คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 807
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 807
เฮือก!
จัสตินสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น
ใบหน้าของเธอขาวเนียนราวกับหยกหิมะ เธอดูสวยมีเสน่ห์
อย่างไรก็ตาม อีกครึ่งหนึ่งของใบหน้าด้านขวาของเธอ มีรอยดำคล้ำราวกับเปื้อนหมึก มันดูเหมือนปาน
นั่นมันลิลี่ไม่ใช่เหรอ?
“แกไม่ใช่มนุษย์ จัสติน! ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแก!” ลิลี่ตะคอกเสียงดังขณะที่น้ำตาของเธอไหลนองอาบหน้า
ลิลี่รู้สึกไม่สบายใจหลังจากที่เธอออกมาจากโรงเตี๊ยม เธอเดินใจลอยอย่างไร้จุดหมาย เธอไม่รู้ตัวว่ากำลังเดินไปที่ไหน จนกระทั่งเธอมาลงเอยที่แท่นบูชาและถูกจับกุมตัวหาว่าเป็นสายลับบุกเข้าไปในพื้นที่
เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะมาเจอกับจัสตินและมัตเตโอที่นี่!
“ลิลี่ หน้าเธอไปโดนอะไรมา?” จัสตินนั้นประหลาดใจและดีใจที่ได้เจอเธอ เขารีบวิ่งไแปแก้มัดเธอ
“ไปให้พ้น! อย่ามาโดนตัวฉัน!” ลิลี่ร้องไห้และเดินถอยหลังหนี เธอไม่อยากให้จัสตินเข้าใกล้
ลิลี่จ้องมัตเตโอตาเขม็งเป็นฟืนไฟ “พวกแกมันป่าเถื่อน! ไปตายซะ!”
จัสตินมึนงง เขามองไปที่มัตเตโอ “ท่านอาจารย์…”
‘ท่านอาจารย์บอกว่าเขาไม่ได้แตะต้องตัวเธอ เขาพูดจริงใช่ไหม?’
‘ถ้าเป็นแบบนั้น แล้วทำไมลิลี่ถึงทำตัวแบบนี้?’
‘อีกอย่างหน้าของเธอไปโดนอะไรมา?’
มัตเตโอถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เขาเหลือบมองไปที่ลิลี่และกล่าวเย็นชา “เจ้าเอาแต่บอกว่าข้ากระทำชำเราเจ้า เจ้ามีหลักฐานอะไรมายืนยัน?”
“แก…”
ลิลี่เดือดดาล เธอจ้องมัตเตโอเป็นฟืนเป็นไฟ “ที่โรงเตี๊ยม! แกน่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าทำอะไรลงไป”
เธอจำได้ว่าเธอนุ่งน้อยห่มน้อยในตอนที่เธอแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ หลักฐานขนาดนี้ยังไม่รัดกุมพออีกอย่างนั้นหรือ?
มัตเตโอยิ้มฉีกยิ้มอย่างเย็นชา “ตอนอยู่ในอ่างอาบนำ้เจ้าก็ยังสวมเสื้อผ้าอยู่ แน่นอนที่มันอาจจะดูน้อยชิ้น แต่ข้าเอาตัวเจ้าลงอ่างก็เพียงเพื่อแสดงให้ลูกศิษย์ข้าดูก็เท่านั้น มันเป็นแค่การทดสอบ ข้าไม่ได้แตะต้องโดนตัวเจ้าเลย”
มัตเตโอจ้องมองลิลี่อย่างแนบชิด “ในฐานะที่เจ้าเป็นสตรี เจ้ายังไม่รู้ตัวเลยว่าโดนล่วงละเมิดรึเปล่า เจ้ายังลอยหน้าลอยตามาถากถางข้าน่าขำสิ้นดี ข้านั้นกำลังฝึกฝนวิชาพลังอนันต์จักรวาล ข้าไม่สามารถที่จะเข้าใกล้สตรีได้เป็นเวลาสามปี ต่อให้นางฟ้านางงามมาอยู่ตรงหน้าข้า ข้าก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วจะนับประสาอะไรกับเจ้าตัวประหลาดอัปลักษณ์”
“แก…” ลิลี่ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น
เธอจำไม่ได้ว่าเยื่อพรหมจารีของเธอฉีกขาดเสียหายหรือรู้สึกเจ็บปวดหลังจากเหตุการณ์ที่โรงเตี๊ยม
มัตเตโอกล่าวว่าเธอเป็นตัวประหลาดอัปลักษณ์ คำกล่าวของเขาเสียดแทงหัวใจของเธอราวกับเหล็กแหลม
ใบหน้าของลิลี่ครึ่งหนึ่งกลายเป็นปานสีดำอย่างลี้ลับหาเหตุผลอธิบายไม่ได้ หลังจากที่เธอออกมาจากโรงเตี๊ยม
เธอกลายร่างจากหงส์ขาวสง่างามมาเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ภายในชั่วข้ามคืน ลิลี่รู้สึกสะเทือนใจเธอเริ่มร้องไห้ “ถึงแกจะไม่ได้ทำอะไรฉัน แต่ก็ทำให้ฉันต้องมากลายเป็นแบบนี้ ฉันดูเหมือนผีไม่ใช่คน ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแก!”
“หุบปากสักที ได้โปรด” มัตเตโอเดินเข้ามาและตบหน้าลิลี่!
เพียะ!
แรงตบนั้นทำให้ลิลี่ล้มลงไปกับพื้น
“ที่นี่สำนักประกายแสง เจ้ามันตัวประหลาดอัปลักษณ์เข้ามาส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายที่นี่ได้ยังไง ข้าเป็นถึงรองเจ้าสำนักจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?” มัตเตด่าทออย่างเย็นชา
“ท่านอาจารย์ ผมข้อร้องอย่าทำร้ายเธอ…” จัสตินคุกเข่าลงอยู่หน้าลิลี่ เขาต้องการที่จะปกป้องเธอ
“ท่านอาจารย์ ตอนที่ผมแอบฟังอยู่นอกประตู มันเป็นเสียงร้องของลิลี่จริงรึเปล่า?” จัสตินกัดฟันถาม ทุกครั้งที่เขานึถึงเสียงร้องนั้น หัวใจของเขาก็ร้าวราน!