คุณสามีพันล้าน - บทที่ 361 คุณนายสามที่โกรธจัด
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 361 คุณนายสามที่โกรธจัด
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อ เขาไม่รู้ว่าจะได้อุ้มหลานเมื่อไหร่
คงจะได้เป็นคุณตาก่อนมากกว่า
ประยสย์ตอบเสียงอ้อ มองส่งพ่อกับเจนสันออกไปจากห้องทำงานอย่างเร่งรีบ
พ่อไม่บอก เขาเองก็สามารถคาดเดาได้
เมื่อคืน พ่อถูกพลอยไพลินหลอก เขาส่งพ่อไปโรงพยาบาล แผนการของพลอยไพลินล้มเหลว ซ้ำยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมีเรื่องฉาวอะไรในบ้านพวกเขา
นึกถึงก่อนหน้าที่ส่งพ่อไปโรงพยาบาล อาสามเองก็อยู่ที่บ้านพวกเขา
ประยสย์ยกยิ้มทันที “เรื่องสนุกขนาดนี้ พ่อก็ไม่ให้ฉันกลับไปดูสักหน่อยเลย”
ไม่เป็นไร จะมีคนเล่าเรื่องสนุกนั้นให้เขาฟังเอง
ส่วนคุณนายสามหลังจากที่รู้ว่าสามีกับพลอยไพลินอยู่ด้วยกันทั้งคืน ก็พลันไปที่บ้านหลักอย่างโมโห ทันทีที่เข้าไปก็ตะโกนเสียงดังว่า “ชล ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ พลอยไพลิน ยัยคนต่ำทราม แกกล้ามาอ่อยสามีฉัน!”
“คุณนายสาม คุณนายสาม……”
เหล่าคนใช้รั้งคุณนายสามเอาไว้ แต่มีหรือที่จะรั้งไว้ได้
ณ ตอนนี้ ต่อให้มีควายเก้าตัวมาดึงคุณนายสามไว้ก็ห้ามเธอไม่ได้
เธอปะทะกับทุกคนด้วยตัวคนเดียว ขณะเดียวกันก็มีคนใช้ไม่กล้าใช้แรง เพราะกลัวจะทำเธอบาดเจ็บ เหล่าคนใช้ล้วนถูกเธอผลักออกไปหมด ก่อนที่เธอจะวิ่งขึ้นบันได
ชลกับพลอยไพลินเองก็ตื่นแล้ว
ตอนที่พลอยไพลินลืมตาขึ้นแล้วเห็นหน้าเหี่ยวย่นของคุณย่า เธอพลันตกใจก่อน จากนั้นก็เขินอายจนทำตัวไม่ถูก แม้จะรู้สึกว่าปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่เมื่อนึกถึงว่าตัวเองกับไซม่อนได้เป็นสามีภรรยากันโดยแท้จริงแล้ว ตอนนี้แค่ต้องนับวันรอแต่งเข้าตระกูลสาระทา เธอก็อารมณ์ดีสดใสเหมือนพระอาทิตย์ด้านนอกที่เจิดจ้า
ทว่าดีใจได้ไม่ถึงหนึ่งนาที เธอก็พลันเปลี่ยนสีหน้า แล้วดึงผ้าห่มผืนบางที่คุณย่าห่มให้เธอไว้แน่น ก่อนจะกรี๊ดเสียงดัง
ชล!
เป็นชลได้ยังไงกัน!
เมื่อเห็นชลคุกเข่าตรงหน้าคุณปู่ด้วยสภาพไม่เรียบร้อย มีหรือที่พลอยไพลินจะไม่เข้าใจ
“กรี๊ด!”
พลอยไพลินกรี๊ดไม่หยุด
วินาทีถัดมา เธอก็พุ่งตัวใส่ชลเหมือนคลุ้มคลั่ง พลันตบตีเขาไม่หยุด ตีไปพลางด่าไปพลางว่า “ชล ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ฉันเป็นว่าที่พี่สะใภ้แก แต่แกกลับกล้าทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะตีแกให้ตาย แกมันสัตว์เดรัจฉาน”
เมื่อนึกถึงว่าคนที่ร่วมรักกับเธอคือชลที่เธอดูแคลนและเป็นแค่เครื่องมือหลอกใช้ พลอยไพลินก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบแตกสลาย
เรื่องชู้สาวของชลตอนอยู่ด้านนอก เธอรู้ดี
ผู้ชายที่สกปรกแบบนี้ แม้จะถือรองเท้าให้เธอ เธอก็ยังรู้สึกรังเกียจ
แต่มันกลับกล้ามาทำเธอแปดเปื้อน!
เธอไม่มีวันยอมจบกับหมอนี่ง่ายๆแน่!
“พลอย พลอย”
คุณย่ารู้ว่าลูกชายคนเล็กก่อปัญหาใหญ่เข้าแล้ว แต่นั่นคือลูกชายของเธอ ไม่ว่ายังไงเธอก็รู้สึกสงสารและปวดใจ พลันรีบไปรั้งพลอยไพลินเอาไว้ แต่เธออายุเยอะแล้ว มีหรือที่จะห้ามพลอยไพลินไว้ได้
พลอยไพลินทั้งต่อยทั้งเตะชล คุณปู่ช่วยภรรยาดึงรั้งไว้อีกแรงก็ห้ามพลอยไพลินไม่ได้
ในห้องไม่มีคนอื่นอีกแล้ว
พลอยไพลินรู้สึกไม่สบายตัว อาละวาดไปรอบเดียวก็เหนื่อยล้า เธอนอนอยู่บนพื้นแล้วแผดเสียงร้องไห้
เธอเองก็ไม่รู้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง
ก่อนที่สติเธอเลือนราง เธอจำได้ว่าไซม่อนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ
หรือว่าจู่ ๆ ไซม่อนมีเรื่องให้ต้องออกไปข้างนอก จากนั้นชลก็ฉวยโอกาสเข้ามากลั่นแกล้งเธอ?
“ปัง!”
ประตูห้องพลันถูกคุณนายสามเตะออก
ณ ตอนนี้ คุณนายสามก็คือหญิงแกร่งที่มาแก้แค้น
แรงเยอะไม่สิ้นสุด
อันที่จริงแม้ประตูห้องจะปิด แต่กลับไม่ได้ล็อกไว้ คุณนายสามจึงสามารถเตะประตูออกได้
สี่คนในห้องยังไม่ทันตอบสนอง คุณนายสามก็พุ่งเข้ามาเหมือนสายลม เธอคร่อมทับพลอยไพลิน พลันใช้มือดึงผมของพลอยไพลินเอาไว้ จากนั้นก็ใช้แรงดึงไปข้างหลัง เจ็บจนพลอยไพลินกรีดร้อง
“เพียะๆ ๆ ๆ!”
คุณนายสามฟาดมือไปยั้ง เสียงตบดังลั่นเสมือนเสียงประทัด
รอจนกระทั่งสามีภรรยาคุณปู่รู้ตัวอีกที พลอยไพลินก็ถูกคุณนายสามตบจนหน้าบวมแล้ว
แม้พลอยไพลินจะเคยเรียนศิลปะการต่อสู้มาก่อน แต่เมื่อคืนบ้าคลั่งเกินไป เมื่อกี้ก็เพิ่งตบตีชลจนเหนื่อยล้า ผนวกกับจู่ ๆคุณนายสามก็พุ่งเข้ามากะทันหัน ฉวยโอกาสดึงผมเธอเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถหนีไปได้ จึงถูกคุณนายสามตบจนหน้าบวมเป่ง
“นางแพศยา สามีฉันแกก็ยังจะกล้ามาอ่อย กล้ามาแย่ง นึกว่าเป็นลูกสาวตระกูลเลิศธนโยธาแล้วจะมาแย่งผู้ชายฉันได้งั้นเหรอ ฉันจะฉีกแกออกเป็นชิ้นๆ นางแพศยา ยัยคนต่ำทราม!”
คุณนายสามตบพลอยไพลินจนหน้าบวมก็ยังไม่หายแค้น พลันทั้งขูดทั้งตีทั้งกัดพลอยไพลิน อีกทั้งยังจับขาข้างหนึ่งของพลอยไพลินเอาไว้ ก่อนจะลากเธอออกไปเหมือนลากหมาตาย ปากก็พลางก่นด่าว่า “ชอบอ่อยผู้ชายขนาดนี้ งั้นก็ให้ทุกคนมาดูโฉมหน้าแพศยาของแก นางแพศยา ไร้ยางอาย!”
พลอยไพลินพยายามดิ้นรนออกจากคุณนายสามสุดชีวิต แต่ก็เปล่าประโยชน์
ณ ตอนนี้ ศิลปะการต่อสู้ที่เธอร่ำเรียนมาใช้ประโยชน์ไม่ได้เลยสักนิด
คุณนายสามบ้าคลั่งยิ่งกว่าเธอเสียอีก
นี่มันเสียสติไปแล้วชัดๆ
เธอถูกคุณนายสามลากออกจากห้องนอนทั้งแบบนี้ เธอยังใส่เสื้อไม่เรียบร้อยเลย……
“สะใภ้สาม!”
ชลกับพ่อแม่ของเขาล้วนเปลี่ยนสีหน้า พลันรีบตามออกไป คนหนึ่งกอดคุณนายสามเอาไว้ ส่วนอีกคนก็เอาผ้ามาห่มตัวพลอยไพลิน จากนั้นก็ประคองพลอยไพลินขึ้น
“ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน ฉันจะลากนางแพศยานี่ออกไป ให้ทุกคนถ่มน้ำลายใส่มันจนสำลักตาย ยัยชั่ว!”
คุณนายสามถูกสามีกอดเอาไว้ เธอยังคงตวัดขาทั้งสองข้างเตะไม่หยุด อยากจะเตะไปที่พลอยไพลิน
ส่วนคุณย่าก็ปกป้องพลอยไพลินเอาไว้ เธอเองก็เหนื่อยจนหอบหายใจ
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน!
“ไซม่อนล่ะ ไปเรียกไซม่อนกลับมา!”
คุณย่าสั่งเสียงดัง
เหล่าคนใช้อยู่ชั้นล่างไม่กล้าขึ้นไป เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของคุณย่า ก็มีคนรีบตอบว่า “แจ้งท่านผู้นำไปแล้วครับ ท่านผู้นำกำลังเดินทางกลับมา”
“ชล แกปล่อยฉัน แกไม่ละอายใจต่อฉันเลยงั้นเหรอ? ฉันแต่งงานกับแกมายี่สิบกว่าปี อุ้มท้องคลอดลูกให้แก ดูแลบ้านหลังนี้ แต่แกกลับมีชู้กับยัยชั่วนั่น มันเป็นผู้หญิงของพี่ชายแก แกก็……แกมันเลว สารเลว!”
คุณนายสามขืนตัวไม่ออก พลันหันไปก่นด่าสามี
ชลไม่กล้าปล่อยมือเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“ภรรยา เธอใจเย็นๆก่อน เรื่องนี้……มันคือเรื่องไม่คาดคิด ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พลอยต่างหากที่ไม่ยอมปล่อยฉันไป แล้วเป็นฝ่ายจูบฉันก่อน ฉัน ฉันทนไม่ได้ก็เลย……”
“ชล แกใส่ร้ายฉัน!”
พลอยไพลินตวาดเสียงโมโห
“เดิมทีก็เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เมื่อคืนพี่ใหญ่ไข้ขึ้น ประยสย์ส่งพี่ใหญ่ไปโรงพยาบาล พี่ใหญ่ก็ให้ฉันส่งเธอกลับตระกูลเลิศธนโยธา แต่เธอกลับกอดฉัน เป็นฝ่ายจูบฉัน ฉันก็เลย……”
พลอยไพลินเผยสีหน้าถมึงทึง
ฟังจากที่ชลเล่า เธอรู้แล้วสักทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
หลังจากที่ไซม่อนรู้ว่าถูกหลอก ก็หาข้ออ้างบอกว่าไข้ขึ้น แล้วให้ประยสย์ไปส่งเขาที่โรงพยาบาล แต่ก็ยังไม่ลืมให้ชลส่งเธอกลับบ้านด้วย
เธอได้กลิ่นหอมนั่นจนเสียสติ เป็นฝ่ายเกาะชลไม่ปล่อย เดิมทีชลก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษอยู่แล้ว เมื่อเผชิญกับการกระทำที่บ้าคลั่งของเธอ มีหรือที่จะทนได้?
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
ทำไมกัน!
ความบริสุทธิ์ของเธอถูกทำลายแล้ว
หากไซม่อนรู้แล้ว ยังจะยอมแต่งงานกับเธอสักที่ไหนกัน?
ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบถูกนอกใจหรอก
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าคนที่เธอนอกใจด้วยเป็นน้องชายแท้ๆที่คลานออกมาจากแม่เดียวกันอีกต่างหาก
พลอยไพลินหน้าซีดเผือด ซ้ำยังโมโหจนเลือดขึ้นสมอง ก่อนจะรู้สึกหน้ามืดแล้วสลบไป