเอก ซึ่งเลือดของผู้ตายถูกดูดออกไปหมด และไม่พบคราบเลือดในที่เกิดเหตุเลยครับ
ไม่เพียงเท่านั้น ผู้ตายยังคงอยู่ในห้องลับ ซึ่งไม่มีการทิ้งร่องรอยหรือเบาะแสในที่เกิดเหตุเลย ดังนั้นจึงเป็นการยากมากที่จะติดตามครับ
ท่านเย่ช่วยดูตรงนี้หน่อยครับ นี่เป็นภาพถ่ายในที่เกิดเหตุครับ
ในขณะที่พูดอยู่ กงหย่วนก็เปิดรูปในโทรศัพท์แล้วยื่นให้กับเย่เทียนดู
จากนั้นเย่เทียนก็รับโทรศัพท์นั้นมาอย่างชะล่าใจ แต่จากนั้นก็ขมวดคิ้วตรวจสอบอย่างละเอียดทันที
ในความคิดของเขาตอนนี้ ความทรงจำอันแสนยาวนานผุดขึ้น ซึ่งมันเกี่ยวโยงกับคดีฆาตกรรมในเมืองเอกที่กงหย่วนพูดถึง
หืม?!
ทันใดนั้น เย่เทียนที่กำลังดูรูปถ่ายอยู่ก็ตกตะลึง เพราะศพของเหยื่อทุกรายในโทรศัพท์นั้นจะมีเงินกระดาษวางอยู่ และความทรงจำที่แสนจะเลือนรางของเขาก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
ในความทรงจำของเขานั้น เหตุการณ์นี้ยังคงเป็นคดีแปลกประหลาดในเมืองเอก ซึ่งในที่สุดตำรวจก็ไม่สามารถตามจับฆาตกรคนนี้ได้
ต่อมาหลังจากที่เย่เทียนบังเอิญรู้เรื่องของเว็บทหารรับจ้างแล้ว เขาจึงจะรู้ว่าใครเป็นฝีมือในการฆาตกรรมห้าศพนี้!
ใช่แล้ว เหยื่อรายสุดท้ายของคดีนี้ไม่ใช่แค่สามคน แต่มันจะเป็นห้าคน!
หรือพูดง่ายๆ ว่าจะต้องมีคนตายเพิ่มอย่างน้อยสองคน!