คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน - ตอนที่ 26 เป็นพนักงานของเขา

เช้าวันต่อมา นัชชาตื่นแต่เช้าเพราะนี่เป็นการทำงานวันแรกของเธอ ไปสายตั้งแต่วันแรกไม่ได้เด็ดขาด

เธอทำกิจธุระส่วนตัวอะไรต่างๆเรียบร้อยแล้วเดินลงมาก็เจอกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

นั่นคือปณิตา เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัดที่เห็นนัชชา  เธอ… เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง 

นัชชาอึ้งไปชั่วขณะแล้วรีบดึงสติกลับมา เหมือนได้ยินเรื่องตลก  นี่มันบ้านฉันนะ คำนั้นควรเป็นฉันที่ต้องถามเธอมากกว่า 

 ไหนว่าเธอจะไม่กลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ 

นัชชาตอกกลับ  จะกลับหรือไม่กลับแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ 

ปณิตาอึ้ง พูดไม่ออก ดวิษที่เดินลงมาเห็นทั้งสองยืนอยู่ตรงหน้าพอดี เขาก็นิ่งไปสักแปบ แล้วจึงเลือกเดินเข้าไปหาปณิตา  เธอมาได้ยังไง 

 ฉันเอาอาหารเช้ามาให้ 

นัชชาไม่อยากสนใจ หลังจากที่เธอผ่านเรื่องพวกนั้นมาเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรอีกแล้ว สำหรับเธอดวิษก็แค่อดีตที่เลวร้าย

นัชชาหยิบขนมปังออกจากตู้เย็นแล้วทาแยมโรยหน้า ดวิษมองไปทางเธอไม่ได้พูดอะไรแต่แค่เอ่ยถาม  เธอตื่นเช้าขนาดนี้ทำไม 

 ไปทำงาน 

 ทำงานเหรอ  ถามด้วยเสียงสูง  ไปหางานมาตอนไหน 

 เมื่อไม่นานนี้แหละ  นัชชาไม่มีอารมณ์กินต่อ เธอแค่ดื่มน้ำแล้วเดินจากมา  เชิญตามสบาย 

เมื่อมาอยู่ประตูหน้าบ้านก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น เมื่อกี้ที่อยู่ด้วยกันสามคนในบ้านเป็นเรื่องหน้าอึดอัด คนที่ไม่รู้อะไรก็คงจะนึกว่าเป็นคุณนายเมียหลวงกับเมียน้อย

เธอจัดการกับอารมณ์แล้วไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินสองสถานีก็ถึงเตนัทที่ทำงานของเธอแล้ว วันที่หนึ่งสำหรับพนักงานใหม่ก็ไม่มีอะไรมาก แค่การฝึกอบรมและการเรียนรู้ รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับผู้ก่อตั้ง ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่นัชชาได้ทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้ผ่านช่องทางนี้

อายุยี่สิบสองสอบเข้ามหาวิทยาลัยเคมบริดจ์คณะนิติศาสตร์ กลับประเทศมาได้สองปีก็ชนะคดีมากมาย ก่อตั้งบริษัทกฎหมายและโดนเชิญให้ไปเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ที่ปรึษาด้านกฎหมายของบริษัทที่ติดท็อป 500 อันดับที่ดีที่สุดในโลก

ฉากหลังเคลือบทองที่คนธรรมดาไม่สามารถเทียบติด เรื่องที่ทำให้เธอแปลกใจคือ เตชิตไม่ใช่ผู้ชายที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยแต่เขาผ่านความลำบากมามากกว่าจะมาถึงจุดนี้

การอบรมผ่านมาจนถึงกลางวัน นัชชาถูกจัดไปอยู่กลุ่มให้คำปรึกษาหนึ่ง งานหลักคือดูแลต้อนรับคนที่ต้องการความช่วยเหลือทางกฎหมาย เพราะเธอเพิ่งเข้าไปจึงได้รับแค่งานแยกเอกสาร

ไม่ทันได้กินข้าวกลางวัน เพราะต้องทำงานอยู่ในห้องทั้งวันกว่าจะแยกเสร็จทั้งหมดจนเหงื่อตกแต่ก็ยังมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นเล็กน้อย

 ปีมันไม่ตรงกันเห็นได้ชัดเจน เวลาของทั้ง 2 คดีง่ายๆแค่นี้ยังทำผิด เธอทำอะไรอยู่ตั้งนาน  หัวหน้าเวทิดาตำหนิเธอแบบไม่เกรงใจ

นัชชาโดนด่าแบบหนักหน่วงทำได้แต่ก้มหน้าขอโทษ ทั้งห้องเงียบสนิท เห็นพนักงานทุกคนยืนขึ้นเคารพ

 คุณเตชิต 

 สวัสดีค่ะ คุณเตชิต 

นัชชาตื่นเต้นไม่ต้องเงยหน้าขึ้นดูก็รู้ว่าใครมาเพราะกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยกับมีแรงกดดันในตัวแบบนี้…

 คุณเตชิต มาแล้วหรอคะ  เวทิดาเปลี่ยนน้ำเสียงการกระทำจากหน้ามือเป็นหลังมือ

 อืม  เตชิตตอบเสียงเรียบ มองไปรอบๆห้อง แล้วหยุดสายตาไว้ที่นัชชา

เวทิดาเห็นสายตาเขา รีบเดินเข้าไปหาเอามือวางไว้ที่ไหล่เธอ  นี่คือพนักงานใหม่ของแผนกเรา นัชชา 

นัชชาฝืนเรียก  สวัสดีค่ะคุณเตชิต 

มาตอนไหนไม่มา กลับมาตอนที่เธอโดนด่า…

เตชิตเห็นเธอก้มหน้า มองด้วยหางตาทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน แล้วหันหลังเดินจากไป

 ทำไมเห็นคุณเตชิตเข้ามาแล้วไม่รู้จักบอกกันบ้างละ  เวทิดาโยนเอกสารให้เธอ  ไปทำมาใหม่ซะ 

ตลอดทั้งบ่ายเธอไม่ได้ลุกออกจากที่นั่งเลย พอถึงเวลาเลิกงาน เพื่อนร่วมงานก็กลับบ้านกันหมดเธอได้แต่ทำงานต่อ

ทั้งวันกินไปแค่ขนมปังคำเดียวทำให้นัชชาหิวจนไส้จะขาด แต่เอกสารพวกนี้เวทิดาจะเอาพรุ่งนี้ เธอต้องทำให้เสร็จคืนนี้

หลังเรียนจบเธอก็แต่งงาน ใช้ชีวิตแบบสบายมาทั้งปี เธอไม่ชินเมื่อเทียบกับตอนนี้

ครืดๆ

เสียงโทรศัพท์สั่น นัชชายกดูเป็นเตชิตโทรมา  ฮัลโหล 

 อยู่ไหน 

นัชชามองไปรอบๆ  ห้องทำงาน 

 ขึ้นมา  น้ำเสียงชัดเจน

นัชชาหน้างอ  ฉันยังทำงานไม่เสร็จ… 

 เอาขึ้นมาทำที่นี่ 

 แต่… 

ตู๊ดๆๆๆ

ไม่รอให้เธอได้พูดต่อเขาก็วางสายลง นัชชาแอบด่าเขาในใจถึงจะไม่อยากขนาดไหนแต่ก็ต้องเก็บของขึ้นมาหาเขาข้างบน

โชคดีที่ตอนนี้ทุกคนเลิกงานแล้ว เหลือแค่ตรัณคนเดียว นัชชารู้ว่าตรัณดูออกว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเตชิตคืออะไร

ห้องทำงานที่กว้างใหญ่ เตชิตนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานหนังแท้ที่สะอาดเรียบร้อย และยังมีเอกสารหลายอย่างกองไว้

นัชชาเปิดประตูเข้าไปมองที่เขาอย่างลืมตัว เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน เนคไทไม่รู้หายไปไหน กระดุมก็ถูกปลดไปหลายเม็ด แขนเสื้อก็ถูกพับขึ้นไปถึงศอกทำให้มองเห็นแขน

เขาเป็นผู้ชายที่มีแรงดึงดูดจากสายตาทุกคน

 ถ้ามองจนพอใจแล้วก็เดินมานี่  มีเสียงใหญ่เอยขึ้นกะทันหัน

นัชชาได้สติ เธอรู้สึกตัวว่าตัวเองมองเขานานเกินไป เธอหูแดงทำตัวไม่ถูก แต่เธอก็เดินไปหยุดอยู่หน้าโต๊ะ  หึ ฉันยังทำงานไม่เสร็จ เรียกให้ขึ้นมามีอะไรรึเปล่า 

ใครจะรู้เขายังไม่ทันเงยหน้าขึ้นก็หาเรื่องเธอเลย  เข้ามาทำไมไม่รู้จักทักทาย ใครเป็นคนอบรมสั่งสอนเธอ 

 …  นัชชาสูดหายใจ กดให้เสียงหวาน  คุณเตชิตคะ เรียกดิฉันมามีอะไรให้รับใช้เหรอคะ 

 เมื่อยไหล่ 

 …  นัชชาเกือบจะเดินออกมา แต่เห็นเอกสารที่เหลือในมือ ทำหน้าเศร้า  คุณเตชิต ฉันยังทำงานไม่เสร็จ เป็นงานที่ต้องใช้พรุ่งนี้ด้วย 

นัชชารู้สึกเหนื่อยมากบวกกับที่โดนด่าแถมยังไม่ได้กินข้าวอีก เธอรู้สึกตัวเหมือนจะล่มสลาย น้ำเสียงที่เธอพูดออกมามีน้ำเสียงที่ออดอ้อนแบบไม่รู้ตัว

เธอรู้สึกเหนื่อยมากๆ

พอได้ยิน เขาก็รีบก้มหน้าเซ็นเอกสารเสร็จก็ปิดเอกสาร แล้วยื่นมือไปหาเธอ  ไหนเอามาดู 

นัชชาก้มดูเอกสารในมือ ยื่นให้เขาแบบลังเล

เตชิตเปิดดูเอกสาร มันเป็นงานที่เวทิดาให้เธอทำมันไม่มีวิธีหรือเคล็ดลับอะไร ได้แต่ก้มหน้าหา แต่งานแบบนี้มันหนักไปสำหรับเด็กใหม่

เตชิตยื่นเอกสารคืนให้เธอ แล้วชี้ไปที่โต๊ะกลางห้อง  ไปนั่งโน้น