คุณสามีพันล้าน - บทที่ 445 ผู้ชายที่เป็นสมบัติล้ำค่า
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 445 ผู้ชายที่เป็นสมบัติล้ำค่า
“ลูกงึมงำอะไร”
“ไม่มีอะไร หนูพูดว่าแม่หนูวัยรุ่นและสวยขึ้นเรื่อยๆแล้ว”
ทักษอรดีดหน้าผากเธอยังขบขันไปทีนึง “กะล่อน”
กนกอรทำได้แค่พานฤเบศวร์ออกไปชอปปิ้ง ซื้อเสื้อผ้าข้างนอกภายใต้การเร่งของมารดา
แม้จะบอกว่าเป็นช่วงเวลาหลังเที่ยงแล้ว แต่แดดข้างนอกก็ยังแรงมาก ร้อนจะตายอยู่แล้ว
มองนฤเบศวร์ที่เดินไปที่รถด้วยท่าทางพอใจมีความสุข กนกอรพลันเอ่ยปากเรียกเขาอย่างมีเจตนาชั่วร้าย แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อจะไปชอปปิ้ง คุณก็อย่าขับรถไปเลย เดินไปเถอะ เดินถึงเรียกว่าชอปปิ้ง”
ยังไงที่นี่ก็เป็นพื้นที่เจริญรุ่งเรือง มีทางเดินเยอะมาก ชอปปิ้งได้ตามสบาย
นฤเบศวร์เงยหน้ามองแสงอาทิตย์เจิดจ้ากลางท้องฟ้า แล้วมองเธอ พลางเอ่ยว่า “อร แดดแรงขนาดนี้ ขับรถไปกันเถอะ จะได้ไม่ทำให้ผิวขาวราวกับหิมะของคุณถูกเผาจนดำ”
เขาหันกลับมา แล้วเอ่ยต่อว่า “ แถมคุณยังสวมรองเท้าส้นสูง เดินตากแดดชอปปิ้ง จะทำให้คุณดำ และก็เดินจนเหนื่อยตาย ถึงตอนนั้นคนที่ลำบาก เหนื่อยล้าก็คือคุณ ผมน่ะไม่มีปัญหาอะไร”
กนกอร : “…”
“โอเค ฉันจะขับสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าไป”
นฤเบศวร์เห็นเธอยืนกราน ก็ไม่พูดอะไรอีก
เขาคิดจะให้เธอซ้อน แต่เธอไม่ยอม เขาจึงนั่งซ้อนท้ายอยู่ข้างหลังเธอนิ่งๆ เมื่อขึ้นรถ เขาก็กอดเอวเธอทันทีอย่างเป็นธรรมชาติ
“คุณอย่ากอดฉัน”
“ไม่กอดคุณ ผมก็กลัวจะตกรถ คุณขับสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าเหมือนขับเครื่องบิน ผมกลัว”
กนกอรหมดคำจะกล่าวสุดๆ
“อีกอย่างพวกเราเป็นคู่รักกัน คู่รักก็ควรมีท่าทางของคนเป็นคู่รักกัน โอบๆกอดๆก็เป็นเรื่องปกติ”
กนกอร : “…”
เธอยอมแพ้ โอเคแล้วสินะ!
ค้นพบว่าตั้งแต่เธอชอบเขา การมีปากเสียงกันระหว่างพวกเขา ยากมากที่เธอจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ
หรือว่า ก่อนหน้านี้เขาล้วนยอมเธอ
“นฤเบศวร์”
“อร คุณเรียกผมว่านฤก็ได้ แม่ยายผมเปลี่ยนคำเรียกแล้ว”
“นฤเบศวร์! พวกเราสองคนยังไม่แต่งงานกัน！คุณเอาเปรียบให้น้อยๆหน่อย คุณมันจิ้งจอก เจ้าเล่ห์ที่สุด เสียทีที่ฉันนึกว่าคุณโง่ ตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้ว่า คนที่โง่น่ะเป็นฉัน”
นฤเบศวร์แนบศีรษะลงกับแผ่นหลังกนกอร สองมือกอดเธอไว้แน่นกว่าเดิม กนกอรถูกการกระทำของเขาทำให้เกือบจะชนเข้ากับไฟถนน
“อร ผมบอกแล้วว่า ผมยังมีจุดที่คุณไม่รู้อีกมากมาย คุณต้องใช้เวลาชั่วชีวิตมาสำรวจ”
“ทว่า ผมเป็นสมบัติล้ำค่าแน่นอน คุณสำรวจต่อไป จะได้รับความประหลาดใจมากขึ้นเรื่อยๆ”
กนกอรหัวเราะเหอๆ แต่กลับไม่ได้โต้เถียงเขา
“คุณจะไปซื้อเสื้อผ้าที่ไหน”
“จากบุคลิกหน้าตาอันหล่อเหลาของแฟนคุณ จะต้องไปชอปปิ้งที่ร้านแบรนด์เนมอยู่แล้ว”
โอเค วันนี้กระเป๋าเงินถูกกำหนดให้แฟบแน่ๆ
มีเพื่อนสนิทอย่างเทวิกา กนกอรรู้จักร้านแบรนด์เนมในเมืองนี้อย่างทะลุปรุโปร่ง
เธอคิดว่านฤเบศวร์เป็นผู้ชาย ซื้อเสื้อผ้าจะไม่เลือกมากนัก ตัวไหนก็ได้ สุดท้ายเธอก็คิดผิด
นฤเบศวร์ชอปปิ้งเก่งมาก และเลือกมากสุดๆ
กนกอรที่เดินชอปปิ้งไป ชอปปิ้งมาเป็นเพื่อนเขา ก็เดินจนปวดขา
สุดท้าย เขาถึงได้เลือกเสื้อผ้าหลายชุด กับเนคไทหลายเส้น
กนกอรที่ชอปปิ้งเหนื่อยจนไม่มีอะไรให้อาลัยอาวรณ์อีก เห็นเขาเรียกเธอจ่ายเงิน ก็เหมือนได้รับการปลดปล่อย รีบเดินเข้ามาช่วยจ่ายเงินให้เขาทันที
แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินก้อนใหญ่ กนกอรก็ไม่ปวดใจ ขอแค่คุณชายท่านนี้รีบกลับไป เธอชอปปิ้งจนเหนื่อยจะตายแล้ว
หลังจากนี้ ตีเธอให้ตาย ก็ไม่มีทางมาชอปปิ้งเป็นเพื่อนเขาแล้ว
เดินออกมาจากร้านขายเสื้อผ้า นฤเบศวร์หิ้วถุงเล็กถุงใหญ่
กนกอรสองมือว่างเปล่า
“คุณชาย คุณนายน้อย”
ธามและบอดี้การ์ดที่ชื่อคีทคนนั้นโผล่ออกมากะทันหัน
จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าคนทั้งคู่ในตอนนี้
ทั้งสองคนก้าวเข้ามารับถุงทั้งในมือนฤเบศวร์ไป และยื่นกุญแจพวงหนึ่งให้ พลางเอ่ยว่า “คุณชาย รถจอดอยู่ตรงนั้นครับ”
นฤเบศวร์ตอบอืม
“ถือโอกาสขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าคุณนายน้อยของพวกนายกลับไปด้วย”
นฤเบศวร์จูงมือกนกอร สั่งธามประโยคหนึ่ง แล้วพากนกอรเดินไปทางรถของเขา
ตอนนี้กนกอรไม่ดื้อดึงแล้ว เขาลากเธอเดิน เธอก็เดินตามอย่างว่าง่าย
หลังจากขึ้นรถนฤเบศวร์ก็ยังโน้มตัวลงมาช่วยกนกอรคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยความเอาใจใส่ ปากก็เอ่ยว่า “อร ตอนนี้พระอาทิตย์ตกแล้ว กลับไปที่ร้าน คุณก็ไม่มีอะไรทำ ไม่สู้ พวกเรากลับไปกินข้าวกันเถอะ คุณปู่เห็นคุณกลับไปกินข้าว จะต้องดีใจมากแน่นอน”
“ผมให้คนส่งเสื้อผ้าใหม่ เครื่องประดับ ครีมบำรุงผิว กระเป๋าและอื่นๆไปที่บ้านไม่น้อย ล้วนให้คุณ พวกเรากลับไปกินข้าว คุณก็จะได้ดูพอดี ถ้าไม่ชอบ จะได้เปลี่ยนได้เลย”
หลอกเอาเสื้อผ้าจากกนกอรมาหลายชุด คุณเบศวร์ก็ตอบแทนกลับมากกว่าอย่างใจกว้าง
ยังไง พรุ่งนี้เขาก็จะสวมเสื้อผ้าที่กนกอรให้เขาไปทำงาน
กนกอรอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วถามเขา “คุณจัดการตั้งแต่เมื่อไร”
นฤเบศวร์หยิกใบหน้างามของเธอเบาๆ เอ่ยยิ้มๆว่าในตอนที่คุณชอปปิ้งด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ผมก็จัดการเรียบร้อยแล้ว คุณให้เสื้อผ้าผมเยอะขนาดนี้ แน่นอนว่าผมต้องตอบแทนกลับ”
“นั่นไม่ใช่เสื้อผ้าที่ฉันให้คุณ แต่เป็นการชดเชยให้คุณ!”
“คุณออกเงินไม่ใช่หรอ”
กนกอรหมดวาจาจะกล่าว เป็นเธอที่ออกเงิน
“ในเมื่อเป็นคุณที่ออกเงินซื้อเสื้อผ้า ก็หมายความว่าคุณให้ผม”
กนกอรอ้าปาก ถึงกับโต้กลับไม่ได้
เขาเล่นแง่ขึ้นมา แผนการแล้วแผนการเล่า จัดการเธอเสียจนหมดท่า
เป็นอีกครั้งที่กนกอรแน่ใจว่าเมื่อก่อนนฤเบศวร์ยอมเธอ
คิดถึงแบตบอส คนที่คิดจะกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย แต่ถูกเธอด่าจนกลับมาคนนั้นจริงๆ
นฤเบศวร์ : …บอกไปแล้วว่า ผมไม่ได้จะโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย ผมแค่อยากจะตากลมที่ริมทะเลให้ใจเย็นเฉยๆ!
“ไม่แน่ว่าคุณแม่คุณจะมีสีหน้าไม่สบอารมณ์อีก ถ้าฉันกลับไปกินข้าวกับคุณ แล้วทำให้ทุกคนหมดอารมณ์นะ”
“ไม่หรอก คุณแม่ผมไม่กล้าทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ใส่คุณอีก”
นฤเบศวร์บอกกับคุณปู่ล่วงหน้าแล้ว อีกครู่กลับไป กระทั่งหน้าคุณแม่เขา กนกอรก็ไม่ได้พบ
อีกอย่าง มีคุณปู่อยู่ด้วย คุณแม่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน
แต่เขาดันปากหมา หยอกล้อกนกอร “ไม่ช้าก็เร็ว สะใภ้อัปลักษณ์ต้องเจอพ่อแม่สามี อร หลังจากนี้คุณกับคุณแม่ผมก็ต้องเจอหน้ากันบ่อยๆ”
“ใครอัปลักษณ์?”
นฤเบศวร์หยิกแก้มเธออีกที “โอเคๆๆ อรของผมไม่อัปลักษณ์เลยสักนิด คุณสวยราวกับเทพเซียน”
ความรักทำให้โลกกลายเป็นสีชมพู
ทว่า รูปร่างหน้าตาของกนกอรนั้นไม่มีที่ติจริงๆ
เขาหล่อ เธอสวย
ยีนของพวกเขาดีขนาดนี้ ในอนาคตให้กำเนิดลูกจะต้องฉลาด สวย และน่ารักแน่ๆ
“ใครบอกว่าหลังแต่งงานแล้วจะสามารถย้ายออก ไม่อยู่กับคุณแม่คุณได้?”
นฤเบศวร์เอ่ยยิ้มๆว่า “อย่างนั้นคุณก็ต้องแต่งงานกับผม ผมถึงจะสามารถพาคุณย้ายออกมาได้ จะได้ไม่ต้องอยู่กับคุณแม่ของผม”
กนกอร : “…”
พอเถอะ โดดลงไปในหลุมพรางของเขาอีกแล้ว
เอียงคอมองเขาที่มีท่าทางอวดดี นัยน์ตาคู่งามของกนกอรก็ไหววูบเล็กน้อย พลันกระดิกนิ้วให้เขา แล้วเอ่ยว่า “นฤเบศวร์ คุณเข้ามาใกล้หน่อย”
“ผิดปกติ จะต้องมีอะไรแปลกๆแน่นอน อร คุณวางแผนจะทำร้ายผม”
“ฉันก็แค่อยากจุ๊บคุณเท่านั้นเอง”
“พูดแต่แรกสิ มาแล้ว ผมจะเข้าไปใกล้เดี๋ยวนี้ คุณก็จุ๊บให้มากหน่อย”
คุณชายบางคนขยับเข้าไปใกล้ทันที เพื่อรอให้สาวงามจุมพิต แต่ต่อมา เขากลับร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด