คุณสามีพันล้าน - บทที่ 352 เป็นไข้

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 352 เป็นไข้?

ดูเหมือนว่าลุงกับหลานชายจะกำลังเถียงอะไรกันอยู่

ไซม่อนหันไปมองพลอยไพลินที่นอนอยู่บนโซฟาด้วยแววตาเย็นชาสุดขีด

เขาปิดประตูก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง

“อาสาม ผมไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน ดึกมากแล้ว ลุงกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”

สีหน้าของประยสย์ดูน่ากลัวและเย็นชามาก

หลังจากเขาเข้าไปในบ้าน ไม่แม้แต่จะนั่งพักก็เดินตรงขึ้นไปชั้นบนทันที เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็เห็นพ่อเดินลงมาจากชั้นบนด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่รู้เป็นเพราะพ่อดื่มไวน์มากเกินไปหรือเปล่า

“พี่ใหญ่”

ทันทีที่ชลเห็นพี่ชายคนโตเขาก็รีบเดินผ่านประยสย์ เดินขึ้นบันไดไปพลางพูดไปด้วยว่า “พี่ใหญ่ พี่ดูลูกชายคนดีของพี่สิ เจนทำผิดแค่เล็กน้อย แต่เขากลับจะส่งเจนไปที่สำนักงานสาขาย่อยแล้ว”

ประยสย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ความผิดของเจนสันไม่ใช่แค่เรื่องเล็กน้อยเลยนะครับ เขาทำให้บริษัทพลาดธุรกิจราคา 100 ล้าน”

ชลไม่มองประยสย์ หลานชายคนนี้เอาแต่ข่มลูกชายของเขาอยู่ตลอดเวลา

ทั้ง ๆ ที่ เจนสันมีความสามารถโดดเด่นมากเหมือนกัน ตอนเพิ่งเข้าบริษัทก็ครองตำแหน่งรองประธาน อยู่ในระดับเดียวกันกับประยสย์แท้ ๆ แต่หลังจากที่ประยสย์ลงมือจัดการกับเมียเขากับพี่สะใภ้รองในครั้งนั้นจนถูกพี่ใหญ่สั่งสอนไปยกใหญ่

เจนสันก็กลายเป็นคนที่ต้องแบกรับการแก้แค้นจากพี่ใหญ่กับลูกชายของเขา อยู่ที่บริษัทมีตำแหน่งเป็นถึงรองประธาน แต่กลับให้เขาทำหน้าที่ผู้ช่วย แถมยังเป็นผู้ช่วยของประยสย์อีก เขาถูกประยสย์กดขี่สุด ๆ และประยสย์คงจะหาโอกาสใส่ร้ายทำลายลูกชายของเขา

ในใจลึก ๆ ของชลรู้สึกเกลียดเอามาก ๆ

“พี่ใหญ่ เจนทำงานเป็นวันเป็นม้าที่บริษัท เขาตั้งใจเสียยิ่งกว่ายสย์อีก ก็แค่ครั้งนี้คาดการณ์ผิดพลาดไปก็เลยทำให้บริษัทต้องพลาดธุรกิจมูลค่าร้อยล้านนี้ไป โอเอ กรุ๊ปของพวกเราไม่ได้มีแค่ธุรกิจร้อยล้านนี้อยู่แล้ว อยู่ที่บริษัทยสย์ก็ใส่อารมณ์กับเจนสันแล้ว แถมยังบอกอีกว่าจะหักโบนัสของหนึ่งปี”

“ด่าก็ด่าแล้ว ลงโทษก็แล้วยังไม่พออีกเหรอ”

ถึงแม้ว่าประยสย์จะย้ายลูกชายเขาไปเป็นผู้จัดการบริษัทสาขา แต่บริษัทสาขาในเครือโอเอ กรุ๊ปมีตั้งเยอะตั้งแยะ ทุกปีมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะได้เข้ามาอยู่ในสำนักงานใหญ่ แถมกำลังแข่งขันก็สูงมาก

ถ้าลูกชายของเขาถูกไล่ออกไปจากสำนักงานใหญ่ ถ้าอยากจะกลับเข้ามาอยู่ในสำนักงานใหญ่อีกคงไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน

ไซม่อนพยายามที่จะระงับความร้อนรุ่มในร่างกายของตัวเองไว้ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “เรื่องในบริษัทค่อยไปคุยกันที่บริษัทพรุ่งนี้ ชลตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย แต่ชลเผลอหลับอยู่ในห้องของฉัน นายช่วยพาเธอกลับไปส่งที่บ้านตระกูลเลิศธนโยธาที”

ชลเอ่ยถามโดยสัญชาตญาณว่า “ที่บ้านก็มีตั้งหลายห้องไม่ใช่เหรอ ปกติพลอยก็อยู่ค้างที่บ้านเราออกจะบ่อย ในเมื่อเธอหลับไปแล้วก็ให้เธออยู่ค้างที่นี่เลยสิ ทำไมต้องไปส่งถึงที่บ้านตระกูลเลิศธนโยธาทีด้วย”

จากนั้นเขาก็เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง “พี่ใหญ่ พี่เป็นอะไรไป พี่ไหวไหมเนี่ย ทำไมหน้าแดงขนาดนั้น เป็นไข้หรือเปล่าพี่”

ประยสย์มองพ่อ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นว่า “ถ้าไม่สบายก็เรียกคุณหมอมาดูอาการเถอะครับ หรือว่าจะไปโรงพยาบาล”

ไซม่อนลูบหน้าของตัวเอง ตอนนี้หน้าของเขาร้อนมาก เขาจึงพูดต่อไปว่า “ฉันเริ่มเป็นหวัดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ทานยาไปแล้วก็คิดว่าจะไม่เป็นไร แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีไข้สูงแบบนี้ ประยสย์พาพ่อไปหาหมอที่โรงพยาบาลที ดึกมากแล้วจะได้ไม่รบกวนหมอตรอง”

หมอตรองเป็นหมอประจำตระกูลของตระกูลสาระทา

แต่ไซม่อนกับลูกชายไม่ค่อยไว้ใจหมอตรอง

ถ้าพวกเขาไม่สบายก็จะไปหาหมอที่ดรงพยาบาลของตระกูลแทน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนภายใต้โอเอ กรุ๊ปเป็นคนสนิทของไซม่อน และไซม่อนไว้วางใจเขามาก

“ครับ”

ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกเหมือนจะไม่ค่อยดี แต่ไซม่อนไม่ค่อยป่วยหรือไม่สบายแบบนี้บ่อยนัก ส่วนประยสย์ที่เป็นลูกชายยังไงก็ยังเป็นห่วงพ่อ

เขาเดินเข้าไปช่วยพยุงพ่อลงจากบันไดเพื่อลงไปชั้นล่างโดยที่ไม่สนใจเลยว่าตัวเองเพิ่งจะกลับมาจากบริษัทและเหนื่อยมากขนาดไหน

สองพ่อลูกเดินผ่านชลออกไป

ก่อนออกจากบ้าน ไซม่อนยังคงกำชับกับน้องชายของตัวเองอีกครั้งว่าให้พาพลอยไพลินกลับไปส่งที่ตระกูลเลิศธนโยธา

หลังจากสองพ่อลูกเดินจากไป ชลก็บ่นพึมพำว่า “ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยค้างที่นี่สักหน่อย มาค้างตั้งไม่รู้กี่รอบแล้ว ถ้าเธอสนใจชื่อเสียงของตัวเองมากขนาดนั้นก็คงไม่วุ่นวายไม่ยอมรามือแบบนี้หรอก”

แต่ถึงกระนั้นเขาก็เดินขึ้นชั้นบนไปอยู่ดี

เขาอยากรู้ว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงยืนกรานอยากจะให้ส่งตัวพลอยไพลินกลับบ้าน

เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนหรือเปล่า

พลอยไพลินบอกว่าเธอยังไม่ได้นอนกับพี่ใหญ่ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ชลประหลาดใจมาก เพราะเขาคิดว่าพวกเขาสองคนคงจะเคยนอนด้วยกันมาหลายหนแล้ว

หรือว่าเป็นเพราะคืนนี้พลอยไพลินอยากจะยั่วยวนพี่ใหญ่อีกเลยโดนพี่ใหญ่ฟาดสลบและยืนกรานอยากจะส่งพลอยไพลินกลับบ้าน?

ชลไม่เชื่อว่าพลอยไพลินจะแค่เผลอหลับไปเท่านั้น

พี่ใหญ่เป็นไข้ไม่สบาย แต่พลอยไพลินกลับไม่เป็นห่วง ไม่คอยดูแลเอาใจใส่ แถมยังเผลอหลับ แบบนี้ใครจะไปเชื่อ

เมื่อเดินขึ้นมาถึงชั้นสอง ชลเดินมาหยุดที่ประตูห้องของพี่ชาย เมื่อเห็นประตูกำลังแง้มเปิดอยู่เขาจึงผลักประตูเข้าไป ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอม ๆ โชยมาปะทะ เขาสูดเขาไปเต็มแรงสองสามครั้ง แต่ก็ไม่สามารถแยกแยะได้ว่ามันคือกลิ่นอะไร

เมื่อเห็นว่าหน้าต่างปิดอยู่ จึงเข้าไปเปิดหน้าต่างออก และพึมพำว่า “ฉีดน้ำหอมอะไรเนี่ยเหม็นเป็นบ้าเลย”

ไม่รู้ทำไมพวกผ้หญิงถึงชอบฉีดน้ำหอมกันนักหนา เมียแก่ที่บ้านของเขาก็ชอบน้ำหอมเหมือนกัน ทุกครั้งที่เขาให้น้ำหอมเธอก็จะชอบมาก ๆ สาวเล็กสาวน้อยที่เขาแอบเลี้ยงไว้ข้างนอกก็ชอบน้ำหอมเหมือนกันหมด พวกน้ำหอมเอย ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวเอย

แม้แต่พลอยไพลินก็ไม่มีข้อยกเว้น

หลังจากผลักหน้าต่างเปิดออก ชลก็เดินกลับมาที่โซฟา ก่อนจะเหลือบลงมองพลอยไพลิน

เขาโน้มตัวลงเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของพลอยไพลินและพบว่ามันร้อนนิดหน่อย แต่ก็ไม่เหมือนหน้าแดงเพราะไข้สูง

หรือว่าเธอจะวางยาพี่ใหญ่แล้วตัวเองก็โดนยาไปด้วย ก็เลย…

เมื่อชลคิดได้แบบนั้นเขาก็รีบชักมือกลับ

แต่พลอยไพลินดันตื่นขึ้นมาเวลานี้พอดี

เมื่อครู่นี้เธอถูกไซม่อนฟาดจนหมดสติไป

แม้ว่าเธอจะฟื้นแล้ว แต่สติสตังก็ยังงุน ๆ งง ๆ เหมือนเดิม เธอมองชลก่อนจะยื่นมือไปคว้าตัวเขาไว้โดยไม่แม้แต่จะคิด ก่อนจะกระชากตัวเขาลงมาทับตัวเธอไว้

เธอไม่แม้แต่จะให้โอกาสชลได้ตั้งตัว ก็รั้งคอเขาลงมาจูบอย่างดูดดื่ม

ในปากก็ยังพึมพำต่อไปว่า “ร้อน…ร้อนมากเลย…”

พี่ใหญ่นี่ยังไงกัน ในห้องก็ไม่เปืดแอร์

พลอยไพลินสวยมาก แถมรูปร่างก็เซ็กซี่ร้อนแรง ตามเนื้อตัวก็มีกลิ่นหอมของผู้หญิง เธอจูบชลอย่างร้อนแรงดูดดื่มอีกครั้ง ส่วนชลเดิมทีเขาก็ชอบผู้หญิงสวย ๆ อยู่แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่เลี้ยงเมียน้อยไว้จนเกลื่อนแบบนี้หรอก

เขาร่วมมือกับพลอยไพลิน เลยไม่กล้าที่จะทำอะไรพลอยไพลิน รวมถึงสถานะของพลอยไพลินด้วย อีกอย่างก็เป็นเพราะพลอยไพลินกำลังคบหากับพี่ใหญ่ของเขา เขาจึงไม่ได้คิดอะไร และไม่คิดที่จะแตะต้องผู้หญิงของพี่ใหญ่

ก็เหมือนความประหลาดใจในตอนที่เขาได้เจอกันพี่สะใภ้ใหญ่ครั้งแรกนั่นแหละ

แต่ในเมื่อพลอยไพลินเล้าโลมเขาขนาดนี้ ทำให้เขายิ่งไม่อาจต้านทานความอยากภายในร่างกายที่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่เอาไว้ได้ เพียงไม่นานทั้งสองคนก็นอนเกลือกกลิ้งลงไปด้วยกัน

ไซม่อนที่ “หนี” ออกไปได้กดดูกล้องวงจรปิดผ่านโทรศัพท์มือถือ เมื่อเห็นฉากนี้เข้าก็กระตุกริมฝีปากยิ้มอย่างเย้ยหยัน ในเมื่อสองคนนี้ลงเอยกัน ทุกอย่างก็จะยิ่งสนุกขึ้น และทุกอย่างจะกลับตาลปัตร

เขารู้จักนิสัยของพลอยไพลินดีที่สุด

ในเมื่อชลทำแบบนี้กับเธอ เธอจะไม่คิดที่จะร่วมมือกับชลอีกแน่ และมีแต่จะเกลียดชลมากกว่าเดิม เพราะในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วเธอก็จะไม่มีทางเป็นคุณนายหญิงของตระกูลได้อีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น คุณนายสามก็ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ เลยด้วย