คุณสามีพันล้าน - บทที่ 085 ประกาศข่าวแต่งงาน

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 085 ประกาศข่าวแต่งงาน
ทุกคนต่างมองมาที่ยศพัฒน์ อยากจะรู้ว่าเขาจะจัดการกับผู้หญิงที่สารภาพรักอย่างโอ้เวอร์คนนี้ยังไง
“วิกา”
ตอนนี้สายตาของยศพัฒน์ไม่มีคนอื่นอีกต่อไป เขามองเห็นเพียงแค่เทวิกาและทะเลดอกไม้นี้เท่านั้น
น้อยมากที่ผู้หญิงจะส่งดอกไม้ให้ผู้ชาย โดยเฉพาะทะเลดอกไม้แบบนี้
ความจริง เรื่องพวกนี้เขาควรจะเป็นคนทำต่างหาก
แต่ว่า เธอทำไปแล้ว และเขาก็ดีใจมากด้วย
ยศพัฒน์เดินเข้าไปหาเทวิกาอย่างรวดเร็ว
เทวิกายิ้มกว้างและยื่นช่อดอกไม้ให้กับเขา “พัฒน์ ฉันให้”
ยศพัฒน์รับช่อดอกไม้นั้นไป
“ขอบคุณนะเมีย”
เมีย！
กลุ่มคนที่รอเผือกอยู่นั้นพอได้ยินคำพูดของประธาน ก็ต่างตกตะลึงไปทันที
คุณพัฒน์แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่？
พวกเขาไม่มีใครรู้เลย
แล้วก็ไม่มีสื่อสำนักไหนรายงานข่าวคราวการแต่งงานของพวกเขาด้วย
คนที่รู้เรื่องก็พากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในเมื่อเจ้านายประกาศออกมาเองแล้ว พวกเขาก็ไม่ต้องพยายามซ่อนมันอย่างลำบากอีกต่อไป
ยศพัฒน์ก็มองไปที่ทะเลดอกไม้พวกนั้นอีกครั้ง
“ยศพัฒน์ ฉันชอบนาย”
นี่คือสิ่งที่เทวิกาใช้ดอกไม้เขียนไว้
เขาจ้องไปที่คำว่า “ฉันชอบนาย”
ในใจก็แอบรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ที่เธอไม่ได้เรียงเป็นคำว่า “ฉันรักนาย”
ขอบเขตของความชอบนั้นกว้างเกินไป ก่อนหน้านี้ เธอเคยบอกว่าเธอชอบเขา และสำหรับคนอื่นเธอก็ใช้คำว่าชอบเหมือนกัน
หลังจากคิดดูแล้ว เวลาในการเปลี่ยนความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นสั้นเกินไป เธอต้องการเวลาในการปรับตัว และการที่เธอออกมาพูดว่าชอบเขาแบบยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ก็ถือว่าดีมากแล้ว
เขาควรจะรู้สึกพอใจ ไม่ใช่หวังสูงเกินไป
“เป็นไงบ้าง สวยไหม? ฉันซื้อดอกกุหลาบมาจนหมดร้านเลยนะ แล้วก็ให้คนมาช่วยจัดด้วย”
เทวิกาถามเขาพร้อมรอยยิ้ม
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสารภาพว่าชอบใครอย่างใหญ่โตแบบนี้
“สวยดี”
“ชอบไหม？”
“ชอบมาก”
เทวิกามีความสุข
เขาชอบก็ดีแล้ว
แต่พอมานึกถึงว่าการที่เธอทำแบบนี้ กนกอรบอกว่าเรื่องแบบนี้ควรจะเป็นผู้ชายที่ทำมากกว่า
แต่ว่าเทวิกาต้องการเปลี่ยน เธออยากจะทำเอง และยศพัฒน์ก็ดีใจมาด้วย และชอบเซอร์ไพรส์ที่เธอเอาดอกไม้มาให้เขาอีกต่างหาก
ยศพัฒน์หยิบกระดาษทิชชูออกมา มือหนึ่งดอกช่อดอกไม้ที่เทวิกาส่งให้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็เช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอ พร้อมกับพูดว่า “ต่อไปถ้ามาที่นี่แล้วก็เข้าไปข้างในนะ เธอเป็นภรรยาประธาน จะเข้าจะออกก็ได้ อย่ามามัวตากแดดอยู่ตรงนี้ ร้อนจะตาย ฉันเห็นแล้วปวดใจ”
พวกพนักงานที่มุงดูอยู่：……
ใครบอกว่าประธานของพวกเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นนอกจากคุณเปรมากัน?
แล้วใครบอกว่าท่านประธานของพวกเขาพูดคำหวานไม่ได้?
พอฟังดูแล้ว ประธานของพวกเขาปากหวานมากเลยนะ พวกผู้หญิงที่ได้ยินก็ต่างพากันใจละลายไปเลย แล้วก็รู้สึกอิจฉาภรรยาของเขาด้วย
“เลิกงานแล้ว ไม่ต้องดูแล้ว นี่คือภรรยาของผม จดทะเบียนกันได้พักหนึ่งแล้ว แต่ว่ายังไม่ได้จัดงานแต่งงาน”
ยศพัฒน์กอดภรรยาเอาไว้ แล้วก็ประกาศตัวตนของเทวิกาให้ทุกคนได้รับรู้
“คุณพัฒน์ ยินดีด้วยนะคะ”
“ยินดีด้วยครับ/ค่ะ”
ถึงแม้ว่าหลายคนจะอิจฉาเทวิกาแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมาทางสีหน้า ได้แต่พากันแสดงความยินดีต่อยศพัฒน์
ยศพัฒน์อารมณ์ดีมาก ไม่ว่าใครจะแสดงความยินดีเขาก็จะขอบคุณ
ทุกคน : ที่แท้ คุณพัฒน์ก็มีด้านที่อ่อนโยนเหมือนกัน
เทวิกา：พัฒน์อ่อนโยนมาโดยตลอดนั่นแหละ
ในสายตาของเธอ ยศพัฒน์นั้นอ่อนโยนราวกับหยก
เนื่องจากมีทะเลดอกไม้ตรงทางเข้าบริษัท รถจึงได้แต่เลี้ยวเข้าออกทางด้านข้างเท่านั้น
นั่นคือทะเลดอกไม้ที่ภรรยาประธานจัดวางไว้ให้ประธาน ถ้าใครกล้าขับรถเหยียบ แสดงว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว
แต่ว่า ทะเลดอกไม้ไม่สามารถวางไว้ตรงนี้ได้ตลอดไป
ยศพัฒน์โทรไปหาพวกบอดี้การ์ดของตัวเอง ให้พวกเขารีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุด แล้วก็ย้ายดอกไม้พวกนี้ไปที่ในคฤหาสน์คอนโดกรีนทาวน์อย่างระมัดระวัง แล้วก็ออกคำสั่งว่า ถ้าไม่ได้รับการยินยอมจากเขา ใครหน้าไหนก็ห้ามแตะต้องดอกไม้พวกนี้ทั้งนั้น
แม้ว่าดอกไม้จะเหี่ยวเฉาก็ห้ามทิ้ง
นี่คือน้ำใจของวิกา
ยศพัฒน์ประกาศตัวตนของเทวิกาต่อหน้าทุกคนแล้ว แถมเขายังสั่งให้แผนกประชาสัมพันธ์ของบริษัทประกาศเรื่องข่าวการแต่งงานของเขากับเทวิกาภายใต้ชื่อของเขาอีกด้วย
แล้วก็แนบทะเบียนสมรสของเขากับเทวิกาด้วย
พอประกาศออกไป ก็เหมือนก้อนหินก้อนใหญ่โยนลงทะเลสาบ และสร้างคลื่นลูกใหญ่ให้กับเมืองแอคเซสซ์
คนที่อวยพรก็มี แต่ว่าน้อยมาก
คนที่อิจฉาและเกลียดชังมากกว่าเยอะ
เปรมาได้รับข่าวว่ายศพัฒน์ประกาศเรื่องแต่งงาน จนเธอเกือบจะพังห้องทำงานใหม่ของตัวเอง
พอกชนิภารู้ข่าวนี้ ก็พังข้าวของในบ้านเหมือนกัน เกือบทำให้ตระกูลธวัชพลังกรเละหมดแล้ว
เทวิกา！
ไม่ใช่เปรมา！
พี่พัฒน์ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่มีภูมิฐานอะไรเลย แต่ไม่ยอมแต่งงานกับเธอ！
การรับรู้ในครั้งนี้มันทำให้กชนิภาเกือบบ้า
แต่เทวิกากลับไม่รู้เลยว่าหลังจากประกาศเรื่องนี้ออกไปแล้ว จะส่งผลกระทบอะไรต่อเธอบ้าง
นักข่าวอยากรุมล้อมเธอแต่ไม่กล้า
เพราะคุณพัฒน์พูดไว้ก่อนว่า ถ้าเกิดว่านักข่าวสำนักไหนกล้ารุมเทวิกา และส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตของเธอและครอบครัว ถือว่าเป็นศัตรูกับเขา
ในเมืองแอคเซสซ์ นอกจากนฤเบศวร์ที่กล้าท้าทายยศพัฒน์แล้ว คนอื่นก็ไม่มีใครกล้าอีก
เพราะเบื้องหลังของยศพัฒน์คือตระกูลอริยชัยกุล และในรุ่นของเขามีคุณชายทั้งหมดสิบคน และทุกคนต่างก็เป็นคนที่ยิ่งใหญ่ เป็นผู้นำในทุกสายงาน การทำผิดต่อยศพัฒน์ก็เท่ากับทำผิดกับทั้งตระกูลอริยชัยกุล ท้าทายรุ่นใหญ่ในอุตสาหกรรมต่างๆ
และการแก้แค้นที่ตามมานั้นต้องเป็นการทำลายล้างอย่างแน่นอน
ใครจะกล้าเอาอนาคตของตัวเองไปแลกกันล่ะ？
นฤเบศวร์มองดูประกาศการแต่งงานของยศพัฒน์อย่างมีความสุข แบบนี้เปรมาจะได้ล้มเลิกได้แล้ว
ดังนั้น หลายคนก็หวังว่าเขาจะสนับสนุนพวกสื่อ ให้ไปรุมสัมภาษณ์เทวิกา แต่ว่าเขากลับทำให้ทุกคนต้องผิดหวัง
RA กรุ๊ปได้แต่ส่งคำอวยพรไปเท่านั้น
ทุกคน：……
บางอย่างไม่ถูกต้องนะ
บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างเมเปิล กรุ๊ปกับRA กรุ๊ปเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน นฤเบศวร์อยากให้ยศพัฒน์ตายอยู่ตลอดเวลา แต่ว่าตอนที่ยศพัฒน์ประกาศเรื่องแต่งงานออกมา ทำไมนฤเบศวร์ถึงแสดงความยินดีออกมาได้ล่ะ?
แสงแดดของพระอาทิตย์ตอนสี่โมงเย็นเริ่มอ่อนแรง
ประธานบางคนที่เคยมีประวัติโดดงาน ขี่จักรยานพาภรรยาตัวน้อยของเขาซ้อนไปตามท้องถนน เป้าหมายก็คือสวนสาธารณะใจกลางเมืองแอคเซสซ์
สวนสาธารณะใจกลางเมืองแอคเซสซ์นั้นใหญ่มาก มีภูเขา น้ำทะเล สนามเด็กเล่น และขนมอร่อยๆ มากมาย
มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมอุทยานทุกวันนับไม่ถ้วน ในช่วงวันหยุด ยังต้องมีการจัดให้มีตำรวจคอยคุ้มกันที่ทางแยกหลักเพื่อสลายฝูงชนและหลีกเลี่ยงเหตุการณ์การเหยียบกันตาย
แถมยังมีเส้นทางจักรยานด้วย และคนที่ขี่จักรยานเพื่อออกกำลังกายและไปปั่นจักรยานจะชอบไปที่นั่นมากที่สุด
ปั่นจักรยานรอบทะเลสาบเทียมในสวนสาธารณะและเดินบนถนนคอนกรีตที่มีต้นไม้เรียงราย คุณจะได้เพลิดเพลินกับทะเลสาบและภูเขา และได้ออกกำลังกายด้วย แถมไม่ต้องแออัดกับนักท่องเที่ยวเพราะทางจักรยานมีรั้วกั้นทั้งสองข้าง แยกทางเท้าแยกออกจากกัน
ตอนที่เทวิกาอยู่ชั้นมัธยม เนื่องจากโรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากสวนสาธารณะเท่าไหร่ เธอจึงปั่นจักรยานไปที่สวนสาธารณะเพื่อรับลม และก็ไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
เพราะว่ายุ่งเกินไป
ท้องฟ้าสวยงาม และช่วงบ่ายก็มีลมแรง
มีลมเย็นพัดมา และคู่หนุ่มสาวก็ไม่รู้สึกร้อนอะไรแล้ว
ยศพัฒน์เป็นคนปั่นจักรยาน และเทวิกาที่นั่งอยู่บนเบาะหลังนั้นกำลังกินไอศกรีมอยู่
“พัฒน์ เหนื่อยไหม? ถ้าเหนื่อยบอกฉันได้นะ เดี๋ยวฉันปั่นเอง”
เทวิกาป้อนไอศกรีมให้ยศพัฒน์