คุณสามีพันล้าน - บทที่ 173 คนที่อยู่เบื้องหลัง
หลังจากที่เห็นหมายเลขสายเรียกเข้าแล้ว คุณชลกล่าวกับหญิงชู้ว่า：“ผมไปรับโทรศัพท์สักหน่อย”
แล้วก็จากไป
สาวงามไม่ได้พูดอะไร
เธอเข้าใจดีว่าคุณชลกำลังทำอะไร เธอไม่มีทางห้ามเขา เพราะสิ่งที่คุณชลทำ ยิ่งทำให้ฐานะทางครอบครัวของเขาดียิ่งขึ้น เขายิ่งมีเงิน ลูกในท้องของเธอก็จะยิ่งได้รับส่วนแบ่งมากขึ้น
คุณชลขึ้นไปในห้องหนังสือที่อยู่ชั้นสอง ปิดประตูเสร็จก่อนที่จะทำการรับสาย
ห้องหนังสือของเขาเป็นห้องกันเสียงอย่างดี พูดคุยอยู่ในห้อง ไม่ต้องเป็นห่วงว่าคนด้านนอกจะได้ยิน
แม้ว่าเรื่องที่เขาทำมากมายส่วนใหญ่ไม่ได้ปกปิดหญิงชู้ก็ตาม แต่ก็มีบางเรื่องที่ไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้
“มีอะไรเหรอ”
คุณชลกล่าวถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
ก็ไม่รู้อีกฝ่ายพูดอะไร เขาฟังแล้วคิ้วก็ค่อย ๆ ขมวดขึ้น สักพักเขาก็ถามกลับ：“พวกเขาเจอหน้ากันแล้วเหรอ แล้วประยสย์มีปฏิกิริยาอย่างไร เจอหน้ากันแต่ไม่รู้จักกัน งั้นก็ดีแล้ว”
“แอบจับตาดูพวกเขาไว้ ระหว่างทางที่พวกเขากลับ ดูสิว่าหาทางจัดการสองแม่ลูกได้ไหม”
เขารู้สึกว่าประยสย์จู่ ๆ เดินทางไปทำธุระดูเป็นเรื่องค่อนข้างแปลก
แล้วก็เป็นเช่นนั้น เดินทางเพื่อทำธุระเป็นเพียงข้ออ้างจริง ๆ
ประยสย์หมอนั่นสืบหาเบาะแสของเนตรดาวเจอแล้ว
ยังดี ที่สองพี่น้องเจอหน้ากันแต่ไม่รู้จักกัน
หลังจากวางสาย แววตาของคุณชลเย็นชา ยิ้มหยันในใจ：ผู้นำบ้านยังคงเข้าข้างลูกชายเมียหลวง
หลังจากครุ่นคิด เขาก็โทรศัพท์ไปหาพลอย เมื่อรอพลอยรับสายขึ้น เขาจึงกล่าวถามตรง ๆ：“คุณพลอย คุณอยากจะเป็นภรรยาผู้นำบ้านของพวกเราไหม คุณกับผู้นำบ้านของพวกเราอยู่ด้วยกันนานขนาดนี้แล้ว ทำไม้ท้องของคุณยังไม่มีอะไรคืบหน้าอีก”
“หากว่าคุณตั้งท้องขึ้นมา บังคับผู้นำของพวกเราหน่อย คุณก็จะกลายเป็นภรรยาของผู้นำบ้านของพวกเราในไม่ช้า จะบอกข่าวดีกับคุณให้ ประยสย์กับเนตรดาวนั่นเจอกันแล้ว เขายังพาแม่ที่เป็นบ้าคนนั้นไปเจอด้วย ถ้าคุณยังไม่รีบอีก เนตรดาวกลับมา แบตบอสคนนั้นฟื้นสติกลับคืนมาละก็ ยังจะมีหน้าที่อะไรของคุณอีก”
พลอยกล่าวด้วยความโกรธ：“คุณช่างไม่เอาไหนสิ้นดี จัดคนให้คุณมากมายขนาดนั้น ให้คุณกำจัดเนตรดาวทิ้ง คุณก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ยังให้พวกเขาพี่น้องได้เจอกันอีก”
คุณชลถูกด่าก็ไม่โกรธ เรื่องนี้เขาไม่เอาไหนจริง ๆ แต่ว่าเขาก็จนปัญญาจริง ๆ นะ
“ผู้หญิงคนนั้นช่างดวงดีมาก ตอนนี้กลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองแอคเซสซ์อีก ตระกูลอริยชัยกุลไม่ใช่ตระกูลที่แหยมได้ง่าย ๆ ครั้งก่อนแผนการที่พวกเราวางไว้เกิดล้มเหลว ก็เพราะว่ามีคนแทรกแซง ไม่เพียงแต่ตระกูลอริยชัยกุล แม้แต่ตระกูลเดชอุปก็แทรกแซงเรื่องนี้ สองตระกูลนั่นถือเป็นงูเจ้าที่แห่งเมืองแอคเซสซ์เลย”
“มังกรที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถงัดกับงูเจ้าที่ได้ ต่อให้พวกเรามีคนเยอะ ลงมืองในเมืองแอคเซสซ์ มีแต่เสียเปรียบ”
พลอยโมโหมากที่ทีมของตัวเองทำเรื่องไม่สำเร็จ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอจึงกล่าวด้วยความโมโหว่า：“คุณคิดว่าฉันไม่อยากจะตั้งท้องหรือไง พวกคุณเห็นฉันกับผู้นำของพวกคุณมีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีอย่างนั้น และฉันก็มาค้างที่บ้านของตระกูลสาระทาบ่อย ๆ แต่ทุกครั้งฉันก็นอนคนเดียวนะ ห้องของผู้นำพวกคุณมีห้องอยู่ในห้องอีกชั้น ต่อให้ฉันได้นอนห้องเดียวกับเขา แต่ความเป็นจริงแล้วแยกห้องกันนอน”
คุณชลอึ้งตะลึง แล้วกล่าว：“พูดเช่นนี้ก็แปลว่าพวกคุณไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเหรอ”
“ใช่ ฉันสงสัยว่าเขาคงด้านนั้นไม่ไหวแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นบ้ามากว่ายี่สิบปี เขาไม่มีความต้องการสักนิดเดียวเลยเหรอ ฉันที่เป็นสาววัยรุ่นและงดงามยังไม่แตะต้อง เขาแตะต้องใครกัน”
พลอยเพ่งเล็งไซม่อนไว้แน่นหนา ตั้งแต่วินาทีที่เธอตกหลุมรักไซม่อน ก็ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ญาติปรากฏตัวข้างกายไซม่อนอีก
คุณชล：“……ทำไมคุณไม่วางยาเขาล่ะ”
พลอยกล่าวด้วยสีหน้าดำทะมึนและโกรธด้วยความอาย：“ฉันทำหลายครั้งแล้ว แต่ก็ถูกเขาปัดไป”
มีฐานะเป็นผู้นำของตระกูลสาระทา คิดว่าไซม่อนนั้นเล่นงานได้ง่ายเหรอ ไซม่อนเฉลียวฉลาดมาก กันท่าเป็นที่หนึ่ง อย่ามองว่าตอนที่เขากับเธออยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ดูเหมือนจะดี แต่ความจริงแล้วเขาระแวงและกันท่าเธอมาโดยตลอด
พลอยรู้สึกว่าไซม่อนยังมีความรู้สึกต่อผู้หญิงบ้าคนนั้น และยิ่งสงสัยว่าไซม่อนกับผู้หญิงบ้าคนนั้นยังใช้ชีวิตด้วยกันปกติ ไม่เช่นนั้นทำไมไซม่อนถึงไม่แตะต้องตัวเธอ
ยี่สิบกว่าปี ทำไมถึงไม่มีความต้องการทางร่างกายเลย
นอกเสียจากว่าด้านนั้นไม่ไหวแล้ว
หรือไม่ก็ คงชีวิตสมรสปกติไว้กับผู้หญิงบ้า
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ พลอยก็โมโหด้วยความอิจฉาริษยา
เธออายุน้อยกว่าไซม่อนมาก ตอนที่เธอยังเป็นเพียงเด็กน้อยนั้น ก็ตามคุณพ่อเข้าร่วมงานเลี้ยงแล้วรู้จักกับไซม่อน
ตอนนั้น เธอรู้สึกว่าไซม่อนคุณลุงคนนี้สูงและหล่อมาก
รอเมื่อเธอเติบโตขึ้น เธอจะต้องกระโจนใส่อย่างไม่ลังเล
เธออยากแต่งงานกับไซม่อน อยากเป็นภรรยาผู้นำของตระกูลสาระทา เธอไม่รังเกียจที่ไซม่อนอายุเยอะกว่าเธอมากมายขนาดนั้น ทางบ้านของเธอไม่คัดค้านเธอ ถึงอย่างไรสิ่งที่เธออยากได้ ก็จะต้องได้มา
ไม่อนุญาตให้ไซม่อนเป็นข้อยกเว้น
“ช่างเถอะ ตอนนี้พวกเราต่างโทษกันไปมาก็ไม่มีประโยชน์ ฉันให้คนคอยจัดการประยสย์สองแม่ลูกระหว่างทางแล้ว พวกเขานั่งเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว สร้างอุบัติเหตุให้เครื่องบินตก ให้สองแม่ลูกตายอย่างไม่มีชิ้นดี”
“ไม่มีสองแม่ลูกนั่น ต่อให้เนตรดาวสุดท้ายจะกลับมายังตระกูลสาระทา เธอก็แค่ผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ไม่สามารถคุกคามพวกเราได้ รอให้เธอกลับมาที่ตระกูลสาระทาแล้ว พวกเราค่อยลงมือง่ายกว่าการลงมือในเมืองแอคเซสซ์เยอะ”
“คุณจะทำให้เครื่องบินตกยังไง”
“จัดเครื่องบินส่วนตัวพุ่งเข้าชน”
หลังจากพลอยเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้กล่าวถามเขา：“ในที่สุดก็ยอมใช้หมากมรณะของคุณแล้วเหรอ”
หมากมรณะก็คือนักพลีชีพ
“เป็นทางเลือกสุดท้ายที่จำเป็นต้องใช้ การสูญเสียหมากมรณะแล้วทำให้สองแม่ลูกนั่นตายได้ ก็ถือว่าคุ้ม”
“หากคุณยอมใช้แต่เนิ่น ๆ ตระกูลสาระทาก็คงจะกลายเป็นของพวกเราตั้งแต่แรกแล้ว”
คุณชล：“……ไม่ใช่ว่าผมไม่อยาก แต่เพราะไม่มีโอกาส คุณคิดว่าประยสย์นั่นรับมือได้ง่ายเหรอ ถึงแม้เขาจะอายุน้อย ยังไงก็เป็นนายน้อยของตระกูลสาระทา คนรอบข้างต่างให้ความจงรักภักดี และก็เป็นผู้สืบทอดที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี”
พลอยเห็นประยสย์สองแม่ลูกเหมือนกับหนามที่ค่อยทิ่มแทงหัวใจ
ไม่กำจัดสองแม่ลูกนั่น ต่อให้เธอได้แต่งเข้าบ้านตระกูลสาระทาตามต้องการ รอให้เธอคลอดลูก ตระกูลสาระทาก็คงถูกประยสย์ควบคุมไปหมดแล้ว แล้วลูกของเธอยังจะมีอะไรอีก นี่คือสิ่งที่พลอยรับไม่ได้ ตอนนี้เธอกับคุณชลร่วมมือกัน เพราะพวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน
รอให้ศัตรูถูกทำลาย ก็ถึงเวลาที่จะกำจัดคุณชลแล้ว
ตระกูลสาระทาจะต้องเป็นของลูกของเธอ
“คุณมีรูปของเนตรดาวไหม”
“มี คุณอยากไปเจอเธอหน่อยไหม”
“ฉันเป็นผู้หญิง เข้าใกล้เธอจะง่ายกว่า”
คุณชลตอบกลับอืม “เดี๋ยวผมจะส่งไปให้คุณ”
“ไม่มีอะไรแล้ว งั้นแค่นี้ก่อน คุณอย่าลืมส่งรูปของเนตรดาวมาแล้วกัน”
หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันจบ คุณชลก็หยิบซองจดออกมาจากลิ้นชัก ในซองจดหมายมีข้อมูลปัจจุบันและรูปถ่ายหนึ่งใบของเนตรดาว
เธอถ่ายรูปแล้วก็ส่งไปให้กับพลอย
หลังจากพลอยได้รับรูปถ่ายเนตรดาวแล้ว ก็ตกใจที่เนตรดาวเหมือนกับคุณย่าของตระกูลสาระทามาก