ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง - บทที่ 3 เงื่อนไขอะไร

ออกัสสวมเชิ๊ตขาว เสื้อโค้ตสีน้ำตาลอ่อนถกอยู่บนข้อแขน ดูเหมือนรีบร้อน แต่มันกลับเสริมให้ดูเป็นคนเกียจคร้านขึ้นมาหลายส่วน

นัยน์ตาลึกล้ำกวาดมองหญิงสาวตรงหน้าโดยไม่ตั้งใจ ตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย รวดเร็วเกินกว่าใครจะจับสังเกตได้

เดินเข้าไปและมองเชอร์รีนเพียงบางเบา ก่อนจะเดินผ่านไปเหมือนคนแปลกหน้า

หัวใจยังคงเต้นอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่หนังสือในมือก็สั่นเล็กน้อย และเธอก็คิดได้ว่า หรือว่าเขาจะเป็นครอบครัวของเลอแปง

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง โลกก็กลมมาก แต่โลกที่ใบไม่เล็กไม่ใหญ่ ทำไมได้พบกันอีกครั้งง่ายขนาดนี้

กลืนน้ำลายที่ติดอยู่ในลำคอลงไป ที่ลำคอรู้สึกเหมือนมีก้างปลาติดอยู่ เชอร์รีนสูดหายใจเข้าลึก ให้ตัวเองสงบ

โดยทั่วไปการประชุมผู้ปกครองจะเป็นผู้หญิงทั้งหมด การปรากฏตัวของออกัสจึงเป็นเหมือนใบไม้เขียวแซมอยู่ในดงดอกไม้อย่างไม่ต้องสงสัย

นอกจากนี้ใบหน้าที่ลึกซึ้งของเขายังสมบูรณ์แบบเหมือนกับพระเจ้าบรรจงสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถัน บวกกับบุคลิกอันสูงส่งสง่างาม ผู้หญิงที่เป็นแม่คนต่างทยอยกันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเขา บางส่วนที่มีแอคเค้าทน์เว่ยป๋อทำการโพสต์รูปถ่ายลงไปบนเว่ยป๋อ

ออกัสขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้คนรอบกายทำให้ช่วงเรียวคิ้วของเขาแสดงอาการหงุดหงิดใจร้อน แต่ไม่ได้ชักสีหน้า สายตาบางเบาไปตกที่ตัวเชอร์รีน ริมฝีปากบางเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ คุณครูเชอร์รีน การประชุมผู้ปกครองยังไม่เริ่มอีกเหรอ

ร่างกายสั่นเล็กน้อย เชอร์รีนรู้สึกอึดอัดไม่สบายตัว แต่ยังหลังตั้งตรง พยายามให้ตัวเองไม่สนใจการมีอยู่ของร่างอันแข็งแกร่งนั่น ใช้น้ำเสียงเนิบนาบเอ่ยพูด

ขอโทษค่ะ ท่านผู้ปกครองที่ยุ่งมากยังต้องให้ทุกคนมาโรงเรียน วัตถุประสงค์ของการประชุมครั้งนี้คือเพื่อรายงานผลการศึกษาของนักเรียนในหนึ่งปีการศึกษาและประสิทธิภาพของโรงเรียนตามปกติ เมื่อฉันเรียกชื่อผู้ปกครองดังต่อไปนี้ กรุณาตอบด้วยนะคะ…… เธอเรียกผู้ปกครองนักเรียนสิบอันดับแรกในชั้นเรียน เกรดยอดเยี่ยม และความประพฤติในเวลาเรียนก็ดีมาก

น้ำเสียงของเชอร์รีนไม่ช้าไม่เร็ว พูดถึงสถานการณ์ของนักเรียน เธอมีชีวิตชีวา พลังงานเปี่ยมล้น

คิ้วเลิกขึ้น สายตาของออกัสตกอยู่ที่ตัวเธอ หรี่ตา พิจารณา

เส้นผมสีดำดุจก้อนเมฆ กระจายตัวทั่วลาดไหล่ ดวงตากลมดำเงาราวลูกปัด จมูกเล็กเรียวสวย ริมฝีปากแดงธรรมชาติโดยไม่ต้องเติมแต่ง

แก้มขาวของเธอเปล่งประกายราวกับหยก นอกจากนี้ยังสวมเสื้อคลุมสีแดงสด ผิวขาวตัดกับสีแดงยิ่งขาวสว่างใส

ไม่แต่งหน้า ไม่เป็นทางการแต่ประณีต งดงามอ่อนหวาน มองแล้วสบายตา

แม้เชอร์รีนจะพยายามมีสมาธิจดจ่ออย่างเต็มที่ แต่ยังคงรู้สึกได้ถึงดวงตาที่ลึกล้ำกวาดมาบนร่างกายตัวเอง

สูดหายใจเข้าลึก เธอเตือนตัวเองให้ใจสงบ พูดอย่างใจเย็น ผู้ปกครองของเลอแปงค่ะ?

ร่างสูงของออกัสเอนหลังพิงพนักอย่างเกียจคร้าน และตอบรับเสียงหนัก อยู่นี่ครับ

น้ำเสียงแสนมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของผู้หญิงที่อยู่รอบๆ อีกครั้ง จ้องเขาไม่วางตา

ตอนนี้เขาเป็นผู้ปกครองของนักเรียนตัวเอง ไม่ใช่ผู้ชายในคืนนั้น!

หลังจากเชอร์รีนเตือนตัวเองในใจอีกครั้ง แล้วจึงเงยหน้าขึ้น เอ่ยพูดอย่างใจเย็น คุณรู้ไหมว่าเลอแปงอยู่อันดับที่เท่าไรของโรงเรียน

ออกัสยังคงรักษาระดับการเคลื่อนไหวไว้เท่าเดิม เพียงแต่ใบหน้าหล่อเหลาเอียงเล็กน้อย ยิ่งเห็นสันจมูกชัดขึ้น เหมือนกำลังตั้งใจฟัง น่าดึงดูดอย่างยิ่ง

ในการสอบทุกๆ ครั้ง เขาอยู่ที่สองจากท้ายโดยตลอด ไม่เคยเหนือความคาดหมาย หวังว่าคุณออกัสจะสนใจการเรียนของเขาขึ้นอีกหน่อยนะคะ

ถ้าผู้ปกครองคนอื่นได้ยินอันดับนี้ต่อหน้าคนมากมาย เกรงว่าคงอับอายหรือหน้าแดงไปแล้ว แต่เขากลับยังนิ่งเฉยสบายๆ สงบสง่างาม ในนักเรียนมัธยมปลายทั้งหมดมีนักเรียนกี่คนครับ

เชอร์รีนตอบตามความจริง สองพันเก้าค่ะ

นิ้วเรียวยาวของเขาสะกิดผ่านแขนเสื้อเบาๆ ยกมือขึ้นลูบคาง แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า ข้างหลังเขายังมีอีกหนึ่งคนไม่ใช่เหรอครับ สองพันแปดร้อยเก้าสิบเก้า อันดับนี้ก็ไม่เลวนะ……

ไม่คิดว่าจะได้คำตอบแบบนี้ เชอร์รีนอึ้งไปทันที ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะได้สติอีกครั้ง ในใจคิดประชดประชันอยู่ในที

ความคิดของคนรวยช่างแตกต่างกับความคิดของคนธรรมดาทั่วไปจริงๆ แม้จะอยู่อันดับท้ายๆ ในการสอบเสมอ ก็ไม่ต้องหวั่นกลัวอนาคต

ความคิดของคุณออกัสช่างเป็นเอกลักษณ์จริงๆ……

ก็ปกติทั่วไป ออกัสกระตุกยิ้มมุมปาก แต่สายตาหรี่ลงเล็กน้อยมองเธอ

สองคู่ตาสอดประสาน เชอร์รีนใจเต้นแรงเล็กน้อย ก่อนจะละสายตาไปอย่างรวดเร็ว

การประชุมผู้ปกครองมาถึงจุดสิ้นสุดอย่างรวดเร็ว ทันทีที่การประชุมผู้ปกครองสิ้นสุดลง ออกัสก็ผลักเก้าอี้ออก ก้าวขายาวเดินออกไป

เลอแปงรออยู่ข้างนอกมานานมากแล้ว พี่ใหญ่

อืม…… ออกัสพยักหน้า จากนั้นครู่หนึ่งจึงพูดอีกครั้ง นี่ก็คือการสอบที่นายให้ฉันเหรอ

เลอแปงกระแอมไอเบาๆ ก่อนจะยิ้มอย่างดื้อรั้น พี่ใหญ่ พี่ว่าราคาของสินค้าในห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ พวกนั้นทำไมมักจะลงท้ายด้วยเก้า นี่แสดงว่าความคาดหวังมีราคาแพง พอพี่ได้ยินว่าสองพันเก้า แล้วได้ยินอีกครั้งว่าสองพันแปดร้อยเก้าสิบเก้า อันไหนรู้สึกดีกว่ากันล่ะครับ

นายคิดว่านายเป็นสินค้าที่ระบุราคาเอาไว้อย่างชัดเจนในห้างสรรพสินค้าหรือไง ออกัสเหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นยะเยือก พร้อมกับตักเตือนว่า ครั้งต่อไปนายกล้าสอบได้ที่สองพันแปดร้อยเก้าสิบเก้าให้ฉันอีกก็ลองดู!

เมื่อไรกันที่พี่ใหญ่สนใจการจัดอันดับของผม ครั้งหน้าผมไม่สอบได้ที่สองพันแปดร้อยเก้าสิบเก้าแล้ว เอาที่สองพันแปดร้อยเก้าสิบแปดดีกว่า อันดับนี้ก็ไม่เลวนะครับ

คราวหน้าถ้านายสอบไม่ติดเข้าอันดับในหนึ่งพัน ฉันจะตัดค่าขนมทั้งหมด…… ออกัสพูดอย่างเย็นชา

ทันทีที่ได้ยิน เลอแปงยักไหล่อย่างจนหนทาง พี่ใหญ่ ในเมื่อพูดแบบนี้ พี่ต้องสัญญาเงื่อนไขกับผมมาข้อนึง!

เงื่อนไขอะไร

……….

กว่าจะส่งผู้ปกครองทุกคนกลับไปจนหมดก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ได้เวลาสำหรับอาหารกลางวัน

เชอร์รีนยืดเหยียดกล้ามเนื้อ เดินออกจากประตูโรงเรียน เตรียมไปทานวุ้นเส้นเลือดเป็ด แต่แล้วเบนท์ลีย์สีดำก็มาหยุดขวางทางเดิน จอดลงข้างตัวเธอ

หน้าต่างเลื่อนลง เสียงผู้ชายทุ้มต่ำดังออกมาจากในรถ

ขึ้นรถ!