คุณสามีพันล้าน - บทที่ 402 ไม่มีหัวเรื่อง
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 402 ไม่มีหัวเรื่อง
หลังจากที่กนกอรเดินไป พัฒน์และประยสย์เดินเข้ามาพร้อมกัน
“พัฒน์ พี่ พวกคุณมาได้ยังไง”
เทวิกาเดินไปต้อนรับทั้งสองคน
ทั้งสองไม่ได้พาบอดี้การ์ดมา ตอนอยู่เมืองแอคเซสซ์ ประยสย์ผ่อนคลายที่สุดแล้ว
เขาเชื่อในความสามารถของน้องเขยมาก รู้สึกว่าอยู่ในเขตอิทธิพลของน้องเขย ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องอันตรายต่อความปลอดภัย
“พี่มาดื่มกาแฟสักแก้วไม่ต้อนรับเหรอ？หรือว่ารังเกียจที่พี่เป็นก้างขวางคอ”
ประยสย์พูดไปพลาง เท้าก็ไม่หยุดเดิน ยังคงเดินเข้าไปเช่นเดิม เลือกเก้าอี้แล้วนั่งลง แสดงให้เห็นว่าแม้จะเป็นก้างขวางคอ ก็เป็นให้ถึงที่สุด
สายตาที่ยศพัฒน์มองเทวิกาเป็นสายตาที่อ่อนโยน เขาพูดว่า : “กนกอรไม่อยู่สินะ ฉันมาช่วย ถึงยังไงอยู่บ้านก็ว่างไม่มีอะไรทำ”
หลังจากที่มีภรรยา วันสุดสัปดาห์ของเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเทวิกา
พวกเพื่อนๆต่างก็พูดว่าเขาเห็นเมียดีกว่าเพื่อน
ยศพัฒน์กลับมีเหตุผลเพียงพอที่จะพูดได้อย่างเต็มที่ ว่าเทวิกาเป็นคนที่ใช้ชีวิตร่วมกับเขาทั้งชีวิต เขาจะต้องเห็นภรรยาสำคัญกว่าอยู่แล้ว
ทำให้เพื่อนหมดคำที่จะพูด
“พ่อฉันล่ะ？”
“พ่อฉันอยู่เป็นเพื่อนเขานะ”
เทวิกาพูดว่าอ๋อ
“ต้องการให้ช่วยอะไรไหม？”
เทวิกายิ้มพร้อมพูดว่า : “ตอนนี้ยังไม่มี อีกเดี๋ยวถ้ายุ่งขึ้นมา อาจจะต้องรบกวนให้พี่ช่วย”
“พี่ พี่จะเอากาแฟสักแก้วไหม？”
ประยสย์ตอบกลับ : “เอากาแฟให้พี่สักแก้วแล้วกัน เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ตอนนี้จิตใจไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอย ”
เทวิกาไปช่วยพี่ใหญ่เตรียมกาแฟ
“ฉันว่าพี่ปกติดีมากนะ ไม่เหมือนคนที่นอนไม่ค่อยหลับเลย”
ประยสย์เดินมา เห็นน้องสาวช่วยต้มกาแฟให้เขา เผยรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อๆ โพล่งพูดออกไป
ในเวลานี้มีคนเดินเข้ามาแล้ว
ทุกคนต่างก็คิดว่าเป็นแขก รอหลังจากที่เทวิกาสองสามีภรรยามองชัดเจนแล้วว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร รอยยิ้มบนใบหน้าของเทวิกาก็หายไปแล้ว สีหน้าของยศพัฒน์ไม่เปลี่ยนแปลง
คนที่เดินเข้ามาคือตาณ
แฟนหนุ่มเพียงคนเดียวที่เทวิกาคบหาก่อนพัฒน์
หลังจากที่ไปคบคนรวยและอํานาจตาณยังเคยมาพัวพันกับเทวิกา เทวิกาบอกพฤติกรรมทั้งหมดของเขาให้ภรรยาเขาทราบ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็หย่าร้างกัน คุณนายตาณยังเคยมาขอบคุณเทวิกา
ขอบคุณเทวิกาที่ทำให้เธอเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของตาณ
ตาณสำหรับคุณนายตาณแล้วก็คือชายที่ครอบครัวยากจนแต่มุมานะบุกบั่นจนเดินมาเรียนในเมืองใหญ่ หลังจากหย่าร้าง ตาณกลายมาอยู่ในสภาพเดิม เขาก็ไม่สามารถอยู่เมืองแอคเซสซ์ต่อไปได้ ออกไปจากเมืองแอคเซสซ์แล้ว
เทวิกาไม่เจอเขามากว่าหลายเดือนแล้ว วันนี้ถ้าหากเขาไม่เดินเข้ามา เทวิกาน่าจะลืมเขาไปจนหมดแล้ว
สำหรับตาณ เทวิกาไม่รักและไม่เกลียดตั้งนานแล้ว
ตอนแรก เธอและตาณต่างก็มีความรู้สึกรักต่อกันจริงๆ ก็เป็นเธอที่ริเริ่มพูดอย่างชัดเจน ตาณถึงได้กล้าที่จะคบหากับเธอ
ระหว่างที่คบหากัน ทั้งสองคนก็ไม่ทำเรื่องที่ล้ำเส้นกันมีมารยาทต่อกัน ตอนนั้นเธอยังมีปัญหาทางจิตนิดหน่อยอีก เมื่อตอนที่เจอกับพัฒน์ปัญหาเหล่านั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยหมดแล้ว
เมื่อกลับมาคิด เทวิกาก็ถอนหายใจ เธอและพัฒน์ถูกโชคชะตานำพามาให้พบกันจริงๆ
จริงๆเทวิกาเคยคิดที่จะแต่งงานกับตาณ แต่ตาณเลือกที่จะหักหลัง แม้รู้ว่ายังมียศพัฒน์คอยวางแผนอยู่ข้างหลัง เทวิกาก็ยังคงผูกพยาบาทที่ตาณทรยศอย่างมาก
และก็เพราะว่าตาณทรยศ ทำให้แม่ของเธอเป็นห่วงเธอ เร่งให้เธอไปดูตัว หวังว่าเธอจะมีความรักครั้งใหม่ ลืมเรื่องที่ตาณทำให้เธอเจ็บปวด ตั้งแต่นั้นมาทำให้เธอกระโดดลงหลุมพรางลึกของยศพัฒน์ที่ขุดไว้นานแล้ว
“คุณมาทำไม？”
เทวิกามองตาณ น้ำเสียงสงบนิ่ง สายตาที่มองขาก็นิ่งมากเข่นกัน มองเขาเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง
ประยสย์มองน้องสาว แล้วก็มองน้องเขยอีก เดินไปยังข้างกายของน้องเขย พูดเสียงเบาๆว่า : “เขาเป็นใคร？”
หลังจากที่ยศพัฒน์เม้มริมฝีปากแล้ว พูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า : “แฟนเก่าของวิกา อดีตศัตรูหัวใจของผม”
ประยสย์：“……”
ตาณคิดไม่ถึงว่ายศพัฒน์จะอยู่ด้วย เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเดินเข้าไป พูดถามอย่างขอร้อง : “เทวิกา พวกเราคุยกันเป็นการส่วนตัวได้ไหม？”
เทวิกามองไปยังพัฒน์ พัฒน์ยิ้มตอบกลับเบาๆ ในใจของเธอรู้สึกอบอุ่น พัฒน์เชื่อใจเธอมาก ละก็ให้ความอิสระกับเธอ ให้เธอจัดการเรื่องส่วนตัวของเธอ
แม้ว่า ในใจจองเขาจะเจ็บปวดอย่างมาก แต่ยังคงทำเรื่องนี้ได้
“สักครู่”
เทวิกาตอบกลับ “คุณอาที่นั่งนั่งก่อนได้ รอฉันต้มกาแฟให้เรียบร้อย”
ตาณพยักหน้า หันหลัง มองไปยังพัฒน์ ริมฝีปากขยับ อยากจะพูดอะไรบางอย่าง ท้ายที่สุดก็ไม่พูดอะไรออกมา เดินไปนั่งที่มุมอย่างเงียบๆ
ตอนนี้ตาณสวมใส่เสื้อผ้าเรียบง่าย ไม่ได้มีจิตใจที่เร่าร้อนฮึกเหิมอย่างเมื่อก่อนอีก
ไปจากคุณนายตาณ เขาก็ไม่ได้สูงส่งอะไรทั้งนั้น
แต่ทั้งหมดนี้ กลับเป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง
หลังจากปีนป่ายไปคบหากับคนรวย ยังคิดอยากจะกลับมาเลี้ยงดูเทวิกา ถูกกลับมาอยู่ในสภาพเดิมก็สมควรแล้ว
เจาคิดว่าหลังจากที่คุณนายตั้งครรภ์ ไม่ว่าเขาทำอะไรก็อดทน ผลสุดท้าย เขาพลาดแล้ว
คุณนายของเขาบางทีอาจจะเคยรักเขาจริงๆ แต่เด็กผู้หญิงที่เกิดมาจากครอบครัวแบบนั้น เย่อหยิ่งอย่างมาก ไม่มีทางยินยอมให้สามีทรยศตัวเอง ถ้าหากทรยศแล้ว ยอมอย่าหย่าร้างให้จบๆ
10นาทีต่อมา
กาแฟหนึ่งแก้ววางตรงหน้าของตาณแล้ว
เทวิกานั่งลงภายใต้การจ้องมองของเขา
ตาณรู้สึกว่าตอนนี้เทวิกาสวยกว่าตอนแกอีก มีออร่ามากยิ่งกว่า ตอนที่คบหากัน เทวิกายังไม่ค่อยมีความเป็นผู้ใหญ่สักเท่าไหร่ ตอนนี้เทวิกากลับว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เปล่งเสน่ห์ของหญิงสาววัยแต่งงานไปทั้งตัว เธอก็คือดอกไม้ที่เบ่งบาน
น่าเสียดายที่การผลิบานของเธอ ไม่ได้เพื่อเขา แต่เพื่อยศพัฒน์
ถ้าหาก รู้ว่าเทวิกาเป็นคุณหนูของตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่า ตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่มีทางไปจากเทวิกา
น่าเสียดาย ไม่ได้รู้ให้เร็วกว่านี้
“เทวิกา”
ตาณเอ่ยปากอย่างยากลำบาก “ช่วงนี้คุณ สบายดีไหม？”
“สบายดีมาก”
ตาณสำลักแล้ว ทำไมเทวิกาจะไม่สบายดีล่ะ？เธอแต่งงานกับยศพัฒน์ เป็นคุณชายของตระกูลอริยชัยกุล เมื่อก่อนทุกคนต่างก็คือว่าเธอเป็นคบผู้ที่มีฐานะสูงกว่า ตอนนี้ถึงได้รู้ว่าเธอและพัฒน์ทั้งสองคนต่างก็มีฐานทางสังคมใกล้เคียงกัน
“คุณอยากจะพูดอะไร？”
“ผม……เทวิกา ผมอยากจะเจอภรรยาของผม แต่เธอไม่ยอมเจอผมเลย คุณ คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม？หรือว่า……ให้ผมยืมเงินสักก้อนได้ไหม？สำหรับคุณแล้วก็ไม่ได้เยอะ แค่ห้าหกแสนเอง”
เทวิกาปฏิเสธเลย “เรื่องของคุณกับอดีตภรรยา ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน เรื่องยืมเงิน คุณก็มาผิดที่แล้ว”
เธอและตาณเป็นอดีตแล้ว ในเมื่อตัดขาดกันแล้ว ก็ต้องตัดขาดให้เกลี้ยง
ให้ตาณยืมเงิน ก็ยังมีการติดต่อกับตาณอีก นี่จะให้พัฒน์คิดยังไง？
แม้ว่าพัฒน์เชื่อใจเธอ เธอก็ไม่อยากทำเรื่องที่ทำให้พัฒน์ไม่มีความสุข
“เทวิกา ตอนนี้ผมขาดแคลนเงินมาก จริงๆนะ！งานของผมไม่ค่อยราบรื่น เรื่องชีวิตแต่งงานก็ไม่ราบรื่น……ผมอยากยืมเงินสักหน่อย สร้างธุรกิจตัวเอง คุณวางใจได้ ผมคืนคุณแน่นอน คุณคิดดอกเบี้ยได้เลย”
ตาณไม่กล้าพูดว่าเขาติดหนี้ก้อนโต ถูกเจ้าหนี้บีบจนไม่มีทางเลือกอื่น ก็คิดอยากจะหาอดีตภรรยา ให้อดีตภรรยาเห็นแก่ลูกในท้องให้เขายืมเงินสักก้อน อดีตภรรยาไม่ยอมพบเขา เขาก็หน้าด้านมาหาเทวิกาแล้ว
“ตาณ ฉันพูดแล้วไง ถ้าคุณจะยืมเงิน มาผิดที่แล้ว ถ้าหากคุณมาเพียงเพราะเรื่องนี้ ก็เชิญคุณออกไป”
เทวิกาลุกขึ้นยืน พูดอย่างนิ่งๆว่า : “ฉันมีสามี ต่อไปคุณกรุณาอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก ฉันไม่อยากให้สามีของฉันรู้สึกแย่”
พูดจบ เธอหันหลังเดินจากไป เดินมาหยุดตรงหน้าของพัฒน์ครู่หนึ่ง ยื่นมือออกไปช่วยจัดคอเสื้อให้เขาครู่หนึ่งแล้ว
สายตาของพัฒน์อ่อนโยนและมีความรักที่ลึกซึ้ง
ตาณไปตั้งแต่เมื่อไหร่ สองสามีภรรยาไม่สนใจ
โลกของพวกเขา คนนอกไม่มีทางเบียดเข้ามาได้อีก