คุณสามีพันล้าน - บทที่ 470 เรียนรู้จากนฤเบศวร์เหรอ
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 470 เรียนรู้จากนฤเบศวร์เหรอ?
ประยสย์โทรศัพท์อีกครั้ว คอยฟังคำสั่งของเขา “พรุ่งนี้ผมจะไปเมืองแอคเซสซ์ ช่วยจัดการให้ผมที”
เขาต้องเอาเงินให้กัญณิศาด้วยมือตนเอง!
และต้องบอกกล่าวน้องสาวด้วย เพื่อจะดูว่าน้องสาวมีคำแนะนำดีๆ อะไรมั้ย จนทำให้กัญณิศาเผยความลับออกมา
เวลานี้ประยสย์เชื่อมั่นในสายตาของน้องสาวของเขา
มองคนขาดจริงๆ
คาดเดาได้อย่างถูกต้อง!
น้องสาวไม่ไปเปิดแผงดูดวงใต้สะพาน น่าเสียดายเหลือเกิน
เทวิกา: …
การมาเยี่ยมเยียนของณิศา ทำให้ประยสย์นอนหลับแค่สี่ชั่วโมงเอง ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว
แม้พูดว่าจะนอนน้อย แต่ประยสย์ก็อารมณ์ดีมาก สติปัญญาครบถ้วน
เขาตื่นนอน จึงโทรศัพท์หาน้องสาวก่อนทันที
เพื่อบอกให้น้องสาวรู้ว่าวันนี้เขาจะไปหา
เทวิกาได้ยินพี่ชายพูดว่าวันนี้จะมาเองจึงดีใจมาก แต่เธอยังสงสัย จึงเอ่ยถาม “พี่ พี่บอกว่ารอให้ถึงงานแต่งงานของลินท์ แล้วพี่ถึงจะมาไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้จึงมาได้ล่ะ? วันนี้มันจันทร์นะ”
วันนี้เธอต้องกลับไปลาออกที่บริษัท
เพราะหลังจากงานแต่งงานของลินท์แล้ว เธอจะกลับไปที่เมืองซูเพร่า
หลังจากลาออก ก็จะช่วยเหลือมิลินท์กับกษิดิเพื่อเตรียมงานแต่งงาน
“ทำไมล่ะ พี่ไปแล้วเธอไม่ต้อนรับเหรอ? หรือรู้สึกว่าพี่ไปแล้วไปเป็นก้างขวางคอ จนส่งผลเวลาจู๋จี๋ของเธอกับพัฒน์เหรอ?”
ประยสย์หยอกเย้าน้องสาว
ทุกครั้งที่เห็นน้องสาวคู่สามีภรรยาพลอดรักกัน ประยสย์กลายเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียว
บางที เขาก็อยากจะมีความรัก
เป็นเพราะถูกกระตุ้นจากความรักของน้องสาวกับสามีของทั้งสองคน
“พี่ พี่พูดอะไรเนี่ย พี่เป็นพี่ชายฉันนะ พี่ชายแท้ๆ เหมือนพัฒน์นั่นแหละ เป็นผู้ชายที่สำคัญกับฉันมาก พี่มา ฉันต้องอยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนแน่ รีบพูดมา พี่มาทำอะไรกันแน่? ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่คิดถึงฉัน”
“แหมโดนเธอพูดแบบนี้ พี่ที่เป็นพี่ชายดูเหมือนไม่มีคนจิตหัวใจเลย เมื่อคืน พูดให้ถูกต้องคืนตอนนี้เมื่อคืนนี้ ผู้มีพระคุณของพี่มาหาพี่”
เทวิกาสนใจทันที “เป็นไงบ้าง เห็นหน้าตาจริงๆ ของเธอมั้ย? เธอคือณิศาใช่มั้ย? แล้วพี่ตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณไปยังไงบ้าง? เอาตัวเข้าแลกเหรอ? ฉันมีพี่ชายสองคน พี่ชายคนโตก็ลงหลักปักฐานแล้ว เหลือพี่ที่โสดอยู่คนเดียวนี่แหละ พี่ ถ้าเป็นณิศาจริง พี่ก็ด้านได้อายอดเอาตัวเข้าแลกไปเลย”
“ทดแทนบุญคุณ ก็ต้องเอาตัวเข้าแลกสิ”
ประยสย์ “…วิกา ที่เธอกำลังจับคู่คนครองตัวเป็นโสดอยู่นะ”
เทวิกาหัวเราะร่วน “ฉันก็แค่เป็นห่วงพี่เอง คุณพ่อคุณแม่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจเรื่องงานแต่งงานของพี่ ก็ให้ฉันที่เป็นน้องสาวคนนี้เดือดเนื้อร้อนใจแทน ถึงแม้พี่จะแก่กว่าฉันสิบนาที แต่ฉันก็อาบน้ำร้อนมาก่อน เข้าใจมากกว่าพี่”
ประยสย์ “…”
คนอื่นเขาถูกผู้ใหญ่เร่งเรื่องแต่งงาน แต่เขาโดนน้องสาวเร่งให้แต่งงาน
“พี่ไม่เห็นหน้าตาที่แท้จริงของเธอ เลยไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าเธอคือคุณกัญณิศา”
ประยสย์พูดตามความจริง “เธอไม่ยอมเปิดเผยตัวตน พี่ก็ไม่อยากบีบบังคับให้ลำบากใจ แต่พี่ได้กลิ่นหอมจากตัวของเธอตอนที่พูดคุยอยู่ระยะประชิดกับเธอ คุ้นๆอยู่บ้าง คราวหน้าถ้าเจอคุณกัญณิศาอีก พี่สามารถยืนยันได้”
“ดูเหมือนวว่าพี่รู้สึกสนใจในตัวเธอมากจริงๆ กรณีพิเศษในสามเมตรเธอสามารถทุบสถิติได้”
เทวิกาแซวล้อพี่ชาย
เธอพูดแล้ว พี่ชายแท้ๆ ของเธอดีขนาดนี้ แทบไม่สร้างเรื่องสำคัญอันน่าปวดหัว หลังจากที่พรหมลิขิตมาเยือน กรณีที่ไม่อนุญาตให้เข้าใกล้ภายในสามเมตรก็ถูกตัดออกไปแล้ว
ประยสย์ “…พี่ลืมเรื่องนี้ไปสนิท”
เทวิกาหัวเราะอย่างอวดใจอยู่ภายในโทรศัพท์อย่างไม่เกรงใจ
ประยสย์อับอายจนเริ่มโกรธ
ตอนที่เห็นหน้ากากสาวอยู่ในห้องของเขา เขาแค่รู้สึกดีใจ เขาส่งคนไปตามหาเธอไปทั่ว เธอกลับเสนอตัวมาหาเขาถึงที่ เขาดีใจจนลืมเรื่องผู้หญิงที่อยู่ใกล้ระยะประชิดซึ่งเขาไม่อนุญาตเข้าใกล้ภายในสามเมตรไปเสียสนิท
ไม่ใช่แค่เท่านั้น เขายังตั้งใจเขยิบเข้าใกล้หน้ากากสาวอีกด้วย
“ถึงแม้พี่จะไม่เห็นหน้าคร่าตาของเธอ แต่มั่นใจว่าเธอคือคุณกัญณิศา 80เปอร์เซ็นต์แน่”
เขาหยั่งเชิงเรียบร้อยแล้ว
เธอมาหาเขา เป้าหมายจริงๆ ก็คือให้เขาไปยกเลิกงานที่สำนักงานนักสืบXX เพื่อเอาเงินมัดจำคืน
แบบนั้น เธอก็ไม่ต้องขมขื่นแล้ว
เพราะเบื้องหลังเจ้าของสำนักงานนักสืบXXก็คือเธอ
ถ้าไม่ใช่น้องสาวอยากจับคู่ให้เขากับกัญณิศา ที่พูดมาตั้งมากมาย เพื่อให้เขาเกิดความสงสัย ประยสย์ไม่สามารถเชื่อมโยงกัญณิศากับเจ้าของสำนักงานนักสืบXXไว้ด้วยกัน
ประยสย์ครุ่นคิดถึงฝีมือและความฉลาดเฉลียวรัดกุมของกัญณิศา มุมปากของเขากระตุกทันที บนตัวเธอมีความลับที่คนอีกมากมายไม่รู้
เขาคิด อยากจะเปิดเผยความลับของเธอทีละนิด
“ฉันพูดแล้วว่าเธอคือณิศา พี่ยังพูดว่าเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้พี่ก็สงสัยใช่มั้ย งั้น พี่จะทำยังไง? ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกจริงๆ เหรอ? พูดสิ พี่ เรื่องนี้ ควรจะเรียนกับนฤเบศวร์ เขาหน้าด้าน จะจีบกนกอร หน้าด้านจริงๆ”
ประยสย์ “…”
ให้เขาเรียนรู้กับนฤเบศวร์!
เขา อื้อ ใช่ว่าเรียนรู้ไม่ได้ที่ไหนล่ะ
ไม่ใช่สิ เขาไม่ได้คิดจะหาภรรยา แล้วจะไปเรียนสไตล์แบบนั้นของนฤเบศวร์ทำไม?
เขาก็แค่ชื่นชมในตัวหน้ากากสาวก็เท่านั้นเอง
“วิกา เธอไม่อยากเจอหน้าพี่ชายมากขนาดนั้นเลย ถึงได้ประกาศขายพี่ชายของเธออย่างรีบร้อนขนาดนี้เชียว!”
เทวิกาหัวเราะพลันตอบ “พี่ นี่ฉันก็รักพี่มากนี่ไง พี่หัวเดียวกระเทียมลีบ เหงาหงอยมาก ไม่มีใครสักคนคอยถามสารทุกข์สุขดิบ ถ้ามีความรักแล้ว ฉันก็สามารถวางใจลงหน่อย”
“พอแล้ว ไม่หัวเราะพี่แล้ว พี่ พี่รีบพูดมา พี่คิดจะทำอะไรณิศา”
ประยสย์หน้าเจื่อน “พี่จะไปทำอะไรกับเธอได้? วิกา คำพูดนี้ของเธอ เหมือนพี่เป็นพวกผู้ชายเจ้าชู้”
“พี่คิดเตลิดไปเอง ถึงได้รู้สึกว่าคำพูดประโยคนั้นของฉันมีปัญหา”
ประยสย์หมดคำพูด
ฝีมือในการพูดสู้น้องสาวไม่ไหว เถียงไม่ทัน
เธอเป็นคนเขียนหนังสือ ถือว่าเป็นนักเขียนได้เลย นักเขียนที่เก่งๆ สามารถฆ่าคนได้โดยที่ไม่ต้องใช้มีดด้วยซ้ำ
“เธอให้พี่ไปยกเลิกงานที่สำนักงานนักสืบXX เพื่อเอาเงินมัดจำคืน จากนั้นเพื่อเป็นการให้รางวัลเธอในการช่วยเหลือพี่
“แค่นี้เหรอ?”
“เธออยากจะยังไงอีก?”
เทวิกาตีเหล็กร้อนๆ “พี่ พี่จะไม่คุยเรื่องอื่นกับเธอเหรอ? ยังมีอีก เธอช่วยพี่ไว้ ชีวิตของพี่มีค่ามากมาย แค่เงินไม่กี่แสนก็เป็นรางวัลเนี่ยะ ราคามันต่ำต้อยด้อยค่าไปหน่อยมั้ยล่ะ?”
“พี่โอนเงินให้เธอแล้วเหรอ?”
ประยสย์ตอบอย่างอึดอัด “เปล่าเธอไม่ยอมให้เลขบัญชีกับพี่ เพราะกลัวว่าพี่จะตรวจสอบตัวตนที่แท้จริงของเธอได้มั้ง พูดว่าให้เรียกเงินมัดจำคืน หรูหราจริงๆ!”
“เงินมัดจำไม่กี่แสน จะเรียกว่าหรูได้ยังไง พี่ ถ้าพี่เอาเงินสดให้เธอแล้วล่ะก็ พี่ก็ถอนเงินหลายล้านออกมา แล้วใส่ให้เต็มในลังกระเป๋าหนังโตๆ อีกหลายใบ แล้วลากไปให้เธอ เธอต้องขี่มอเตอร์ไซด์มาเหมือนคราวที่แล้วที่ช่วยพี่แน่”
“ถึงเวลานั้น เธอคนเดียวหอบเอาเงินสดไปตั้งมากมายไม่ไหวแน่ แถมยังไม่ปลอดภัยอีก พี่ฉวยจังหวะหาข้ออ้างจะไปส่งเธอ ไม่ต้องไปสนใจว่าเธอจะให้ไปส่งที่ไหน เพราะมันเป็นเบาะแส ที่สามารถกระชับพื้นที่ในการตรวจสอบของเธอ”
“สองคนพี่น้องล้วนสงสัยว่ากัญณิศาคือหน้ากากสาว ในเมื่อไปเห็นหน้าคร่าตาจริงๆ ยังต้องตรวจสอบ
หลักฐานชี้ชัด เมื่อเห็นหน้าตาภายใต้หน้ากากว่าเป็นณิศาจริงๆ จึงสามารถนำทั้งสองคนมาผูกให้เป็นคนเดียว
ประยสย์ได้ยินพลางชะงักเล็กน้อย ชั่วครู่ เขาถอนหายใจพูด “วิกา โชคดีที่เธอไม่ใช่ผู้ชาย ถ้าเธอเป็นผู้ชาย ไม่รู้ว่าจะไปหลอกสาวๆ ไว้เยอะขนาดไหนเนี่ย”
“เพื่อให้พี่ชายฉันขายออก ฉันก็ต้องใช้มันสมองขบคิด ตรึกตรองอยู่ตลอดเวลา เพื่อหาวิธีช่วยเหลือพี่ชายฉันหลอกพี่สะใภ้กลับมาด้วยสิ”
ประยสย์อยากจะวางสายใส่อีกครั้ง