คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 100 แผนการหนึ่งโลลิพันล้านหมี

100 แผนการหนึ่งพันล้าน

ในตอนนี้เกิดความเงียบงันที่อธิบายไม่ได้

“โอโต้ซามะ！”

ฮิลเดโทร่าวิ่งออกมาจากวิลล่า ดูเหมือนพวกเราจะถูกพบเข้าแล้ว

“เนียยังอายุแค่หกขวบเองนะเพคะ！？ อายุน้อยกว่าลูกด้วยซ้ำ！？ เป็นวิตถารแบบไหนกันถึงได้มาล่อลวงเด็กน้อยเช่นนี้！”

……หืม? เธอกำลังทำเข้าใจผิดครั้งใหญ่อยู่รึเปล่า?

“การแต่งงานในประเทศนี้ถูกกำหนดให้ทำได้ตั้งแต่อายุสิบห้าปี ข้าเองก็จีบหญิงมาตั้งแต่อายุสิบห้าแล้ว”

โอ๊ย พระราชา ไม่คิดที่จะปฎิเสธเลยเรอะ

“แม้ว่าเธอจะเป็นเด็กเหลือขอ แต่ก็ไม่ลังเลเลยที่จะขอร้องข้าในฐานะราชาโดยตรง นอกจากนี้ยังเป็นผู้หญิงที่มีทั้งความกล้าหาญและความกล้าที่จะทำเรื่องบ้า ๆ น่าเสียดายที่พลาดไป

ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมควรให้กำเนิดลูกที่ยอดเยี่ยมของข้า เพื่อเพิ่มจำนวนทรัพยากรมนุษย์ที่ยอดเยี่ยม”

――อ๊ะ อันตราย ฉันเกือบจะปล่อยหมัดออกไปโดยไม่ตั้งใจเป็นการตอบสนองไปแล้ว ถ้าเขาทำกับฉันเหมือนเหมือนเป็นเบี้ย พูดอีกอย่างคือ ถ้าเขาไปพูดกับเป้าหมายอื่นที่ไม่ใช่ฉัน คิดว่าเขาคงถูกซัดไปแล้ว

เข้าใจแล้วล่ะ

ข่าวลือเรื่องพระราชากับชู้รัก คือเขาต้องการทิ้งเด็กที่ยอดเยี่ยมไว้ให้รุ่นหลังสินะ

ดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น น่าจะข้ออ้างเพื่อซ่อนชู้รักมากกว่า

สำหรับทรัพยากรบุคคลที่ยอดเยี่ยม

ดูเหมือนพระราชาจะคิดจริงจังทีเดียว

แต่ทว่า

“หัวคนนี้ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ก็เพราะไม่ดีแบบนี้ไงค่ะ เราถึงได้ไม่อยากให้มาเจอ ก็ต้องไม่ดีอยู่แล้วจริงไหมคะ?”

“อืม ไม่ดีเลย”

ก็จริง หากมองผ่านสายตาลูกแท้ ๆ ก็ไม่ดีจริง ๆ ล่ะนะ

นั่นเป็นเหตุผลที่ฮิลเดโทร่าทำหน้าบูดบึ้งเมื่อพูดถึงพ่อของเธอ

“……ฟุน มีเพียงราชาเท่านั้นที่เข้าใจภูมิปัญญาของราชา”

เมื่อเด็กทั้งสองพูดว่า 「ไม่ดี」 พระราชาก็หันหลังและเอนกายลงบนเก้าอี้ผ้าใบ

ร่างของชายวัยกลางคนที่แสดงแผ่นหลังอันโศกเศร้า เหมือนกับพ่อที่ทำหน้าบูดบึ้งหลังถูกลูกสาวสุดที่รักปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม ……ม๊า ก็ไม่ได้ผิดพลาดล่ะนะ

“ที่สำคัญกว่านั้น เนีย・ลิสตัน”

แผ่นหลังเดียวดายพูดขึ้น

“ข้าก็กำลังคิดแผนนั้นอยู่เช่นกัน ทว่าข้าคิดว่ายังเร็วเกินไป แต่ไม่ปฏิเสธหากคิดที่จะทำ ถ้าพร้อมก็จงลงมือทันที”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง……หมายถึงเขาให้ความร่วมมือในการวางแผนการแข่งขันแล้วใช่หรือไม่?

“แต่ทว่าปัญหาคือ เงิน จากการคำนวณคร่าว ๆ จำเป็นต้องใช้อย่างน้อยหนึ่งร้อยล้านครัม”

โห๊ว หนึ่งร้อยล้านครัมสินะ

“นะ หนึ่งร้อยล้าน！？ เนีย กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่กันคะเนี่ย！？”

สิ่งที่ทำให้ฮิลเดโทร่าประหลาดใจ ก็น่าจะเป็นเพราะจำนวนเงินที่มหาศาล

แต่จริง ๆ แล้วฉันไม่ค่อยเข้าใจเรื่องของค่าเงินเท่าไหร่

ฉันไม่เคยซื้อของด้วยตัวเอง และถ้าฉันต้องการอะไร ริโนกิสจะเป็นคนซื้อให้ด้วยเงินค่าขนมของฉันที่ถูกเก็บออมเอาไว้

ถึงอย่างงั้น ส่วนใหญ่ฉันก็ใช้ที่สถาบันเดือนละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้นเอง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีเงินอยู่เท่าไหร่ หรือเหลืออยู่เท่าไหร่ และฉันไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องเงินเลยตั้งแต่แรก

“นั่นคือประเมินค่าขั้นต่ำ ข้าต้องการอย่างน้อยสิบเท่าของจำนวนนั้น หากได้มากยิ่งกว่านั้นก็ยิ่งดี ถึงจะมีความคุ้มค่าที่จะลงทุน”

สิบเท่า

หนึ่งพันล้านครัมสินะ ……ฮิลเดโทร่าประหลายใจอีกครั้ง ก็น่าจะเป็นจำนวนเงินที่มหาศาลมากจริง ๆ

“และช่วงเวลาจัดงานในปีหน้า……อีกสองปีจะดีกว่า

ใช้สำหรับเตรียมงานเป็นเวลาหนึ่งปี หลังจากนั้นปีที่เหลือก็ใช้สำหรับรับสมัครผู้เข้าแข่งขันจากทั่วทั้งประเทศ และเป็นช่วงเตรียมการส่งหนังสือเชิญไปยังประเทศต่าง ๆ

――ข้าทำได้แค่เพียงคิดแผนการ แต่ขาดเงินทุนอย่างน่าสิ้นหวังมาจนถึงบัดนี้

ข้าสามารถออกค่าใช้จ่ายได้ทันทีที่ราว ๆ ห้าสิบล้านครัม ข้าสามารถเรียกเงินสนับสนุนของประเทศได้ประมาณสองร้อยล้านครัม……ยังไงก็ตาม ตราบใดที่เป็นการฝืนใช้เพื่อความบันเทิงที่ชัดเจนมากเกินไป ก็ออกจะกลายเป็นแผนการที่เกือบจะเรียกได้ว่าโง่เครา เมื่อพิจารนาเกี่ยวกับความเกลียดชังจากสามัญชน”

ฟุมุ สรุปคือเขามีเงินล่ะนะ

“ถ้าเช่นนั้นหากหม่อมฉันสามารถเตรียมเงินหนึ่งร้อยล้าน หรือหนึ่งพันล้านครัมได้ ก็เป็นไปได้ที่จะเริ่มเดินแผนการ และฝ่าบาทก็จะยอมให้ยืมพลังในฐานะราชาใช่ไหมเพคะ?”

“ให้ยืมพลัง? อย่าทำให้ข้าหัวเราะดีกว่า ตราบใดที่เจ้ามีเงินลงทุน ข้าจะรับช่วงต่อแผนการเอง ถึงแม้จะหมายความว่าจะต้องลงมือด้วยไม่สนวิธีการก็ตาม”

――น่าสนใจ

“จ๊า งั้นก็แค่ต้องเตรียมเงินให้พร้อมใช่ไหมเพคะ?”

ถึงจะไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเสียทีเดียว

การคิดอะไรยุ่งยากไม่เข้ากับรสนิยมของฉันเลย ดังนั้นหากทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือการจ่ายเงิน ก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก

ถึงฉันจะมีเงิน ฉันก็ไม่สามารถทำได้ด้วยตัวเองอยู่ดี

ในทางกลับกัน ถ้าเขาบอกว่าจะดูแลเรื่องยุ่งยากทั้งหมดเองตราบเท่าที่ฉันยังจ่ายเงิน ฉันก็ไม่มีอะไรจะบ่น

ยั่งไปกว่านั้น ฝ่ายตรงข้ามคือพระราชาซึ่งเป็นบุคคลสำคัญของประเทศที่แม้ฉันจะหนีออกจากตระกูลก็หนีไม่ได้

ในขณะเดียวกันก็แอบเก็บเงินเป็นความลับสำรองไว้ในยามที่ตระกูลลิสตันกำลังจะล่มสลายก็ไม่เลวเหมือนกัน ฉันหมายถึงเกี่ยวกับเรื่องตระกูล ทำแบบนี้น่าจะเร็วกว่าการเผยแพร่เมจิกวิชั่นอีก

“ฮิลเดโทร่า”

เมื่อพระราชาที่ยังหันหลังอยู่ เรียกชื่อลูกสาวของตน เธอก็เปล่งเสียงว่า 「พะ เพคะ」 ด้วยความประหลาดใจ

“ข้าจะปล่อยให้การติดต่อระหว่างข้ากับเนีย・ลิสตันเป็นหน้าที่ของเจ้า เมื่อเนีย・ลิสตันบอกว่ามีธุระที่เกี่ยวข้องกับข้า ไม่ว่ายังไงก็ตาม ให้นำมาให้ข้าโดยตรงโดยมีความสำคัญสูงสุด เข้าใจนะ?”

“……ตั้งแต่แรกแล้วกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันเพคะ? ร้อยล้านพันล้าน”

“เกี่ยวกับเงินที่เธอจะทำได้ต่อจากนี้ ไปถามรายละเอียดจากเธอเอาเอง”

พระราชากลับไปอ่านหนังสืออีกครั้ง

ฉันกับฮิลเดโทร่าคุยกันอีกครั้งเกี่ยวกับการวางแผนงานแข่งขันประลองศิลปะการต่อสู้เพื่อตัดสินว่าใครแข็งแกร่งที่สุดในประเทศในระยะที่ห่างออกมา

“อ้า……เราเข้าใจแล้วค่ะ”

ดูเหมือนเธอจะเข้าใจยอมรับ

พูดอีกอย่าง จำนวนเงินร้อยล้านหรือพันล้านก็กลายเป็นจำนวนที่สมเหตุสมผลสำหรับเธอเช่นกัน

……ฉันสงสัยว่ามีมูลค่าจริง ๆ อยู่ที่เท่าไหร่กันแน่

“เอ๊ะ? หนึ่งพันล้านมีค่าเท่าไหร่งั้นเหรอคะ? นั้นสินะคะ……เรือเหาะขนาดใหญ่หนึ่งลำ มีราคาราว ๆ หนึ่งร้อยล้าน อาจจะซื้อเกาะลอยฟ้าขนาดพอเหมาะก็ได้”

…………

ฉันยังไม่เข้าใจจริง ๆ

“เนีย ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? เงินหนึ่งพันครัม เป็นจำนวนเงินที่คนทั่วไปไม่มีทางเข้าถึงเลยแม้ว่าจะทำงานหนักมาทั้งชีวิตเชียวนะคะ?”

อืม ม๊า อะไรนะ

“ฉันจะจัดการได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งล่ะ”

“ไม่มีทางหรอกค่ะ！？ นั่นเป็นจำนวนเงินที่ไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน！？”

“ถ้าหนึ่งพันล้านในสองปี ดังนั้นก็ห้าร้อยล้านในหนึ่งปีแหละ”

“ทำไมถึงคิดอะไรง่าย ๆ แบบนั้นกันคะ！？ หนึ่งพันล้านเป็นจำนวนเงินที่เธอไม่มีทางสามารถหามาได้ ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม！？”

“ถ้าพยายามก็ไม่เป็นไรหรอก”

“ถ้าพยายาม เป็นคำพูดที่ไร้พลังสุด ๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอค๊า！”

หลังจากนั้น เมื่อริโนกิสกลับมาหลังจากฝึกเสร็จ พอเธอได้ยินแบบเดียวกับฮิลเดโทร่าก็พูดทันทีเลยว่า 「เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ」

“――อะ แต่ ถ้าเป็นคุณหนู ดิฉันก็คิดว่าน่าจะสามารถทำได้จริง ๆ ก็ได้ค่ะ”

ใช่ไหมล่ะ?

ถ้าฉันสามารถล่าสัตว์อสูรที่น่าจะทำเงินบนเกาะลอยฟ้าที่ขนาดกำลังดีได้ ฉันก็น่าจะทำอะไรบางอย่างได้

ม๊า――ฉันได้รับการสนับสนุนจากพระราชาอย่างคาดไม่ถึง และฉันต้องการทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นให้ได้ไม่ว่าจะต้องทำอะไรก็ตาม

—————————————————————————————————————————-

หนึ่งครัม＝ประมาณหนึ่งเยน

อยากเป็นโลลิที่คิดแผนหาเงินพันล้านได้ง่ายๆบ้างจัง ฮา

ตื่นมาเหงื่อแตกเต็มหน้า เตียงเย็นเฉียบ คอแห้งเป็นผง ฮา