คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 468

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 468
เมฆอมฤตสีทองคำ แดร์ริลจะมาเหนือกว่านั้นได้ไหม?

“มีเพียงแค่อาจารย์ผู้เกรียงไกรอย่างโอฟีเลียเท่านั้น ที่จะปั้นลูกศิษย์ที่มีศักภาพได้!” ใครบางคนอุทานขณะทุกคนมองไปที่โอฟีเลีย

เธอไม่กล่าวอะไรและจิบน้ำชา เธอรู้ดีว่าทักษะของอีวานเป็นอย่างไรและนี่คือทั้งหมดที่คาดหวังจากเขา

“ว้าว เมฆอมฤตสีทองคำ!” ซาร่าอุทานเธอหันไปหาแดร์ริลและกล่าว “เอาหน่อยแดร์ริล เราไม่อยากจะเห็นนายแพ้!”

แดร์ริลยิ้ม แต่ไม่ได้กล่าวอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะแอบชมอีวานอย่างลับ ๆ

มันจะต้องใช้ทักษะสูงมากถึงจะสามารถดึงดูดเมฆอมฤตสีทองคำ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอีวานถึงมั่นใจ

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นหม้อต้มของอีวานก็สั่นสะเทือน โอสถลอยล่องออกมาจากหม้อต้ม และอีวานจับมันไว้ในมืออย่างง่ายดาย

ทุกคนต่างมองไปที่อีวานอย่างคาดหวัง

เขายิ้มและผายมือออก แสดงโอสถให้กับทุกคนได้ดู

พวกเขาต่างตกตะลึงมันคือเม็ดยาที่มีสีรุ้งเปล่งปลั่งแวววาว! โอสถชนิดไหนกันที่มีสีรุ้งอยู่ในตัว?

โอฟีเลียพยักหน้าในความเห็นชอบขณะเธอกล่าว “อีวาน อธิบายให้โซรันฟังทีว่านายได้กลั่นโอสถอะไรออกมา”

อีวานหัวเราะและภาคภูมิใจที่จะกล่าว “โอสถเม็ดนี้คือยาห้าวิญญาณ มันถูกตั้งชื่อตามสรรพคุณของมัน ผู้บ่มเพาะที่ได้ทานมันเข้าไป จะเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในห้าด้านดังนี้ อาการการที่บรรเทาลงของกระดูกไขข้อ เพิ่มกำลังภายใน และความสงบของจิตใจ ความงามชั่วนิรันดร์ และภูมิคุ้มกันต่อพิษร้าย”

“ขอบคุณนะอีวาน!” เรเชลนั้นดีใจกระโดดโลดเต้น เธอรู้ว่านี่คือผู้ชายที่เธอสามารถพึ่งพาได้ในอนาคต และคู่ควรที่เธอจะยอมแต่งงานด้วย

ฝูงชนต่างถกเถียงกันอย่างจริงจัง ราวกับว่าผลการประลองจะได้ผู้ชนะที่ชัดเจนพวกเขาหันไปมองแดร์ริลในสีหน้าท่าทางกระอักกระอ่วน

แดร์ริลไม่รีบร้อนในขณะเขาระมัดระวังดูแลตั้งไฟ หม้อต้มของเขาเงียบมาก และไม่มีอาการใด ๆ เกิดขึ้นเลย ไม่มีแม้แต่ก้อนเมฆจาง ๆ ในตอนนั้นเอง หลายคนก็หมดความอดทนที่จะรอเขา

โอฟีเลียส่ายหัวในความผิดหวัง การแข่งขันปรุงโอสถก่อนหน้านี้เกิดขึ้นได้เพราะโชคช่วย? หรือว่าเธอจะตัดสินทักษะของเขาผิดไป? ไม่แน่เขาอาจจะไม่มีทักษะในการกลั่นโอสถเลยแม้แต่นิดเดียว

“พอกันที แดร์ริล ยอมรับความพ่ายแพ้ซะเถอะ” โอฟีเลียก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว เธอมองดูแคลนแดร์ริล และกล่าว “นายแพ้การประลองอย่างราบคาบ นายอาจจะยังไม่มีทักษะแต่ฉันจะสอนให้นายสักวันนึง นายสามารถจะเก่งกาจเทียบเท่าพอ ๆ กับอีวาน”

“โอ้?” แดร์ริลหัวเราะขณะเขามองไปที่โอฟีเลีย “ผมเกรงว่าคุณจะอยู่ต่ำกว่าเกณฑ์ ในทางกลับกันมันอาจจะฟังดูสมเหตุสมผล”