คุณสามีพันล้าน - บทที่ 106 อำนาจจาหลายฝ่าย
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 106 อำนาจจาหลายฝ่าย
“ครับ”
เดิมทีอินทัชนึกว่าบอสรู้แล้วจะโกรธ หรือขัดขวางคนของตระกูลเดชอุปไปสืบเรื่องของคุณหญิง คิดไม่ถึงเลยว่าบอสจะสั่งแบบนี้
“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”
อินทัชตอบยิ้มๆว่า “มีสิครับ ผมอยากคุยกับบอสสักหน่อย”
“ไสหัวไปซะ!”
“ฮ่า ๆ ๆ จริงสิ บอส คุณหนูตระกูลธวัชพลังกรที่คลั่งรักบอสรออยู่หน้าบริษัทเราน่ะ พูดเตือนยังไงก็ไม่ยอมไป บอกว่าบอสไม่อยู่บริษัทเธอก็ยังไม่เชื่อ หาว่าเราหลอกเธอ”
ยศพัฒน์เผยสีหน้าเย็นชา “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย หล่อนจะตายร้ายดียังไงก็เรื่องของหล่อน”
“บอส บอสใจร้ายเกินไปแล้ว บอสยอดเยี่ยมขนาดนี้ ผู้หญิงที่เคยเจอบอส ยากมากที่จะไม่ตกหลุมรักบอส พวกเธอก็ไม่ได้ผิดอะไร ไม่งั้น บอสก็เป็นกษัตริย์เถอะ มีสนมสักสามพันคน คุณหญิงคือพระมเหสี ยังไงซะบอสก็รวยมากอยู่แล้ว จะเลี้ยงก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร แบบนี้บอสก็จะได้ไม่ต้องหักอกเหล่าคนที่คลั่งรักบอสอีก”
“เห็นคุณกชนิภาดึงดันแน่วแน่ขนาดนั้น จนผมรู้สึกปวดใจแล้วเนี่ย”
อินทัชก็แค่อยากจะดูเรื่องสนุกล้วน ๆ
ยศพัฒน์เอ่ยอย่างเย็นเยือกว่า “อินทัช นายก็จะได้พบเจอกับผู้หญิงที่นายชอบ และก็จะได้แต่งงานด้วย รอนายมีคนที่ชอบเมื่อไหร่ ฉันก็จะเอาคำพูดพวกนี้ที่นายเคยพูดกับฉันไปบอกคนที่นายชอบให้ครบทุกตัวอักษร”
อินทัช “……”
“ถ้าแน่จริง ก็โสดให้ได้ทั้งชีวิต”
อินทัช “……บอส ล้อเล่นเองน่า ผมรู้ว่าบอสเป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียว ฮ่า ๆ คุณหญิงโชคดีจริงๆ ได้สามีที่ขนาดนี้ ฮ่า ๆ พวกบอสไปจีบกันต่อเถอะ ผมไม่รบกวนแล้ว”
พูดจบ เขาก็รีบวางสายทันที
คนของยศพัฒน์พบแล้วว่าตระกูลเดชอุปกำลังสืบเรื่องของเทวิกา หลังจากวางแผนเตรียมการ ไม่นาน คุณชายตระกูลสาระทาเองก็ได้ข่าวเช่นกัน
ประยสย์รับโทรศัพท์บนสนามหญ้ากว้างขวาง
สนามหญ้ากว้างใหญ่มากๆ เขายืนอยู่ที่จุดศูนย์กลางของสนาม กำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน คนอื่นๆต่อให้หูดีขนาดไหนก็ไม่ได้ยิน
“นายน้อย มีคนกำลังสืบวงการชนชั้นสูงของเมืองใหญ่ต่างๆว่ามีตระกูลไหนทำเด็กหายเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนหรือเปล่า”
คนของประยสย์ ตั้งแต่ที่เขาเริ่มสะสมฐานอำนาจของตัวเอง ก็ช่วยเขาตามหาเนตรดาว น้องสาวของเขามาโดยตลอด
ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว
ไม่ว่ายังไงก็หาเนตรดาวไม่เจอสักที
โดยหลักแล้ว คนของประยสย์จะตามหาคนที่เมืองเรวา เพราะคนที่อุ้มเนตรดาวไป ก็ถูกเจอตัวที่เมืองเรวา ในตอนนั้น แต่น่าเสียดายที่ตอนหาเจอ ผู้หญิงที่ชื่อวรันธรก็ตายไปแล้ว
เนตรดาวที่ถูกเธออุ้มไป ก็สูญหายไปตั้งแต่ตอนนั้น
อย่าว่าแต่ประยสย์ คนอื่นๆของตระกูลสาระทาเองก็สืบค้นทุกซอกทุกมุมของเมืองเรวา ตราบใดที่อายุใกล้เคียงกับเนตรดาว พวกเขาก็จะคิดหาวิธีพิสูจน์ว่าอีกฝ่ายเป็นเนตรดาวหรือไม่
ได้ยินคำพูดของลูกน้อง ประยสย์ก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจ เขามีลางสังหรณ์ ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับน้องสาวเขาแน่ ๆ
“รู้ไหมว่าใครที่กำลังตามสืบเรื่องนี้?”
“ข่าวกระจายไปกว้างมาก ยังไม่ชัดเจนว่าใครเป็นคนปล่อยออกมา ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ตามหลังคนกลุ่มนั้น เหมือนว่าก็เพื่อจะตามหาใครบางคน แต่คนกลุ่มหลังไม่เคลื่อนไหวอะไร ราวกับว่ากำลังรอเก็บผลประโยชน์”
“สืบ ไปสืบซะ สืบให้ชัดเจนว่าคนแรกที่ปล่อยข่าวนี้มาจากไหน”
ประยสย์สั่งเสียงเย็น
“สืบแล้วครับ”
“อีกฝ่ายเจาะจงสืบสังคมชนชั้นสูงของเมืองใหญ่ต่างๆ คิดว่าก็น่าจะเป็นคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจ ระวังหน่อยล่ะ อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น และอย่าตกหลุมพรางใคร”
ยังต้องป้องกันไม่ให้คนอื่นๆของตระกูลสาระทาลงมือกลางทาง
เพื่อจะขัดขวางไม่ให้น้องสาวกลับมา เจ้าพวกนั้นย่อมทำทุกอย่าง
แต่ก่อน พวกเขาไม่อยากให้เขาตามหาน้องสาว เหตุผลหลักคือไม่อยากให้น้องสาวกลับมาสืบทอดมรดกครึ่งหนึ่งของพ่อ แม้ตระกูลสาระทาจะร่ำรวยมาหลายรุ่น แต่ผู้นำตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดก็คือพ่อของเขา ไซม่อน
ตามกฎประจำจระกูลของตระกูลสาระทา มรดกของผู้นำตระกูลต้องเก็บไว้ให้เพียงลูกของตัวเองเท่านั้น หากไม่มีลูก ก็ต้องตกเป็นของส่วนกลาง แบ่งให้คนทั้งตระกูล
หากมีลูก ก็แบ่งให้ลูกเท่าๆกัน หากลูกประสบภัยไม่คาดคิด มรดกของลูกคนนั้นก็จะต้องตกเป็นของส่วนกลาง
ไซม่อนมีลูกสาวลูกชายคู่หนึ่ง มรดกของเขาก็ต้องแบ่งครึ่งออกเป็นสองส่วน ยกให้สองพี่น้องเท่า ๆกัน
ด้วยความที่เนตรดาวหายสาบสูญ ตราบใดที่เธอไม่กลับมา หลังจากที่ไซม่อนตาย มรดกครึ่งหนึ่งของเขาก็จะตกเป็นของประยสย์ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็ต้องตกเป็นของส่วนกลาง
แม้จะแค่ครึ่งหนึ่ง แต่ก็เพียงพอจะทำให้คนกระหาย
สมาชิกครอบครัวคนอื่นๆของตระกูลสาระทา เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง พวกเขาย่อมมีความคิดเดียวกัน ก็คือไม่ต้องการเห็นเนตรดาวกลับมา
อันที่จริง คนที่ดูแลสินทรัพย์ของตระกูลสาระทาก็มีเพียงทายาทสายตรงเท่านั้น คนอื่นๆก็ได้แค่แตะศอก พูดไปพูดมา ก็คือพี่น้องและหลานชายหลานสาวของไซม่อนต้องการแบ่งมรดกของเขา
ผู้นำตระกูลคนก่อนก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดจะต่อต้านกฎแบบนี้ของตระกูล แต่น่าเสียดายที่ตบมือข้างเดียวไม่ดัง คนในตระกูลเยอะเกินไป คนอื่นๆมีความคิดเดียวกัน สิ่งเดียวที่ผู้นำตระกูลทำได้ก็มีเพียงพยายามคลอดลูก รวมทั้งปกป้องลูกให้เติบโตอย่างปลอดภัย
เนตรดาวไม่เจอแล้ว ยังมีประยสย์อีกคน ในฐานะคุณชายของตระกูลสาระทา สถานการณ์ของประยสย์เองก็อันตรายมากเช่นกัน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายังมีคุณหญิงธิษณาที่เป็นบ้า
ตอนนี้พลอยก็อยากจะขึ้นเป็นคุณหญิงธิษณาแทนอีก อำนาจของตระกูลเลิศธนโยธาในเมืองซูเพร่าเป็นรองเพียงตระกูลสาระทา พลอยย่อมไม่ต้องการเห็นเนตรดาวกลับมา หากเนตรดาวกลับมาแล้ว ผู้หญิงบ้าก็จะค่อยๆกลับมาเป็นปกติดังเดิม
ไซม่อนกับภรรยาเคยรักกันมากๆ หากผู้หญิงบ้ากลับมาเป็นปกติ ลูกสาวก็คืนสู่เหย้า ครอบครัวเดียวกันได้รวมตัวกันอีกครั้ง ยังจะมีเรืองอะไรของพลอยอีก?
ดังนั้น อำนาจจากฝ่ายต่างๆปะทะใส่กัน สถานการณ์ของสองพี่น้องจึงไม่ปลอดภัยทั้งคู่
ประยสย์อาจยังดีหน่อย เบื้องหน้าเขาเป็นนายน้อยตระกูลสาระทา แม้ความสัมพันธ์ของเขากับพ่อจะไม่ดี แต่ไซม่อนก็ไม่มีทางอนุญาตให้ใครแตะต้องลูกชายภายใต้สายตาตัวเอง
เนตรดาวหายสาบสูญ ใครตามหาเธอเจอก่อน แล้วสร้างเหตุไม่คาดคิดพรากชีวิตเธอ เนตรดาวก็จะไม่มีวันได้กลับมาอีก
ตอนนี้คนของประยสย์ค้นพบว่ามีคนกำลังตามหาเนตรดาว ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด
ก็ต้องดูแล้วว่าใครจะตามหาเนตรดาวเจอก่อน
“คุณชาย พวกผมจะระวังตัวให้ดีครับ”
“อืม ถ้ามีข่าวดีก็บอกฉัน”
ประยสย์พูดจบก็วางสาย คุยนานเกินไปไม่ได้ เพราะจะถูกคนจับตามอง
เอาเถอะ แม้จะเขาคุยสั้นมาก ก็จะถูกคนจับตามองอยู่ดี
ข้างสนามหญ้ามีต้นไม้ที่เขียวชอุ่มตลอดทั้งปี ต้นไม้เหล่านั้นกิ่งก้านใบดก ใครจะกล้ารับประกันว่าบนต้นไม้ไม่มีสายลับของใครบางคนซ่อนอยู่?
หลังคุยโทรศัพท์เสร็จ ประยสย์ก็เงยหน้ามองท้องฟ้าสีดำ พลางภาวนาในใจว่า: พระเจ้า ขอให้ผมหาน้องสาวเจอ อย่าให้เธอได้เป็นอันตรายอะไรไปเด็ดขาด
ในความมืดมิด มีคนมาแล้ว
ประยสย์ไม่ได้มองไปยังคนที่มาเยือน
เขาเป็นนายน้อย และมีบอดี้การ์ดมากมาย
บอดี้การ์ดย่อมมาบอกเขาเอง ว่าคนที่มาคือใคร
สักพัก ก็มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินมาจริงๆ แล้วเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า “คุณชาย คุณหญิงคลุ้มคลั่งอีกแล้วครับ ป้าอ้อยให้คนมาเรียกคุณ บอกให้คุณรีบกลับไปปลอบคุณหญิง”
ได้ยินดังนั้น ประยสย์ก็ก้าวเท้าเดินไป พลางถามว่า “สองวันนี้แม่ฉันสงบเงียบมากๆ ทำไมจู่ ๆถึงคลุ้มคลั่งอีกแล้ว?”
เขาซื้อตุ๊กตาตัวใหม่ให้แม่ แม่ก็กอดตุ๊กตาตัวนั้นไม่ปล่อย และไม่ร้องไห้จะเอาเด็กอีก
บอดี้การ์ดเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “คุณท่านไปพบคุณหญิง”
บทที่ 105 หวานเหมือนน้ำตาล
บทที่ 107 ถ้าคุณเหนื่อย ฉันจะปวดใจ