คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ - 182:ฉันไม่ใช่คนที่ช่วยเธอ ฉันกลัวเธอไม่เอาฉัน

“นั่นเป็นเพราะฉันทํายังไปเยอะพอ ฉัน

จะพยายามกว่านี้” ผู้ชายพูดรับประกันอย่าง

จริงจัง

‘……” ทำเอาพิงกี้หมดคำพูดเลย “เค วิน ไม่ใช่ว่าทุกเรื่องจะสามารถใช้เรื่องเซ็กส์มา แก้ไขปัญหาได้ คุณรู้หรือไม่?

เมื่อก่อนเขาอยู่ในสถานะที่โสด เธอกับ เขาพัวพันกันมันก็เป็นเรื่องของคนสองคน แต่ ตอนนี้เขาได้หมั้นไปแล้ว เขายังมายั่วเย้าเธออีก ทำให้เธอโมโหตับไตไส้พุงจะระเบิดอยู่แล้ว

เธอรู้สึกหงุดหงิดมาก!

แต่ว่าเสี้ยววินาทีต่อมา ริมฝีปากของผู้ชาย ก็ได้แนบชิดเข้ามา

เขาไม่มีคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น

เขาแค่จูบเธอไว้อย่างลึกซึ้ง และแงะเปิด ปากเธอด้วยกำลังที่ดุร้าย พัวพันกับลิ้นที่ร้อน อ่นของเธอ ราวกับว่าเธอเป็นของอร่อย นัวเนียคลอเคลียอยู่ในช่องปากเธอ ดูดอย่างเร่าร้อน และโลก

กลิ่นเหล้าที่มาพร้อมกับลมหายใจ ในที่สุด พิงกี้ก็รู้ว่าทำไมคืนนี้ผู้ชายคนนี้ถึงผิดปกติ เขา ดื่มเหล้ามา แถมยังดื่มไปจำนวนไม่น้อยแน่ถึง ได้ทำให้เมาขนาดนี้

ที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่คอแข็งดื่มพันแก้วยัง ไม่เมา อีกอย่างก็เป็นคนมีวินัยกับตนเองมาก จะ ทําให้เขามึนเล็กน้อยก็ยังยาก เธอไม่เคยเห็น เขาเมาแบบนี้มาก่อน

“เควิน คุณเมาแล้ว!” พิงกี้ใช้แรงผลักเขา ออก พยายามคุยเหตุผลกับคนเมาเหล้าอย่าง เขา “คุณฟังให้ดีๆนะ ถึงคืนนี้คุณจะขืนใจ ฉันแล้วมีอะไรกับฉันไปครั้งนึง ฉันก็ไม่มีทาง เปลี่ยนความคิด ในเมื่อฉันตัดสินใจว่าจะไปถึ ต้องไปให้ได้”

“หนึ่งครั้งไม่ฟัง งั้นก็เอาสองครั้ง”
“สองครั้งก็ไม่ได้”

“งั้นก็สามครั้ง! จำนวนครั้งยิ่งเยอะเขายิ่ง

” พิงกี้รู้สึกคุยเหตุผลกับผู้ชายคนนี้ ไม่รู้เรื่อง เธอดิ้นรนอยากลงจากเตียง

แต่ว่าเธอไม่มีโอกาศนี้เลยด้วยซ้ำ

ถึงเควินจะเมาเหล้า แต่กำลังต่อสู้ของเขา ก็ยังแข็งแกร่งจนเธอไม่มีทางจะต่อต้านได้เลย แม้แต่นิด ไม่ ต้องบอกว่าเขาที่เมาเหล้าแล้วยิ่ง ทำตามอำเภอใจ ยิ่งทำให้คนยากที่จะต่อต้าน ได้

เขาในนาทีนี้ ราวกับว่าจะเอาความเก็บ กดเหล่านั้นที่แบกรับไว้และศีลที่ถือไว้ทิ้งไป ให้หมดเกลี้ยง จะเหลือแค่ความเป็นคนๆหนึ่ง และจะเหลือแค่สัญชาติญาณของความเป็น ผู้ชายเท่านั้น เขาอุ้มเธออยู่ในอ้อมอกด้วยตัวที่ เร่าร้อนเหมือนไฟ ความคิดของเขาแบออกมา

ชอบอยู่ตรงหน้าเธออย่างชัดเจนและกระจ่างแจ้ง

เขาจะเอาเธอ เขาอยากเอากับเธออย่าง

โหด

เขาไม่ให้เธอไป เขาจะใช้วิธีที่รุนแรงและ เร่าร้อนแบบนี้รั้งเธอไว้ที่ข้างกายเขา ให้เธอ หลอมละลายอยู่ในสายเลือดของเขา ให้เธอ จากไปและหนีไม่ได้อีกต่อไป ถูกเขากักขังไว้ที่ ข้างกายตราบชั่วนิรันดร์

จูบที่บ้าคลั่งป่าเถื่อนทาบลงมา พิงกี้หลบ แต่ก็ยังถูกผู้ชายจับคางไว้และจูบลงไปอย่างลึก

“อิ่ม……” เธอดิ้นรนและรู้สึกเหมือน ออกซิเจนต่ำลงเรื่อยๆ

ตอนที่เธอหน้าแดงหูแดงเพราะขาด ออกซิเจน ผู้ชายได้ปล่อยเธอ ริมฝีปากของทั้ง สองประกบกัน เสียงทุ้มต่ำที่เสนาะหูเต็มไปด้วย ความอิ่มเอมใจที่สุด “พิงกี้ ฉันชอบเธอ ชอบเธอมาก………

ชอบ?

เขารู้ว่าอะไรคือชอบมั้ย?

ผู้ชายชอบผู้หญิงคนนึง แค่ชอบร่างกาย เธอแค่นั้นเองหรอ?

ไม่ แค่นี้ไม่พอหรอก!

ถ้าเขารักเธอ เขาก็ต้องให้เกียรติเธอ ไม่ให้ เธอต้องตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน ไม่เพียงแค่ รักร่างกายเธอ แต่ต้องรักหัวใจเธอยิ่งกว่า ถ้า เขารักเธอจะต้องให้ฐานะทางสังคมเธอ ให้เธอ ยืนอยู่ข้างกายเขาอย่างเปิดเผยและตรงไปตรง มา สามารถพูดกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจว่าเธอ เป็นผู้หญิงของเขา

พิงกี้อยากโต้ตอบ แต่เสียงที่ออกมาจากมุม ปากมีแต่เสียงร้องเบาๆเหมือนแมลง
ไม่เอาไหนจริงๆเลย เธอดูถูกตัวเองอยู่ใน

ใจ

เคยทํากับผู้ชายมาหลายครั้งขนาดนี้ เขารู้ จุดเซนซิทีฟของเธอทุกจุด เขาสารมถปลุกเร้า อารมณ์ขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย

มือของเขาลูบไล้อยู่บนเรือนร่างเธอ ราวกับว่านำพากระแสไฟมาด้วย สัมผัสจนผิว ทุกรูขุมขนของเธอตื่นขึ้นมา ความรู้สึกชาๆและ จั๊กจี้แทรกซึมเข้าไปทุกเซลล์ของร่างกาย เธอ ครางออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และนี่ก็เป็น กำลังใจที่ดีที่สุดสำหรับเขา

ท่าทางของผู้ชายยิ่งอยู่ยิ่งบ้าคลั่งและเหิม เกริม เหมือนม้าเหล็กที่พเนจรข้ามน้ำข้ามภูเขา มาเป็นหมื่นๆอี้ นำพาพลานุภาพที่พุ่งชนไปข้าง หน้าอย่างกล้าหาญกวาดโลกทั้งใบของเธอจน เรียบ ทำให้เธอแค่เงยหน้าก็สามารถมองเห็น เขา และสามารถมองเห็นเขาคนเดียวเท่านั้น

หนึ่งครั้ง
สองครั้ง

พอถึงครั้งที่สาม ในที่สุดพิงกี้ก็อตส่งเสียง ร้องไห้ออกมาไม่ได้ เธอกำหมัดและทุบตีไปที่ อกของผู้ชาย เควิน คุณพอได้แล้ว ฉันไม่เอา แล้ว ไม่เอาแล้ว……….

“ยังอยากคุยกับฉันต่อมั้ย?”

“ไม่คุยแล้ว ไม่คุยแล้ว!

“จะไปจากฉันอีกไหม?

‘ พิงกี้ทนรับการบุกแทงที่ดุดันของ ผู้ชาย จิตใต้สำนึกที่หลงเหลืออยู่บอกเธอว่า นาทีนี้หลุดปากไม่ได้ เธอหลับตาลงและพูด อย่างดื้อด้าน “ต้องไป…..

เพิ่งพูดจบ ท่าทางของผู้ชายยิ่งดุดันขึ้นไป

คืนนี้เขาก็เปรียบเสมือนเครื่องยนต์ที่ไม่รู้

อีกจักเหน็ดเหนื่อย พลิกตัวเธอไปมาอย่างไม่หยุด ผัก เป็นการพูดแล้วทำได้ตามที่พูดจริงๆ ขอแค่ เธอไม่หลุดปาก เขาก็จะทำจนเธอหลุดปากถึง จะหยุด

กำลังของผู้ชายกับผู้หญิงแตกแต่งกันมาก ยิ่งไปกว่านั้นพอเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งแบบเค วิน พิงกี้จะดื้อรั้นยังไงก็อดทนไม่ไหว ระหว่าง สะลึมสะลือไม่รู้ว่าถูกเขาบีบจนพูดอะไรออกไป บ้าง ในที่สุดก็ได้สงบลง

ซบอยู่ที่อ้อมแขนของเควิน ถูกเขากอด ไว้อย่างแน่น พิงกี้หายใจอย่างไว รู้สึกตนเอง เหมือนปลาตัวนึงที่ขาดออกซิเจน

เธอเงยหน้ามองไปที่ผู้ชาย แว๊บแรกที่เห็น คือคางที่แข็งแกร่งของเขา

รู้สึกได้ถึงการจ้องมองของเธอ ผู้ชายก้ม ศรีษะมองมาที่เธอ ตอนที่มองเธอ แววตาของ เขาเร่าร้อนและจดจ่อ แถมยังแฝงด้วยความสุข ที่ไม่อาจเข้าใจผิดได้
สบตากันตั้งนาน พิงกี้เหมือนกับว่าจะถูก แววตาคู่นี้ดึงดูดวิญญาณไป

ในขณะที่เธอลุ่มหลงอยู่ ผู้ชายที่เงียบสงบ และเคร่งขรึม สีหน้าเฉยชาอย่างเควินจู่ๆจะยิ้ม ร่าเริงให้กับเธอ ทําให้จิตใจที่แข็งแกร่งเหมือน น้ำแข็งก็ยังหลอมละลายอย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้มาก่อน ทําให้ เธอมองจนอึ้งค้างไว้

เขากลับกอดเธอเข้ามาในอ้อมอกอีก ครั้ง เสียงทุ้มต่ำแหบแห้งแฝงไปด้วยความ กล้ำกลืน“พิงกี้ เธอรู้มั้ยเมื่อก่อนฉันไม่กลัวฟ้า ไม่กลัวดิน รู้สึกตลอดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้ ฉันหวาดกลัวได้ แต่วันนี้ ตอนที่ฉันกลับมาฉัน กลับมีรู้สึกกลัว…………..

“คุณกลัวอะไร?” พิงกี้ถาม

“ฉันไม่ใช่คนที่ช่วยชีวิตเธอ ฉันกลัวเธอไม่

เอาฉัน”
” พิงกี้หัวใจเต้นสั่น

กอดเธอไว้แน่น ผู้ชายเหมือนไม่รู้ตัวเองพูด อะไรออกมา เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูเธอเบาๆ “พิงกี้ อย่าจากฉันไป ฉันเอาแค่เธอคนเดียว เธอก็เอาแค่ฉันคนเดียว สักวันฉันจะให้ทั้งหมด ของฉันกับเธอ รวมทั้งชีวิตของฉันด้วย”

ครั้งนี้ พิงกี้ไม่ได้เปิดปากพูดต่อ เธอแอบ น้ําตาไหลอยู่ในอ้อมอกเขา ไม่อยากให้เขาเห็น เธอร้องไห้ ไม่อยากให้เขานึกว่าเธอหวั่นไหว แล้ว
ในที่สุดพอเธอสงบนิ่งลงมา เธอจงใจถาม ด้วยเสียงเย็นชา “ในเมื่อคุณบอกจะให้ทุก อย่างกับฉัน ทําไมต้องแต่งงานกับคนอื่น และ – ให้ฉันเป็นมือที่สามที่ไม่สามารถเจอผู้เจอคน
ได้?”
ทําไมต้องให้เธอทนรับกับความเจ็บปวดที่ม แทงใจแบบนี้?
แต่ว่า ผ่านไปตั้งนานเธอก็ไม่ได้คําตอบ