คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 814

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 814

แดร์ริลไม่สามารถปฏิเสธกับคำขอร้องของเธอ เขาจึงพยักหน้า “ก็ได้ ฉันจะยอมไปสำนักโอสถเป็นเพื่อนเธอ แต่ฉันจะอยู่ต่ออีกแค่สองวันเท่านั้น”

“เยี่ยมไปเลย!” เดบร้ายิ้มอย่างร่าเริง

เธอมีแผนอยู่ในใจ เธอจะแสดงด้านที่งดงามที่สุดของเธอให้แดร์ริลได้เห็นภายในสองวันนี้ เธอรู้ดีว่าเขาจะต้องตกหลุมรักเธอแน่นอนหลังจากที่ได้เห็น และเขาก็จะไม่มีวันจากไปไหนอีกเลย

…

ระหว่างนั้นที่แท่นบูชาด้านข้างสำนักประกายแสง

ลิลี่ล้มลงฟาดกับพื้นที่ห้องโถงใหญ่ เธอชนเข้ากับเสาไปก่อนหน้านี้ ไม่มีใครรู้อาการของเธอว่าเป็นหรือตาย

หนึ่งในสาวกสำนักประกายแสง วิ่งเข้าไปดูอาการของเธอ เมื่อเขารู้ว่าเธอยังคงหายใจอยู่เขาก็รีบวิ่งไปหามัตเตโอและกล่าวถาม “ท่านรองเจ้าสำนัก เราจะทำยังไงกับสตรีนางนี้ดี?”

สีหน้ามัตเตโอเยือกเย็นและเขากล่าวอย่างขึงขัง “เจ้ายังจะต้องมาถามข้าอีกเหรอ? ตัวประหลาดอัปลักษณ์สิ้นดี จับมันโยนลงทะเลไป!”

“ขอรับ!”

จากนั้นสาวกทั้งสองคนก็อุ้มตัวลิลี่ขึ้นด้วยใบหน้าที่รังเกียจเดียดฉันท์

ถึงแม้ว่าลิลี่จะมีทรวดทรงที่ไร้ที่ติ แต่บรรดาสาวกก็รังเกียจใบหน้าขาวครึ่งดำครึ่งของเธอ ไม่มีใครเต็มใจที่จะอุ้มเธอไป แต่พวกเขาก็เลือกไม่ได้เพราะมันเป็นคำสั่งของรองเจ้าสำนัก พวกเขาพาตัวลิลี่ออกไปนอกเมืองเพื่อขึ้นเรือ พวกเขาแล่นเรือออกไปกลางทะเลและโยนเธอลงน้ำ

สาวกทั้งสองคนก็แล่นเรือจากไปในตอนที่เห็นร่างของลิลี่จมลงไปในทะเล

หลังจากที่พวกเขาแล่นเรือจากไป ลิลี่นั้นก็ฟื้นคืนกลับมามีสติ

อย่างไรก็ตาม ตัวของเธอในตอนนี้จมอยู่ใต้น้ำทะเล เธอหายใจไม่ออก

ลิลี่หวาดผวา เธอต้องการที่จะว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ แต่เธอไม่สามารถว่ายขึ้นไปได้ เธอทำได้แค่เพียงเตะขาแต่ร่างกายของเธอก็ยังไม่ลอยขึ้นไป ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ที่จะดิ้นรนต่อสู้ต่อ

‘วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของฉันแล้ว’

น้ำตาของลิลี่ไหลนองมันกลืนหายไปในน้ำทะเล

‘ฉันจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ในเมื่อตอนนี้ฉันมันอัปลักษณ์ขนาดนี้? ต่อให้ฉันหาสามีจนเจอ เขาก็คงไม่รักฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันตายดีกว่าให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว’ ลิลี่คิด เธอฉีกยิ้มและค่อย ๆหลับตาลง

จัสตินไม่กล้าที่จะมองเธอในตอนที่สาวกนำตัวเธอออกไป

เขาเคยชื่นชอบยกย่องเทพธิดาของเขา แต่ความสวยของเธอถูกทำลายไปหมดแล้ว เขาจึงรักเธอไม่ลง

มัตเตโอสังเกตุเห็นท่าทีของจัสติน

“ลูกศิษย์ของข้า!” มัตเตโอพยักหน้าขณะที่เขาหัวเราะร่า “ตอนนี้เจ้าก็ไม่มีอะไรต้องยึดติดอีกต่อไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวล ขยันฝึกฝนบ่มเพาะเข้าไว้ และจะไม่มีเส้นขีดจำกัดใด ๆ มาขวางทางเจ้า!” มัตเตโอหัวเราะขณะเขาตบไหล่ของจัสติน

จัสตินยิ้มและกล่าวตอบอย่างเคารพ “ขอบคุณท่านอาจารย์ สำหรับคำแนะนำครับ”

จัสตินรู้สึกเปี่ยมไปด้วยความหวังเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น

…

ที่แท่นบูชาหลักสำนักพรานที่ดินแดนตะวันออกอันยิ่งใหญ่

จีเวลนอนหลับอย่างสบายใจอยู่ภายในห้องรับรองแขกสำนักพราน

แดร์ริลนั่งอยู่ข้างเธอและเขากำลังนั่งสมาธิ ไม่นานหลังจากนั้นท้องฟ้าก็เปิดโล่งแจ่มใส

เมื่อแดร์ริลลืมตาตื่นขึ้น เรือนร่างที่เย้ายวนใจก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง เธอคือเดบร้า

เดบร้าไม่ได้สวมชุดกี่เพ้าประจำตัวของเธอในวันนี้ เธอสวมชุดเดรสยาวที่ดูน่าหลงใหล และเธอนั้นดูเฉิดฉายกว่าปกติ

เธอถืออาหารเช้าอุ่น ๆ สองชามไว้ในมือ