คุณสามีพันล้าน - บทที่ 290 คู่รักในวัยเด็กที่ต่างกัน
“ไม่ให้ฉันเล่นฉันก็ไม่เล่น ฉันจะไปวางกับดักแกล้งคุณชายรองของพวกเธอ พวกเธอจงรูดซิปปากซะ ใครกล้าไปแจ้งข่าว ฉันจะชนะเงินพวกเธอให้หมด”
คนรับใช้กล่าวด้วยรอยยิ้ม：“คุณชายรองเป็นของเล่นของคุณลินท์ คุณลินท์อยากจะเล่นยังไงก็ได้ พวกเราไม่ข้องใจ”
คนหนึ่งตี คนหนึ่งยอมให้ถูกตี
สมองของพวกเขาโดนหนีบแล้วถึงจะเข้าไปยุ่ง
มิลินท์จากไปแล้ว คนพวกนี้ยังคงเล่นไพ่ต่อ จนกระทั่งได้ยินเสียงรถที่คุ้นเคยดังขึ้น พวกเขาถึงได้หยุด เมื่อกษิดิเข้ามานั้น ทุกคนแยกย้ายกันหมดแล้ว
“พี่วิว”
ทันทีที่กษิดิเข้ามาก็เรียกแม่บ้านขึ้น
“คุณชายรอง เวลานี้ก็กลับมาแล้วเหรอคะ”
พี่วิวเดินเข้ามาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่าทางที่สงบเช่นนั้น ดูไม่ออกเลยว่าเธอเป็นคนที่เก็บไพ่เมื่อกี้
“ฉันกลับมาเอาของนิดหน่อย ทำไมเงียบสงบเช่นนี้ล่ะ”
พี่วิวดวงตาเป็นประกาย กล่าวด้วยรอยยิ้ม：“ตอนบ่าย ทุกคนทำงานกันเสร็จหมดแล้ว ก็เลยเงียบสงบค่ะ คุณชายรองอยากได้ความคึกคักแบบไหนหรือคะ”
“ไม่มีอะไร ก็แค่รู้สึกว่าเงียบสงบเกินไป คือว่า คุณลินท์พักอยู่ที่นี่เป็นไงบ้าน เธอไม่ได้นัดพวกเธอเล่นไพ่เหรอ”
พี่วิวยิ้มในใจ เห็น ๆ อยู่ว่าคุณชายรองแคร์คุณลินท์ แต่ดันหลบหน้าคุณลินท์
“คุณลินท์พักอยู่ที่นี่สบายดีมากค่ะ เหมือนกับพักอยู่บ้านของตัวเอง คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงต่างก็ชอบคุณลินท์มาก ให้คุณลินท์อยากพักนานแค่ไหนก็ได้ คุณลินท์ยุ่งขนาดนั้น มีเวลาเล่นไพ่กับพวกเราที่ไหนกัน แต่ว่าวันนี้ คุณลินท์เล่นไพ่กับพวกเราอยู่ครู่หนึ่งแล้ว และชนะเงินโบนัสที่คุณชายรองมอบให้กับพวกเราไปหมดเลย”
กษิดิฟังอย่างมีความสุข ：“ดวงของเธอดีใช้ได้ ไม่เป็นไร ครั้งหน้าจะให้โบนัสพวกเธอเยอะหน่อย พงกเธอมีเวลาว่าง พวกเธอก็เล่นเป็นเพื่อนเธอหน่อยแล้วกัน”
พี่วิว：“……”คุณชายรองอยากให้เงินค่าขนมกับคุณลินท์ ก็ให้โดยตรงสิ ทำไมต้องผ่านมือของพวกเราด้วย เสียเงินตลอด เจ็บปวดมากรู้ไหมคะ”
“เธอไปทำงานเถอะ ฉันจะขึ้นไปเอาของสักหน่อย”
รู้ว่ามิลินท์พักอาศัยอย่างมีความสุข ชนะได้เงินมาเยอะ กษิดิก็มีความสุข ควงกุญแจรถหมุนเล่นในมือแล้วขึ้นบนตึกไป
พี่วิวมองแผ่นหลังคุณชายรองของตัวเองขึ้นบนตึกไป จึงพึมพำขึ้น：“คุณลินท์บอกว่าจะวางกับดักไม่ใช่เหรอ คุณชายรองก็ดี ๆ อยู่นี่”
กษิดิ：พี่วิว พี่ชอบเห็นฉันคุณชายของบ้านพี่ถูกแกล้งเหรอ
พี่วิว：ฉันไปซื้อเมล็ดทานตะวันกลับมาแทะสักหน่อย
กษิดิ：……
ขึ้นไปถึงชั้นสอง กษิดิไปห้องนั้นที่อยู่ฝั่งตะวันออกก่อน นั่นเป็นห้องชั้นสองที่มีแสงดีที่สุด ทุกครั้งที่มิลินท์มาก็จะพักอยู่ห้องนั้น บอกว่าเป็นห้องนอนรับแขก แต่ใหญ่กว่าห้องเจ้าของบ้านอีก แผนผังด้านในเหมือนกับห้องของกษิดิ
เขายืนอยู่หน้าห้อง ลองบิดลูกบิดประตู ประตูไม่ได้ล็อก เขาจึงเปิดประตูออกสำเร็จ แต่ว่าเขาไม่ได้เข้าไป ยืนอยู่นอกห้องประตูแล้วมองเข้ามาครู่หนึ่ง แล้วก็ปิดประตูห้องลง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับ
กลับมาถึงหน้าห้องประตูของเขา กษิดิก็ชะงักเท้าขึ้น
เมื่อครู่พี่วิวบอกว่าเล่นไพ่หลายตากับสาวทอม แปลว่าวันนี้สาวทอมอยู่บ้าน แต่ตอนที่เขาเข้ามากลับไม่เห็นเธอ เธอหลบอยู่ในห้องของเขาหรือเปล่า
ห้องของกษิดิเป็นระบบประตูรหัสผ่าน แต่ว่ารหัสประตูตั้งแต่ที่ถูกมิลินท์รู้ เขาก็ไม่ได้เปลี่ยนอีก
เธออยากจะซ่อนอยู่ในห้องแกล้งเขา เป็นเรื่องที่ง่ายมาก ๆ
หลบเธอมาสักพัก ในใจเธอจะต้องโมโหแน่ ๆ ไม่รู้ว่าจะแกล้งเขาอย่างไรบ้าง
กษิดิหันหลังจากไป ตรงไปที่ห้องหนังสือ ถึงอย่างไรของที่เขาอยากได้ก็อยู่ที่ห้องหนังสือ
เมื่อมาถึงหน้าห้องหนังสือ เขาก็ผลักประตูเข้าไปโดยตรง ทันทีที่เข้ามาก็มีของมากมายตกลงมาจากเหนือศีรษะ ขยับได้ ลื่น เหมือนจะเป็นงู
กษิดิกระโดดขึ้นโดยสัญชาตญาณ สัตว์ตัวเล็กเหล่านั้นยังตกใส่ตัวเขาไม่หยุด เขากระโดดอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ว่าเหยียบโดนอะไร เท้าจึงลื่นและตัวก็ถลาไปด้านหน้า
ถลาล้มไปอยู่ด้านหน้าเรียวขาหยกคู่หนึ่ง
เขามองตามขาหยกคู่นั้นขึ้นไป ยังไม่ทันได้เห็นอะไร ก็ถูกมิลินท์ใช้ถุงคลุมหัว
จากนั้นเขาถูกเธอดึงขึ้นมา ตัวของเขาถูกเธอผลักไปด้านหลัง บนพื้นทำไมลื่นอย่างนี้ เพราะเธอโรยถั่วเหลืองจำนวนมากลงบนพื้นเหรอ พื้นแวววาวขนาดนั้น โรยเต็มพื้นเมื่อเขาเหยียบก็ต้องลื่น
ใครกันแน่ที่เป็นคนซื้อถั่วเหลืองกลับมา
อ้อ มีคนงานที่เชิงวิลล่าปลูกถั่วเหลืองเยอะมาก…
บ้านตัวเองมีที่นาและที่ดิน ปลูกพืชผลไว้มากมาย ไม่ขาดแคลนอะไรเลยจริง ๆ!
“ตึง!”
กษิดิถูกมิลินท์ผลักยันกำแพง ตัวของเขาติดอยู่กับกำแพง หลังศีรษะยังโขกกับกำแพงไปหนึ่งที
เมื่อเขาได้สติกลับคืนมา สองมือของมิลินท์วางอยู่สองข้างศีรษะของเขา ยิ้มตาหยีแล้วจ้องมองเขา ท่านี้ทำให้เขานึกถึงคคำว่าจนมุมสองคำ
“มิลินท์!”
กษิดิถูกแกล้งไปแล้วรอบหนึ่ง สีหน้าของเขาซีดเซียว จ้องมองมิลินท์ด้วยความโกรธ
“ร้องดังขนาดนี้ทำไมกัน พี่ฟังแล้วสะใจมาก”
มิลินท์หัวเราะคริ ๆ แล้วบิดหูของเขา “ตกใจไหม วางใจได้ ก็แค่งูปลอม ไม่ใช่งูจริง ฉันจับงูจริงมาเล่นกับนายไม่ได้เลย”
กษิดิด่าเธอด้วยสีหน้าดำทะมึน：“เธอยังเป็นผู้หญิงอยู่ไหม มักจะซื้องูปลอมมากมายมาแกล้งคนอื่นอยู่เรื่อย มิลินท์ ผมจะบอกคุณให้ คุณเป็นแบบนี้ต่อไป ระวังจะไม่มีคนแต่งงานด้วย ผู้ชายคนไหนจะชอบผู้หญิงหยาบโลนอย่างคุณ”
“คุณรู้ไหมว่าทำไมวันนี้ฉันถึงไม่ทำงาน”
“ผีคงรู้มั้งว่าทำไมคุณถึงไม่ทำงาน”
“น้าของฉันแนะนำประธานคนหนึ่งให้ฉันรู้จัก ให้ฉันไปนัดบอดคืนนี้ ไปทานข้าวสักมื้อ เพื่อการนัดบอดครั้งนี้ ฉันจึงหยุดพักหนึ่งวัน ให้สภาพตัวเองดีขึ้นหน่อย ขอเพียงฉันอยากแต่ง พรุ่งนี้ฉันก็สามารถไปจดทะเบียนสมรสกับคนที่ไปนัดบอดได้เลย เลียนแบบแต่งสายฟ้าแลบเหมือนพี่ใหญ่คุณไง”
กษิดิ：“……คุณยังต้องให้คนอื่นแนะนำคู่ด้วยเหรอ”
“ต้องสิ ปกติฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาไปรู้จักกับหนุ่มหล่อนี่ ได้ยินน้าของฉันบอกว่าคู่ที่ฉันจะนัดบอดคืนนี้เป็นวัยรุ่นที่จบจากนอกเชียวนะ โดดเด่นสุด ๆ เลยล่ะ กษิดิคืนนี้คุณว่างไหม ไปนัดบอดเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
กษิดิได้ยินดังนั้นคู่ดวงตาประกายเพลิง อยากจะแผดเผามิลินท์ทิ้งเสีย
เธอไปนัดบอดไม่ปิดบังเขาก็ช่างเถอะ ยังกล้ามาขอให้เขาไปเป็นเพื่อนอย่างเปิดเผยอีก!
บังเอิญ เขาก็อยากจะขัดขวางพอดี ในเมื่อเธอขอให้เขาไปเป็นเพื่อน งั้นเขาก็จะรับปากทำตามคำเชิญชวน
เธอมักจะชอบซื้องูปลอมมาแกล้งเขา งั้นเขาก็จะยัดงูปลอมลงในกระเป๋าเธอให้เต็ม เจอคู่นัดบอดของเธอแล้ว เขาค่อยล้วงออกมา รับรองจะทำคู่นัดบอดตกใจ ดูสิ ใครยังจะกล้าขอสาวดุแบบนี้มาแต่งเป็นภรรยาอีก!
“คุณขอให้ผมทำบางอย่าง ต้องมีค่าตอบแทนสิ”
มิลินท์ยิ้ม “ฉันได้เตรียมครีมบำรุงผิวสำหรับผู้ชายไว้มากมาย เพื่อมอบให้กับคุณเป็นค่าตอบแทน คุณเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ต้องบำรุงหน่อย เพื่อหลีกเลี่ยงความแก่ก่อนวัย และหาภรรยาแต่งไม่ได้ เป็นโสดตลอดชีวิต”
“ผมเป็นโสดก็ไม่ยอมแต่งกับ……คนที่ไม่ชอบหรอก จะต้องแต่งกับคนที่ผมชอบมาเป็นภรรยาเท่านั้น”
“ผู้ชายจบนอกที่น้าของคุณแนะนำอยู่บริษัทไหนเหรอ
“เจบี กรุ๊ป”
กษิดิหน้าดำ กล่าวอย่างโมโห：“…… นิรุตต์เหรอ”