คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 152

แด๊กซ์ทำเหมือนเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย และนั่งเงียบ ๆ อย่างไร้อารมณ์ข้างภรรยาของเขา

อีวอนรู้สึกแย่มากเมื่อเห็นทุกคนหัวเราะใส่แดร์ริล “ฉันไม่มีประสบการณ์ ฉันเองก็ไม่แน่ใจ มันอาจมีบางคนที่ใช้เหยือกเซรามิกในการผลิคโอสถ…”

นี่เธองี่เง่าขนาดไหนกัน เธอวุ่นวายกับการอธิบายความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการปรุงโอสถจนมันกลายเป็นการดูถูกแดร์ริลโดยไม่ตั้งใจ

“ฮ่าฮ่า คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาอีกแล้ว”

“ใช่ ต่อให้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ช่วยคุณจากฉลามเมื่อเช้านี้ คุณก็ไม่จำเป็นต้องกตัญญูแบบนั้น เขามันเสแสร้ง!”

วิลเลียมหัวเราะ “บางทีหม้อนั้นอาจจะระเบิดด้วยซ้ำ เขาปรุงอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แดร์ริล หยุดแสดงสักที แกไม่เหนื่อยเหรอ?”

เปรี๊ยะ! เสียงสะท้านจากในเหยือกเซรามิกดังออกมาจนทำให้ทุกคนตกใจจนต้องถอยหลัง เหยือกเซรามิกนั้นไม่ได้แตก เพราะมันคือเสียงที่มาจากการรวบรวมพลังงานในเหยือกเซรามิก

แดร์ริลค่อย ๆ เปิดฝาเหยือกออกมาช้า ๆ พร้อมกับทุกคนที่แอบดูอย่างกังวลก่อนที่จะพลันพูดไม่ออก หญิงสาวบางคนกรีดร้องออกมาและรู้สึกอ่อนเปลี้ย

มีโอสถสีดำนอนนิ่งอยู่ที่ก้นเหยือกเซรามิกและมันก็ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดีมากออกมาในเวลาเดียวกัน

อะไร? นี่เขาปรุงมันขึ้นมาได้?

ในหัวของทุกคนถึงกับขาวโพลนในขณะที่มองไปที่โอสถอย่างว่างเปล่า นี่มันเป็นไปไม่ได้!

ลิลี่ถึงกับกัดริมฝีปากของเธออย่างตื่นเต้นและสงสัยในเวลาเดียวกัน! สามีของเธอไม่เคยพลาดในการทำให้เธอแปลกใจ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอยังไม่รู้จักเขาดีพอ

“แด๊กซ์ โอสถพร้อมแล้ว ฉันจะป้อนมันให้เธอ” แดร์ริลนำโอสถออกจากเหยือกเซรามิกแล้วป้อนแนนซี่

แด๊กซ์ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้จะได้ยินคำพูดของทุกคนก่อนหน้านี้ เพราะเขากลัวว่ามันอาจไปทำให้แดร์ริลเสียสมาธิจากการปรุงโอสถ ตอนนี้มันเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาพลันโล่งใจ

“แดร์ริล ขอบคุณ” แด๊กซ์พยักหน้าในขณะที่รอคอยให้แนนซี่ฟื้นอย่างเงียบ ๆ

ทุกคนเริ่มล้อมพวกเขาและสังเกตผลของโอสถอย่างเงียบ ๆ

หลังจากสิบนาทีผ่านไป ผิวของแนนซี่ดูมีสีสันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่เธอก็ยังไม่ได้สติ สิบห้านาทีต่อมาเธอก็ยังไม่มีท่าทีจะตื่น ครึ่งชั่วโมงก็แล้ว! หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว!

“แดร์ริล เกิดอะไรขึ้น?” แด๊กซ์เริ่มอดทนไม่ไหว

แดร์ริลตอบอย่างสุขุม “อย่าห่วง มันต้องใช้เวลาในการล้างพิษในร่างกายของเธอ เธอไม่ได้อยู่ในอันตรายอีกแล้ว เธอจะตื่นขึ้นก่อนที่ดวงอาทิตย์จะขึ้น”

คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์นั้นได้ระบุระยะเวลาที่โอสถจะออกฤทธิ์เต็มที่ไว้ มันเหมือนกับเม็ดยาเทวะที่แดร์ริลได้ปรุงมันให้่เมแกนก่อนหน้านี้ที่ไม่ได้แสดงผลในตอนแรกเมื่อเธอกินมัน แต่ในที่สุดมันก็ออกฤทธิ์อยู่ดี

แด๊กซ์พยักหน้า อย่างไรก็ตาม คนที่เหลือเริ่มหัวเราะอีกครั้ง
แม้ว่ามันจะน่าแปลกใจที่แดร์ริลปรุงโอสถได้สำเร็จ พวกเขาก็ยังเชื่อว่าแดร์ริลทำได้เพื่อโชคอยู่ดี โอสถนั่นไม่มีทางได้ผล พวกเขาคิดว่าแดร์ริลนั้นเพียงแค่หลอกปั้นหัวแด๊กซ์

“ประธานแซนเดอร์ส ผมคิดว่าเจ้าแดร์ริลนี่มันหลอกคุณนะ เธอจะฟื้นก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น? ถ้าโอสถของเขามันได้ผลจริง ทำไมมันถึงดูไม่มีผลกับแนนซี่เลยล่ะ?” จัสตินที่เปลือยท่อนบนพยายามทำให้แด๊กซ์ประทับใจ

หนาว! มันหนาวมากข้างนอกนั่น อากาศนั้นหนาวเย็นเป็นปกติอยู่แล้วจากลมทะเลและพายุ และข้างนอกนี่ก็ยิ่งทำให้มันแย่ลง จัสตินโมโหมากเมื่อเขานึกถึงว่าเขาเสียเสื้อให้แดร์ริลเพื่อก่อไฟ

ในตอนนั้น มือถือของแดร์ริลก็ดังขึ้นไม่หยุดจากข้อความนับสิบ ๆ ที่เข้ามา

ใครส่งข้อความมาดึกขนาดนี้กัน? แดร์ริลมองมือถือของเขาแล้วตะลึง

จีเซลล์มีปัญหาอะไร? ทำไมเธอถึงส่งรูปมาให้เขามากมายขนาดนี้?

ด้วยความสงสัย แดร์ริลดาว์โหลดรูปภาพก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นสิ่งที่โผล่ขึ้นมาบนจอ พวกมันคือรูปของครูประจำชั้นเก่าของเขา ลาน่า โทมัส

เมื่อคิดถึงลาน่า โทมัส ก็ทำให้แดร์ริลนึกย้อนไปถึงสมัยวัยเรียนของเขา ในสมัยที่เขาเรียนมัธยมปลาย ครูที่เขากลัวที่สุดก็คือลาน่า โทมัส