ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 51

แม้ประตูจะปิดอยู่แต่แองโกร่าก็ยังได้ยินเสียงของผู้เล่นข้างนอกที่วุ่นวายราวกับภูเขาไฟระเบิด

“แท็งค์เวล 4 หาปาร์ตี้สำรวจ 2% ในหุบเขาแห่งความตาย! ใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อหรือเป็นอาหารก็ได้ ข้าช่วยชีวิตพวกเจ้าได้!”

“ในที่สุด ข้าก็ได้เซ็ตเกราะกระดูกครบแล้ว! อะไร? เจ้าต้องการคืนเงิน ไม่ ต่อให้เจ้าฆ่าข้า ข้าก็ไม่คืน!”

“เจ้าหญิงอยู่ไหน! ดาบของข้ากำลังกระหายเลือด!”

“เจ้าพูดเหมือนว่าเจ้ากำลังจะไปสังหารเจ้าหญิงงั้นแหละ…”

“เราแลกเปลี่ยนคะแนนล้างแค้นกับคนอื่นได้ไหม ถ้าได้ข้าจะขายมันในราคาแต้มละหนึ่งเหรียญเกม!”

“เจ้าคือวิลฟ์ไม่ใช่เหรอ พวกเรามาคุกเข่าให้คนรวยเร็ว!”

ผู้เล่นที่สวมหน้ากากเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีและอ่อนโยน ได้แสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาออกมาทันที เมื่อพวกเขาได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ

ชาวเมืองมองผู้เล่นที่กำลังคลั่งด้วยสายตาอันอ่อนโยน และพากันสงสารผู้มาใหม่เมื่อผู้เล่นกลับไปทำตัวงี่เง่าอีกครั้ง ท่าทีที่อ่อนโยนและแสนดีของผู้เล่นทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดจริง ๆ แต่เมื่อพวกเขากลับมาโวยวายทำเสียงดังเช่นนี้ ชาวเมืองก็รู้สึกโล่งใจ แบบนี้สิถึงจะปกติ

ผู้เล่นใหม่ก็ได้รับแจ้งเตือนเกี่ยวกับกิจกรรมเช่นกัน แต่พวกเขาต้องใช้เวลาอีกสักพักก่อนที่จะไปถึงเลเวล 5 เมื่อพวกเขาเลเวล 5 กิจกรรมก็เกือบจะจบแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่มองรุ่นพี่ด้วยสายตาอิจฉา…

ในบ้าน แองโกร่าถอนหายใจทั้งที่พยายามกลั้นยิ้ม

หลังจากมีเสียงแจ้งเตือนจากระบบ เขาก็เข้าใจแล้วว่าลีอาไม่จำเป็นต้องมาขออนุญาตจากเขาเลย เธอมาพบเขาเพื่อต้องการไว้หน้าเขาในฐานะที่เขาเป็นขุนนางของเมืองนี้ และเขายังเป็นหนึ่งในผู้ศรัทธาที่ใกล้ชิดเทพเจ้าแห่งเกมมากที่สุด

“เมืองจะสนับสนุนท่าน เราจะจัดหาเสบียงและวัสดุอื่น ๆ ที่จำเป็นให้ท่าน แต่เมืองของเรายังคงต้องการผู้เล่นที่มีประสบการณ์ 2-3 คน เพราะยังมีงานที่ยังไม่แล้วเสร็จ” แองโกร่าเลือกคำพูดอย่างระมัดระวัง

ท้ายที่สุดเรื่องของมนุษย์กบจะต้องมีคนดูแล เขาไม่สามารถมอบเควสนี้ให้กับผู้เล่นใหม่เลเวล 1 ได้ เขามีแค่วีลาเท่านั้นที่จะทำเรื่องนี้ให้เขาได้ แต่เขาก็ยังกังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอ ดังนั้นเขาจึงต้องการผู้เล่นที่มีประสบการณ์มาช่วย

เขาคิดว่าเจ้าหญิงจะยอมรับเงื่อนไขของเขาเพราะเขาก็ไม่ได้ขอมากเกินไป แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งสนิท เขาเมื่อสังเกตดี ๆ เขาจึงเห็นว่าเจ้าหญิงไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลย

วีลาขมวดคิ้วและอยากจะส่งเสียงเตือนเจ้าหญิง แต่แองโกร่าก็หยุดเธอเอาไว้ก่อน

“อย่าพึ่งโกรธ เธอกำลังอ่านข้อความที่เทพเจ้าแห่งเกมส่งมา”

เมื่อแองโกร่าพูด วีลาก็สังเกตเห็นว่าสายตาของเจ้าหญิงไม่ได้กำลังมองพวกเขา เธอกำลังจ้องมองบางสิ่งที่อยู่กลางอากาศ

หลังจากที่เธอแตะเควส ลีอาก็ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบเช่นกัน แต่ในฐานะที่เธอเป็น NPC ของกิจกรรมครั้งนี้ เธอจึงได้รับข้อความที่ต่างออกไปจากผู้เล่นคนอื่น ๆ

[เควสหลัก: รุ่งอรุณแห่งการล้างแค้น]

[รายละเอียดเควส: ในฐานะผู้สืบทอดคนสุดท้ายของราชวงศ์เทียร์ร่า ความทุ่มเทของเจ้าได้ทำให้เทพเจ้าแห่งเกมที่แข็งแกร่งและหล่อเหลาต้องตกตะลึง ดังนั้นผู้ศรัทธาของพระองค์จะให้ความช่วยเหลือเจ้าในการล้างแค้นภายใต้ประสงค์ของเทพเจ้า ในอีก 7 วันข้างหน้า พวกเขาจะช่วยให้เจ้าได้ครองฐานที่มั่นลับในแลงคาสเตอร์ งานของเจ้าคือการเป็นผู้ถือธงที่ไม่มีวันล้ม!]

[ข้อกำหนดเควส: ภายใน 7 วัน จงสร้างไลฟ์สโตนตรงกลางของฐานที่มั่นลับในแลงคาสเตอร์ และกวาดล้างลัทธิกระดูกเน่าอย่างน้อย 60%]

[ในช่วงเวลากิจกรรม ผู้เล่นที่ตายในกิจกรรมจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาข้าง ๆ เจ้า โทษประหารจะลดลงเหลือ 2% และคะแนนล้างแค้น (AP) ของพวกเขาถูกหักครึ่ง นอกจากนี้เจ้ายังสามารถรับ AP จากผู้เล่นเพื่อเปิดใช้งานทักษะกิจกรรมได้ หากเจ้าเสียชีวิตในระหว่างกิจกรรม กิจกรรมจะถือว่าล้มเหลว!]

[ทักษะกิจกรรม]

[อเวนเจอร์เคลื่อนพล (100 AP): ขนส่งผู้เล่นระหว่างเมืองไร้ชื่อและเมืองแลงคาสเตอร์ ฟรีเมื่อใช่งานครั้งแรก]

[อเวนเจอร์ปิ้งย่าง (500 AP): ฟื้นฟู HP และ MP ของผู้เล่นทั้งหมด]

[อเวนเจอร์โจมตีโลกิ (300 AP): บัฟโจมตีหมู่แบบสุ่ม ระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง (ใช้ได้กับเควสกิจกรรมเท่านั้น)]

[อเวนเจอร์ถูกธานอสโจมตี (300 AP): บัฟป้องกันหมู่แบบสุ่ม ระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง (ใช้ได้กับเควสกิจกรรมเท่านั้น)]

[ทักษะอื่น ๆ : (คลิกที่นี่)]

[คุณสามารถใช้ AP ที่รวบรวมมาจากผู้เล่นเพื่อพัฒนาฐานที่มั่นในแลงคาสเตอร์ได้]

[ไลฟ์สโตน: 5,000 AP]

[อาคารอื่น ๆ : (คลิกที่นี่)]

[หมายเหตุ :เราอาจไม่อาจปกป้องเทียร์ร่าได้ แต่อย่างน้อยเราก็ล้างแค้นได้ ลงชื่อ เทพเจ้าแห่งเกม]

เจ้าหญิงอ่านข้อความแจ้งเตือนของระบบอย่างระมัดระวัง (แม้แต่ส่วนที่ถูกซ่อนไว้เธอก็กดเข้าไปอ่านโดยละเอียด)

ตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอกำลังสนทนากับขุนนางของเมืองไร้ชื่ออยู่ และสิ่งที่เธอทำนั้นก็ไม่สุภาพอย่างยิ่ง

“ข้าขอโทษ ข้าเสียสมาธิไปหน่อย” เธอขอโทษอย่างจริงใจ

ถึงแม้คำขอโทษจะไม่ช่วยแก้ปัญหา แต่เธอก็ยังตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอ

“ไม่เป็นไร ข้าแน่ใจว่าทุกคนที่นี่เข้าใจว่าทำไมเจ้าถึงทำเช่นนั้น” แองโกร่ายิ้มตามมารยาทด้วยออร่าของขุนนาง

วีลาที่อยู่ข้างหลังถูกแก้มของเธออย่างหงุดหงิด

“ขอบคุณที่เข้าใจ” ลีอาพยักหน้าขอบคุณ

“ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ข้าขอทราบเนื้อหาจากระบบที่ท่านได้รับได้หรือไม่” แองโกร่าถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

ลีอาในฐานะที่เป็นอดีตเจ้าหญิง เธอมีสิทธิที่จะปฏิเสธ แต่เธอก็เป็นคนเริ่มทำตัวไม่สุภาพก่อน และแองโกร่าก็ให้อภัยเธอแล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องดีที่เธอจะปฏิเสธเขา

นายทะเบียนที่ยืนอยู่ข้างหลังลีอาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็หยุดตัวเองไว้ ฝ่าบาทไม่ใช่เด็กสาวที่ไม่รู้จักมารยาทอีกต่อไป หลังจากได้ผ่านชีวิตที่ผันผวนมานาน เขาเชื่อว่าเธอเป็นผู้ใหญ่พอและสามารถตัดสินปัญหาได้ด้วยตัวเอง

“แน่นอน” ลีอายิ้มแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “อันที่จริงถ้างานนี้เป็นไปได้ด้วยดี เราอาจจะได้ร่วมมือกันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น”

“แค่ก ๆ ” วีลาไอเสียงดัง

———————————————————————————————————————————————————————-